Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Η Ιστορία, η επιστήμη και ο Κόσμος

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ομιλία του πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, Γιάννη Φίλη, στην τελετή απονομής μεταπτυχιακών και διδακτορικών διπλωμάτων (Φεβρουάριος 2012) στα Χανιά. Την αναδημοσιεύουμε αυτούσια από τον ιστότοπο του Πολυτεχνείου Κρήτης (http://www.tuc.gr/). 

Του ΓΙΑΝΝΗ Α. ΦΙΛΗ
Λατρεύω την Ιστορία γιατί η Ιστορία μού δίνει μοναδικά μαθήματα. Μου λέει ποιος είμαι, από πού έρχομαι και πού οδεύω, ποια είναι η μοίρα μου. Μου διδάσκει αυτό που ψιθύριζε κατά τον θρύλο ο δούλος στο αυτί κάθε Ρωμαίου στρατηγού, την ώρα που γύριζε θριαμβευτής πάνω στο άρμα του στους δρόμους της Ρώμης και η Σύγκλητος και οι Ρωμαίοι επευφημούσαν κι εκείνος είχε μεθύσει από τη δόξα: «Κοίταξε πίσω σου και θυμήσου ότι είσαι μόνο άνθρωπος. Θυμήσου ότι είσαι θνητός.»
Μου αρέσει αυτό το μήνυμα γιατί με προσγειώνει στην πραγματικότητα διατυπώνοντας σε λίγες λέξεις μια τόσο κοινότοπη αλλά σπουδαία αλήθεια. Είναι σπουδαία αυτή η αλήθεια, γιατί οι άνθρωποι εύκολα μεθούν από τις παροδικές τους επιτυχίες και κυριεύονται από την αλαζονεία που οδηγεί στην ύβρη και η ύβρις τιμωρείται από τον Θεό. Η πτώση περιμένει τον άνθρωπο στη γωνία όταν προσπαθεί να φτάσει τον ουρανό με τον Πύργο της Βαβέλ, ή όταν ο Ίκαρος θέλει να πετάξει κοντά στον ήλιο, ή όταν μεταβάλλει το κλίμα της Γης μη αναστρέψιμα για πολλές εκατονταετίες, ή όταν θεωρεί την εξουσία μιας χώρας ιδιοκτησία του – το 2011 ήταν γεμάτο παραδείγματα δικτατόρων και πρωθυπουργών που έχασαν πρόωρα τη δουλειά τους.
Η Ιστορία μού μαθαίνει τους αναλλοίωτους και διαχρονικούς κανόνες της ανθρώπινης εξέλιξης. Για παράδειγμα, η καλύτερη συνταγή ενότητας μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων είναι η δημιουργία ενός κοινού και μόνιμα πολύ κακού εχθρού, όπως έκαναν οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί, οι κομμουνιστές και οι καπιταλιστές, οι Ισραηλινοί και οι Άραβες. Όποτε όλοι αυτοί οχυρώνονταν πίσω από τη δική τους ιδεολογία προκαλούσαν αιματοχυσία. Όποτε όμως συζητούσαν εύρισκαν κοινούς τόπους και ειρήνη μέσα από τον συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου. Συμβίωση με τον συνάνθρωπο σημαίνει διαρκή συμβιβασμό, ανοχή και σεβασμό. Οι ιδεολογίες της έλλειψης ανοχής ήταν πάντα βίαιες, βραχύβιες, και του περιθωρίου.
Η Ιστορία με διδάσκει την αξία του χρόνου και της συνέχειας. Μου λέει ποιες είναι οι ρίζες μου και ποιο είναι το μέλλον μου. Χωρίς αυτή τη συνέχεια δεν είμαι τίποτα. Είμαι χαμένος στο σύμπαν σαν τον ηλικιωμένο που πάσχει από αμνησία. Αλλά η έντονη προσήλωση στη συνέχεια έχει τα προβλήματά της. Πρέπει να μαθαίνω, να θυμάμαι και ταυτόχρονα να ξεχνώ και να συγχωρώ. Θα είναι δύσκολο να ζήσω ισόρροπα αν σε κάθε Τούρκο βλέπω τους συνεχείς πολέμους από το 1453 και εντεύθεν ή σε κάθε Γερμανό βλέπω τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με την ίδια λογική κάθε Πέρσης θα έπρεπε να βλέπει σε μένα τον Έλληνα τις αιματηρές κατακτήσεις των Μακεδόνων. Πρέπει να μαθαίνω ότι η ανθρωπότητα δεν μου οφείλει υποταγή επειδή κάποτε οι πρόγονοί μου δημιούργησαν το αρχαίο ελληνικό θαύμα. Η πολλή προσήλωση στη συνέχεια είναι ναρκισσισμός και άρα αυτοκαταστροφή.
Η ίδια η Ιστορία της επιστήμης δεν είναι άμοιρη αλαζονείας, στενής ιδεοληψίας και ναρκισσισμού. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν φυσικοί που πιστεύουν ότι μπορούν να εξηγήσουν τα πάντα με την κβαντομηχανική, αφού η κβαντομηχανική ασχολείται με τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους, και τα πάντα στο σύμπαν, απ’ όσο ξέρουμε, απαρτίζονται από σωματίδια. Αυτοί οι φυσικοί διατείνονται ότι σύντομα θα είναι σε θέση να ερμηνεύσουν με τις εξισώσεις τους ακόμη και την ανθρώπινη συμπεριφορά, το συναίσθημα, τη συνείδηση. Ξεχνούν ότι είμαστε ό,τι είμαστε σε μεγάλο βαθμό χάρη στη μοναδική ιστορία του καθένα μας: Πού γεννηθήκαμε, με τι ανθρώπους συναναστραφήκαμε, τι εμπειρίες βιώσαμε, τι παραδόσεις και έθιμα έχουμε. Και αυτά δεν μπαίνουν σε εξισώσεις, όσο μεγαλοφυείς και αν είναι αυτές. Τέτοια πράγματα προσεγγίζονται κυρίως από την τέχνη και βασικά τον γραπτό λόγο. Η επιστήμη είναι σπουδαία αλλά βλέπει μόνο μια στενή πλευρά του κόσμου. Ο πραγματικός κόσμος είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον κόσμο της επιστήμης.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι μαθηματικοί πίστευαν ότι τα μαθηματικά ήταν μια τέλεια συμβολική μηχανή με την οποία, τελείως μηχανιστικά, θα μπορούσαν ν’ ανακαλύψουν κάθε αληθινή πρόταση, κάθε θεώρημα. Στην δεκαετία του 1930 όμως ο Gödel και ο Turing απέδειξαν ότι ακόμη και αυτά τα μαθηματικά πάσχουν από σοβαρά υπολογιστικά προβλήματα και προβλήματα συνέπειας και πληρότητας. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατο ν’ αποφύγει κανείς παράδοξα του τύπου: «το Α έχει την ιδιότητα Β τότε και μόνον τότε όταν δεν την έχει». Επί πλέον θα υπάρχουν πάντα προτάσεις που δεν θα μπορούν ν’ αποδειχθούν αληθείς ή ψευδείς στα πλαίσια των αξιωμάτων. Έτσι το όνειρο της τέλειας μαθηματικής μηχανής ξεθώριασε.
Παρ’ όλα αυτά, στα μέσα του 20ου αιώνα πολλοί πίστευαν ότι ο ψηφιακός υπολογιστής και τα μοντέλα του θα ερμήνευαν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και μάλλον θα τον υποκαθιστούσαν. Όνειρο ήταν κι αυτό και ξεθώριασε. Η ανθρώπινη νόηση και ο εγκέφαλος δεν απλοποιούνται σε ψηφιακές θύρες και δυαδική άλγεβρα. Οι απλουστευτικές διατυπώσεις πολύπλοκων φαινομένων είναι σχεδόν πάντα λάθος και η επιστημονική αλαζονεία πάντα ύβρις.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Τα λέω επειδή εσείς είσθε οι νέοι ερευνητές και τα εργαλεία σας είναι η επιστήμη και η τεχνολογία. Δύο θαυμαστά δημιουργήματα του εγκεφάλου μας με τεράστιες δυνατότητες και τεράστιους περιορισμούς. Κάποιους απ’ αυτούς τους περιορισμούς θέλω να σας δείξω. Για πολλούς από εμάς ένας από τους σκοπούς της ζωής είναι το ευ ζην με την πιο γενική μορφή. Να ζει κανείς με τιμή, με σεβασμό προς τους άλλους και το περιβάλλον του, με γνώση των μεγάλων μαθημάτων της Ιστορίας.
Τα λέω αυτά γιατί γίναμε 7 δισεκατομμύρια και ακόμη συμπεριφερόμαστε σαν να ήταν η γη άπειρη. Όλοι μιλούν για την παγκόσμια οικονομική κρίση και την έξοδο από αυτήν και όλοι έχουν μια μονοσήμαντη και στοιχειώδη λύση, την περαιτέρω οικονομική μεγέθυνση που κατ’ ευφημισμό τη λέμε οικονομική ανάπτυξη. Σχεδόν κανείς δεν ρωτάει το έως πότε και το κόστος αυτής της ανάπτυξης για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι είναι αναγκαίο και δίκαιο οι φτωχοί να αποκτήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και άρα πρέπει ν’ αναπτυχθούν οικονομικά και ο δεύτερος είναι ότι οι αισχρά πλούσιοι του πλανήτη θέλουν να συνεχίσουν, όσο τους παίρνει, να είναι αυτό που είναι: αισχρά πλούσιοι. Η Γη όμως έχει τα όριά της και το οικονομικό σύστημα τα έχει ξεπεράσει σε μερικούς τομείς. Κανείς λογικός άνθρωπος σήμερα δεν αμφισβητεί την κλιματική αλλαγή. Αν σκεφτεί κανείς ότι εν μέρει αυτό συμβαίνει για να μπορεί η ΒΡ ή η Exxon Mobil ή η Shell να καταγράφουν τεράστια κέρδη, τότε καταλαβαίνει ότι κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο των ανθρώπων. Εταιρείες όπως η BP διατείνονται ότι φροντίζουν το περιβάλλον, ότι η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη είναι προτεραιότητά τους. Η συμπεριφορά τους και τα πολλαπλά δυστυχήματα των τελευταίων ετών όμως δείχνουν ότι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Οι διευθυντές τους ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος, εταιρικό και προσωπικό, τα ταξίδια με τα ιδιωτικά jet, τα πάρτυ με τους πρωθυπουργούς, τους βασιλείς και τους δικτάτορες, τις συντροφιές ακριβοπληρωμένων συνοδών, τις σουίτες ξενοδοχείων που στοιχίζουν το βράδυ όσο το ετήσιο εισόδημα πολλών από εμάς. Το μαρτυρούν οι λεπτομερείς αναφορές των τεράστιων καταστροφών του Exxon Valdez στην Αλάσκα, του Texas City στις ΗΠΑ, του Deepwater Horizon στον κόλπο του Μεξικού, της Shell στη Νιγηρία και τόσες άλλες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις καμιά εταιρεία και κανένα διευθυντικό στέλεχος δεν νοιάστηκαν για το περιβάλλον που επλήγη, για τις ζωές που χάθηκαν, για τις ανθρώπινες τραγωδίες που προκάλεσε η απληστία τους.
Δεν είναι πλέον επιτρεπτό να υπάρχουν χαώδεις ανισότητες. Στο Λος Άντζελες αλλά και στη Λίμα του Περού υπάρχουν φρουρούμενες γειτονιές γεμάτες μέγαρα όπου ζουν στο γυάλινο κόσμο τους οι βαθύπλουτοι, όχι πολύ μακριά από τους άστεγους και τους πεινασμένους. Δεν είμαστε ούτε μπορούμε να είμαστε όλοι ίσοι, αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε τόσο άνισοι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά κανείς πλέον δεν έχει δικαίωμα στην προκλητική σπατάλη. Είναι ζήτημα στοιχειώδους αυτοσυντήρησης όλων μας.
Τα λέω αυτά γιατί η επιστήμη και η τεχνολογία είναι τα εργαλεία της οικονομικής μεγέθυνσης και αυτά τα εργαλεία τα διαθέτουμε στους αποφασίζοντες εσείς κι εγώ. Μπορεί βραχυχρόνια η οικονομική μεγέθυνση να μας βγάλει από την κρίση, αλλά η επόμενη κρίση δεν θα είναι μακριά και η επόμενη και η επόμενη. Ο κύκλος της μεγέθυνσης και της κατανάλωσης είναι ασταθής και αυτοκαταστροφικός. Η Γη είναι ένας πολύ μικρός πλανήτης και μπορεί να στηρίξει έναν ανθρώπινο πληθυσμό, κατά πάσαν πιθανότητα μικρότερο του σημερινού, και με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα με πολύ μικρότερη κατανάλωση της σημερινής.
Λατρεύω την Ιστορία γιατί με διδάσκει την άνοδο και την πτώση των πολιτισμών. Γιατί με διδάσκει ότι η ίδια η Ιστορία δεν έχει καλό γούστο ή συναίσθημα. Οι πολιτισμοί έρχονται και φεύγουν όταν η ύβρις των ανθρώπων προκαλέσει το θείο ή τη φύση και θα πρέπει να πατώ σ’ αυτή τη γη με αγάπη και δέος για να μη χαλάσω τον ωραίο κόσμο που οι πρόγονοι μού κληροδότησαν κι εγώ θα παραδώσω στους απογόνους.
Δεν ξέρω ακριβώς τι πρέπει εμείς οι άνθρωποι της επιστήμης να κάνουμε. Ξέρω όμως κάποιες βασικές κατευθύνσεις που ίσως βοηθούσαν. Πρώτον, η επιστήμη πρέπει να είναι πρώτης ποιότητας. Επιστήμη και γνώση δεύτερης κατηγορίας δεν έχουν μακροβιότητα. Δεύτερον, η επιστήμη και η αλαζονεία δεν συνυπάρχουν. Οποτεδήποτε οι επιστήμονες ξεγελάστηκαν ότι έγιναν θεοί, η πραγματικότητα τους χλεύασε. Λυπάμαι τους επιστήμονες που πιστεύουν ότι βρήκαν το ιερό δισκοπότηρο, που νομίζουν ότι είναι μοναδικοί και τους οφείλουμε υποταγή και δέος. Έχουμε πολλούς τέτοιους στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Τους λυπάμαι αλλά δεν τους αντιπαθώ, γιατί η αντιπάθεια και το μίσος φτιάχνουν χαμένους απ’ όλες τις πλευρές. Κι εδώ η Ιστορία πάλι με διδάσκει. Με διδάσκει ότι η αντιπάθεια και το μίσος μόνο καταστροφικά αποτελέσματα έχουν. Έρχομαι λοιπόν στην τρίτη βασική κατεύθυνση που πιστεύω ότι είναι η πιο κεντρική. Αγαπάτε αυτόν τον κόσμο, δείξτε του συμπάθεια και ταπεινοφροσύνη. Όταν λέω τον κόσμο εννοώ την ανθρωπότητα, όλα τα ζωντανά και τ’ άψυχα. Ο πλανήτης που ζούμε, στα τέσσερα και μισό δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξής του, έχει βρει τις δυναμικές του ισορροπίες με άπειρες δοκιμές και άπειρα σφάλματα. Αυτή είναι η μεγαλοφυΐα του κόσμου που δεν πρέπει εμείς οι άνθρωποι να διαταράξουμε στο όνομα της υποτιθέμενης παντογνωσίας μας, στο όνομα της ανάπτυξης και της κατανάλωσης.
Ίσως ακούγομαι σαν κήρυκας δόγματος, διδακτικός και άρα βαρετός με τις παραινέσεις μου. Δεν έχω τέτοια πρόθεση. Ουσιαστικά αυτά που σας λέω είναι εμπειρίες που πιθανόν θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες. Εκείνο που ελπίζω είναι ότι θα τις ακούσετε από περιέργεια και θα ψάξετε τις δικές σας εμπειρίες, αυτές που θα οδηγήσουν τη ζωή του καθένα σας.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέρμα στα προβλήματα και στους αγώνες του ανθρώπου, ούτε καν τελικός σκοπός. Πριν από χρόνια είχαν κυκλοφορήσει βιβλία και θεωρίες του τύπου «Το τέλος της Ιστορίας» ή «το τέλος της φυσικής» κοκ. Ειδικοί υποστήριζαν ότι κάποιοι κύκλοι είχαν κλείσει, ό,τι ήταν να γίνει ή να ανακαλυφθεί έγινε ή ανακαλύφθηκε. Είχαν πέσει τελείως έξω. Ούτε η επιστήμη ούτε η Ιστορία τελειώνουν όσο υπάρχουν άνθρωποι. Από την πρώτη στιγμή δημιουργίας της κοινωνίας οι άνθρωποι πασχίζουν να βρουν τρόπους συνύπαρξης. Ο αγώνας της εξουσίας ανθρώπου σε άνθρωπο δεν έχει τέρμα είτε γίνεται με πέτρες και ξύλα, πυροβόλα και τηλεκατευθυνόμενα οχήματα, δάνεια σε δολάρια και ευρώ. Ο αγώνας της επιβολής του ενός σε όσο πιο πολλούς είναι διαρκής, εξ ου και ο όρος «πλανητάρχης» στον πρόεδρο των ΗΠΑ ή πιθανόν αύριο στον ηγέτη της Κίνας. Ούτε η επιστήμη έχει ή μπορεί να έχει τέλος. Η επιστημονική αλήθεια θα προσεγγίζεται διαρκώς και θα βελτιώνεται όπως συμβαίνει εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια.
Εσείς καλείσθε να πάρετε αυτά τα προβλήματα, να τα αναδιατάξετε και επαναπροσεγγίσετε από εκεί που τα παραλάβατε. Είναι κάτι σαν νόμος της φύσης ή μοίρα των ανθρώπων να επαναδιατάσσουμε προβλήματα. Και είναι μια ωραία μοίρα αν κανείς δεν ξεγελαστεί και νομίσει ότι βρήκε το τέλος, το σημείο που τέλειωσε η αποστολή του αφού έχει όλες τις απαντήσεις.
Πριν από λίγους μήνες είχα την εξαιρετική τύχη να επισκεφθώ την Αρχαία Νεμέα μαζί με τον ομότιμο καθηγητή στην έδρα Καζαντζάκη στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, τον Θανάση Μασκαλέρη, με ξεναγό τον άνθρωπο που την ανασκάπτει και την αναστηλώνει, ομότιμο σήμερα, καθηγητή του Berkeley, Stephen Miller. Ο Miller έχει αφιερώσει σχεδόν όλη την επαγγελματική του ζωή στη Νεμέα. Τα περισσότερα που γνωρίζουμε για τον αρχαιολογικό χώρο τα οφείλουμε σε αυτόν. Είναι ένας από τους κορυφαίους αρχαιολόγους παγκοσμίως. Ο συνταξιούχος καθηγητής με το κοντό παντελόνι και το καπέλο του μπέϊζμπωλ, απλός και προσηνής, μου ζητάει να του μιλάω Ελληνικά στον ενικό και με το μικρό του όνομα. Καθώς μας ξεναγεί στον αρχαίο κόσμο που μονάχος του ανακάλυψε, μεταμορφώνεται, γίνεται ο μεγάλος εξερευνητής, ο ποιητής ενός κόσμου που μόνο αυτός ήξερε και μπορούσε να φέρει στο φως, γίνεται ο άνθρωπος που ψάχνει τη συνέχεια της ανθρώπινης μοίρας στα βάθη του χρόνου.
Μιλάει με την έξαψη εφήβου για τις ανακαλύψεις του, για τη σήραγγα που οδηγεί στο Στάδιο, για τη σπουδαία ανακάλυψη ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήξεραν να κατασκευάζουν θόλους και αψίδες. Μας λέει ότι και τώρα που ανακαλεί τις σπουδαίες ανακαλύψεις ανατριχιάζει. Ο Miller έχει μεταμορφωθεί στον προαιώνιο εξερευνητή, οδηγημένο από το δαιμόνιο της περιέργειας, το δαιμόνιο που φτιάχνει τη μεγάλη επιστήμη και τη μεγάλη τέχνη. Μας μιλάει για την αναβίωση σήμερα των Νεμέων. Τη στιγμή που αντίκρυσε στο Στάδιο να τρέχουν δίπλα δίπλα φορώντας λευκούς χιτώνες, μεταξύ άλλων, τον διευθυντή του Fullbright στην Αθήνα, πρεσβευτές ξένων χωρών, έναν αστυνομικό της περιοχής της Νεμέας, και έναν αγρότη. Τότε κατάλαβε πώς δημιουργήθηκε η ιδέα της ισότητας του πολίτη απέναντι στον νόμο που οδηγεί στη δημοκρατία.
Καθώς μας ξεναγεί, μια Αμερικανίδα μας χαιρετάει και μας προσπερνά. «Είναι η νέα διευθύντρια των ανασκαφών» λέει ο Miller. «Τι εννοείς;» ρωτάω. «Δεν είσαι εσύ ο διευθυντής;» «Όχι,» λέει με μια σκιά πικρίας ο Miller. «Και θεώρησε σωστό η Ελληνική Κυβέρνηση να σε βγάλει από τη θέση που δικαιωματικά σου ανήκει;» «Δεν ήταν η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά οι συνάδελφοί μου στο Berkeley. Αυτοί μ’ αντικατέστησαν.» «Δηλαδή,» λέω, «αν καταλαβαίνω καλά, καθαρή περίπτωση καθηγητικού φθόνου και μικρότητας.» Εκείνος νεύει καταφατικά.
Πήραμε με τον Μασκαλέρη τον δρόμο της επιστροφής σκεπτικοί, γεμάτοι δέος και προβληματισμό. Κι όμως, σκεφτόμουν, ό,τι κι αν κάνουν στο Berkeley, οσοδήποτε και αν τον φθονούν, δεν μπορούν να του πάρουν πίσω τον κόσμο που ανακάλυψε, τη βαθιά συγκίνηση του μεγάλου εξερευνητή, τη μοναδικότητά του. Δεν μπορούν να πάρουν πίσω τον δρόμο που οδηγεί στο Μουσείο της Νεμέας που γράφει Ελληνικά, «οδός Στέφανου Μίλλερ.» Δεν μπορούν να πάρουν πίσω την ιστορία του.
Ήθελα να πω, αυτά είναι μερικά μαθήματα της Ιστορίας. Γράψτε κι εσείς τις δικές σας γραμμές σ’ αυτήν, οσοδήποτε μικρές ή μεγάλες κι αν είναι. Γράψτε τις με περιέργεια, με πάθος, με ταπεινοφροσύνη. Ό,τι κι αν γράψετε είναι δικό σας και κανείς δεν μπορεί να σας το πάρει. Ο κόσμος είναι δικός σας και σας περιμένει!

Συνταξιούχοι και Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Δικαιολογημένες οι διαμαρτυρίες των συνταξιούχων χθες στα ιατρεία του ΙΚΑ (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) στα Χανιά καθώς, όπως καταγγέλουν, η αναμονή για να εξυπηρετηθούν, μέσω ραντεβού από το 184, μπορεί να ξεπεράσει τους 2 ή και 3 μήνες, στο πλαίσιο της… αναβάθμισης των υπηρεσιών Υγείας. Οι δε ουρές δεν έχουν τέλος και χρειάζεται τεράστια υπομονή για να γράψουν τα φάρμακά τους.
Οι συνταξιούχοι δεν το βάζουν κάτω. Στις 6 Μαρτίου θα πραγματοποιήσουν και παγκρήτια συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Χανίων.
Η Πολιτεία θα αφουγκραστεί, επιτέλους, τον πόνο τους και θα ακούσει τα παράπονά τους;
Γ.ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 24/2/2012)

Βράχος πλάκωσε λεωφορείο

Βράχος έπεσε σε εν κινήσει λεωφορείο του υπεραστικού ΚΤΕΛ, κοντά στη σήραγγα Τοπολίων προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές.
Ευτυχώς, δεν υπήρξαν τραυματισμοί καθώς το λεωφορείο το οποίο λίγο νωρίτερα, μετέφερε επιβάτες μεταξύ των οποίων μαθητές, από το Καστέλλι στη Βάθη, κατά την επιστροφή του στο Καστέλλι δεν είχε επιβάτες. Ήταν μόνος του ο οδηγός ο οποίος ευτυχώς δεν τραυματίστηκε. Ο βράχος τρύπησε την οροφή του λεωφορείου, έσπασε τέσσερα καθίσματα, τους αεραγωγούς του κλιματιστικού και τρία τζάμια για να βγει από την πίσω πόρτα και να συνεχίσει την επικίνδυνη πορεία του.
Μιλώντας χθες το βράδυ στα «Χανιώτικα νέα», ο οδηγός του λεωφορείου, Γιώργος Καπής, εξήγησε ότι εκτελούσε το δρομολόγιο Καστέλλι - Βάθη - Καστέλλι και κατά την επιστροφή, γύρω στις 3.05 το μεσημέρι, εκινείτο περίπου τριακόσια μέτρα πριν από τη σήραγγα των Τοπολίων, κάτω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας, όταν, ξαφνικά, χωρίς να ακούσει κάποιο θόρυβο ή οτιδήποτε άλλο που να του κινήσει την περιέργεια, είδε σπασμένα κομμάτια στα πόδια του οδηγού. «Κοίταξα -συνέχισε- από τον καθρέπτη και είδα την δεξιά πίσω πόρτα των επιβατών σπασμένη και την πέτρα η οποία είχε τρυπήσει τον ουρανό του λεωφορείου, είχε σπάσει δύο τζάμια, τέσσερα καθίσματα και βγήκε έξω από την πίσω πόρτα».
Στη συνέχεια, ο οδηγός βγήκε από το αυτοκίνητο και προσπάθησε να δει από που ξεκόλλησε ο βράχος, για να διαπιστώσει ότι από έπεσε από μεγάλη απόσταση και με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Ο κ. Καπής υπογράμμισε ακόμα ότι, την ώρα εκείνη το λεωφορείο, ευτυχώς, δεν είχε επιβάτες.
Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΑΝΙΩΝ
Στο μεταξύ χθες το βράδυ από την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων ανακοινώθηκαν τα εξής: «Λόγω επικινδυνότητας του δρόμου από Τοπόλια προς Έλος στη περιοχή της σήραγγας Τοπολίων, και λόγω πιθανής πτώσης βράχων στο οδόστρωμα, παρακαλούνται οι οδηγοί να αποφεύγουν τη συγκεκριμένη διαδρομή και να ακολουθούν εναλλακτικές διαδρομές προς ασφάλειά τους».
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 24/2/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/90617-braxos-plakwse-lewforeio/

Αντί για το "εμείς και οι άλλοι", από το "εγώ" στο "εμείς"

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
"Εμείς και οι άλλοι". Σε αυτή τη φράση συμπυκώνεται μιαν αντίληψη που τείνει να γίνει κυρίαρχη στη νεοελληνική πραγματικότητα των ημερών μας.
Αφορμή, τα όντως άδικα μέτρα που επιβάλλονται από το εξωτερικό και πλήττουν όλους τους κατοίκους της χώρας μας, πολλοί από τους οποίους έχουν, δικαίως, φτάσει σε απόγνωση και οργή.
Ομως, και η οργή πρέπει να έχει το όριό της. Οσο οργισμένος κι αν είναι ο οποιοσδήποτε, δεν μπορεί να χάνει τον πολιτισμό και την ανθρωπιά του.
Σήμερα, ωστόσο η κοινωνία τείνει να χωριστεί σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς".
Λες και δεν μπορεί κάποιος να μην είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
"Εγώ θα αρχίσω να δηλώνω μνημονιακός", μου έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου, προ ημερών, ένας φίλος, μη αντέχοντας άλλο τον φανατισμό αλλά και τον διχασμό που πάει να επικρατήσει.
"Τα μέτρα που πλήττουν τους νέους, τους συνταξιούχους και γενικότερα τον μέσο εργαζόμενο είναι απαράδεκτα", μου εξήγησε για να συμπληρώσει ότι αντί να κάνουμε και λίγη αυτοκριτική για το γιατί φτάσαμε έως εδώ, μας φταίνε, ως είθισται, οι άλλοι. Ακόμα όμως και εκείνοι που φέρουν την πιο μεγάλη ευθύνη, δηλαδή κάποια πολιτικά κόμματα,  δεν υπάρχουν μόνοι τους. Κάποιοι τους επιλέγουν ή τους επέλεγαν και τους ψήφιζαν στο... μεγαλείο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Πάντως, έστω και αργά, είναι ώρα για αυτοκριτική. Η κρίση, αποτελεί και μια ευκαιρία να έρθουν οι άνθρωποι πιο κοντά.
Εξω από κομματικές λογικές και ιδεολογικούς εγκλωβισμούς. Αυτοί ανήκουν μόνον σε χώρους κομματικούς, αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς, που αδυνατούν να αντιληφθούν τον νέο κόσμο που έρχεται. Τον κόσμο του μέλλοντος. Αυτός ο κόσμος θα γεννηθεί μόνον αν και εμείς οι πολίτες ξεπεράσουμε νοοτροπίες του παρελθόντος με μια διάθεση αναθεώρησης, αναγνωρίσουμε λάθη και λανθασμένες αντιλήψεις και δούμε μπροστά αφού φύγουμε από το "εγώ" και μπούμε στο "εμείς"… Και, ευτυχώς, ήδη γίνονται δραστηριότητες προς αυτή την κατεύθυνση… Κινήσεις και συνελεύσεις αλληλεγγύης και υποστήριξης αδυνάτων,  που δημιουργούνται από "τα κάτω", δείχνουν τον δρόμο...
(Χανιώτικα νέα -  24/2/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/90633-entos-ektos-epi-t-auta/

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Περί τουρισμού

Ξεκίνησαν ήδη οι συσκέψεις για την ερχόμενη τουριστική περίοδο. Αλλωστε, λίγοι μήνες μας χωρίζουν από την άφιξη των πρώτων τσάρτερ.  Και, ειδικά στη σημερινή εποχή, η ανάπτυξη του τουρισμού, που παραμένει βασικός πυλώνας της τοπικής οικονομίας, είναι σημαντική υπόθεση.
Το ερώτημα, όμως, που έχει τεθεί και άλλες φορές είναι πώς θα πετύχουν οι αρμόδιοι φορείς αλλά και οι επαγγελματίες, αφενός την περαιτέρω ανάπτυξή του κατά την καλοκαιρινή περίοδο κι αφετέρου την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.
Τι θα μπορούσε να γίνει;
• Ανάδειξη των μνημείων, που δεν είναι λίγα. Στο εξωτερικό το έχουν καταφέρει πολλές πόλεις. Γιατί όχι και τα Χανιά, τα οποία έχουν τόσο πλούσια ιστορία;
• Ανάδειξη των ορέων. Τα Λευκά Ορη είναι γνωστά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Η περαιτέρω προβολή τους -αλλά και η οργάνωση δράσεων- μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών.
• Προβολή της κρητικής διατροφής αλλά και των γαστρονομικών προορισμών.
• Χρησιμοποίηση σύγχρονων μέσων, όπως το Διαδίκτυο κ.ά.
Ιδού, λοιπόν, ένα ακόμα μεγάλο 'στοίχημα' για τον τόπο και τους φορείς του.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 23/2/2012)

Ελλείψεις και σε σωληνάρια στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Χανίων!

Τα αναλώσιμα ιατρικά υλικά (βελόνες, σωληνάρια κ.ά.) δεν έχουν υψηλό κόστος. Κι όμως, σύμφωνα με καταγγελίες γιατρών, ακόμα και σ’ αυτά παρατηρείται έλλειψη στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (πρώην Νομαρχιακή Μονάδα Υγείας ΙΚΑ) το οποίο, αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, δεν αποκλείεται να διακόψει την παροχή υπηρεσιών σε ασφαλισμένους!
Στο κείμενό τους, οι υπεύθυνοι γιατροί, απευθυνόμενοι στον διευθυντή της πρώην Νομαρχιακής Μονάδας Υγείας ΙΚΑ, τον Σύλλογο Συνταξιούχων ΙΚΑ Χανίων, τους συνδικαλιστικούς φορείς και τη Βουλή τονίζουν οι πολιτικές που στόχο έχουν τη δραματική μείωση των δαπανών για την Υγεία, άφησαν τα εργαστήρια σε όλη την Ελλάδα χωρίς απαραίτητα αναλώσιμα (βελόνες, κυβέττες αναλυτών, σωληνάρια κ.λπ.) και αντιδραστήρια, με δικαιολογία τη μεταβατική περίοδο από ΙΚΑ σε ΕΟΠΥΥ.
Το ερώτημα, λοιπόν, κάθε απλού πολίτη δεν μπορεί παρά να είναι: Με αυτήν την πολιτική οι όποιοι αρμόδιοι θα αναβαθμίσουν τον χώρο της Υγείας; Με ελλείψεις ακόμα και σε… σωληνάρια; Υπάρχει απάντηση;
Γ.ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 23/2/2012)

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Πως θα γίνει η αλλαγή;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΥ

"Ανθρωπος είναι εκείνο το τρελό ζώο του οποίου η τρέλα ανακάλυψε τη λογική"
Κορν. Καστοριάδης


Είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η διαφθορά είναι μαζικό φαινόμενο πλέον στην κοινωνία και στους πολίτες και επομένως δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να αλλάξει συμπεριφορά κάθε πολίτης και το σύστημα αυτόματα θα διορθωθεί.
Αν δηλαδή ο δημόσιος υπάλληλος εργάζεται ευσυνείδητα, ο επαγγελματίας πληρώνει τους φόρους του, ο μαγαζάτορας κόβει τις αποδείξεις του και πληρώνει τον Φ.Π.Α., τότε και το κράτος θα αλλάξει και θα ζούμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα!
Φαίνεται να έχει λογική βάση το επιχείρημα. Πραγματικά οι πολίτες πρέπει να αλλάξουν. Ομως τα ερωτήματα που αναδύονται είναι πρώτον αν αυτό αρκεί και δεύτερον αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί. Είναι κατά τη γνώμη μου μια αφελής πολιτική άποψη που λέει στην πραγματικότητα ότι η κοινωνική εξέλιξη εξασφαλίζεται με τη σύμπτωση των ατομικών πεποιθήσεων και συμπεριφορών. Τα μαθηματικά με τη θεωρία παιγνίων στο «δίλημμα του φυλακισμένου» μας λένε: Συλλαμβάνονται δύο άνθρωποι για μικροαδικήματα και πιθανόν για ένα σοβαρό έγκλημα και ο δικαστής τους τοποθετεί σε δύο ξεχωριστά δωμάτια μη επικοινωνούντα και λέει στον καθένα ξεχωριστά.
Αν μιλήσεις και μιλήσει και ο άλλος θα φάτε 4 χρόνια φυλακή.
Αν δεν μιλήσεις και δεν μιλήσει και ο άλλος θα φάτε από 1 χρόνο φυλακή.
Αν μιλήσεις εσύ και δεν μιλήσει ο άλλος, εσύ θα αφεθείς ελεύθερος και ο άλλος θα φάει 12 χρόνια και το αντίθετο.
Αν μιλήσει ο άλλος και δεν μιλήσεις εσύ θα φας εσύ 12 χρόνια και ο άλλος θα αφεθεί ελεύθερος.
Συμβαίνει το εξής: Σε όλες τις περιπτώσεις μιλάνε και οι δυο και τρώνε από 4 χρόνια.
Ενώ αν δεν μιλούσαν θα έτρωγαν από 1 χρόνο.
Γιατί συμβαίνει αυτό είναι προφανές. Απλούστατα ο ένας δεν έχει εμπιστοσύνη στον άλλο και οι σχέσεις τους στηρίζονται στον ανταγωνισμό.
Αν βέβαια το πείραμα συνεχιστεί επ’ άπειρον δεν ισχύει το προαναφερθέν και οι φυλακισμένοι θα επιλέξουν να μη μιλήσουν και να φάνε μόνο από 1 χρόνο που είναι το βέλτιστο. Οι σχέσεις τους θα στηριχθούν στην εμπιστοσύνη και όχι στον ανταγωνισμό, διότι με την πάροδο του παιγνίου, διορθώνοντας και τιμωρώντας τον αντίπαλο για την ασυνέπειά του, το σύστημα ισορροπεί.
Το εν λόγω πείραμα αποδεικνύεται και με τα μαθηματικά και δεν αποτελεί απλώς μια θεωρία.
Μεταφέροντάς το στην πολιτική θεωρία και στις κοινωνικές σχέσεις μας λέει ότι οι πολίτες θα φέρονται λογικά, επιδιώκοντας το βέλτιστο, μόνον όταν οι σχέσεις τους στηρίζονται στην εμπιστοσύνη και όχι στην καχυποψία και τον ανταγωνισμό.
Αυτό επιτυγχάνεται όταν το «δίλημμα του φυλακισμένου» «παίζεται» στο άπειρο, δηλαδή οι πολίτες θα ζουν σε ένα καθεστώς δικαιοσύνης, εμπιστοσύνης, ελευθερίας, τέτοιο που να εξασφαλίζει και να καλλιεργεί την εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις. Για να κόψω αποδείξεις πρέπει να είμαι σίγουρος ότι το κάνει και ο άλλος. Αλλιώς εγώ θα κλείσω γιατί δεν θα μπορώ να ανταγωνιστώ τον άλλο που κλέβει, χωρίς να τιμωρείται. Χρειάζομαι ένα πλαίσιο αρχών για όλους τους πολίτες και ένα θεσμισμένο σύστημα που να τιμωρεί τις παρεκκλίσεις, χωρίς εξαιρέσεις. Αλλιώς η κοινωνία θα μετατρέπεται -όπως έχει ήδη συμβεί- σε ένα απέραντο πεδίο αντικινήτρων. Ο νομοταγής έτσι να πολιτογραφείται ως βλάξ. Πώς θα γίνει αυτό, όχι βέβαια με την ατομική διάρθρωση κάθε πολίτη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Αυτό θα γίνει με μια διαφορετική μορφή κοινωνικής οργάνωσης και αυτό πρέπει να ζητηθεί μέσα από την «συγκρότηση ενός νέου συλλογικού  πολιτικού υποκειμένου», το οποίο μόνο κινηματικά μπορεί να προκύψει.
Ξαναδιαβάζοντας όμως τη θεωρία, τη μορφή και τη συγκρότηση των κομμάτων, τον επαναορισμό της πολιτικής.
Η λύση ασφαλώς και θα προκύψει μέσα από την πολιτική και δεν υπάρχουν λύσεις έξω από αυτήν.
Μια πολιτική, όμως, που θα διαχειρίζεται τον δημόσιο και τον παραγόμενο πλούτο για όφελος των πολλών και όχι για όφελος του εαυτού της  λειτουργώντας  με βάση τις ψυχολογικές και υλικές  της ιδιοτέλειες όπως γίνεται σήμερα. Αλλά αυτό είναι το θέμα ενός επόμενου σχολίου.
(Χανιώτικα νέα - 21/2/2011)

Η ιδέα της αποανάπτυξης

Γράφει ο δρ Αρτέμης Μ. Αθανασάκης*

Η σύγχρονη οικολογική σκέψη και πράξη αρνείται την πραγματικότητα της αλόγιστης ποσοτικής παραγωγικο-καταναλωτικής διαδικασίας καθώς και την καπιταλιστική λογική της κυριαρχίας πάνω στο φυσικό περιβάλλον, στους πόρους του και στα ανθρώπινα, και μη, όντα του.
Στην οικο-περιβαλλοντική αυτή προβληματική η πολιτική αυτονομία, ως συνειδητή, έστω και οραματική, αυτο-οργάνωση της κοινωνίας κατέχει περίοπτη θέση, καταλήγοντας στην άμεση δημοκρατία.
Ωστόσο, ταυτόχρονα με την πολιτική αυτονομία λειτουργεί και η προσωπική αυτονομία, η οποία σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής ευνοεί τις αρχές της αυτοδιαχείρισης του παραγωγικο-εργασιακού χώρου και όπως αυτές επιδιώκουν -έστω και ουτοπικά- την ανακατανομή του πλούτου, ιδιαίτερα, στους αναπτυσσόμενους φτωχούς πληθυσμούς των χωρών του τρίτου κόσμου, αλλά και του ανεπτυγμένου κόσμου.
Ετσι, δεν είναι καθόλου ανέφικτο, αναφέρει ο Murray Bookchin (2003), «να σχηματιστεί μια οικολογική κοινωνία, από ένα σύνολο μικρών Δήμων, που θα συγκροτούσαν μια 'κοινότητα κοινοτήτων', ενταγμένη, αρμονικά, στο φυσικά τους οικοσυστήματα».
"Γιατί έτσι θα είχαμε συγκροτήσει, κατά κάποιον τρόπο», συνεχίζει ο Bookchin, «μικρές δημοκρατίες γειτονιάς", που θα ενσωμάτωναν τις διαθέσεις, τις επιθυμίες, τις προσδοκίες, τις δυνατότητες και τις δράσεις πολιτών, μικρών τοπικών κοινωνιών και όπως αυτές εκδηλώνονται στη ζωντανή τους καθημερινότητα και πραγματικότητα».
Βεβαίως φαντάζει, ως ουτοπική, η αναζήτηση της λύσης όλων των προβλημάτων, στη λειτουργία της τοπικής δημοκρατίας. Ομως η ανακίνησή της στις μέρες μας, είναι εξαιρετικά επίκαιρη, επειδή η άμεση τοπική δημοκρατία συνιστά μορφή της ήπιας αποανάπτυξης, αλλά και της πολιτικής και προσωπικής αυτονομίας.
Ακόμη οι αρνητές οι αποαναπτυξιακής ιδέας θεωρούν ότι η έξοδος από το αναπτυξιακό μοντέλο συνεχούς συσσώρευσης αγαθών θα μειώσει το επίπεδο ποιότητας ζωής. Ωστόσο, ο Serge Latouche, πρόδρομος και στοχαστής της αποανάπτυξης, ισχυρίζεται ότι το επίπεδο ζωής που θα προκύψει, αποαναπτυξιακά, δεν θα είναι χειρότερο του σημερινού, γιατί αυτό προϋποθέτει την αλλαγή των κριτηρίων που καθορίζουν το επίπεδο ζωής και τα φυσικά όρια της ανάπτυξης. Συγκεκριμένα στην καπιταλιστική δύση, αλλά και στον πρώην υπαρκτό σοσιαλισμό, η βιομηχανοποίηση συσσώρευσε αγαθά που "έπρεπε να καταναλωθούν" για να "παραχθούν ξανά". Το γεγονός αυτό προκάλεσε σοβαρή ρύπανση του περιβάλλοντος και υπερανάλωση των πολύτιμων φυσικών πόρων, χωρίς δυνατότητα αναπαραγωγής τους, κατεύθυνση φθοράς και καταστροφής που χρειάζεται να μεταβληθεί, αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε τη ζωή -ανθρώπινη και μη- στον πλανήτη μας. Η αποανάπτυξη συνεπώς, δηλαδή η κάλυψη των βασικών και απαραίτητων αναγκών, αποτελεί μια νέα οικο-αναπτυξιακή πορεία, που λαβαίνει υπόψη της τα φυσικά όρια της ανάπτυξης, χωρίς να αρνείται τις τεχνολογικές εφαρμογές που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής, αρκεί αυτές να χρησιμοποιούν υλικά και μέσα που ρυπαίνουν λιγότερο, διαρκούν περισσότερο και καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ
Πέρα, όμως, από τις παραπάνω αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, η αποανάπτυξη, σαν μια μακρόπνοη κοινωνικο-πολιτική διαδικασία, μας καλεί να απεγκλωβιστούμε από τις κοινωνικές σχέσεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν μια, αληθινά, ευτυχισμένη ζωή, σε επίπεδο υγείας, παιδείας, ελευθερίας, εργασίας και αναψυχής, αλλά να θεμελιώσουμε κοινωνικές σχέσεις γνήσιας και ολοκληρωμένης ζωής. Αλλά και θεσμούς δημοκρατικούς, στους οποίους η λιτότητα, η μείωση της κατανάλωσης και η χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας θα προσανατολίζουν τις επιλογές μας, χωρίς να πληρώνουμε το υψηλότατο τίμημα της καταστροφής του περιβάλλοντος και των φυσικών του πόρων.
Ολα αυτά ισχύουν αν επιθυμούμε μια κοινωνία, στην οποία οι οικονομικές αξίες δεν θα αποτελούν κορυφαίο σκοπό, αλλά μέσο κατανόησης και εναρμόνισης των κοινωνικο-παραγωγικών σχέσεων, που οδηγεί σε αξιοπρεπή κοινωνική επιβίωση και διαβίωση. Με άλλα λόγια, όπως σημειώνει και ο Latouche (2005), «χρειάζεται μια ουσιαστική αποδόμηση της κυρίαρχης οικονομικής σκέψης, σε μια οικολογική κοινωνία, στην οποία οι οικονομικές αξίες δεν θα κατέχουν πλέον προνομιακή θέση, αλλά θα θέτουν στο επίκεντρο της ζωής, διαφορετικά νοήματα, σημασίες, ιδέες και αξίες, πέρα από τη δαιμονική υπερ-κερδώα λογική του παραγωγικο-καταναλωτικού μας συστήματος».
Μια τέτοια επιλογή που δεν θα ανάγει την οικονομία σε υπέρτατο οικονομισμό, δεν θα οδηγεί σε απραξία και στασιμότητα, αλλά μπορεί να σταθεροποιήσει την οικολογική ισορροπία και να προωθήσει την οικονομική ευρωστία.
Αλλά για να υπάρξουν τέτοιες ριζικές αλλαγές σκέψης και συμπεριφοράς απέναντι στη φύση, στην κοινωνία, στην ανάπτυξη και στην πολιτική, χρειάζεται να πραγματοποιηθούν βαθιές αλλαγές, γράφει ο Καστοριάδης, στην ψυχοκοινωνική οργάνωση των δυτικών κοινωνιών, στο σύστημα της παιδείας τους καθώς και στη στάση τους απέναντι στη ζωή, απομυθοποιώντας το πρότυπο που εννοεί ότι το 'περισσότερο' είναι πάντοτε και 'καλύτερο', χαράσσοντας όρια στην απεριόριστη επέκταση της παραγωγικο-καταναλωτικής διαδικασίας, την οποία κινεί η αχαλίνωτη επιδίωξη του κέρδους.
Διαφορετικά, αν οι οικονομικές αξίες κατέχουν κεντρική θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, τότε, αυτές, είναι δυνατόν να οδηγήσουν στην πολιτική διαφθορά, στην κοινωνική περιθωριοποίηση, στην ψυχολογική ρομποτο-ποίηση, στην περιβαλλοντική καταστροφή, στην πολιτισμική υποβάθμιση και στην ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπινων κοινωνιών.
Γιατί, όπως αναφέρει ο Candido Mendes (1977), στο βιβλίο του: "Ο μύθος της ανάπτυξης": «Ο δυτικός κόσμος δεν θεωρεί, πλέον, ότι η ευτυχία της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ετήσια αύξηση του επιπέδου κατανάλωσης, επειδή, σήμερα, δεν προσδοκά τίποτα παραπάνω, παρά μόνο, πότε θα αποκτήσει -επιτέλους- τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας».
Τέτοιου είδους προσδοκίες, αλλά και άλλες παρεμφερείς, έστω και τόσο μικρού αξιακού βάρους, αλλά όμως ανθρώπινες, ενταγμένες στο πλαίσιο της δομής και εξέλιξης της ανθρώπινης ψυχολογίας και φύσης, εμποδίζουν ακόμη τους πολίτες των σημερινών καταναλωτικών κοινωνιών, να κατανοήσουν και να δεχτούν την αναγκαιότητα της αποαναπτυξιακής διαδικασίας, η οποία, λειτουργούσα θεραπευτικά για την απεξάρτηση της καταναλωτικής μανίας, μπορεί, ως ιδεολογία, αντίληψη, στάση, συμπεριφορά και προοπτική να απεγκλωβίσει την ανθρώπινη ζωή από τη σημερινή πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική και ηθική κρίση, απελευθερώνοντας και ενισχύοντας ανθρώπινες συμμετοχές, δημιουργικές ικανότητες και δράσεις κυρίως εθελοντικού και ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
"ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ"
Γιατί έτσι μπορούμε μέσα από την ανακάλυψη των νέων αυτών εθελοντικών δυνατοτήτων και δράσεων των πολιτών, που διαμορφώνει, ιδεολογικά, η αποαναπτυξιακή διαδικασία, να ανακαλύψουμε -μέσω μιας νέας αξιακής, κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας- τον πλούτο των κοινωνικών συμβιωτικών σχέσεων, στις οποίες η ποιότητα ζωής δεν σχετίζεται με την παραγωγή και κατανάλωση ανώφελων, περιττών ή βλαβερών προϊόντων, παρά με την κάλυψη -λογικά- περιορισμένων και απαραίτητων βασικών αναγκών.
Γι' αυτό πολίτες με τέτοιες επωφελείς δράσεις, ιδιαίτερα σε καιρούς οικονομικής κρίσης, μπορούν να διαμορφώσουν αφιλοκερδείς στάσεις, συμπεριφορές και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και φιλαλληλίας, μορφοποιώντας, έτσι, ένα νέο κοινωνικό πρότυπο (Μουζέλης 2011), που αντιστρατεύεται τη βία, την παραβατικότητα, τον ρατσισμό, την κοινωνική ανομία, την προσφυγή στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά και άλλα προβλήματα, τα οποία σχετίζονται στενά με τις υπερκερδώες λογικές της αγοραίας καταναλωτικής ιδεολογίας.
Ετσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα εθελοντικό - εναλλακτικό - συμμετοχικό κίνημα πολιτών, το οποίο να βοηθά αδύναμα -οικονομικώς- άτομα και ομάδες, που χρήζουν άμεσης κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας και μάλιστα σε εποχές που η οικονομική κρίση έχει συρρικνώσει τις υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας (ό.π. 2011).
Ενα τέτοιο κίνημα, όπως σήμερα εμφανίζεται πραξιακά στη χώρα μας, πέρα από τον κοινωνικό, ανθρωπιστικό και ιδεαλιστικό του χαρακτήρα, μπορεί να μεταβάλλει και τις δομές και τις μορφές της πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής μας κουλτούρας και να οδηγήσει άμεσα σε θεσμικές αλλαγές που βελτιώνουν τη λειτουργία του κοινοβουλευτικού, δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Υστερα από τις παραπάνω αντιλήψεις, ιδέες, θέσεις και προβληματισμούς, σε σχέση και με τις συνέπειες της ποσοτικής, αλόγιστης ανάπτυξης, που κυρίως οδήγησε στη σημερινή οδυνηρή οικονομική κρίση, είναι φανερό πως οποιαδήποτε μελλοντική οικο-περιβαλλοντική διαχείριση, δεν μπορεί να μην λαβαίνει υπόψη της τις αρχές και λογικές της αποανάπτυξης, η οποία, βεβαίως, δεν εννοείται ως αναχρονιστική και νοσταλγική επιστροφή στη φύση, αλλά ως ανθρώπινη στροφή προς το βασικό, το αναγκαίο και το απαραίτητο, που ίσως μπορεί να προσφέρει ελπίδα στο μαύρο, ζοφερό και σκοτεινό μέλλον του πολιτικού, οικονομικού και παραγωγικού μας συστήματος.

*M.Sc., M.Ed., M.R.D.,
καθηγητής Φυσικών και Περιβαλλοντικών Επιστημών

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

1. Athanassakis A., Sustainable Development and Protection of the Environment: Two management strategies not always compatible, 7th Conference of the Balkan Physical Union and Hellenic Physical Society, Alexandroupolis, September 2009.
2. Beck U., Risk Society, London 1992.
3. Γιαλκέτσης Θ., Υπάρχει ζωή  και  έξω  από  την ανάπτυξη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 4 Ιουλίου 2010.
4. Καστοριάδης Κ., Η φαντασιακή θέσπιση της κοινωνίας, Ράππας, Αθήνα 1996.
5. Castoriadis C., L' ecologie contre les marchands, Seuil, Paris 2005.
6. Giroux H.A., Schooling for Democracy: Critical Pedagogy in the Modern Age, Rootledge, London 2003.
7. Καράμπελας Γ. (μετάφρ.), Καστοριάδης και Λατούς: Στοχαστές της οικολογικής δημοκρατίας και πρόδρομοι της αποανάπτυξης, Εκδόσεις Συναδέλφων, Αθήνα 2011.
8. Bookchin M., Remarking Society, Black Rose Press, Montreal 1990.
9. Bookchin M., Pour un municipalisme libertaire, Atelier de creation libertaire, Lyon 2003.
10. Managhi A., Le projet local, Mardaga, Sprimont 2003.
11. Μαραβέγιας Ν., Οικονομική Κρίση και Βιώσιμη Ανάπτυξη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 27 Ιουνίου 2010.
12. Latouche S., L' Invention del' Economie, Albin Michel, Paris 2005.
13. Mendes C., Le Mythe du D?veloppement, Seuil, Paris 1977.
14. Μουζέλης Ν., Υπάρχει Χώρος για Αλληλεγγύη; ΤΟ ΒΗΜΑ, 18 Δεκεμβρίου 2011.

(Χανιώτικα νέα -  22/2/2012)

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Το μήνυμα

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πολίτες βλέπουν με άλλο μάτι την Ελλάδα. Και με τον τρόπο τους πιέζουν τους ισχυρούς να δουν και εκείνοι από άλλη οπτική γωνία την κρίση. «Είμαστε όλοι Ελληνες» βροντοφώναξαν σε διαδηλώσεις χθες και προχθές.
Στο Παρίσι έγινε μία από τις μεγαλύτερες πορείες καθώς χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Τροκαντερό και κινήθηκαν προς την ελληνική πρεσβεία. Ανάμεσά τους ήταν και ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Αρκετοί διαδηλωτές χόρεψαν μάλιστα συρτάκι μπροστά στον πύργο του Άιφελ.
Ακούστηκαν συνθήματα όπως: «Προσοχή, αύριο θα γίνει και εδώ Αθήνα», «Σήμερα η Ελλάδα, αύριο εσύ», «Κάτω το Δ.Ν.Τ.», «Αλληλεγγύη για την Ελλάδα και ενάντια στις Τράπεζες», «Οχι σε Μέρκελ και Σαρκοζί που στραγγαλίζουν τους λαούς».
Μεγάλη συγκέντρωση έγινε και στην Κύπρο.
Για να δούμε, θα πάρουν το μήνυμα οι ισχυροί της γης;
Διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ, πιθανόν αύριο να χτυπήσει και τη δική τους πόρτα.
Γ.ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 20/2/2012)

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη υπέρ της Ελλάδας

Διαδηλώσεις έγιναν σήμερα Σάββατο 18 Φεβρουαρίου σε όλη την Ευρώπη υπέρ της Ελλάδας. Συγκεντρώσεις, πορείες αλλά και έντονη δραστηριότητα στα κοινωνικά δίκτυα, συνθέτουν το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί σε διάφορες χώρες. Αφορμή, τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα και τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η οικονομική κρίση στη χώρα μας. Στο Παρίσι έγινε μία από τις μεγαλύτερες πορείες.
Οπως μετέδωσαν ειδησεογραφικοί ιστότοποι, πάνω από 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Τροκαντερό και κινήθηκαν προς την ελληνική πρεσβεία. Μεταξύ τους ήταν και ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Αρκετοί διαδηλωτές χόρεψαν μάλιστα συρτάκι μπροστά στο πύργο του Άιφελ.
Από το in.gr μεταδόθηκε ότι συμμετείχαν πάνω από 20 οργανώσεις κάτω από το συντονισμό της Union Syndicales de Solidarite (Ένωση Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Αλληλεγγύης). Ανάμεσά τους πολλές συνδικαλιστικές και άλλες αριστερές οργανώσεις· συμμετέχει επίσης και το «Μέτωπο της Αριστεράς» που δημιουργήθηκε με τη συνεργασία του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και των άλλων αντικαπιταλιστικών κομμάτων.
Ακούστηκαν συνθήματα όπως: «προσοχή, αύριο θα γίνει και εδώ Αθήνα», «Σήμερα η Ελλάδα, αύριο εσύ», «Κάτω το ΔΝΤ», «Αλληλεγγύη για την Ελλάδα και ενάντια στις τράπεζες», «Οχι σε Μέρκελ και Σαρκοζί που στραγγαλίζουν τους λαούς».
Μετά από περίπου δύο ώρες στην πλατεία του Τροκαντερό, ξεκίνησε πορεία με προορισμό την ελληνική πρεσβεία, το κτίριο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που είναι σε μικρή απόσταση. Η λεωφόρος Ιενά μαζί με τη λεωφόρο Κλεμπέρ είχαν αποκλειστεί από την κυκλοφορία.
Η παρουσία της γαλλικής αστυνομίας ήταν ιδιαίτερα αισθητή, αλλά η πορεία εξελίχθηκε χωρίς επεισόδια.
Στο Βερολίνο, δεκάδες Ελλήνων, αλλά και Γερμανών, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Βίτενμπεργκ, έξω από το ελληνικό Προξενείο, προκειμένου να διακηρύξουν τη συμπαράστασή τους στον ελληνικό λαό. Στη διάρκεια της συγκέντρωσης ακούστηκαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και συνθήματα όπως «Διεθνής Αλληλεγγύη», ενώ διαβάστηκαν μηνύματα συμπαράστασης. Ανάλογες εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί στη Λειψία και την Κολονία.
Στο Λονδίνο συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε έξω από την ελληνική πρεσβεία.
Διαδηλώσεις έγιναν ακόμη στο Άμστερνταμ, στις Βρυξέλλες, στη Βαρκελώνη, το Δουβλίνο, τη Λισαβώνα, την Τουλούζη της Γαλλίας, την Ιταλία, τις σκανδιναβικές χώρες και άλλού.
Στην Κύπρο, εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη συμβολή των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου στη Λευκωσία.
Όπως επισήμαινε το διαδικτυακό κάλεσμα προς το διεθνές κοινό, τα μέτρα που ψηφίστηκαν την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου επιβάλλουν μεγάλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ενώ προβλέπονται και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Η Ελλάδα «χρησιμοποιείται σαν εργαστήριο πριν γενικευτούν αυτά τα μέτρα» τα οποία χαρακτηρίζονται κοινωνικά άδικα και αντιδημοκρατικά. «Ο ελληνικός λαός χρειάζεται διεθνή αλληλεγγύη και ζητούν την υποστήριξή μας. Ας απαντήσουμε στο κάλεσμά τους. Είμαστε όλοι Έλληνες!», τονίζεται.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Παρουσιάζεται στο Ηράκλειο η νέα ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Γεωργουδή: "Πέραν"

H παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Πέραν", του δημοσιογράφου της ‘’Ελευθεροτυπίας’’ Παναγιώτη Γεωργουδή θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012 στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα Ανδρόγεω (2ος όροφος) Δήμου Ηρακλείου.
Για το έργο θα μιλήσουν ο φιλόλογος Δημήτρης Περοδασκαλάκης, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Σταματόπουλος και η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Σταυρούλα Τσινόρεμα.
Απαγγέλουν ο Θεόδωρος Κόττας και η Σπυριδούλα Τουτουδάκη. Η εκδήλωση οργανώνεται από το βιβλιοπωλείο Κίχλη και τις εκδόσεις: "Γαβριηλίδης" με την συμπαράσταση του Συλλόγου Βιβλιοπωλών Ν. Ηρακλείου.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Οι διαχρονικές απελευθερωτικές αξίες του Ελληνικού πολιτισμού, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης , της ισότητας και της αδερφοσύνης που τις επανέφερε ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση , σε αντίθεση με τα πολιτισμικά κύμβαλα της Παγκοσμιοποίησης, συμπυκνώνονται και προβάλλονται ως λύση στα σημερινά αδιέξοδα στην καινούργια ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Γεωργουδή.
Για το σύγχρονο υπαρξιακό πρόβλημα αποφαίνεται:
"O θάνατος σε περικλεί
Κι ο έρωτας σ’ ανθίζει
Κι η λευτεριά σου κελαηδεί
Στης νύχτας το κατάρτι".

Τα προβλήματα των προσφύγων, των μεταναστών, της γενικευμένης κοινωνικής αδικίας , της φτώχειας, της αλαζονικής εξουσίας, της οικολογικής καταστροφής, της Τεχνοεπιστήμης, μαζί με το πολιτισμικό υπόβαθρο που τα δημιούργησε και τα στηρίζει τίθενται σε κριτική και κατεδαφίζεται ποιητικά η γενεσιουργός τους μήτρα.
"Ο Λόγος σκοτώνει τον Τύραννο
Το φως σκορπίζει την τυραννία
Οι ακτίνες του Ηράκλειτου είναι ο Λόγος του
Μεσολογγίου στο νοήμονα χρόνο…".
Ιδιαίτερα αυτοκριτικός και αιχμηρός για την κατάντια της χώρας, τον κοινωνικό εκφυλισμό, τον καταστροφικό ατομικισμό και την πτώση της ευθύνης έναντι της τεράστιας πολιτισμικής μας κληρονομιάς και των καθολικών αξιών που αυτή μεταφέρει, καταγράφεται μεταξύ των άλλων στο ποίημα "Χρεών εστί":
"Πάνω στην μαρμαρόπετρα που έλαμπε σαν αστέρι
Εμείς οι νεοέλληνες κάψαμε τα αρχαία ρητά
Πάνω στην μαρμαρόπετρα που ζητούσε την πνοή μας
Για να μιλήσουν τα αγάλματα
Αποθέσαμε τη στάχτη μας χωρίς ίχνος θυσίας…".

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ακίνητα του ΕΟΤ στον Δήμο Χανίων

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Οι προσπάθειες ετών, φορέων και πολιτών, για την παραχώρηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση της έκτασης των Αγίων Αποστόλων, της πισίνας του πρώην Ξενία και των Τάφων Βενιζέλων, επιτέλους δικαιώνονται.
Η παραχώρηση των ακινήτων αυτών αποτελεί γεγονός καθώς υπερψηφίστηκε χθες από την Ολομέλεια της Βουλής, στο πλαίσιο νομοσχεδίου του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαιτέρως σημαντική.
Και επειδή, τελευταίως, μόνον αρνητικές ειδήσεις απασχολούν την επικαιρότητα, μπορούμε να αναφωνήσουμε: «Επιτέλους και κάτι ευχάριστο».
Και ακόμη, επειδή δεν πρέπει μόνο να γκρινιάζουμε αλλά και να επικροτούμε τις αποφάσεις που σχετίζονται με το συμφέρον του τόπου, αξίζει εύφημη μνεία στον Δήμο Χανίων που πέτυχε αυτή τη νίκη.
Το νέο "στοίχημα" είναι η αξιοποίηση των εκτάσεων αυτών προς όφελος, πάντα, της τοπικής κοινωνίας.
• Η περιοχή των Αγίων Απόστολων να παραμείνει μια όαση αναψυχής για τους Χανιώτες, ελεύθερη και ανοιχτή πάντα στους πολίτες. Χωρίς, φυσικά, τσιμέντο.
• Η πισίνα του Ξενία να αποκατασταθεί - αξιοποιηθεί γιατί η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα είναι απαράδεκτη. Επείγει να γίνουν έργα αποκατάστασης του χώρου. Και όχι να έχει την τύχη άλλων δομών, όπως για παράδειγμα το παλιό Νοσοκομείο, που είναι αφημένο στη μοίρα του.
• Η τοποθεσία των Τάφων των Βενιζέλων να αναδειχθεί περισσότερο καθώς αποτελεί, όχι μόνον ένα σημαντικό μνημείο αλλά, πόλο έλξης επισκεπτών.
Τώρα τον λόγο έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία σε συνεργασία με τους φορείς και την ίδια την κοινωνία μπορεί και πρέπει να αναδείξει αλλά και να προστατεύσει τον πλούτο τον οποίο αποκτά.
(Χανιώτικα νέα - 16/2/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/89924-entos-ektos-epi-t-auta/

Φωτεινό παράδειγμα ανθρωπιάς η παρακαταθήκη του Κωστή Νικηφοράκη

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΙΔΑΚΗ
Φωτεινό παράδειγμα για τις σημερινές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και τους κοινωνικούς αγώνες για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς διακρίσεις, ανισότητες και εκμετάλλευση, αποτελεί η παρακαταθήκη που άφησε με το ήθος και τη στάση του ο γιατρός και κοινωνικός αγωνιστής Κωστής Νικηφοράκης. 
Φίλοι και συναγωνιστές του Κωστή Νικηφοράκη αναφέρθηκαν στην πολύπλευρη προσφορά του στην κοινωνία των Χανίων και την ανθρωπιά του, σε εκδήλωση μνήμης που πραγματοποίησαν χθες το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών και ο Σύλλογος Γιατρών Ε.Σ.Υ. Ν. Χανίων, ενώ παράλληλα έγινε συζήτηση για τη σημασία της αλληλεγγύης, την οποία ο Κωστής Νικηφοράκης υποστήριζε με την καθημερινή του στάση απέναντι στα πράγματα.
Η αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου, όπου έγινε η εκδήλωση, ήταν γεμάτη ασφυκτικά από κόσμο, ενώ η βραδιά ξεκίνησε με την προβολή φωτογραφιών από τη ζωή και τη δράση του Κωστή Νικηφοράκη.
«ΠΡΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ»   
«Πέρασαν ήδη 5 χρόνια από τότε που χάσαμε τον Κωστή. Μια απώλεια συντριπτική, ένα κενό το οποίο δεν πρόκειται να καλυφθεί», σημείωσε το μέλος του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, παλιός φίλος και σύντροφος του Κωστή Νικηφοράκη, Νίκος Γιαννόπουλος, μιλώντας λίγο πριν την έναρξη της βραδιάς στους δημοσιογράφους. 
«Προδρομικός, χαρισματικός, ανοιχτός, ενωτικός, διαλλακτικός και μαζί αδιάλλακτος, ο Κωστής Νικηφοράκης κατάφερε με την παρουσία του, τη γλύκα του και παράλληλα το πείσμα του, όχι απλά να σφραγίσει τη ζωή και τα κοινά των Χανίων αλλά ολόκληρου του κινήματος», πρόσθεσε ο κ. Γιαννόπουλος και συμπλήρωσε: «Ιδιαίτερα σήμερα που στους καιρούς κρίσης και επίθεσης, το ζήτημα της αλληλεγγύης τίθεται τόσο σκληρά και με επείγοντα τρόπο γιατί πρέπει να επιβιώσουμε, γιατί πρέπει να περιθάλψουμε τους τραυματίες μας για να τα βγάλουμε πέρα στον κοινωνικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει από πάνω, η δράση του Κωστή Νικηφοράκη από τα Συσσίτια της Σπλάντζιας και τους μετανάστες, μέχρι το Νοσοκομείο Χανίων, τον αγώνα του ενάντια στην καταστολή και για τις Βάσεις, παραμένει οδηγός. Σήμερα τα Δίκτυα Αλληλεγγύης που δημιουργούνται σε όλη την Ελλάδα, τα συσσίτια, τα κοινωνικά ιατρεία, τα σχολεία κ.λπ. πραγματικά παίρνουν παράδειγμα από τη ζωή και το έργο του Κωστή Νικηφοράκη».
«ΔΙΔΑΞΕ ΜΕ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ»
Ο δικηγόρος και μέλος του Κοινωνικού Στεκιού - Στεκιού Μεταναστών, Νίκος Τζάρας, τόνισε ότι ο Κωστής Νικηφοράκης "δίδαξε" με το παράδειγμά του την έννοια της αλληλεγγύης σε ολόκληρη την κοινωνία των Χανίων.
«Έχουν περάσει 5 χρόνια από τον θάνατό του και η μνήμη του παραμένει ζωντανή στη συνείδηση των ανθρώπων που τον γνώρισαν και που ταυτίστηκαν μαζί του σε αγώνες για πολλά χρόνια. Αυτή τη στιγμή της κρίσης και των έντονων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μάς λείπει. Μάς λείπει αλλά ταυτόχρονα με τον τρόπο και τη σκέψη του και με την αναγωγή σε ό,τι έχει κάνει είναι κοντά μας και μας συνοδεύει. Αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε ορισμένα πράγματα για τη δράση του και την πρωτοπόρα σκέψη του, για τους αγώνες του, για την αλληλεγγύη που επέδειξε και δίδαξε στον χανιώτικο λαό και όχι μόνο, με το παράδειγμά του και με το ήθος του», επεσήμανε ο κ. Τζάρας. 
Η πρόεδρος της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Χανίων Κατερίνα Μανιμανάκη στάθηκε ιδιαίτερα στην προσφορά του Κωστή Νικηφοράκη στον ιατρικό κόσμο.
«Για εμάς τους γιατρούς του Νοσοκομείου Χανίων αλλά και όλη την ιατρική κοινότητα ο Κωστής Νικηφοράκης λείπει αυτή την περίοδο περισσότερο από ποτέ. Ήταν η έμπνευση, ήταν η δύναμη, ήταν ο δρόμος. Είμαι βέβαιη ότι αν αυτή τη στιγμή ήταν μαζί μας μέσα στο μυαλό του Κωστή θα υπήρχε σίγουρα η λύση που όλοι εμείς προσπαθούμε να βρούμε», σημείωσε η κα Μανιμανάκη και συμπλήρωσε: «Έχουμε ιερή υποχρέωση απέναντί του να μεταδώσουμε στους νεαρούς συναδέλφους όλο τον πλούτο και τη βαρύτατη παρακαταθήκη των αξιών που έχει αφήσει ο Κωστής Νικηφοράκης. Κάθε μέρα τον μνημονεύουμε, τον αναζητάμε, τον σκεφτόμαστε και προσπαθούμε να μπούμε μέσα στο μυαλό το δικό του για να δούμε τι θα έκανε ο Κωστής αν θα ήταν εδώ».
(Χανιώτικα νέα - 16/2/2012)

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Δεν έχουν τέλος τα προβλήματα στην Υγεία

Δεν έχουν τέλος τα προβλήματα στο Νοσοκομείο Χανίων και γενικότερα στον χώρο της Υγείας.
Σε εκδήλωση την οποία διοργάνωσαν την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου η Ενωση Γιατρών ΕΣΥ Χανίων και ο Σύλλογος Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χανίων και συμμετείχαν εκπρόσωποι τοπικών φορέων και Συλλόγων, η πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ Χανίων Κατερίνα Μανιμανάκη έκανε λόγο για «καταστροφικές επιπτώσεις» στη λειτουργία των Νοσοκομείων από τις συνεχείς περικοπές πιστώσεων, για «εγκληματικές ελλείψεις υλικών και φαρμάκων», για «αποψίλωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας από γιατρούς και προσωπικό». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στα "Χανιώτικα νέα", η κα Μανιμανάκη τόνισε ότι το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί κατά 30% ο αριθμός των ασθενών που πηγαίνουν στο Νοσοκομείο Χανίων, σημείωσε ότι «δυσκολευόμαστε να αντεπεξέλθουμε» και πρόσθεσε ότι «βλέπουμε καθημερινά την εξαθλίωση στα ιατρεία» και την αύξηση του αριθμού των ανασφάλιστων, που ζητούν περίθαλψη στο νοσηλευτικό Ίδρυμα.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι Κλινικές του Νοσοκομείου Χανίων υπολειτουργούν και ανέφερε ως χαρακτηριστικά παραδείγματα την Αιματολογική και την Παθολογοανατομική, οι οποίες -όπως είπε- λειτουργούν μόνο με έναν γιατρό η καθεμία. Ακόμη, εξέφρασε την έντονη αντίθεσή της στην επικείμενη συγχώνευση των Νοσοκομείων Χανίων και Ρεθύμνου, τονίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζεται περαιτέρω η παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους ασθενείς.
Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων Μιλτιάδης Καστανάκης σημείωσε ότι «το ΕΣΥ κατέρρευσε» και εξέφρασε την έντονη αντίθεση του ιατρικού κόσμου στην επιχειρούμενη συγχώνευση Κλινικών του Νοσοκομείου Χανίων (Α’ και Β’ Παθολογικής, Α’ και Β’ Χειρουργικής), τονίζοντας ότι αν αυτός ο σχεδιασμός προχωρήσει θα υπάρξουν έντονα δυσλειτουργικά προβλήματα.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Χανίων Βαγγέλης Κωνσταντουλάκης έκανε λόγο για «συνεχή υποβάθμιση, απαξίωση και διάλυση του κοινωνικού κράτους» και περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.
Ο ειδικός γενικός γιατρός του Περιφερειακού Ιατρείου Αρωνίου Δημήτρης Μακρέας σημείωσε ότι στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα ουσιαστική παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Στην Ελλάδα του... μνημονίου, είναι προκλητική η αδιαφορία της πολιτείας σε θέματα που σχετίζονται με την ιατρική περίθαλψη και την Υγεία.
Επιτέλους, πότε ο τομέας της Υγείας θα μπει σε προτεραιότητα από τις κυβερνήσεις;
Γ. ΛΥΒ.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Μνημόνιο και μέλλον

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η εφαρμογή του μνημονίου δεν ξέρουμε αν, τελικώς, θα σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία. Είναι, ωστόσο, σίγουρο ότι θα σπρώξει περισσότερους ανθρώπους στην ανεργία και στη φτώχεια. Αλλά, μια χώρα πώς μπορεί να διασωθεί όταν χρεοκοπούν τα παιδιά της; Από τα οποία, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν προχθές διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς μνημόνια και εργασιακούς μεσαίωνες...
Οπως και να 'χει, το ερώτημα είναι γιατί φτάσαμε έως εδώ; Γιατί χρειάστηκε και δεύτερο μνημόνιο; Γιατί για άλλη μια φορά θα πληρώσουν τα σπασμένα του νεοελληνικού κράτους τα συνήθη θύματα; Δηλαδή, μισθωτοί, συνταξιούχοι και νέοι.
Είναι μόνον η κακοδαιμονία μας; Είναι μόνον οι κακοί «τροϊκανοί», οι οποίοι αποφασίζουν και... επιβάλλουν; Ή μήπως είναι και η νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων, που διακατέχει ακόμη και σήμερα αρκετούς πολιτικούς μας;
Το τελευταίο επεσήμανε, μάλιστα, προ ημερών από την Αθήνα ο πρόεδρος της Συμμαχίας των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών (ALDE) του Ευρωκοινοβουλίου Γκυ Φερχόφσταντ.
Ο κ. Φερχόφσταντ αντέκρουσε το επιχείρημα ότι «οι Ευρωπαίοι θέλουν να διαλύσουν τους μισθούς στην Ελλάδα» υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα αυτά είναι τα μόνα που δέχονται οι Ελληνες πολιτικοί αρχηγοί σε κάθε διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Είπε ακόμη ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες ως σήμερα έχουν μείνει στα χαρτιά. «Δεν εφαρμόζονται και ο λόγος είναι πολύ σαφής: Δεν υπάρχει η απαραίτητη πολιτική βούληση. Η αλήθεια είναι ότι τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση δεν επιθυμούν πραγματικά να αλλάξουν το σύστημα. Το πρόβλημα είναι το εξής: Υπάρχουν στην κυβέρνηση, στην Ελλάδα επειδή ακριβώς ζουν από αυτό το πελατειακό σύστημα».
Αν αναρωτηθούμε όχι τι έγινε, αλλά τι δεν έγινε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας με τη φοροδιαφυγή, τις σπατάλες κ.ά., μάλλον θα υποθέσουμε ότι έχει δίκιο ο κ. Φερχόφσταντ.
Αν, όμως, δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση τότε πώς πράγματι θα γλιτώσει αυτή η έρμη χώρα;
(Χανιώτικα νέα - 14/2/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/89751-akrobasies/

Εκδήλωση μνήμης Κωστή Νικηφοράκη

Εκδήλωση μνήμης στον γιατρό και κοινωνικό αγωνιστή Κωστή Νικηφοράκη, με τίτλο «Αλληλεγγύη... πρώτο βήμα αντίστασης», διοργανώνουν την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας - Τμήμα Δυτικής Κρήτης (Νεάρχου 23), ο Σύλλογος Ιατρών Ε.Σ.Υ. Χανίων και το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών. Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι οι Νίκος Γιαννόπουλος και Αντώνης Βουκάλης.
Στην ανακοίνωσή τους οι διοργανωτές της εκδήλωσης επισημαίνουν: «Ο Κωστής Νικηφοράκης ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που με την ξεχωριστή του προσωπικότητα, τον πειστικό του λόγο, τη δυνατή του σκέψη, την ιδεολογική του συνέπεια, την καθημερινή του στάση, κατάφεραν να διαμορφώσουν τον περίγυρό τους, να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Ενας άνθρωπος που κατάφερε να μετατρέψει την ιδεολογία του σε έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους αδύνατους και καταπιεσμένους του κόσμου».
Επίσης, αναφερόμενοι στη δράση του Κωστή Νικηφοράκη, τονίζουν: «Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα, διατέλεσε δημοτικός και νομαρχιακός σύμβουλος, πρωτοστάτησε στον αγώνα κλεισίματος του Κουρουπητού και στην οργάνωση των επιτροπών κατοίκων για την προστασία του περιβάλλοντος στο Ακρωτήρι, συμμετείχε ως πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων σε αποστολή αλληλεγγύης στη δίκη πολιτικών κρατουμένων της αριστερής οργάνωσης "DevSol" στην Τουρκία, όπου συνελήφθηκε, παραπέμφθηκε σε δίκη και αθωώθηκε, συμμετείχε δραστήρια στο κίνημα κατά των Αμερικανικών Βάσεων, πρωτοστάτησε στη μετατροπή των συσσιτίων της Σπλάντζιας σε Κοινωνική Παρέμβαση και στη λειτουργία του κοινωνικού πολυϊατρείου και της παιδικής βιβλιοθήκης. Σε όλη του τη ζωή στήριξε όσους δεν έχουν φωνή, τους απόρους, τους αστέγους, τους μετανάστες, τους τοξικοεξαρτημένους. Μίλησε για αλληλεγγύη πριν η λέξη γίνει της μόδας. Αλληλεγγύη, όπως αυτή πραγματώνεται από την αυτοοργάνωση της κοινωνίας, τη δυνατότητά της να δρα συλλογικά, τη δημοκρατία των διαδικασιών, την ισοτιμία των μελών, τον αγώνα για δικαιοσύνη. Επιχείρησε να διδάξει τη συλλογική δράση και να ανοίξει νέους δρόμους. Γιατί η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι δράση στο παρόν και πρόταση για την κοινωνία στο μέλλον».

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1932: «Kαι αν μας λείψη η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν»


Πολλές φορές στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και πέντε φορές επτώχευσε. Η συγκυρία που οδήγησε τη χώρα μας στην πτώχευση του 1932 ήταν η παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε το κράχ του '29. Γεγονός που θυμίζει την παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, η οποία έχει οδηγήσει τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού και στις ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας και των Ευρωπαίων εταίρων.
Ο  τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, λίγους μήνες πριν τη χρεοκοπία, δημοσίευσε ένα άρθρο στην εφημερίδα "Ελεύθερο Βήμα" (20 Μαρτίου 1932) στο οποίο χαρακτηριστικά αναφέρει: "Και αν μας λείψη η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν".
Το συγκεκριμένο άρθρο, εξαιρετικά επίκαιρο κι ας έχουν περάσει 80 χρόνια από την πρώτη δημοσίευσή του, αποτέλεσε προ ημερών θέμα άρθρου του δημοσιογράφου Γεώργιου Μαλούχου στην ιστοσελίδα του "Βήματος".
Οπως είχε σημειώσει ο κ. Μαλούχος, «αν και πάρα πολλά διαφέρουν, επίσης πολλά παραπέμπουν έντονα στο σήμερα -πάντως, η πτώχευση του 1932 είναι από κάθε άποψη η πιο «κοντινή» στις σημερινές συνθήκες από κάθε άλλη που γνώρισε η Ελλάδα.
Ηταν ακριβώς πριν από ογδόντα χρόνια, τον Ιανουάριο του 1932, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος προετοιμαζόταν για μια καθοριστικής σημασίας περιοδεία στη Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο με σκοπό να πετύχει την οικονομική στήριξη της Ελλάδας που ήταν έτοιμη να καταρρεύσει υπό το βάρος του χρέους προς τους ξένους ομολογιούχους.
Το ταξίδι του Βενιζέλου, που πραγματοποιήθηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου, τελικά, δεν έφερε αποτελέσματα. Οι τρεις πρωτεύουσες αρνήθηκαν το δανεισμό. Την ίδια στιγμή, οι επιπτώσεις του Κραχ του 1929 δεν άφηναν περιθώρια για ανάλογες ενέργειες προς τις ΗΠΑ, ενώ η Γερμανία προετοιμαζόταν ήδη για τη δική της πτώχευση κυρίως λόγω των αποζημιώσεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του ίδιου έτους, το θέμα της Ελλάδας είχε πλέον παραπεμφθεί στην Κοινωνία των Εθνών που συνεδρίαζε στη Γενεύη, όπου επίσης ταξίδεψε ο Βενιζέλος, χωρίς πάλι να πετύχει ευνοϊκή για τη χώρα απόφαση στο αίτημά του για πενταετή καθυστέρηση πληρωμών και διεθνές δάνειο 50 εκ. δολαρίων. Ηταν η τελευταία προσπάθεια...».
Η άρνηση που εισέπραξε η Ελλάδα στη Γενεύη οδήγησε τελικά σε κυβερνητική κρίση με την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Γεωργίου Μαρή στις 22 Απριλίου και την ανάληψη του υπουργείου από τον Κυριάκο Βαρβαρέσο, ο οποίος, λίγο μετά, στις 21 Μαΐου, κήρυξε τη χώρα σε πτώχευση.
Πέντε μέρες αργότερα, η κυβέρνηση Βενιζέλου πέφτει και σχηματίζεται κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Οπως ακόμη σημειώνει ο κ. Μαλούχος, "στις 20 Μαρτίου 1932, το «Ελεύθερον Βήμα» δημοσιεύει το αναδημοσιευόμενο εδώ κείμενο του Ελευθερίου Βενιζέλου σχετικά με το ζήτημα.
Σε αυτό, ο πρωθυπουργός περιγράφει τις προσπάθειές του στην Ευρώπη, καλεί σε σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης αλλά, το κυριότερο, κατακεραυνώνει, από την πρώτη κιόλας φράση του, το κλίμα ηττοπάθειας της εποχής, εκτιμώντας ότι, τελικά, «και αν μας λείψει η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν»...
Η πτώχευση τελικά επήλθε. Ομως, στην ουσία, τα πιο σοβαρά προβλήματα, εντοπίστηκαν στη συρρίκνωση του τραπεζικού τομέα με το κλείσιμο πολλών τραπεζών μέχρι τα τέλη του έτους.
Στο γενικότερο όμως πλαίσιο, οι εξελίξεις σε πολύ μεγάλο βαθμό δικαιώνουν τον Βενιζέλο: ήδη από το 1933, η οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα καταγράφει αύξηση 6%, η οποία το 1935 εκτινάσσεται στο 13,5%.
Οσο για τα αποθεματικά της Τράπεζας της Ελλάδος, από 7,5 εκατομμύρια δολάρια που ήταν κατά την περίοδο της πτώχευσης, φτάνουν στα 44,7 εκατομμύρια δολάρια μόλις μέσα σε δύο χρόνια, το 1934. Και η νομισματική κυκλοφορία από το 1932 μέχρι το 1939 υπερδιπλασιάζεται, για να ξεπεράσει τα 9 δισ. δολάρια τη χρονιά πριν η Ελλάδα μπει στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ελλάδα, όπως προέβλεψε ο Βενιζέλος, δεν διαλύθηκε τελικά από την πτώχευση του ?32, ενώ η κοινωνία γρήγορα ορθοπόδησε και πάλι...".
ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Στο άρθρο του ο Ελευθέριος Βενιζέλος αρχικώς είχε αναφερθεί στο κλίμα καταστροφολογίας που επικρατούσε εκείνη την εποχή, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Η ηττοπάθεια θριαμβεύει πάλιν. Η Ελλάς κατ' αυτήν οδηγείται εις καταστροφήν. Το κράτος θ' αποκηρύξη τας υποχρεώσεις του. Τα φιλανθρωπικά μας ιδρύματα θα χάσουν τας περιουσίας των. Ως καλλιτέρα απόδειξις τούτου προβάλλεται ότι ο πρωθυπουργός, απελπισθείς και αυτός, ζητεί με κάθε τρόπον να ρίψη από τους ώμους του τα βάρη και τας ευθύνας της εξουσίας.
Οτι διερχόμεθα δύσκολους στιγμάς κανείς δεν ημπορεί να το αρνηθή. Η παγκόσμιος κρίσις δεν ημπορούσε να μας αφήση αθίκτους μέχρι τέλους. Προ πάντων η απομάκρυνσις της αγγλικής λίρας από την χρυσήν βάσιν απετέλεσε δι' όλον τον κόσμον σεισμόν, από τας συνεπείας του οποίου δεν συνήλθεν ακόμη η Ελλάς, η οποία εις τόσον στενούς οικονομικούς δεσμούς ευρίσκεται με την αγγλικήν αγοράν.
Αλλ' ενώ τούτο είνε αληθές, αληθές είνε επίσης ότι ολίγισται χώραι ημπόρεσαν μέχρι σήμερον ν' αντιμετωπίσουν την παγκόσμιον αυτήν κρίσιν περισσότερον αποτελεσματικά».
Στη συνέχεια ο Ελευθέριος Βενιζέλος έκανε αναλυτική αναφορά στην παγκόσμια κρίση επισημαίνοντας ότι «η παγκόσμιος δε κρίσις, με την επίτασον που επέφερε πρώτον η γερμανική κρίσις, έπειτα η μεσευρωπαϊκή και τελευταίον η αγγλική, κατέστησεν όλως διόλου προβληματικήν την συνέχισιν της δι' εξωτερικών δανείων χρηματοδοτήσεως των παραγωγικών έργων και επέτεινε, κατ' αναγκαίαν συνέπειαν και της νομισματικήν μας κρίσιν».
Σε άλλο σημείο του άρθρου του είχε σχολιάσει τις επικρίσεις που και τότε είχε δεχτεί η χώρα μας και παράλληλα είχε αναφερθεί στις ενέργειες της κυβέρνησής του για την αντιμετώπιση της κρίσης για να καταλήξει:
«Αλλά και αν μας λείψη η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν. Η χώρα τότε θ' αναγκασθή να επιδιώξη, και κανείς φόβος δεν υπάρχει ότι δεν θα επιτύχη, λύσεις αι οποίαι θα της επιτρέψουν να συμπληρώση το έργον της οικονομικής της ανασυγκροτήσεως, ώστε εντός πενταετίας να ευρεθή εις θέσιν να συνεχίση την ακεραίαν πληρωμήν και των εξωτερικών της υποχρεώσεων.
Η μόνη διαφορά θα είναι ότι τας λύσεις ταύτας πρέπει να επιδιώξη νέα κυβέρνησις, χαρακτήρος και αυτή ευρυτάτου, όσον το δυνατόν εθνικού συνασπισμού.
Οχι διότι εγώ δεν θέλω να μετάσχω των ευθυνών της νέας ταύτης κυβερνήσεως, αλλά διότι της τιμής του να ηγηθώ τοιαύτης κυβερνήσεως με στερεί το περιεσόμενον του προς τας δυνάμεις υποβληθέντος υπομνήματός μου.
Αλλωστε, εδήλωσα ήδη ότι, αν τα λοιπά κόμματα θέσουν τούτο ως όρον της εκ μέρους των αναλήψεως της αρχής, δεν θα διστάσω να μετάσχω της κυβερνήσεως αυτής, ως απλούν αυτής μέλος.
Και τούτο δεν θα εσήμαινε βέβαια προσπάθειαν αποφυγής ευθυνών».
Γ.Λ.-Ε.Κ.
Προέλευση: Αρχείο Εθνικού Ιδρύματος "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος".
(Χανιώτικα νέα - 13/2/2012)

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Πρόταση για καταδυτικό τουρισμό στα Χανιά

Των ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΚΑΣΤΡΙΣΙΟΥ, ΝΑΣΟΥ ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΗ
Από το 2005 -έτος  εφαρμογής του Νόμου 3409, με τίτλο «Καταδύσεις Αναψυχής και άλλες Διατάξεις» ΦΕΚ Α’ 273/4/11/2005- υπάρχει πλέον το νομικό πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούν να οικοδομηθούν νέες μορφές εναλλακτικού τουρισμού στη χώρας μας, όπως ο καταδυτικός τουρισμός, κάτι το οποίο έλειπε τα προηγούμενα χρόνια.
Η αναγνώριση οργανισμών κατάδυσης, η καθιέρωση συστήματος διαπίστευσης των οργανισμών καθώς και των παροχέων καταδυτικών υπηρεσιών, δημιουργούν έφορο έδαφος για την ανάπτυξη της καταδυτικής αγοράς. Τα ευρωπαϊκά πρότυπα καταδύσεων αναψυχής που έχουν ενσωματωθεί στον καταδυτικό μας νόμο, διασφαλίζουν και εγγυώνται την ποιότητα των καταδυτικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα παρ’ όλη την αύξηση της καταδυτικής δραστηριότητας, να υπάρχει μείωση των καταδυτικών ατυχημάτων. Αυτή τη στιγμή περίπου 200 πιστοποιημένοι από το ΥΕΝ παροχείς καταδυτικών υπηρεσιών λειτουργούν σε όλη τη χώρα και παράλληλα έχουν αναγνωριστεί 5 οργανισμοί εκπαίδευσης αυτοδυτών, βοηθώντας στην ποιοτική τουριστική ανάπτυξη των περιοχών που δραστηριοποιούνται, δημιουργώντας ταυτόχρονα νέες θέσεις εργασίας με προφανή ευεργετικά αποτελέσματα για την εθνική οικονομία. Σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 5.000.000 ενεργοί δύτες εκ των οποίων πάνω από 1.500.000 κάθε χρόνο πραγματοποιούν τουλάχιστον ένα ταξίδι σε κάποιον καταδυτικό προορισμό. Κατά μέσω όρο οι δύτες αυτοί σε κάθε ταξίδι τους πραγματοποιούν περίπου 10 διανυκτερεύσεις και ξοδεύουν γι’ αυτήν τη δραστηριότητα πάνω από 1,5 δισ. ευρώ. Από τους πιο δημοφιλείς καταδυτικούς προορισμούς στην Ευρώπη είναι η Ισπανία, η Μάλτα, η Κύπρος ενώ στον κατάλογο προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια δύο νέες χώρες η Κροατία και η Τουρκία. Τοποθετώντας αυτές τις χώρες στον χάρτη εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η χώρα η οποία λείπει είναι η Ελλάδα. Αν και η χώρα μας διαθέτει πάνω από 16.000 χλμ. ακτογραμμής και περίπου 3.000 νησιά δεν συγκαταλέγεται στους παγκόσμιους καταδυτικούς προορισμούς, λόγω έλλειψης υποδομών (πάρκα, μαρίνες, διαφημιστική προβολή). Το υδάτινο περιβάλλον της χώρας μας διαθέτει αρκετά πλεονεκτήματα τα οποία, αν τα εκμεταλλευτούμε με τον σωστό τρόπο, μπορεί σε λίγα χρόνια να αποτελεί έναν από τους πιο ενδιαφέροντες καταδυτικούς προορισμούς παγκοσμίως.
Η καταπληκτική διαύγεια των βυθών μας σε συνάρτηση με τις ιδανικές θερμοκρασίες νερού, τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα νησιά, η πολιτιστική κληρονομιά και η αναπτυγμένη τουριστική υποδομή, αποτελούν μοχλό ανάπτυξης του καταδυτικού τουρισμού στη χώρα μας.
Για αυτή τη νέα εποχή των καταδυτικών δραστηριοτήτων, η πόλη των Χανίων μπορεί να γίνει πρωτοπόρος διότι διαθέτει ήδη τις κατάλληλες υποδομές άφιξης και φιλοξενίας χιλιάδων τουριστών.
Ηδη από πέρυσι τα Χανιά αποτελούν ενδιάμεσο σταθμό για κρουαζιέρες στη Μεσόγειο θάλασσα και η τουριστική προβολή της πόλης μας επεκτάθηκε και σε αυτή τη μορφή τουρισμού (κρουαζιέρα). Πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκε ότι η επέκταση του αεροδρομίου 'Δασκαλογιάννης' έχει δρομολογηθεί και θα υλοποιηθεί τα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς, όμως, σε ό,τι αφορά το προϊόν (δηλαδή του τι προσφέρουμε στον επισκέπτη), δεν υπάρχει η ανάλογη πρόοδος, με την εξαίρεση κάποιων ποιοτικότερων τουριστικών καλυμμάτων, ως επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα.
Προτείνουμε, λοιπόν, την περαιτέρω ανάπτυξη και προβολή του καταδυτικού τουρισμού στην πόλη μας είτε στα πλαίσια ενός στρατηγικού σχεδίου για όλη τη χώρα είτε στα πλαίσια του νέου Καλλικρατικού Δήμου. Για να γίνουμε, όμως, άμεσα ανταγωνιστικοί και να απευθυνθούμε στο κοινό με αξιώσεις, χρειάζεται κάτι το διαφορετικό, κάτι το οποίο λόγω της διαφορετικότητάς του και με την ώθηση της διαφήμισης θα προσελκύσει τα βλέμματα των επισκεπτών. Αυτό το κάτι διαφορετικό είμαστε σίγουροι ότι είναι η δημιουργία ενός «θαλάσσιου καταδυτικού πάρκου».
Από τα ήδη υπάρχοντα εν λειτουργία καταδυτικά πάρκα σε Γαλλία, Τουρκία και Ισπανία υπάρχουν στοιχεία από τα οποία προκύπτουν οφέλη για την τοπική κοινωνία καθώς και για το περιβάλλον. Το νομικό πλαίσιο υπάρχει από το 2005, η γεωγραφική θέση της πόλης μας καθώς και οι κλιματολογικές συνθήκες είναι δεδομένες, το αεροδρόμιο και το λιμάνι της Σούδας αυξάνουν τη δυναμική τους. Ας σκεφτούμε εναλλακτικά λοιπόν, για να είναι τα Χανιά πρωτοπόρα στον καταδυτικό τουρισμό καθώς και η πρώτη πόλη στη Ελλάδα που εκτός από τις φυσικές ομορφιές της, θα διαφημίζει και τις υποθαλάσσιες.
Χρειάζεται όραμα, διάθεση, γνώσεις, οργάνωση καθώς και το ανάλογο κεφάλαιο επένδυσης. Θεωρούμε ότι η προσπάθεια θα είναι επιτυχής και με μακροπρόθεσμα οφέλη για την τοπική κοινωνία.
(Χανιώτικα νέα - 11/2/2012)

Φαύλος κύκλος

Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται με το υπό ψήφιση μνημόνιο που στο όνομα της διάσωσης της χώρας κάνει τους Ελληνες φτωχότερους. Ως πότε;
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα -  11/2/2012)

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Νέοι δρόμοι για τη θεραπεία νοσημάτων από το ΙΤΕ

Νέους δρόμους στην ανάπτυξη μεθόδων για την πρόληψη ή τη θεραπεία νοσημάτων που σχετίζονται με τη γήρανση και τον καρκίνο, ανοίγουν οι ανακαλύψεις ερευνητών του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας Ερευνας (ΙΤΕ), στο Ηράκλειο.
Συγκεκριμένα, πρόσφατη έρευνα στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν χθες στο Proceedings of National Academy of Sciences, USA, οδήγησε στην αποκάλυψη ότι ένας από τους πλέον σημαντικούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης βλαβών του DNA έχει επίσης καθοριστικό ρόλο στη φυσιολογική ανάπτυξη των θηλαστικών.
Οπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΙΤΕ: «Το DNA εκτίθεται αδιάκοπα σε πλήθος γενοτοξικών παραγόντων που προσβάλλουν την εύθραυστη δομή του παρεμποδίζοντας ζωτικές λειτουργίες του κυττάρου. Τα κύτταρα απαντούν στις βλάβες του DNA ενεργοποιώντας πρωτεΐνες που εξειδικεύονται στην επιδιόρθωση γενετικών βλαβών στο DNA. Στα θηλαστικά, ένας από τους πλέον διαδεδομένους επιδιορθωτικούς μηχανισμούς αφορά στο μηχανισμό εκτομής νουκλεοτιδίων (Nucleotide Excision Repair, NER).
Η σπουδαιότητα του μηχανισμού NER για τον άνθρωπο αποδεικνύεται από μια σειρά σπάνιων συνδρόμων που οφείλονται σε εγγενείς μεταλλαγές των πρωτεΐνών του NER. Πολλοί ασθενείς με τα συγκεκριμένα σύνδρομα γερνούν πρόωρα ενώ άλλοι εμφανίζουν ραγδαία αύξηση της συχνότητας εμφάνισης διαφόρων τύπων καρκίνου. Μέχρι σήμερα, εξαιτίας του ρόλου του NER στην επιδιόρθωση των βλαβών του DNA, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα σύνδρομα που προκύπτουν από μεταλλάξεις του NER οφείλουν αποκλειστικά την εμφάνιση τους στη σταδιακή συσσώρευση των ανεπιδιόρθωτων βλαβών στο DNA των κυττάρων.
Χρησιμοποιώντας μια σειρά από γενετικά τροποποιημένα ποντίκια που φέρουν βλάβες στον ίδιο το μηχανισμό του NER και γερνούν πρόωρα, η ερευνήτρια του ΙΜΒΒ Ειρήνη Καμηλέρη μαζί με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στο ΙΜΒΒ-ΙΤΕ Δρ. Γιώργο Γαρίνη, αποκάλυψαν ότι ο μηχανισμός NER συμμετέχει πέρα από την επιδιόρθωση των βλαβών στο DNA και στην ενεργοποίηση της έκφρασης αυξητικών ορμονών που είναι απαραίτητες για τα πρώιμα στάδια της ανάπτυξης. Βλάβες σε ορισμένες πρωτεΐνες του NER οδήγησαν σε δραματική μείωση των επιπέδων των συγκεκριμένων ορμονών, καθυστέρηση της ανάπτυξης, πρώιμη γήρανση και το θάνατο».
Τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιεύτηκαν χθες «εμπλέκουν για πρώτη φορά επιδιορθωτικούς μηχανισμούς του DNA στους μηχανισμούς ανάπτυξης των θηλαστικών και αναμένεται να συμβάλλουν καθοριστικά στην καλύτερη κατανόηση των αιτιών που οδηγούν στην εμφάνιση πλήθους συνδρόμων. Ειδικά, τα ευρήματα είναι πιθανόν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για την πρόληψη ή την θεραπεία νοσημάτων που σχετίζονται με τη γήρανση και το καρκίνο», καταλήγει η ανακοίνωση.
(Χανιώτικα νέα - 10/2/2012)

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο

Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Και δεν φαίνεται να έχει τέλος. Η μεγάλη σφαγή στο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων καθορίζεται μέσα από το νέο μνημόνιο, αν αυτό ψηφιστεί. Το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων με τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο (μείωση μισθών όλων των επιπέδων κατά 22%, ενώ οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας έως 25 ετών, θα παίρνουν μισθό κατά 32% χαμηλότερο από το σημερινό κατώτατο κ.α.) θα υποβαθμιστεί όσο ποτέ άλλοτε. Ηδη, η ανεργία έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Η κοινωνία οδηγείται σε μαρασμό και οι νέοι σε αδιέξοδο. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Και γι' αυτό ξεσηκώνεται. 

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Ανεμοθύελλα, ζημιές και αποζημιώσεις

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά συγκυρία ήρθε η προχθεσινή ανεμοθύελλα να διαλύσει τους κόπους και τις ελπίδες παραγωγών στο Σφηνάρι, στο Λαφονήσι και στα Φαλάσαρνα.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, θερμοκήπια καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, ενώ καλλιέργειες υπέστησαν μεγάλες ζημιές φέρνοντας τους παραγωγούς στα όρια της απόγνωσης.
Σήμερα αναμένεται να μεταβούν στις πληγείσες περιοχές εκτιμητές του ΕΛΓΑ προκειμένου να καταγράψουν το μέγεθος της καταστροφής, ενώ χθες γεωπόνος του Οργανισμού βεβαίωσε τις ζημιές.
Ηδη χθες η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Χανίων "Η Ενότητα" έστειλε επιστολή στον ΕΛΓΑ ζητώντας την καταγραφή των προβλημάτων και την αποζημίωση των παραγωγών.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να δοθούν αποζημιώσεις. Αμεσα. Και όχι μετά από… χρόνια.
Το επισημαίνουμε γιατί ήδη εκκρεμούν προς αγρότες της περιοχής αποζημιώσεις από παλαιότερες καταστροφές, όπως  έλεγαν παραγωγοί προχθές στα "Χανιώτικα νέα".
Οι αγρότες, αυτοί οι ακούραστοι εργάτες της γης, οι οποίοι μαζί με τους κτηνοτρόφους αποτελούν θεματοφύλακες της υπαίθρου, χρειάζονται τη στήριξη της Πολιτείας.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθούν στη μοίρα τους.
Διότι ο αγροτικός τομέας, παρά τα προβλήματά του, αποτελεί βασικό πυλώνα της τοπικής οικονομίας. Και πρέπει να ενισχυθεί.
(Χανιώτικα νέα - 8/2/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/89240-entos-ektos-epi-t-auta/

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Τρέλα

Η είδηση είναι χθεσινή από την ιστοσελίδα του "Βήματος":
«Σύσκεψη για την οριστικοποίηση νέων περικοπών 1,3 δισ. ευρώ για το 2012 έγινε το πρωί της Δευτέρας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στην οποία συμμετείχαν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, κ. Φ. Σαχινίδης, τεχνικά στελέχη της τρόικας και γενικοί γραμματείς των βασικών Υπουργείων.
Τα νέα μέτρα που απαιτούνται από την τρόικα κρίθηκαν αναγκαία από τους δανειστές για να "αντισταθμιστούν" οι απώλειες εσόδων του Δημοσίου από τη σχεδιαζόμενη μείωση του κατώτερου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή για να κλείσει η αναμενόμενη "τρύπα" από τις απώλειες εισφορών που θα καταγράψουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά και από τις απώλειες φορολογικών εσόδων που θα προκαλέσει η βαθύτερη ύφεση, η οποία εκτιμάται πλέον ότι θα υπερβεί το 3,5% του Α.Ε.Π. τη χρονιά που διανύουμε.
Ως την Κυριακή είχε αποφασιστεί μείωση δαπανών στην Υγεία κατά 1,1 δισ. ευρώ, 400 εκατ. ευρώ περικοπές στην Εθνική Αμυνα και εξοικονόμηση 440 εκατ. ευρώ από την περικοπή των επιχορηγήσεων στους Ο.Τ.Α.».
Με άλλα λόγια η τρόικα ζητά μέτρα για να καλυφθούν τα κενά και οι "τρύπες" που προκύπτουν από άλλα μέτρα που η ίδια επιβάλλει! Και μάλιστα σε βάρος ακόμα και της Υγείας και της Αυτοδιοίκησης.
Ε, αν αυτό δεν είναι τρέλα, τότε τι είναι;
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 7/2/2012)

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Κοσμοπλημμύρα για ελεύθερους Αγ. Αποστόλους

Κοσμοπλημμύρα χθες στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων. Χιλιάδες Χανιώτες, μικροί και μεγάλοι, έδωσαν το παρών στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από τις δημοτικές παρατάξεις, ενάντια στην τσιμεντοποίηση της περιοχής.
Πραγματικό στολίδι για τα Χανιά, η περιοχή των Αγίων Αποστόλων αποτελεί μοναδικό πνεύμονα πρασίνου και αναψυχής με πρόσβαση ελεύθερη σε όλους και έτσι πρέπει να παραμείνει: ελεύθερη, δημόσια και ωραία. Και σ' αυτήν την προσπάθεια είναι σημαντικό να είναι πάντα όλοι μαζί: πολίτες και φορείς.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 6/2/2012)

Για το Νοσοκομείο

Δεν έχουν τέλος τα προβλήματα στο Νοσοκομείο Χανίων στο οποίο οι εργαζόμενοι προχωρούν σήμερα σε επίσχεση εργασίας αλλά, όπως διευκρίνισαν, θα λειτουργήσουν τα εξωτερικά ιατρεία για να μην ταλαιπωρηθουν οι πολίτες. Η πολιτεία οφείλει να σκύψει στα θέματα του ιδρύματος στο οποίο πλέον κάθε τρεις και λίγο τελειώνουν τα φιαλίδια ενώ ακόμη δεν λειτουργεί σε νέα βάση η μονάδα νεογνών ώστε να σταματήσουν οι διακομιδές παιδιών.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 6/2/2012)

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Μνήμη Κώστα Αξελού - Μια διάλεξη του σημαντικού φιλοσόφου στα Χανιά

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που ο σημαντικός Ελληνας στοχαστής και φιλόσοφος Κώστας Αξελός έφυγε από τη ζωή (26 Ιουνίου 1924 - 4 Φεβρουαρίου 2010).
Στα Χανιά ο Κώστας Αξελός είχε έρθει τον Απρίλιιο του 2006, είχε μιλήσει στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) με θέμα: «Το δίπολο ερώτηση - απάντηση» και είχε κατακτήσει το ακροατήριο. Ο κόσμος είχε γεμίσει το Μεγάλο Αρσενάλι για να ακούσει τη διάλεξη του κορυφαίου φιλοσόφου, ο οποίος έδωσε απαντήσεις στα δεκάδες ερωτήματα που του ετέθησαν από το κοινό. Ο Κώστας Αξελός είχε τονίσει ότι θα υπάρχει πάντα η πολλαπλότητα του κόσμου. Για το τι είναι ελευθερία, είχε πει: «Η αναγνωρισμένη αναγκαιότητα και η φιλικότητα προς την αναγκαιότητα». 
Στη μνήμη του αναδημοσιεύουμε το σχετικό ρεπορτάζ από την "Ελευθεροτυπία" με ημερομηνία 10/4/2006.

 Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
«Ακόμα και την καταστροφικότητα θα μπορούσαμε να τη σκεφτούμε και να μάθουμε να στεκόμαστε και να κινούμαστε με ενάργεια, με φιλικότητα, μέσα και απέναντι στην καταστροφικότητα. Να της ανοιχτούμε και να τη μεταμορφώνουμε ποιητικά. Το δίπολο: ερώτηση-απάντηση δεν σέρνεται στη γη, δεν αιωρείται ανάμεσα γη και ουρανού, αλλά εγγράφεται στην κεντρική σχέση ανθρώπου και κόσμου στην οποία συμμετέχουμε όλοι μας».
Ο σημαντικός Ελληνας στοχαστής Κώστας Αξελός, ο οποίος μίλησε το βράδυ της Παρασκευής στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) με θέμα «Το δίπολο ερώτηση-απάντηση», κατέκτησε το ακροατήριο. Ο κόσμος γέμισε το Μεγάλο Αρσενάλι για να ακούσει τη διάλεξη του κορυφαίου φιλοσόφου, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα αυτό και έδωσε απαντήσεις στα δεκάδες ερωτήματα που του ετέθησαν από το κοινό. «Δεν υπάρχει κόσμος χωρίς τον άνθρωπο και άνθρωπος χωρίς τον κόσμο. Ενα ενιαίο και πολυδιάστατο παιχνίδι τούς συνδέει και συγχρόνως τους αποσυνδέει. Η ερωτηματική διάσταση περιέχει και μια ερωτική διάσταση. Και αυτή η ερωτική διάσταση συνδέει και αποσυνδέει. Παντού παίζουν μαζί ο έρως και ο θάνατος».

Το αίνιγμα της Σφίγγας

«Το αίνιγμα -συνέχισε- και το άνοιγμα της ερώτησης συνδέονται άρρηκτα με το άνοιγμα και το αίνιγμα της απάντησης. Τι ονομάζουμε εδώ αίνιγμα; Αυτό που μας καλεί και προκαλεί. Αυτό που εκπέμπει ένα σήμα. Η Σφίγγα έκανε ένα ερώτημα στον Οιδίποδα και αυτός έλυσε το ερώτημα απαντώντας: Ο άνθρωπος. Η απάντηση όμως που δίνει ο Οιδίποδας, ο άνθρωπος, εγκαινιάζει μια αλληλουχία αινιγμάτων. Είναι και αυτή μια αινιγματική απάντηση. Το άνοιγμα και το αίνιγμα είναι πολύ πλατύτερα και βαθύτερα από το πρόβλημα, γιατί το πρόβλημα είναι αυτό που ζητεί μια κάποια λύση».
Σε άλλο σημείο της διάλεξης, σημείωσε ότι κυριαρχούν δύο ομάδες επιστημών, αυτές της φύσης και οι ανθρωπιστικές. Και συνέχισε: «Και οι δύο ομάδες επιστημών νομίζουν πως έχουν αφήσει πίσω τους τη φιλοσοφία, ενώ η φιλοσοφία και τους εμπνέει και τις διαπνέει χωρίς αυτές να το ξέρουν τόσο καλά. Τις επιστήμες τις χαρακτηρίζει η μέθοδος όσο και το περιχαρακωμένο πεδίον τους. Δεν υπάρχει επιστήμη που να μην έχει ένα περιχαρακωμένο πεδίον. Διαπνέονται δε όλες τους από τα μαθηματικά ώς την αισθητική αν η αισθητική είναι επιστήμη, από την επιστημονική τεχνική. Η πολύμορφη, κυρίαρχη, πλανητική, μια και εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη, τεχνική κυριαρχεί στην εποχή μας, την αρχή της πλανητικής εποχής. Ποιο είναι το αινιγματικό κέντρο της τεχνικής και όχι, όπως λέμε σήμερα, της τεχνολογίας».

Γιατί ντρέπεται ο κόσμος;

Ενδιαφέρον παρουσίασε και ο διάλογος του κ. Αξελού με το ακροατήριο. Στο ερώτημα γιατί ντρέπεται ο κόσμος να ρωτάει, απάντησε: «Ντρέπεται να γδύνεται στοχαστικά, όπως ντρέπεται να βγάζει και τα ρούχα του».
Σε ερώτηση για το θάνατο, απάντησε: «Μπορεί να αντιμετωπίσουμε το θάνατο σαν το χειρότερό μας εχθρό και συγχρόνως τον καλύτερό μας φίλο. Χωρίς το θάνατο δεν θα είχε γεύση ούτε μία στιγμή της ζωής και αν ήμασταν ή γινόμασταν αθάνατοι θα βαριόμαστε ακριβώς θανάσιμα».
Για την αλήθεια μέσα από τις ερωτήσεις επισήμανε: «Η αλήθεια δεν είναι ένα σημείο προς το οποίο οδηγεί η ερώτηση. Αλήθεια στην αρχαία ελληνική έννοια είναι αυτό που δεν λανθάνει, αυτό που έρχεται στο φως. Η ίδια η ερώτηση είναι η αλήθεια από τη στιγμή που δεν είναι τελείως κουτή, αν και πολλές κουτές ερωτήσεις είναι πολύ καίριες και οι ερωτήσεις των παιδιών είναι από τις πιο φιλοσοφικές ερωτήσεις».
Για τους πολιτικούς σημείωσε: «Οι πολιτικοί δίνουν πολιτικές απαντήσεις οι οποίες πάντα για τους μισούς είναι σωστές, για τους άλλους μισούς είναι άσωστες. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε και εκεί το είδος και το ύφος των απαντήσεων».
«Το ψέμα είναι αναγκαίο μόνο στις κοινωνικές σχέσεις», είπε επίσης. Στο ερώτημα για το πώς μπορούν όλοι οι άνθρωποι μαζί να ζήσουν σε έναν πιο ωραίο και ειρηνικό κόσμο, παρατήρησε: «Στο όλοι μαζί υπάρχουν τελείως αντιμαχόμενες απόψεις τις οποίες δεν μπορεί να λύσει κανείς, άρα θα υπάρχει πάντα η πολλαπλότητα, θα υπάρχει μια πολεμική πολλαπλότητα γιατί την απόλυτη ενότητα δεν μπορούμε να την εξασφαλίσουμε». Εκλεισε δε την απάντηση με τη φράση του Χένγκελ ότι «μόνο η πέτρα είναι αθώα».
Για το τι είναι ελευθερία, απάντησε: «Η αναγνωρισμένη αναγκαιότητα και η φιλικότητα προς την αναγκαιότητα».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/04/2006
http://archive.enet.gr/online/online_print?id=75499176

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Ανεργία και Κομισιόν

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Το πρόβλημα της ανεργίας εξαπλώνεται ανησυχητικά στην χώρα μας αλλά και σ' όλη την Ευρώπη. Στρατιές συγκροτούν οι άνεργοι. Νέοι οι περισσότεροι με μεράκι και όρεξη για δουλειά. Πτυχιούχοι Πανεπιστημίων που έχουν ξοδέψει αμέτρητες ώρες μελέτης για να αποκτήσουν ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα.
Θύματα της κρίσης αλλά και των ευρωπαϊκών πολιτικών που δεν ευνοούν την εργασία. Αλλωστε και στη χώρα μας, όπως είναι γνωστό, η τρόικα απαιτεί μειώσεις μισθών αλλά και απολύσεις. Για προσλήψεις ούτε λόγος.
Και εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοέ Μανουέλ Μπαρόζο ανέλαβε πρωτοβουλία και ανακοίνωσε στις 31 Ιανουαρίου τη 
δημιουργία «ομάδων δράσης» στην Ελλάδα και σε επτά ακόμα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπου, όπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ, η ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών υπερβαίνει το 30%.
Σύμφωνα με τα όσα μεταδόθηκαν, η πρωτοβουλία του κ. Μπαρόζο εντάσσεται σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος της ανεργίας των νέων,  που λαμβάνει πλέον ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις πανευρωπαϊκά καθώς τα στοιχεία που έδωσε στις 31 Ιανουαρίου στη δημοσιότητα η Eurostat, αναφέρουν ότι η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών έφτασε τον Οκτώβριο του 2011 στη χώρα μας  το 47,2%.
Οι «ομάδες δράσεις» θα συσταθούν σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Πορτογαλία και Σλοβακία.
Το θέατρο του παραλόγου έγκειται στο ότι οι ίδιοι αυτοί μηχανισμοί, κομμάτι των οποίων αποτελεί η περίφημη "τρόικα", που απαιτούν εναγωνίως και απειλητικώς απολύσεις και περικοπές, έρχονται τώρα να παρουσιάσουν ένα κοινωνικό πρόσωπο.
Δεν λέμε, καλές οι προτάσεις του κ. Μπαρόζο. Για να γίνουν, όμως, πιστευτές πρέπει να δούμε έργα. Και τι έργα; Πάγωμα απολύσεων, στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ώστε να μην οδηγηθούν στο "λουκέτο" αλλά να μπορέσουν να προχωρήσουν σε προσλήψεις νέων ανθρώπων, άνοιγμα και όχι κλείσιμο θέσεων εργασίας κ.α.
Διότι, από λόγια "χορτάσαμε" πια…
(Χανιώτικα νέα - 3/2/3012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/88857-akrobasies/

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Κοινωνικό φαρμακείο

Το "στοίχημα" της εποχής μας είναι να αποφύγουμε τον "κοινωνικό κανιβαλισμό" και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Ο μοναδικός τρόπος είναι, ίσως, η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων. Και, ευτυχώς, στην πόλη μας τα παραδείγματα δεν είναι λίγα. Σημαντική, λοιπόν, και η σημερινή ημέρα καθώς σήμερα ξεκινά τη λειτουργία του το κοινωνικό φαρμακείο στο Εργατικό Κέντρο Χανίων. Θα λειτουργεί στον 3ο όροφο του Εργατικού Κέντρου Χανίων (διεύθυνση Μάρκου Μπότσαρη 68). Οι ώρες λειτουργίας του θα είναι 6 - 8 μ.μ. τη Δευτέρα και την Τετάρτη, ενώ την Τρίτη και την Πέμπτη θα λειτουργεί από τις 10.30 π.μ. έως τις 12.30 μ. Θα παρέχονται φάρμακα σε άπορους και ανασφάλιστους.
Το κοινωνικό φαρμακείο υποστηρίζεται από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Χανίων, από τον Ιατρικό Σύλλογο Χανίων και από το Εργατικό Κέντρο Νομού Χανίων.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 1/2/2012)

Κίνδυνος λουκέτου για το θέατρο "Κυδωνία"

Με λουκέτο απειλείται το θέατρο "Κυδωνία" εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη προσέλευση κόσμου αλλά και τη μη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Τη στήριξή τους στο συγκεκριμένο θέατρο εκφράζουν πανεπιστημιακοί καθώς, όπως επισημαίνουν, αν τελικώς κλείσει «τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους».
Οπως αναφέρεται σε χθεσινή ανακοίνωση της Εταιρείας Θεάτρου "Μνήμη" «το θέατρο Κυδωνία μετά από 11 χρόνια λειτουργίας στην πόλη των Χανίων κινδυνεύει να κλείσει. Η οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο τα τελευταία δύο χρόνια δεν αφήνει ανεπηρέαστη τη λειτουργία των θεάτρων απανταχού στην Ελλάδα. Ήδη γνωστά θέατρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού, που επί δεκαετίες στήριζε τη λειτουργία του ελεύθερου θεάτρου, αρνείται να πάρει θέση στο πρόβλημα που δημιουργείται παρά το έντονο σήμα κινδύνου που εκπέμπουν όλα ανεξαιρέτως τα θέατρα της επικράτειας. Η προσέλευση του κόσμου στο θέατρο, εν μέσω αλλεπάλληλων φοροεισπρακτικών επιδρομών του κράτους στο πορτοφόλι του, μειώνεται αναγκαστικά, φαινόμενο ακόμα πιο έντονο στην επαρχία. Η Εταιρεία Θεάτρου "Μνήμη" συνεχίζοντας να παράγει έργο ποιότητας στους δύσκολους αυτούς καιρούς παρουσιάζει φέτος στο θέατρο "Κυδωνία" ολόκληρο το μακρόπνοο θεατρικό έργο του Σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν "Αγρυπνία". Ωστόσο δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από την κρίση. Διαβλέποντας τον ορατό πλέον κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας του Θεάτρου "Κυδωνία", εξέθεσε τον προβληματισμό της για την τύχη του θεάτρου στην πανεπιστημιακή κοινότητα Κρήτης».
Στη συνέχεια η εταιρεία παραθέτει το κείμενο δέκα ανθρώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας οι οποίοι σημειώνουν: «Το θέατρο "Κυδωνία" μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους για το νησί, για τα Χανιά, για το ίδιο το θέατρο. Γιατί τόσα χρόνια έχουμε δει παραστάσεις εξαίρετες, παραστάσεις που τιμούν την τέχνη του ηθοποιού, την Τέχνη την ίδια. Παραστάσεις που θα τις ζήλευαν οι φίλοι του θεάτρου όχι μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, παρά και οι Ευρωπαίοι. Θυμόμαστε τον ενθουσιασμό του Ιταλού συγγραφέα Antonio Tabucchi, θυμόμαστε τον δικό μας ενθουσιασμό ύστερα από κάθε παράσταση: Χαίρεσαι να βλέπεις, χαίρεσαι ν' ακούς, χαίρεσαι που είσαι μέσα στην αίθουσα και παρακολουθείς, χαίρεσαι την άλλη μέρα που το σκέφτεσαι. Δεν μας συμβαίνει συχνά αυτό με άλλες παραστάσεις -ακόμα και στα πιο διάσημα θέατρα του κόσμου. Μας κάνει να καμαρώνουμε. Το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ μας έχει γνωρίσει τα τελευταία δέκα χρόνια Έλληνες και ξένους συγγραφείς που αγνοούσαμε: Τολμάει δύσκολες επιλογές, ανακαλύπτει ταλέντα -ποιος είχε προσέξει τα έργα του Αργύρη Χιόνη τόσα χρόνια; Αντιστέκεται στην ευκολία, σκέφτεται τον πολιτισμό και μας δίνει τη δυνατότητα να τον ζήσουμε από κοντά. Αντιστέκεται στην αδράνεια, στο 'φταίνε πάντα οι άλλοι' και προσπαθεί -κάτι περισσότερο και δυσκολότερο: Πετυχαίνει.
Μας κάνει περήφανους αλλά και ανήσυχους. Ναι, πολύ ανήσυχους. Γιατί κινδυνεύει, κινδυνεύει να κλείσει. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αναστείλει εδώ και δύο χρόνια τη χρηματοδότηση όλου του ελεύθερου θεάτρου (η οικονομική κρίση κι εδώ!) χωρίς χρηματοδότηση όμως κανένα θέατρο τέχνης, σ' ολόκληρο τον κόσμο, δεν επιβιώνει. Έτσι βασική πηγή εσόδων έχουν απομείνει πια μόνον οι εισπράξεις από τα εισιτήρια. Κι αν το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ κλείσει, τα Χανιά και το νησί θα κατέβουν ένα επίπεδο πιο κάτω, θα χάσουν ένα κομμάτι από την πολιτισμό τους. Φωνάζουμε για τα σχολεία και διαμαρτυρόμαστε για τα Πανεπιστήμια, αλλά την εκπαίδευση την προσφέρει και η κοινωνία -κάθε μέρα, μάλιστα, και σε όλες τις ηλικίες.
Αλλά δεν είναι μονάχα η κρατική χρηματοδότηση, είμαστε κι εμείς. Αυτό το ξεχνάμε πολύ συχνά. Οι θεατρικές παραστάσεις που μας προσφέρουν ο Μιχάλης Βιρβιδάκης και οι συνεργάτες του μπορεί να μην είναι μια 'ευχάριστη βραδιά για να ξεσκάσουμε λιγάκι', είναι όμως μια βραδιά που θα τη χαρούμε, θα μας κάνει να σκεφθούμε και να προβληματιστούμε. Κι αν πάλι δεν τα καταφέρουμε σαν τοπική κοινότητα να κρατήσουμε ζωντανό το ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΔΩΝΙΑ, ας μην τα φορτώνουμε μόνο στους άλλους. Από παντού τα μηνύματα είναι τα ίδια: Ηρθε η ώρα να δείξουμε πως μας ενδιαφέρει αυτός ο τόπος.
Ρέθυμνο, 20 Ιανουαρίου 2012
Μαρίνα Αρετάκη, Χανιά, καθηγήτρια Μ.Ε.                         
Γιάννης Δημητρακάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης        
Αθηνά Καβουλάκη, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης                
Κώστας Καβουλάκος, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης         
Αγγέλα Καστρινάκη, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης            
Αναστασία Νάτσινα, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Αλέξης Πολίτης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Στέλιος Παναγιωτάκης, Χανιά, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μανόλης Σειραγάκης, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Γιώργος Σταθάκης, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου».
(Χανιώτικα νέα - 1/2/2012)