Ρεπό από τους... λογαριασμούς

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Τρία χρόνια Μνημονίου συμπληρώνονται στις 6 Μαΐου 2013 και η κατάσταση στην Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά συνεχίζει μια κατηφορική πορεία σε ένα βαρέλι χωρίς... πάτο. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, η ανεργία αυξάνεται καθημερινά, ενώ οι μειώσεις μισθών έχουν φέρει σε αδιέξοδο τους εργαζομένους που αδυνατούν να ανταποκριθούν στους φόρους και τα χαράτσια, πόσω μάλλον να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, οι άνεργοι τον Ιανουάριο του 2013 αυξήθηκαν κατά 281.048 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012 (+26,3%) και κατά 95.709 άτομα σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2012 (+7,6%) και ανήλθαν στα 1.348.742 άτομα! Αν υπολογίσουμε το ποσοστό των ατόμων που δεν είναι γραμμένα στους καταλόγους της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και των νέων οι οποίοι έχουν αποφοιτήσει αλλά δεν έχουν βρει δουλειά, τότε η λέξη τραγωδία θα είναι λίγη για να περιγράψει την πραγματικότητα.
Το χειρότερο είναι ότι τα νούμερα, παρά τα μέτρα, κατά πώς φαίνεται, δεν βγαίνουν. Μα πώς να βγουν όταν ο μισθωτός, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας και ο συνταξιούχος καλούνται να πληρώσουν τα... σπασμένα;
Ο διάλογος που είχα πριν από δύο Παρασκευές με ιδιοκτήτη καφέ ήταν σαν «γροθιά στο στομάχι».
«Ευτυχώς που έρχεται Σαββατοκύριακο και δεν απειλούμαι», μου είχε πει, για να εξηγήσει:
«Δεν με απειλεί κανείς προσωπικά. Αλλά εννοώ ότι Σαββατοκύριακα δεν λαμβάνεις λογαριασμούς ρεύματος - χαράτσια, τηλεφώνου κ.ά. Δεν απειλούμαστε από λογαριασμούς».
Εκεί, λοιπόν, φτάσαμε. Να περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για να ξεκουραστούμε όχι μόνο από τη δουλειά, αλλά και από τους λογαριασμούς που αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για κάθε νοικοκυριό.
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;
Την απάντηση, όμως, οφείλουν να δώσουν αυτοί που με την πολιτική τους, την εποχή των «παχιών αγελάδων», δημιούργησαν την κρίση την οποία βιώνουμε σήμερα. Εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν τη βοήθεια του ΔΝΤ και της τρόικας με νέα δανεικά για να αποφύγει η χώρα την άτακτη χρεοκοπία, όχι όμως και την... τακτική χρεοκοπία της κοινωνίας της.
Και είναι τα δύο από τα τρία κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης που κυβερνούσαν και τότε.
Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Αυτό μπορεί να μη θέλουν να το καταλάβουν οι δανειστές της χώρας. Δεν μπορεί όμως να μην το βλέπουν οι κυβερνώντες. Γιατί τότε σημαίνει ότι και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζουμε, χωρίς να φταίμε - όσοι τουλάχιστον δεν εγκρίνουμε αυτές τις αποφάσεις. Και όσοι, επιτέλους, θέλουμε ένα αξιοπρεπές μέλλον μέσα στην Ευρώπη.
(Ελευθεροτυπία - 16/4/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=358017