Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Πλούτος αρχιτεκτονικός

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Σημαντικός ο αρχιτεκτονικός πλούτος της πόλης των Χανίων. Οπως διαβάσαμε στο ρεπορτάζ του Γιώργου Κώνστα στις "Διαδρομές" του Σαββάτου, "πέρα από τα 147 κτήρια που έχουν κριθεί διατηρητέα στην πόλη των Χανίων, τα μέλη των ερευνητικών ομάδων που εδώ και ενάμιση χρόνο πραγματοποιούν αυτή τη μελέτη, εντόπισαν 700 κτήρια μεγάλης ή και μικρότερης αισθητικής και αρχιτεκτονικής αξίας, τα οποία δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα στην πόλη".
Αυτός ο σπάνιος αρχιτεκτονικός πλούτος με τα μοναδικά νεοκλασικά και όχι μόνο κτήρια, καταγράφεται και αναδεικνύεται μέσα από την έρευνα την οποία πραγματοποίησαν ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων και το τμήμα Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
"Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν και άλλα αξιόλογα κτήρια κοντά στα κηρυγμένα ή σε πλατείες, δρόμους, μέτωπα οδών που χαρακτηρίζουν όμως τη φυσιογνωμία της πόλης", λέει ο γραμματέας του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Γιάννης Χριστοδουλάκος.
Οπως σημειώνουν μάλιστα οι ερευνητές, υπάρχουν χρηματοδοτικά προγράμματα που μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάδειξη αυτών των κτηρίων. Σε μια πόλη και σε έναν κόσμο που αλλάζει, είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι εδώ, διατηρούνται σημαντικά πολιτισμικά στοιχεία. Και μια πόλη που έχει πολιτισμό και αρχιτεκτονική ομορφιά, έχει και μέλλον...
(Χανιώτικα νέα - 23/2/2009)

Ερευνα για την υγεία παιδιών και εφήβων

Αποθαρρυντικά είναι τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών για την κατάσταση της υγείας των παιδιών και των εφήβων της Κρήτης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1982 έως το 2002 έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των υπέρβαρων ή παχύσαρκων παιδιών από 9 έως 17 χρόνων, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά εμφανίζει υψηλή αρτηριακή πίεση και χοληστερόλη, που σηματοδοτούν το λεγόμενο μεταβολικό σύνδρομο.
Τα παραπάνω τόνισε ο ομότιμος καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος, μιλώντας σε ημερίδα με θέμα «Η κρητική δίαιτα, το κλειδί για την απόλαυση και την υγεία των εφήβων, ως απάντηση στο σύγχρονο διατροφικό παράδοξο», που διοργάνωσε το Γραφείο Παιδείας και το Γραφείο Ισότητας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων σε συνεργασία με τη Δευτεροβάθμια Αγωγή Υγείας.
Ο κ. Καφάτος επεσήμανε ότι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε παιδιά ηλικίας από 9 έως 17 χρόνων το 1982 έδειξε ότι το 20% των παιδιών είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, ενώ το 2002 ανάλογη έρευνα εκτίναξε το ποσοστό στο 40%! «Αυτό σημαίνει -είπε ο κ. Καφάτος- ότι τα παιδιά ξοδεύουν πάρα πολύ χρόνο στην τηλεόραση και τους υπολογιστές (περίπου 4 με 5 ώρες ημερησίως) και τα Σαββατοκύριακα ακόμα περισσότερο χρόνο, χωρίς να κάνουν σωματική άσκηση. Παράλληλα βλέπουν διαφημίσεις ακατάλληλων τροφίμων, όπως πατατάκια, σοκολάτες, παγωτά, ζαμπόν και τυρί κ.λπ. που τρώνε στο σχολείο, με συνέπεια να αυξάνεται το βάρος και η χοληστερόλη τους αυξάνοντας τον κίνδυνο να εμφανίσουν κάποιο χρόνιο νόσημα».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 23/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=20044

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Οι τιμές της βενζίνης

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Σε μόνιμη βάση υπάρχει “καπέλο” περίπου 10 λεπτών του ευρώ στις τιμές πώλησης των καυσίμων στον νομό Χανίων. Χθες, ο μέσος όρος πώλησης της βενζίνης ήταν στα Χανιά 0,90 ευρώ το λίτρο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είχε φτάσει το ένα ευρώ.
Το πρόβλημα το έχουν επισημάνει επανειλημμένως οι ίδιοι οι πρατηριούχοι της Κρήτης, οι οποίοι για άλλη μια φορά χθες έθεσαν τον υπουργό Ανάπτυξης προ των ευθυνών του και ζήτησαν με υπόμνημα που του έστειλαν να παταχθεί η κερδοσκοπία στα καύσιμα.
Στο κοινό υπόμνημα των Ενώσεων Βενζινοπωλών των νομών Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου, τονίζεται χαρακτηριστικά:
“Στην Κρήτη ζούμε τη θλιβερή πραγματικότητα να διαμορφώνεται η τιμή πώλησης των υγρών καυσίμων σε τιμές πολύ ψηλότερες και αδικαιολόγητες σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Συγκεκριμένα, η μέση τιμή πώλησης της βενζίνης στην Κρήτη είναι περίπου 10 λεπτά του ευρώ υψηλότερη σε σχέση με τη μέση τιμή πώλησης της βενζίνης στο σύνολο της χώρας. Αν μάλιστα συγκρίνετε τη μέση τιμή πώλησης της βενζίνης στην Κρήτη με τη μέση τιμή πώλησης της βενζίνης στους νομούς με τις φθηνότερες τιμές, θα διαπιστώσετε ότι η διαφορά ξεπερνάει ακόμα και τα 20 λεπτά! Καθίσταται, λοιπόν, αντιληπτό ότι το γεγονός αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους τους κατοίκους του νησιού, όσο και στους τουρίστες που μαζικά επισκέπτονται κάθε χρόνο την Κρήτη και δίχως αμφιβολία αποτελεί μια αδικία εις βάρος ημών των Κρητικών, καθώς συνιστά μια δυσμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με τους συμπολίτες μας από την υπόλοιπη Ελλάδα”.
Σημειώνουν ακόμη ότι “η παγκόσμια οικονομική κρίση που απειλεί σήμερα τη διεθνή κοινότητα, οφείλεται στην ανεξέλεγκτη και δίχως όρια και περιορισμούς λειτουργία της ελεύθερης αγοράς. Και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αφορμή για το ξέσπασμα της κρίσης αποτέλεσε η ανεξέλεγκτη άνοδος των τιμών του πετρελαίου, που παρατηρήθηκε τους προηγούμενους μήνες, και η οποία ήταν προϊόν αποκλειστικά κερδοσκοπικών φαινομένων”.
Καταλήγοντας καλούν τον υπουργό να λάβει μέτρα “ώστε να εξαλειφθούν οι στρεβλώσεις που παρουσιάζει η αγορά καυσίμων στην Κρήτη και να αρθεί η αδικία που υφιστάμεθα όλοι οι κάτοικοι της Κρήτης. Τέτοια μέτρα είναι: η επιβολή πλαφόν ως προς την ανώτατη επιτρεπόμενη τιμή πώλησης καυσίμων, που όμως θα έχει αποτελέσματα μόνο αν επιβληθεί σε όλους τους παράγοντες της αγοράς καυσίμων, δηλαδή στα διυλιστήρια, τις εταιρείες χονδρικού εμπορίου και τα πρατήρια λιανικής πώλησης, η επιβολή πλαφόν να μην είναι περιστασιακή, αλλά να έχει μια διαρκή ισχύ, η απαγόρευση μεταβολής των τιμών πώλησης υγρών καυσίμων εάν δεν έχει παρέλθει προθεσμία τουλάχιστον 15-20 ημερών από την προηγούμενη μεταβολή.
Με άλλα λόγια σας καλούμε να φανείτε συνεπής με τις δηλώσεις σας και να κάνετε πράξη τα λεγόμενά σας για πάταξη των καρτέλ και της κερδοσκοπίας”.
Προς τιμήν τους οι βενζινοπώλες ζητούν τη λήψη ουσιαστικών μέτρων.
Διαπιστώνουν και οι ίδιοι το πρόβλημα και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει και διατυπώνουν προτάσεις η υλοποίηση των οποίων θα συντελέσει στην πτώση των τιμών. “Σε μόνιμη βάση υπάρχει καπέλο στις τιμές στον νομό Χανίων”, μου έλεγε χθες ο πρόεδρος των βενζινοπωλών του νομού κ. Βαγγέλης Κώτσος, ο οποίος επανειλημμένως έχει καταγγείλει την κατάσταση αυτή. Τον λόγο τώρα έχει ο υπουργός. Επιτέλους, δεν μπορεί οι κάτοικοι της Κρήτης να πληρώνουμε μονίμως τα καύσιμα σε αυτές τις τιμές.
(Χανιώτικα νέα - 20/2/2009)

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Υπάλληλοι καθαριότητας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Εργάζονται μέρα και νύχτα, χειμώνα και καλοκαίρι, με ήλιο και με βροχή.
Φροντίζουν να είναι η πόλη καθαρή και εμείς υγιείς. Κάνουν, λοιπόν, ένα από τα πιο σημαντικά επαγγέλματα. Ένα επάγγελμα που πολλοί από εμάς, έχουμε ίσως απαξιώσει γιατί δεν έχουμε κατανοήσει τη σημασία του.
Ο λόγος για τους υπαλλήλους καθαριότητας. Χωρίς αυτούς πώς θα ήταν η πόλη; Πώς θα ήταν η καθημερινότητά μας; Πώς θα ήταν η Δημόσια Υγεία;
Πώς θα ήταν η ίδια η ζωή μα και η ύπαρξή μας;
Τα ερωτήματα, φυσικά, είναι ρητορικά.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι εργάτες της πόλης, επιτελούν αναμφισβήτητα ένα σημαντικό έργο.
Τους συναντάμε και στα Χανιά σε δρόμους και πλατείες, μεσημέρια, απογεύματα και νύχτες, να αδειάζουν τους κάδους απορριμμάτων από τα σκουπίδια που εμείς παράγουμε και απορρίπτουμε. Να καθαρίζουν την πόλη από τα απορρίμματα των πολιτών της. Να σκουπίζουν δρόμους, πεζοδρόμια και πλατείες. Και την ίδια στιγμή να είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε ασθένειες και κινδύνους.
"Το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα είναι η καθημερινή έκθεσή τους στις οποιασδήποτε μορφής και κατηγορίας ασθένειες. Τι προσφέρουν στην κοινωνία; Σηκώνουν και εξαφανίζουν από την περιφέρεια και το κοινωνικό σύνολο ό,τι εμείς οι υπόλοιποι απορρίπτουμε", μου έλεγε χθες ο διευθυντής της Υπηρεσίας Καθαριότητας του Δήμου Χανίων, Μανώλης Νταγκουνάκης.
Η δουλειά τους δεν είναι εύκολη. Ούτε, ίσως, ευχάριστη. Είναι, όμως, εξαιρετικά σοβαρή. Και ποτέ δεν... πληρώνεται.
Ο πρώτος μισθός του υπαλλήλου καθαριότητας, αν δεν έχει άλλες υποχρεώσεις (οικογένεια κ.ά.), ανέρχεται γύρω στα 700 ευρώ.
Ο μισθός δε εκείνου που επί 30 χρόνια φροντίζει για την καθαριότητα, πλησιάζει περίπου τα 1.200 ευρώ. Μισθοί ιδιαίτερα χαμηλοί για τη σημασία του επαγγέλματός τους και τους κινδύνους τους οποίους οι ίδιοι διατρέχουν καθημερινά.
Τουλάχιστον, ας είμαστε στο πλευρό όλων αυτών των εργαζομένων. Ας δείχνουμε κατανόηση όταν προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις γιατί οπωσδήποτε θα έχουν δίκιο - ό,τι κι αν ζητούν είναι λίγο για το έργο που επιτελούν. Ας δείχνουμε, λοιπόν, κατανόηση, όποτε λόγω μιας τέτοιας απεργίας, η πόλη γεμίζει με σκουπίδια. Τότε, ίσως να αναγνωρίζουμε περισσότερο την αξία αυτής της δουλειάς και την πολύτιμη προσφορά αυτών των εργαζομένων στο κοινωνικό σύνολο. Διότι οι υπάλληλοι καθαριότητας είναι συνεχώς κοντά μας, ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε. Στέκονται πλάι μας, μέσω του κοινωνικού τους έργου. Σ' αυτούς οφείλουμε την υγεία μας.
Και είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να είμαστε αλληλέγγυοι...
(Χανιώτικα νέα - 18/2/2009)

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Υπόγειο μπλουζ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Υπόγεια ζωή. Υπόγειο ταξίδι. "Υπόγεια" συμπεριφορά. Αλήθεια, πότε κάποιος μπορεί να κατανοήσει τον εαυτό του; Οταν είναι μαζί με άλλους ή όταν μένει μόνος του; Η μήπως όταν παρατηρεί τους άλλους;
Ο εξαγριωμένος άντρας (Μιχάλης Βιρβιδάκης) που ταξιδεύει με το μετρό, ενοχλείται από τους ανθρώπους που βλέπει τριγύρω του. Διακρίνει μια υποκρισία πάνω τους. Επινοεί για τον καθένα από αυτούς μια ιστορία... Και αρχίζει να επιτίθεται λεκτικά. Δεν εννοεί να κατέβει σε καμία στάση. Δεν είναι τώρα μόνος. Εχει την ευκαιρία μέσα στο βαγόνι να τον ακούσουν. Και ταυτόχρονα να μιλήσει στον εαυτό του.
Εκφράζει, ίσως, σκέψεις που και άλλοι έχουν κάνει αλλά ωστόσο έχουν διστάσει να εξωτερικεύσουν.
Εκείνος, όμως, σε κάποια στιγμή γίνεται κωμικός, μέσα στο παραλήρημά του... Σαν να μισεί τον κόσμο. Σαν να μισεί όμως και τον εαυτό του...
Και εμείς, αμίλητοι τον παρακολουθούμε. Και ειρωνεύεται, εμάς που περνάμε την ώρα μας με το "ποντίκι" του υπολογιστή. Ενώ εκείνος προτιμά ίσως ένα πιο γνήσιο... ποντίκι.
Ειρωνεύεται εκείνους που προσέχουν το "φαίνεσθαι" γιατί, ίσως, δεν έχουν τίποτα άλλο να προσέξουν. Του φταίνε, όμως, όλοι στην προσπάθειά του να επιβεβαιώσει τον εαυτό του.
Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας, είναι σαν να του λέει η άγρια γυναίκα (Νίκη Μιχαλούδη) που στο τέλος της διαδρομής, τον "βάζει" στη θέση του. Και εκείνος, ο εξαγριωμένος μέχρι πρότινος επιβάτης, αμίλητος πια την ακούει. Σαν να έχει μετανιώσει για όσα έλεγε πριν...
Και όλα αυτά εν μέσω μπλουζ μουσικής... στο "Υπόγειο μπλουζ" (2003) του Πέτερ Χάντκε. Το έργο που παρουσιάζει από την περασμένη Παρασκευή η εταιρεία θεάτρου: "Μνήμη" στο θέατρο "Κυδωνία" επί της οδού Υψηλαντών. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες δουλειές της εταιρείας του Μιχάλη Βιρβιδάκη. Είναι μια παράσταση στην οποία ο θεατής αισθάνεται ότι συμμετέχει σαν επιβάτης του μετρό. Με μονολόγους που δεν κουράζουν αλλά δημιουργούν ψυχική ένταση.
Είναι μια παράσταση επίκαιρη μέσα στη σημερινή αβέβαιη εποχή. Μια εποχή, σαν υπόγειο μπλουζ για κάποιους ανθρώπους. Με "υπόγειες σκέψεις" σε ένα ταραγμένο σήμερα και αβέβαιο αύριο. Με τις "πίσω σκέψεις" του μυαλού μας, να αναδύονται και να καταστρέφονται...
- Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Γιώτας Λαγουδάκου, σκηνοθεσία και εικαστική αντίληψη Μιχάλη Βιρβιδάκη και Μαρίας Μπαλαντίνου, σύνθεση ήχων Δημήτρη Ιατρόπουλου και μουσική επιμέλεια Λίλας Τρουλλινού. Παίζουν οι ηθοποιοί Μιχάλης Βιρβιδάκης (Άγριος άντρας), Νίκη Μιχαλούδη (Άγρια γυναίκα) και Μαρία Μπαλαντίνου (φωνή που ακούγεται από τα μεγάφωνα των σταθμών). Θα παίζεται μέχρι και την Κυριακή 8 Μαρτίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9.30 μ.μ..
(Χανιώτικα νέα - 16/2/2009)

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Στα αζήτητα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Εφυγε μόνος του από τη ζωή, όπως προφανώς μόνος του ζούσε σ' αυτή την πόλη. Κανείς δεν τον αναζήτησε. Κανείς δεν τον βρήκε.
Ποιος; Ενας άγνωστος άνδρας που στις 11 Δεκεμβρίου 2008 διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Χανίων.
Εως πρόσφατα δημοσιευόταν στα "Χανιώτικα νέα" μια ανακοίνωση η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι "στις 11-12-2008 διακομίσθηκε στο τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου Χανίων άγνωστος ηλικίας περίπου 30-40 ετών όπου και απεβίωσε αυθημερόν. Βρέθηκε πεσμένος στην οδό Σκαλίδη και διακομίσθηκε στο Νοσοκομείο. Εως και σήμερα δεν έχει αναζητηθεί από κανέναν".
Παράλληλα, η ανακοίνωση καλούσε όποιον γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει με την προϊσταμένη της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Νοσοκομείου. Μάταια όμως.
Ο άγνωστος παρέμεινε άγνωστος. Η ταφή του έγινε την περασμένη Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου στα Χανιά κατόπιν εισαγγελικής εντολής.
Ποιος άραγε να ήταν; Ποιος να ξέρει; Και πόσοι άλλοι ζουν όπως ζούσε εκείνος;
Βλέπω συχνά σε δρόμους και πλατείες της πόλης, άστεγους, ανήμπορους. Συνανθρώπους μας που η μοίρα τούς έφερε στο περιθώριο μιας κοινωνίας η οποία κοιτάζει ως επί τo πλείστoν το ατομικό όφελος. Που αναζητούν ένα ερείπιο για να ξαπλώσουν και να κοιμηθούν. Που θαρρείς πως σαν να έχουν παραιτηθεί από τη ζωή, σαν να μην περιμένουν τίποτα, σαν να μην έχουν πια τίποτα να πιστέψουν και κανέναν να εμπιστευτούν, σαν να περιμένουν απλώς το τέλος. Ή ένα... θαύμα.
Και την ίδια ώρα, η κρατική πρόνοια μοιάζει ανύπαρκτη. Το δε σύστημα μάλλον αγνοεί αυτoύς τους ανθρώπους που δεν εντάσσονται στον παραγωγικό ιστό του. Αδυνατεί, φαίνεται, να εννοήσει ότι αυτό το τμήμα του πληθυσμού αυξάνεται επικινδύνως. Και σε κάποια στιγμή, θα ξεσπάσει σαν μια δυνατή βροντή.
Και εμείς, οι περισσότεροι, κλεισμένοι στο καβούκι μας και στην εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης, κλείνουμε συχνά τα αυτιά και τα μάτια σε αυτούς τους ανθρώπους. Μαθημένοι στην πολυτέλειά μας παρά την λεγόμενη οικονομική κρίση που σίγουρα θα μας αγγίξει, επιμένουμε να μπαίνουμε σε ανταγωνιστικούς μονόδρομους και όχι σε συλλογικές προσπάθειες διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος. Και να ικανοποιούμε τις... ανάγκες μας, πραγματικές ή πλασματικές.
Ομως, η ίδια η ζωή αποκαλύπτει ότι τίποτα δεν μένει... Οτι ο μικρόκοσμός μας δεν είναι ο κόσμος. "Ο κόσμος δεν είναι αληθινός, είναι πραγματικός", έγραφε ο Φερνάντο Πεσσόα.
Ο κόσμος δεν έχει μόνο μία όψη. Εχει, όμως, μια απίστευτη ομορφιά όταν μπορούμε να μοιραζόμαστε. Όταν μπορούμε ακόμα και να απολαύσουμε τον συννεφιασμένο ουρανό μέσα στη χειμωνιατική βροχή.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος -αρκεί να διώξουμε εγωισμούς και προκαταλήψεις, αγκυλώσεις ιδεολογικές και μη, που δεν μας το επιτρέπουν- καθώς από αυτή τη ζωή όλοι είμαστε περαστικοί...
(Χανιώτικα νέα - 13/2/2009)

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Το μέλλον του τουρισμού

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ο ένας βασικός πυλώνας της τοπικής οικονομίας είναι η γεωργία. Ο άλλος είναι είναι ο τουρισμός. Το μέλλον και των δύο είναι αβέβαιο στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Για τον αγροτικό τομέα αρκετά έχουν γραφτεί, τελευταία, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Για τον τουριστικό τομέα, νέους δρόμους ανοίγει η μελέτη που έγινε για λογαριασμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Μια μελέτη για τον λεγόμενο εναλλακτικό τουρισμό.
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα μας, ο πολιτισμικός, ο φυσιολατρικός, ο γαστρονομικός, ο αρχαιολογικός και ο ορειβατικός τουρισμός είναι οι κυριότερες μορφές εναλλακτικού τουρισμού που προτιμούν οι τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται το νομό Χανίων.
Επίσης, αναφέρεται ότι «χρειάζεται ένας στρατηγικός προγραμματισμός, συντονισμός και συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων του νομού, προσφέροντας υπηρεσίες εξασφαλισμένης ποιότητας που θα ανταποκρίνονται και θα ικανοποιούν τις επιθυμίες και τις προτιμήσεις των τουριστών, θα προκαλούν το ενδιαφέρον τους για την κρητική διατροφή, τον πολιτιστικό και φυσικό πλούτο, την ιστορία και τις αξίες της περιοχής».
Τα προηγούμενα χρόνια, οι τουριστικές υποδομές στο νομό Χανίων αφορούσαν, ως επί το πλείστον, ανέγερση μικρών ή μεγάλων ξενοδοχείων σε περιοχές του Βόρειου Οδικού Αξονα. Από τη Γεωργιούπολη μέχρι τον Πλατανιά και το Μάλεμε.
Ταυτόχρονα, σε κάποιες περιοχές, όπως στο Βάμο και στη Μηλιά, αναπτύχθηκαν δράσεις αγροτουρισμού με σύνθημα: "Ανάπτυξη με σεβασμό στην παράδοση".
Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που έχω δει είναι μια τουριστική επένδυση -άγνωστη στα Χανιά σε σχέση με άλλες- στον Δραπανιά της Κισάμου. Εκεί ο επιχειρηματίας έφτιαξε οικήματα τα οποία μοιάζουν με ανεμόμυλους, βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους και γύρω από ελαιόδεντρα. Ο ίδιος, ο οποίος προσφέρει και μαθήματα ψαρέματος, δεν εκμεταλλεύτηκε όλη την έκταση, άφησε τα δέντρα και περιορίστηκε σε 24 κλίνες. Εχει όμως τουριστική κίνηση, κυρίως μέσω Ιντερνετ, και χειμώνα και καλοκαίρι.
Οι νέες μορφές τουρισμού, αυτές που σέβονται το περιβάλλον και αναδεικνύουν την πολιτισμική ομορφιά αλλά και την φυσιολατρική πλευρά του νομού Χανίων, ίσως να αποτελούν απάντηση στην αβεβαιότητα για το μέλλον.
(Χανιώτικα νέα - 11/2/2009)

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Στο σύμπαν του Γιώργη Μανουσάκη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
“Γιώργης Μανουσάκης: Νοσταλγός αιωνιότητας”. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη για τον μεγάλο ποιητή της Κρήτης.
Ετσι ήταν ο Γιώργης Μανουσάκης. Ενας οδοιπόρος της πόλης, του κόσμου και των ανθρώπων. Μια ανυπότακτη φωνή ελευθερίας. Ενας ανήσυχος πολίτης που εννοούσε να παρεμβαίνει σε ό,τι τον ενοχλούσε. Να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα αυτής της πόλης που τόσο αγάπησε.
Εραστής του ωραίου, δεν μπορούσε να βλέπει την πόλη να χάνει το χρώμα της. Φιλόσοφος της ζωής, παρατηρητής των ανθρώπων, προσέγγισε μέσα από το έργο του, τη ζωή και τον θάνατο, όσο λίγοι. Μοναχικός ο ίδιος, τόνιζε ότι "η μοναξιά είναι από το ένα μέρος πόνος, από το άλλο μέρος λύτρωση, γιατί καμιά φορά βρίσκει κανείς τον εαυτό του μόνο όταν είναι μόνος. Τον πραγματικό εαυτό του". Στο βιβλίο: "Το σώμα της σιωπής" περιλαμβάνεται το ποίημά του: "Μόνο η μοναξιά":
"Τα βλέμματά τους αδιάκοπα με φθείρουνε, πλανίζουν τις ακμές μου, τις γωνιές που συνθέτουν τη φυσιογνωμία μου, λίγο λίγο η μορφή μου στρογγυλεύει όσο να μοιάσει με τη δική τους, ένα λείο απρόσωπο πρόσωπο".
Ολα αυτά, τα περιέχει το ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη, ο οποίος με σεβασμό και αγάπη, συνομίλησε με τον ποιητή και έγινε κοινωνός του έργου του.
Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τη ζωή, το έργο και τη σκέψη του Γιώργη Μανουσάκη. Παράλληλα, περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τις παραστάσεις με γενικό τίτλο: "Το σκοτεινό μας υπόγειο", στο θέατρο: "Κυδωνία" που ήταν αφιερωμένες στον ποιητή. Στα πλάνα βλέπουμε τον ποιητή να ατενίζει το παλιό λιμάνι, αλλά και να παρακολουθεί, με ανήσυχο βλέμμα, από το σπίτι του στην οδό Πειραιώς, την κατεδάφιση των σπιτιών στην Τάμπια. Και εισερχόμαστε στο σύμπαν του Γιώργη Μανουσάκη που μας άφησε πέρυσι, έχοντας όμως παραμείνει εντός μας ως νοσταλγός αιωνιότητας.
(Χανιώτικα νέα - 10/2/2009)

Κρήτη: Στροφή στον εναλλακτικό τουρισμό

Ο πολιτισμικός, ο φυσιολατρικός, ο γαστρονομικός, ο αρχαιολογικός και ο ορειβατικός τουρισμός είναι οι κυριότερες μορφές εναλλακτικού τουρισμού που προτιμούν οι τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται την Κρήτη.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα έρευνας που διεξήχθη με πρωτοβουλία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων με σκοπό την προοπτική ανάπτυξης επιλεκτικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού και συγγενών δραστηριοτήτων, αλλά και τη σύνδεση του πρωτογενούς τομέα με το τουριστικό προϊόν. Η έρευνα αυτή μπορεί να αποτελέσει οδηγό και γι' άλλες περιοχές της χώρας.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:
- Ο πολιτισμικός τουρισμός, που επικεντρώνεται στην ιστορική, καλλιτεχνική και πνευματική κληρονομιά του νησιού, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό προτίμησης με 59,2%, με τους Αυστριακούς (93,8%) και Πολωνούς (85,3%) να δείχνουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
- Ο φυσιολατρικός τουρισμός, ο οποίος αφορά ζώνες παράκτιες, πεδινές αλλά και ορεινές με ενδιαφέρουσα βιοποικιλότητα, πλούσιες σε χλωρίδα και πανίδα, συγκεντρώνει μεγάλο ποσοστό ενδιαφέροντος με 53,3% επί του συνόλου των αλλοδαπών, με τους άνδρες να ενδιαφέρονται πιο πολύ (62%) έναντι των γυναικών (47%). Τα μεγαλύτερα ποσοστά έχουν οι Σλοβάκοι/Τσέχοι (78,9%) και Αυστριακοί (72%).
- Ο γαστρονομικός τουρισμός, όπου κυριαρχεί η κουλτούρα της τοπικής κουζίνας, με μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών και ανεξάντλητο πλούτο παραδοσιακών συνταγών, συγκεντρώνει επίσης μεγάλο ποσοστό ενδιαφέροντος με 50,2% με περισσότερο ενδιαφερόμενους τους Βέλγους (89,7%), Πολωνούς (77,6%) και Σλοβάκους/Τσέχους (76,5%).
- Ο αρχαιολογικός τουρισμός, που σχετίζεται με σημαντικό αριθμό αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και μουσείων, αναδεικνύοντας την πλούσια πολιτιστική παράδοση της περιοχής, λαμβάνει το 46,3% των συνολικών προτιμήσεων των αλλοδαπών τουριστών, με τους Αυστριακούς (78,6%) και Σλοβάκους/Τσέχους (72,2%) να επιδεικνύουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
- Ο ορειβατικός τουρισμός με τη βοήθεια των μονοπατιών που βοηθούν στην ανάβαση των επισκεπτών αλλά και με την προώθηση δράσεων που αφορούν την ανάπτυξη δραστηριοτήτων του ορεινού χώρου, προτιμάται κατά 42,3% από το σύνολο των ερωτωμένων, με τους άνδρες να ενδιαφέρονται κατά 50% και τις γυναίκες κατά 36,3%, ενώ όσον αφορά τις ηλικιακές κατηγορίες κυριαρχούν αυτοί που είναι ηλικίας 16-34 ετών.
- Στο ερώτημα ποιες δραστηριότητες ενδιαφέρουν τους τουρίστες, σύμφωνα με τις απαντήσεις το ενδιαφέρον των τουριστών προκαλούν κυρίως οι επισκέψεις σε παραδοσιακά καταλύματα, σε εθνικά πάρκα και δρυμούς, σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, η γευσιγνωσία τοπικών αγροτικών προϊόντων, η συμμετοχή σε τοπικές γιορτές κρασιού και σε γαστρονομικές περιηγήσεις.
Για τη διεξαγωγή της έρευνας συμπληρώθηκαν 1.045 έγκυρα ερωτηματολόγια, μεταφρασμένα σε έξι διαφορετικές γλώσσες (νορβηγικά, σουηδικά, αγγλικά, γερμανικά, πολωνικά και ρωσικά), από αλλοδαπούς τουρίστες 13 διαφορετικών χωρών (Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, Φινλανδία, Αγγλία, Γερμανία, Πολωνία, Βέλγιο, Ολλανδία, Τσεχία, Αυστρία, Ρωσία και Σλοβακία).
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε όλο τον νομό Χανίων και ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές του και στον κρατικό αερολιμένα Χανίων «Ι. Δασκαλογιάννης», κατά την αναχώρηση των αλλοδαπών τουριστών. Εγινε με πρωτοβουλία και ανάθεση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (ΜΑΙΧ).
Υπεύθυνοι ήταν ο συντονιστής σπουδών και έρευνας στο Τμήμα Οικονομίας του ΜΑΙΧ, δρ Γιώργος Μπαουράκης, ο διευθυντής του Εργαστηρίου Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, καθηγητής Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης, και ο ερευνητής του ΜΑΙΧ Γιώργος Αγγελάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - Ελευθεροτυπία - 10/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=15877

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Γιάννης Ρίτσος - Γιώργης Μανουσάκης

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Γιάννης Ρίτσος

"Το ξέρω πως καθένας μοναχός
πορεύεται στον έρωτα, μοναχός
στη δόξα και στὸ θάνατο.
Το ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δεν ὠφελεί.
Άφησέ με νάρθω μαζί σου".
Γιάννης Ρίτσος - Η σονάτα του σεληνόφωτος

Μικρή αποδείχτηκε η αίθουσα του Βενιζέλειου Ωδείου για την εκδήλωση - αφιέρωμα του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης (ΔΗΠΕΘΕΚ) στον Γιάννη Ρίτσο, το απόγευμα του Σαββάτου καθώς δεν χώρεσε όλον τον κόσμο που θέλησε να την παρακολουθήσει. Πολύ ενδιαφέρον, όπως ήταν αναμενόμενο, το ντοκιμαντέρ του Γιώργου και της Ηρώς Σγουράκη για τον μεγάλο μας ποιητή. Καλή η παρουσία της ομάδας "ΚατάΦωνή" που απέδωσε τραγούδια σε ποίηση Ρίτσου. Συγκινητικές οι θύμησες του Γιάννη Βόγλη που είχε την τύχη να γνωρίσει τον Γιάννη Ρίτσο και να γίνουν φίλοι. Συγκινημένη η κόρη του ποιητή, Ερη Ρίτσου η οποία μίλησε για τον πατέρα της μέσω ενός ποιήματος που της είχε αφιερώσει. Εντυπωσιακή, όμως, η μαρτυρία της κυρίας Μαριέττας Πεπελάση η οποία έτυχε να γνωρίσει τον Γιάννη Ρίτσο στο σπίτι φίλων. Τότε η κυρία Πεπελάση είχε ζητήσει τη γνώμη του Γιάννη Ρίτσου για την ποίηση. Και ο ποιητής μεταξύ άλλων είχε πει ότι στις... δύο σελίδες που γράφεις ποίηση, να κρατάς δύο αράδες.

Γιώργης Μανουσάκης

“Σιγά κι αθόρυβα γλιστρά και φεύγει η πόλη.
Εκείνοι που την κατοικούσαν στρέψαν
οριστικά την όψη προς το Μέγα Σκότος.
Στη θέση της ορθώθηκε μια πόλη σκληρή
κι αγέλαστη, ύπουλη και φαντασμένη.
Σε ξένη πόλη σέρνω τώρα τη ζωή μου”.
Γιώργης Μανουσάκης

“Η μοναξιά είναι από το ένα μέρος πόνος, από το άλλο μέρος λύτρωση, γιατί καμιά φορά βρίσκει κανείς τον πραγματικό εαυτό του μόνο όταν είναι μόνος”, έλεγε ο ποιητής Γιώργης Μανουσάκης σε μια συνάντησή μας στο σπίτι του. Σ' αυτή την σπουδαία μορφή των γραμμάτων είναι αφιερωμένο το διήμερο που ξεκίνησε χθες και ολοκληρώνεται σήμερα Δευτέρα. Ο ποιητής έφυγε σε ηλικία 75 χρόνων. Λίγες μέρες πριν πεθάνει, έκανε τις τελικές διορθώσεις για το τελευταίο του έργο με τίτλο «Ο Εθελοντής», ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα που πραγματεύεται τον βίο και τη στρατιωτική πολιτεία του πατέρα του. Από τους σημαντικούς εκπροσώπους της λεγόμενης Δεύτερης Μεταπολεμικής Γενιάς, ο Γιώργης Μανουσάκης μάς παρέδωσε οκτώ ποιητικές συλλογές, τρία πεζά και μία μελέτη για τον Παντελή Πρεβελάκη. «Η ζωή μακριά από την Αθήνα με κάνει στ' αλήθεια να νιώθω συχνά αποκομμένος. Δεν έχω παρά μακρινές προσβάσεις στα περιοδικά, στους εκδοτικούς οίκους και καθόλου στους κύκλους των λογοτεχνών. Εξασφαλίζω, όμως, έτσι μια αυτονομία, μένω ανεπηρέαστος από "μόδες" και από το παιχνίδι των ανταλλαγμάτων», έλεγε σε μια συνέντευξή του. Ο Γιώργης Μανουσάκης έφυγε αλλά δεν έχει φύγει, ζει στις καρδιές μας.
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 9/2/2009)

Μαρκογιαννάκης: Μεμονωμένα περιστατικά οι «παρεκτροπές»

Μεμονωμένα περιστατικά και... προϊόν ατομικής ανευθυνότητας χαρακτήρισε τις «παρεκτροπές» των αστυνομικών σε βάρος πολιτών ο αναπληρωτής υπουργός Δημ.
Τάξης Χρ. Μαρκογιαννάκης στον χαιρετισμό που απηύθυνε το βράδυ του Σαββάτου στην τελετή κοπής της πίτας της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Χανίων.
Μάλιστα, απευθυνόμενος στους αστυνομικούς, έκανε αναφορά ακόμα και στο σύνθημα «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι» λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το σύνθημα "μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι" το οποίο άκουγα όλο τον Δεκέμβριο εμένα με γεμίζει θλίψη διότι δεν είστε αυτοί. Μπορεί κάποιος να κάνει λάθος, μπορεί να εγκληματήσει και να κάνει το οτιδήποτε, αλλά οι χιλιάδες υπόλοιποι σωστοί αστυνομικοί, οι οποίοι κάνουν τη δουλειά τους σωστά, οι οικογενειάρχες, δεν ευθύνονται για να την πληρώνουν. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να στρέψει μια ολόκληρη κοινωνία εναντίον ενός θεσμού ο οποίος είναι ταγμένος για την τάξη και προσφέρει στον ελληνικό λαό. Κάνω μια έκκληση προς όλους να το δούμε έτσι».
(Ελευθεροτυπία - 9/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=15534

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

"Βιολέα": Εξάγει βιολογικό λάδι σ' όλη τη Γη

Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστή. Σε άλλες χώρες είναι πασίγνωστη και περιζήτητη. Είναι η χανιώτικη εταιρεία παραγωγής βιολογικού ελαιολάδου «Βιολέα» που μέρα με τη μέρα κατακτά τις αγορές του εξωτερικού και γνωρίζει παγκόσμιες διακρίσεις. Ο ιδρυτής της, Γιώργος Δημητριάδης, μας δίνει ένα λαμπρό παράδειγμα για τη γεωργία του μέλλοντος, μακριά από εξαρτήσεις, επιδοτήσεις και μπλόκα.
Ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με τη γεωργία το 1991, όταν ανέλαβε την περιουσία της οικογένειάς του. Περίπου 2.000 ελαιόδεντρα με συμβατική καλλιέργεια στο χωριό Αστρικας του Δήμου Κολυμπαρίου στον νομό Χανίων. Μετά δύο χρόνια, δηλαδή το 1993, είδε ότι έπρεπε να στραφεί σε άλλες καλλιέργειες γιατί με τα έσοδα από τη συμβατική δεν μπορούσε να ζήσει η οικογένειά του. Ετσι το 1995 ίδρυσε την «Βιολέα», η οποία δουλεύει επιτυχώς μέσω Διαδικτύου και αναπτύσσεται συνεχώς... Ο ίδιος σήμερα, στα 54 του, λέει στην «Ε»:
«Γύρω στο 1991 ανέλαβα την περιουσία της οικογένειάς μου. Αποφάσισα να δοκιμάσω πλήρη συμβατική καλλιέργεια. Και με τη βοήθεια, τότε, του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων κάναμε μια πολύ εντατική καλλιέργεια ελιάς στον Αστρικα του Δήμου Κολυμπαρίου. Στον τρίτο χρόνο φτάσαμε στο μάξιμουμ της απόδοσης του ελαιώνα και τότε, κατά σύμπτωση, είχαμε και τις υψηλότερες τιμές του ελαιολάδου έπειτα από μια δεκαετία.
«Ομως διαπίστωσα ότι με 2.000 δέντρα και με παραγωγή κοντά στους 10 τόνους ελαιολάδου δεν έβγαινα. Δεν μπορούσα να ζήσω την οικογένειά μου με δύο παιδιά, χωρίς να έχουμε τίποτα άλλο - στο νοίκι είμαι. Οπότε έπρεπε να κοιτάξουμε κάπου αλλού. Η απάντηση ήρθε όταν το 1993 έτρεξε το ΜΑΙΧ (Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων) για πρώτη φορά ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να δούμε πώς μπορεί να γίνει η βιοκαλλιέργεια στην ελιά. Ημουν στους τρεις-τέσσερις που συμμετείχαν σ' αυτό το πρόγραμμα. Μέσα στην επόμενη τριετία ξεκαθάρισε όλη η υπόθεση και είδαμε ότι όντως υπάρχει μία εναλλακτική λύση. Το 1995 ιδρύθηκε η "Βιολέα" και το 1997 είχαμε τις πρώτες εξαγωγές. Τώρα, δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτή τη στιγμή το προϊόν της "Βιολέα" δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά. Υπάρχουμε, όμως, στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία, στις Σκανδιναβικές χώρες, στη Βόρεια Ευρώπη, στη Γερμανία, στην Αγγλία και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας ανακαλύψουν και στην Ελλάδα».
Ο ίδιος επισημαίνει:
«Η πύλη προς την αγορά ήταν και είναι το Ιντερνετ. Χτυπήσαμε πόρτες του εξωτερικού και βασικά δεν είχαμε τότε ανταγωνισμό. Δηλαδή, τότε όλοι αυτοί οι εμπορικοί οίκοι είχαν ιταλικά, ισπανικά, γαλλικά αλλά όχι ελληνικά ελαιόλαδα. Ετσι, ήμασταν από τους πρώτους που εισαχθήκαμε στην αγορά και κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα να την κρατήσουμε, να συμμορφωθούμε με τα δικά τους στάνταρ».
«Το 1998 υπήρχε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ήθελε να ανοίξει την αγορά του ελαιολάδου στην Ιαπωνία και επέλεξε δύο-τρία ελαιόλαδα από κάθε χώρα για να τα προωθήσει στην αγορά της Ιαπωνίας. Ηταν δύο ιταλικά, ένα ισπανικό και ένα ελληνικό. Το ελληνικό ήταν της "Βιολέα". Σήμερα, η εταιρεία πάει πολύ καλύτερα. Τώρα αποκτήσαμε εγκαταστάσεις και υποδομές ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε την ποιότητα όχι μόνο στην παραγωγή αλλά και στη συσκευασία, στο εμπόριο και στο σέρβις. Είμαστε πιστοποιημένοι όχι μόνον οργανικά αλλά από διεθνείς οίκους, διεθνή πρότυπα και στάνταρ».
Οι ελαιώνες της «Βιολέα» βρίσκονται δυτικά των Χανίων Κρήτης, στα υψώματα του Αστρικα (300-350 μ. υψόμετρο) και εντός της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης Κολυμβαρίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία έντυπη έκδοση - 5/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=14213

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Πολυκαταστήματα, αλλά...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Το ένα μετά το άλλο τα πολυκαταστήματα ξεφυτρώνουν σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη. "Τα 'χουν όλα και συμφέρουν", λένε. Και εμείς συχνά τα προτιμάμε, ίσως γιατί νομίζουμε ότι θα κερδίσουμε χρόνο και χρήμα. Είναι όμως έτσι; Ή μόνον έτσι; Και πού βρίσκεται η επικοινωνία; Με τον ντόπιο μικρομεσαίο επιχειρηματία θα έχεις προσωπική επαφή, θα επικοινωνήσεις, θα μιλήσεις. Με το απρόσωπο πολυκατάστημα της όποιας πολυεθνικής εταιρείας, τι επαφή μπορείς να έχεις; Και τελικά η τοπική οικονομία πώς μπορεί να υποστηριχθεί; Με αγορές, συχνά αμφιβόλου ποιότητας, από ξενόφερτα καταστήματα; Η με την υποστήριξη του ντόπιου πωλητή της προτίμησής σου; Στον κόσμο της ελεύθερης οικονομίας, μπορεί η εξάπλωση των πολυεθνικών εταιρειών να είναι μοιραία. Όμως, το τι θα υποστηρίξουμε δεν είναι μοιραίο. Αφορά τη δική μας προσωπική ευθύνη για τον τόπο στον οποίο ζούμε και τους ανθρώπους του.

Βραδιά ευαισθησίας

“Η αλληλεγγύη είναι το πρώτο βήμα αντίστασης", έγραφε ο Κωστής Νικηφοράκης. Και μια τέτοια βραδιά, ευαισθησίας και αλληλεγγύης, ήταν το περασμένο Σάββατο στο Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών. Μια βραδιά για τα συσσίτια της Σπλάντζιας στα οποία ο Κωστής Νικηφοράκης είχε ενεργή συμμετοχή. Και αρκετός κόσμος βρέθηκε το Σαββατόβραδο στο Στέκι που εξέφρασε την υποστήριξή του στα συγκεκριμένα συσσίτια αυτής της ωραίας συνοικίας των Χανίων, που ακόμη και σήμερα διατηρεί χαρακτήρα γειτονιάς. Αλλωστε όπως σημειώνει το Στέκι, "η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι".
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 2/2/2009)