Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Στους δρόμους, όχι στους διαδρόμους

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΥ

Αμπέλι μου πλατύφυλλο και μακροκοντυλάτο,
οι χρωφελέτες ήρθανε
και θε να σε πουλήσω….
(Ριζίτικο)

Στο δρόμο. Στα μπλόκα. Στον πρωτοβάθμιο καυμό Στον ιδρώτα και στην τραχιά παλάμη. Στο παράπονο, στο παραμιλητό και στο δάκρυ.
Ποιος να καταλάβει ότι αποτελεί μέγιστη κοινωνική, υπαρξιακή, πολιτική αταξία, το να τιμάται ένα κιλό κεχριμπαρένιο, διαυγές, εξαίσιο λάδι όσο μισός καφές σε μια καφετέρια της πόλης. Πώς μέσα από ποια διαδικασία εξισώνονται τα 20 δευτερόλεπτα της παρασκευής ενός καφέ με την ετήσια λαχτάρα από τον ανθό της ελιάς μέχρι το λιοτρίβι.
Λυπημένοι οι άνθρωποι τη γης του μόχθου, απελπισμένοι, ηττημένοι. Χωρίς μέλλον, χωρίς ελπίδα. Οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας τους ταπεινώνουν ακόμη περισσότερο με κάτι τερατώδη νούμερα που πετάνε από τα ΜΜΕ. 500 εκατομμύρια!! Ε, και ; Ποια εθνική, αγροτική πολιτική επεξεργάζονται οι ηγέτες μας για τους αγρότες ; Καμιά, διότι οι αγρότες δεν έχουν διαπραγματευτικότητα, δύναμη, διεκδικητικότητα. Δεν έχουν κοινωνικό κύρος, επιφάνεια, "μέσά" και "τρόπους". Μόνον τη γη ξέρουν να καλλιεργούν, όχι μηχανισμούς προσαρμογής, όχι δημόσιες σχέσεις, γνωριμίες, προσβάσεις. Στους δρόμους έμαθαν να κυκλοφορούν, όχι στους διαδρόμους.
Μιλώ για τους αμίλητους, των μπλόκων... Για τις ιερές μορφές, τις σχεδόν προγονικές, τους γέροντες, τους στερημένους, αυτούς που ζύμωσαν το χώμα με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Που λάξευσαν την ταυτότητα μας μέσα από τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, την παράδοση. Που μας έδωσαν ένα πλαίσιο παραγωγής νοήματος στον Κόσμο μέσα από τα τελετουργικά και τις ιεροπραξίες. Που στέριωσαν ένα σύστημα αξιών και ένα κανόνα ζωής. Και που σήμερα όλα αυτά στροβιλίζονται στην άβυσσο της "εξέλιξης" και της "ανάπτυξης".
Προσβάλλονται βάναυσα με τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτευτάδων που τους επισκέπτονται στα μπλόκα για να τους "ενθαρρύνουν"!! Τι έμεινε μετά τη διάλυση των συνεταιρισμών από τους εργατοπατέρες και τους επιτήδειους; Μα, το πάρτυ των μεσαζόντων με την κάλυψη της πολιτικής. Και οι υποσχέσεις. Και η απορία, πώς έγινε μισός καφές να ισούται με 1 κιλό λάδι !!
Με τον τρόπο τους, αυτό ρωτούν οι αγρότες, κύριοι της εξουσίας. Μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Και εσείς κύριοι των ΜΜΕ, μην επικαλείσθε το κοινωνικό κόστος για να νουθετείτε τους απελπισμένους να ανοίξουν τους δρόμους, μην κόψουν την Ελλάδα στα δύο. Ετσι κι αλλιώς η Ελλάδα έχει κοπεί στα δύο.
Από τη μια μεριά ο κόσμος της εξουσίας, της συσσώρευσης, του πλούτου και της χλιδής και από την άλλη μεριά ο κόσμος της ανάγκης και της στέρησης.
Δύο κόσμοι ασύμπτωτοι… Τα μπλόκα στους δρόμους είναι ίσως σημεία όπου αυτοί οι δύο κόσμοι έρχονται σε επαφή και ίσως μέσα από την όσμωση, ο ένας καταλάβει τον άλλον. Ισως…
(Χανιώτικα νέα - 27/1/2009)

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Οι εργάτες της γης

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Ζητούν από την πολιτεία να σκύψει στα προβλήματά τους. Καλούν την κοινωνία να σταθεί στο πλευρό τους.
Ποιοι; Μα, οι αγρότες για τους οποίους ο κόμπος έφτασε στο χτένι καθώς τα προϊόντα δεν πωλούνται ενώ το εισόδημά τους μειώνεται δραματικά. Και ζητούν μέτρα εδώ και τώρα ενάντια: στις καταστροφικές πολιτικές σε βάρος τους, στη μείωση του εισοδήματός τους, στον αφανισμό τους, στην φυγή και στην μετανάστευση από τον τόπο τους. Και βέβαια έχουν δίκιο.
Αρκετοί καταναλωτές ίσως να μην έχουν καταλάβει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κοινωνοί της πρωτογενούς παραγωγής. Πολύ δε περισσότερο οι κυβερνώντες μέσα από τα πολυτελή γραφεία τους, δεν έχουν ιδέα για το μαρασμό της υπαίθρου. Πώς, όμως, να αντέξουν οι αγρότες όταν πωλούν την παραγωγή τους σε εξευτελιστικές τιμές, συχνά κάτω του κόστους;
Πώς να τα βγάλουν πέρα;
Και όμως οι αγρότες, επιμένουν. Δεν ζητούν τίποτα υπερβολικό. Στήριξη χρειάζονται. Για να μην υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις περιουσίες, τα χωριά και τη δουλειά τους. Για να μείνουν στην ύπαιθρο που συνεχώς ερημώνει. Για να παραμείνουν θεματοφύλακες της παράδοσης και της υπαίθρου. Γιατί οι αγρότες, όπως και οι κτηνοτρόφοι, είναι όντως, θεματοφύλακες της παράδοσης. Γιατί χάρη σε αυτούς μπορούμε ακόμα να τρώμε ντόπια και υγιεινά προϊόντα. Γιατί στην εποχή του ελεύθερου εμπορίου που η αγορά κατακλύζεται και από ξενόφερτα, αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, οι αγρότες αντιστέκονται.
Και μαζί τους πρέπει να αντισταθούμε και εμείς. Γιατί ο αγώνας τους αποτελεί επιπλέον και αντίσταση στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης που απειλεί να σαρώσει τα πάντα.
Και ακόμη, διότι οι αγρότες είναι βασικός πυλώνας της τοπικής οικονομίας.
Ισως γι' αυτό οι καρεκλοκένταυροι των υπουργείων αλλά και των Βρυξελλών, να δείχνουν αδιαφορία στα προβλήματά τους. Ομως, η κοινωνία δεν πρέπει να αδιαφορεί.
Οι αγρότες, οι τελευταίοι των "Μοϊκανών" που βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τη φύση, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουν τη γη τους. Δεν μπορεί άλλο να είναι έρμαια αντιαγροτικών πολιτικών. Αυτοί οι ακούραστοι εργάτες της γης, με ήλιο και με βροχή, χειμώνα και καλοκαίρι, προσφέρουν στην κοινωνία, προσφέρουν σε όλους μας. Και εμείς, είμαστε -πρέπει να είμαστε- στο πλευρό τους.
(Χανιώτικα νέα - 23/1/2009)

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Μια πρόταση κατά των εξαρτήσεων

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Το πρόβλημα των εξαρτησιογόνων ουσιών εξαπλώνεται ανησυχητικά στα Χανιά μα και σ' όλο τον κόσμο. Στην πόλη μας κάθε χρόνο σημειώνονται δύο - τρεις θάνατοι από ηρωίνη, σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ του Δημήτρη Μαριδάκη στα "Χανιώτικα νέα".
Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις χρηστών ηρωίνης αλλά και με έρευνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι εξαρτημένοι στα Χανιά υπερβαίνουν τους 2.000.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα ότι η καταστολή δεν έχει φέρει αποτέλεσμα. Η μάλλον έχει φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα. Περιθωριοποιεί και απομονώνει τους χρήστες από την κοινωνία αντί να τους βοηθήσει. Ετσι, σε πάρκα και δρόμους των Χανίων συχνά περιφέρονται εξαρτημένοι χρήστες ηρωίνης που έχουν χάσει τα πάντα εκτός από την ελπίδα.
Πριν από μερικά χρόνια εξαρτημένοι χρήστες μαζί με τις οικογένειές τους και με την υποστήριξη του δικηγόρου Νίκου Τζάρα συνέστησαν μιαν Επιτροπή η οποία πέτυχε τη δημιουργία προγράμματος χορήγησης υποκαταστάτων στην μονάδα του ΟΚΑΝΑ στη Σούδα.
Αντίθετα, στα λόγια παραμένει από την Πολιτεία και τον ΟΚΑΝΑ η δημιουργία στεγνού προγράμματος απεξάρτησης στα Χανιά παρά τις προσπάθειες του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) και τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων του νομού αλλά και του νομαρχιακού συμβουλίου.
Επιβάλλεται όμως και η υλοποίηση μιας άλλης πολιτικής που να είναι κοντά στον χρήστη και τις ανάγκες του.
Στη Θεσσαλονίκη ο άνθρωπος που δημιούργησε την "Ιθάκη" και ο πρώτος πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, σήμερα καθηγητής Κλινικής Ψυχιατρικής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου (ΑΠΘ), ο Φοίβος Ζαφειρίδης, υλοποιεί ένα σημαντικό Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας για εξαρτημένους χρήστες τους οποίους προσεγγίζουν στα στέκια τους ομάδες ειδικών του ΑΠΘ.
Το ίδιο πρόγραμμα υλοποιείται τώρα στη Σητεία της Κρήτης χάρη στην ευαισθησία κάποιων ανθρώπων που σε συνεργασία με τον Φοίβο Ζαφειρίδη, αποφάσισαν να πάνε κόντρα στην αδιαφορία της πολιτείας.
Ο ίδιος ο Φοίβος Ζαφειρίδης λέει ότι "η στάση της πολιτείας στο θέμα των εξαρτησιογόνων ουσιών είναι τουλάχιστον υποκριτική διότι τη στιγμή που οι γενεσιουργές αιτίες όχι μόνο αφήνονται άθικτες αλλά συνεχώς αυξάνονται, το να ασχολείσαι με την καταστολή του συμπτώματος, να εξαπολύεις ανθρωποκυνηγητό μέσω της Αστυνομίας προς όλους εκείνους που τα προβλήματα, τα αδιέξοδα και οι ανάγκες τους ώθησαν να γίνουν χρήστες, είναι υποκρισία και καθαρός φαρισαϊσμός".
Ακόμα ο κ. Ζαφειρίδης από τις 11 Ιανουαρίου 2008, σε συνέντευξή του στα "Χανιώτικα νέα" έχει προτείνει τη "μεταφορά" και στα Χανιά του προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας καθώς, "στη Θεσσαλονίκη τριμελείς ομάδες που αποτελούνται από έναν επαγγελματία ψυχολόγο, ένα μεταπτυχιακό φοιτητή συνήθως κι έναν πρώην χρήστη προσεγγίζουν αυτούς τους ανθρώπους. Απ' τη συζήτηση που γίνεται ένας ή δύο πείθονται να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης του πανεπιστημίου μας. Αυτό για μας είναι ένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα, γιατί αφενός έχει ελαττώσει τη διάπραξη παραβατικών πράξεων στην πανεπιστημιούπολη, αφετέρου κάποιοι νέοι άνθρωποι καταφέρνουν να σωθούν απ' τα ναρκωτικά».
Ωστόσο, στα Χανιά δεν εκδηλώθηκε, τότε, ενδιαφέρον. Ομως, μια άλλη πολιτική, όχι απαγορευτική και κατασταλτική, αλλά κοινωνική και ανθρώπινη, κινηματική -όπως δείχνουν τα παραδείγματα της Θεσσαλονίκης και της Σητείας- είναι όχι μόνο αναγκαία, μα και εφικτή...
(Χανιώτικα νέα 21/1/2009)

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

"Η εμπειρία ν’ αποκτήσει την έννοια της αποκάλυψης”

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Τι μέρες και αυτές. Εδώ και παντού. Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις... Και σε τι να πρωτοαναφερθείς; Στο σφαγείο της Γάζας; Στην αλλαγή πλανητάρχη στις ΗΠΑ; Στη βία που κλιμακώνεται επικίνδυνα σε όλο τον κόσμο και βέβαια και στη χώρα μας; Στη συμπεριφορά ορισμένων αστυνομικών που "ξεσπούν" σε ανυποψίαστους νέους;
Θες να ηρεμήσεις μα δεν μπορείς. Θες να ξεφύγεις από τη θλιβερή πραγματικότητα, αλλά δυσκολεύεσαι. Αναζητάς νόημα αλλά δεν μπορείς να βρεις μέσα σε έναν ταραγμένο κόσμο. Αλλά, ακόμα και το να βρεις νόημα, ίσως να μην έχει κανένα νόημα. Γιατί η αναζήτηση του νοήματος είναι αυτό που μετράει περισσότερο και σου επιτρέπει να μη χάνεις τη νεότητά σου...
Και η αναζήτηση έρχεται μέσα από το διάβασμα, τις παρέες, τις συνομιλίες, τις εμπειρίες, τα απρόοπτα...
Για παράδειγμα, ένας περίπατος στην παλιά πόλη των Χανίων, στα σοκάκια και στα χρώματά της, δεν έχει κανένα κόστος. Αντίθετα περιέχει μιαν αληθινή ελευθερία. Επιτρέπει στον περιπατητή να ταξιδεύσει σε μιαν άλλη εποχή. Να χαλαρώσει, να μελαγχολήσει, να αγαπήσει, να στοχαστεί, να... χαθεί.
Εκεί, στις γειτονιές από τις οποίες πέρασε η περίφημη Αδελίνα Γκυττάρ, γνωστή ως μαντάμ Ορτάνς, η οποία ήρθε το 1897 από τη Μασσαλία ή τη Σμύρνη και γνώρισε μεγάλες δόξες στο καφέ-σαντάν των αρχών του περασμένου αιώνα “London bar” στο κέντρο των Χανίων, όπου αρτίστες από την Ευρώπη ψυχαγωγούσαν τους αξιωματικούς των στόλων. Εκεί όπου κατοίκησε ο Σαλής ο βαρκάρης, αυτός ο γεροδεμένος και πελώριος νέγρος με το αγαθό πρόσωπο και την ψυχή μικρού παιδιού, που ήρθε από τη Βόρεια Αφρική και δεν έπαψε ποτέ να αγαπάει τους ανθρώπους. Εκεί όπου βρέθηκαν ο Αλί Κογκό, ο Μάραθας, η Αμπλά και τόσοι άλλοι...
Πώς, όμως, θα είναι ο μελλοντικός κόσμος; Χθες, διάβασα στο ένθετο "7" της "Κυριακάτικης" τις επιστολές που είχε στείλει ο Μάνος Χατζιδάκις το 1968 από την Αμερική -τότε που έκανε παρέα με χίπις και ροκ καλλιτέχνες- στον φίλο του στην Ελλάδα, σκηνοθέτη Δημήτρη Βερνίκο. Σε μία από αυτές έγραφε:
«Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω πως στις "Μεταμορφώσεις" ασχολούμαι με τον εαυτό μου. Η αληθινή μου επανάσταση που έχει αρχίσει εδώ και δύο χρόνια... Η δίψα μου για μια καινούργια οργάνωση του κόσμου, η απέχθειά μου για τα ουμανιστικά συνθήματα, που έχουν γίνει ξετσίπωτα, φαρισαϊκά και δεν εννοούν τίποτα. Η σωτηρία του ανθρώπου μέσα από την τέλεια υποταγή του. Όχι σ' ανθρώπους και σε οργανώσεις και σε πολιτικά συστήματα. Μα στην υψηλή μοίρα που τη διευθύνουν μαθηματικά και ανώτερες αλγεβρικές σχέσεις σε κατευθείαν σχέση με τους αστερισμούς και με το σύστημα των πλανητών. Να μια υπέροχη όψη ενός κόσμου που ονειρεύομαι. Όπου η αγάπη θα πάρει την αληθινή της όψη».
Και σε μια άλλη σημείωνε:
«Και κάτι τρελλό. Έχω την εντύπωση πως από δω και μπρος θα πρέπει οι εμπειρίες μου να προέρχονται από τη μελλοντική μου ζωή κι όχι από αυτήν που πέρασε. Θα μου πεις βέβαια, μα και η λέξη εμπειρία, περιέχει αυτό που πέρασε. Αρκεί -σ' απαντώ- ν' αντικαταστήσουμε την προηγούμενη πράξη με την επιθυμητή. Η εμπειρία ν' αποκτήσει την έννοια της αποκάλυψης. Να γνωρίζουμε αυτό που επιθυμούμε να κάμουμε κι από κει ν' αντλούμε χαρακτήρα, κι όχι απ' ό,τι πράξαμε. Να ένας νόμος που θα πρέπει να ψηφίσουμε, κι οι δυο για μας και για το περιβάλλον μας».
Πόσο επίκαιρα και σήμερα όλα αυτά...
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 19/1/2009)

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Από τον εγκλεισμό στη ζωή

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

“Οταν ο άρρωστος είναι δεμένος, ο ψυχίατρος
είναι στο σπίτι του.
Οταν ο άρρωστος είναι ελεύθερος, ο ψυχίατρος είναι στη δουλειά του”.
Φράνκο Μπαζάλια

Μια νέα ζωή, μακριά από τα δεσμά του ασύλου έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια δεκάδες ψυχικά πάσχοντες στα Χανιά μα και σ' όλη την Κρήτη. Μια ζωή σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Οι ίδιοι κάποτε ήταν μέσα στο άσυλο του ψυχιατρείου Σούδας. Αλλά αυτό το άσυλο δεν ήταν σαν τα άλλα. Δεν τους προστάτευε. Εκεί, έχαναν καθημερινά τον εαυτό τους γιατί δεν είχαν τίποτα άλλο να χάσουν. Εως ότου το ψυχιατρείο της Σούδας έκλεισε στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Και οι εναπομείναντες χρόνιοι ψυχικά πάσχοντες μεταφέρθηκαν σε ξενώνες και διαμερίσματα ή ακόμα και στα σπίτια τους. Και όσοι είχαν ή έχουν έντονο πρόβλημα, πάνε πλέον για βραχεία νοσηλεία στη ψυχιατρική κλινική που για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων.
Ομως, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο στόχος των ανθρώπων που επί χρόνια πάλευαν για μια νέα ψυχιατρική, ήταν και είναι το άσυλο να αντικατασταθεί από ένα ολόκληρο δίκτυο κοινοτικών δομών για τους ψυχικά πάσχοντες. Ετσι, ξεκίνησε και στο Νοσοκομείο Ηρακλείου η λειτουργία ψυχιατρικής κλινικής. Προ ημερών άρχισε και η λειτουργία της ψυχιατρικής κλινικής στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου. Ετσι, οι Ρεθεμνιώτες με προβλήματα ψυχικής υγείας νοσηλεύονται πια στον τόπο τους και δεν θα χρειάζεται να έρχονται στα Χανιά.
Παράλληλα, στο πλαίσιο των κοινοτικών δομών λειτουργούν τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας που με κινητές μονάδες πραγματοποιούν επισκέψεις στην ύπαιθρο, όπου υπάρχει πρόβλημα.
Είναι όλα τέλεια; Φυσικά όχι. Συχνά διαβάζουμε για υποχρηματοδότηση των ξενώνων και για τον κίνδυνο κάποιοι άνθρωποι να βρεθούν στο δρόμο.
Λύση, βέβαια δεν είναι η επιστροφή στο παρελθόν αλλά η διεκδίκηση κονδυλίων για ανάπτυξη των νέων δομών. Γιατί το ψυχιατρικό άσυλο ήταν χώρος μαρτυρίου και όχι ελευθερίας.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα βέβαια υπάρχουν ακόμα άσυλα. Στα Χανιά, το ψυχιατρικό κίνημα πριν είκοσι και πλέον χρόνια ξεκίνησε τις προσπάθειες κλεισίματος του ασύλου. Τότε αυτό φαινόταν αδιανόητο. Τώρα αποδεικνύεται όχι μόνο αναγκαίο μα και εφικτό: το ψυχιατρείο της Σούδας έχει κλείσει εδώ και τρία περίπου χρόνια.
Οι ίδιοι οι ψυχικά πάσχοντες, με εκδηλώσεις στα Χανιά και αλλού κατά το παρελθόν, ύψωσαν κραυγή ενάντια στον εγκλεισμό και στην υποταγή. Έστειλαν το μήνυμα της απελευθέρωσης από τους μηχανισμούς ελέγχου και κοινωνικού εφησυχασμού.
Τον Οκτώβριο του 2006 έφυγε από τη ζωή ένας σημαντικός και ανήσυχος άνθρωπος, εραστής της τέχνης και της ζωής, ο Γιώργος Φαλελάκης από το Ραβδούχα του Δήμου Κολυμπαρίου, ο οποίος είχε νοσηλευτεί στο ψυχιατρείο και δεν έπαψε ούτε στιγμή ν' αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων μα και για τις ελευθερίες γενικότερα.
Ηταν μια μόνιμη φωνή διαμαρτυρίας, ώστε να κλείσουν τα ψυχιατρεία, στα οποία, όπως έλεγε, κανείς δεν ξέρει γιατί μπήκε. Ενα χρόνο μετά το θάνατό του, τον Οκτώβριο του 2007, πραγματοποιήθηκε στο Ραβδούχα εκδήλωση προς τιμήν του Γιώργου Φαλελάκη ο οποίος στην ποιητική του συλλογή: "Ατέρμονη Ροή", έγραφε:
«Εχω φυλακή, αρχίζω να κρυώνω, εκεί που η μόνωση μπαίνει στην απομόνωσή μου, λευκά κελιά, λευκά φώτα, απονιά. Χρόνια κουβαλώ την ψυχοπάθειά μου, τη χαρίζω στους γιατρούς. Εγώ κρατώ τα αστέρια, που τρεμοσβήνουν στις αισθήσεις μου, και το φεγγάρι, να σέρνεται σ' ανώγεια του μυαλού μου, κορμί, ψυχή και μοναξιά. Οποιος αντέξει».
(Χανιώτικα νέα - 16/1/2009)

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Μαρτυρίες "Γιατρών του Κόσμου": "Η βόμβα έσκασε μπροστά μας"

Μπροστά στα μάτια των «Γιατρών του Κόσμου», σε απόσταση λίγων μέτρων, έσκασε μία από τις βόμβες των Ισραηλινών, ακριβώς στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Γάζα, στη Ράφα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ελαφρά δύο Αιγύπτιοι στρατιώτες.
Αυτόπτης μάρτυς ήταν ο πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» Μηνάς Βουλγαρίδης, καθώς το περιστατικό έγινε προχθές το βράδυ, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη ο έλεγχος των μελών της οργάνωσης που προσπαθούσαν να περάσουν στη Γάζα για να βοηθήσουν τους τραυματίες.
Οι βομβαρδισμοί συνεχώς εντείνονταν και εκτιμήθηκε ότι θα ήταν αδύνατο να προσφέρουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ετσι, ύστερα από την εξέλιξη αυτή, ο κ. Βουλγαρίδης, η Νίκη Μπαρδάτσου και ο Βασίλης Πετρουλάκης πήραν χθες τον δρόμο της επιστροφής στην Ελλάδα και τα Χανιά, ενώ παρέμεινε η καρδιολόγος Ελενα Μαυροπούλου με την οποία έχουν συνεχή επαφή προκειμένου όταν βελτιωθούν οι συνθήκες να επιστρέψουν στην περιοχή.

Χωρίς άδεια από την πρεσβεία

Οπως μας είπε ο κ. Βουλγαρίδης, «είχαμε κάνει μια δήλωση στην ελληνική πρεσβεία, γιατί μας το ζητούσαν, ότι με δική μας ευθύνη και με το εν γνώσει μας ρίσκο αποφασίζουμε να περάσουμε στη Γάζα. Η ελληνική πρεσβεία δεν μας έδωσε άδεια. Μας έδωσε ένα χαρτί με τη δήλωσή μας. Στη συνέχεια μεταβήκαμε στα σύνορα και βρισκόμασταν σε διαπραγματεύσεις. Είχαμε περάσει τον πρώτο έλεγχο, έσκασε μια βόμβα μπροστά μας, σε απόσταση περίπου 20 μέτρων, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν, ευτυχώς ελαφρά, δύο Αιγύπτιοι στρατιώτες. Εσπασαν όλα τα τζάμια στο φυλάκιο στα σύνορα. Εγινε μπλακ άουτ και έσβησαν τα φώτα. Οι βομβαρδισμοί είχαν ήδη ενταθεί από τη 1 μετά το μεσημέρι και μέχρι εκείνη την ώρα γίνονταν κάθε δέκα λεπτά - τους βλέπαμε μπροστά μας, αλλά η συγκεκριμένη βόμβα έπεσε ακριβώς σ' αυτή την απόσταση».
Να υπενθυμίσουμε ότι οι «Γιατροί του Κόσμου» είχαν φτάσει κοντά στα σύνορα με τη Γάζα το βράδυ της Τρίτης 6 Ιανουαρίου και καθημερινά έκαναν προσπάθειες μαζί με γιατρούς και ακτιβιστές από άλλες οργανώσεις, να περάσουν στη Γάζα.
* Πέρασαν το σύνορα από την Αίγυπτο και βρίσκονται από χθες στο νοσοκομείο της Ράφα βοηθώντας στην περίθαλψη των αμέτρητων τραυματιών τρεις Ελληνες γιατροί χειρουργοί, ο Ηλίας Καρανίκας, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καθώς και οι Αρης Μουσιώνης και Θανάσης Νησιώτης. *
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία - 13/1/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=6915

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Αλληλεγγύη χωρίς σύνορα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη δεν έχουν σύνορα. Απλώνονται παντού. Σαν μια ζεστή αγκαλιά προς τους ανθρώπους που υποφέρουν.
Αυτή την διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο έχουν τρεις Χανιώτες "Γιατροί του Κόσμου". Ο πρόεδρος των "Γιατρών του Κόσμου" στην Ελλάδα Μηνάς Βουλγαρίδης, η Νίκη Μπαρδάτσου η οποία είναι και πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ Νομού Χανίων και ο Βασίλης Πετρουλάκης.
Και οι τρεις εδώ και μέρες βρίσκονται στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Γάζα. Προσπαθούν να περάσουν στη Γάζα για να βοηθήσουν τους τραυματίες από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ.
Η Αίγυπτος δεν τους επιτρέπει την είσοδο αλλά εκείνοι δηλώνουν ότι παρά τους κινδύνους για τη ζωή τους από τους προς κάθε κατεύθυνση βομβαρδισμούς, αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους. Δεν τους ενδιαφέρει ο κίνδυνος αλλά μόνο το να σωθούν ζωές.
Παράλληλα έχουν δώσει τα στοιχεία τους στις αιγυπτιακές αρχές προκειμένου να φανούν χρήσιμοι στο νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρονται οι τραυματισμένοι Παλαιστίνιοι. Το νοσοκομείο βρίσκεται στην πόλη Ελ Αρίς, 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ράφα.
Δεν είναι η πρώτη αποστολή των συγκεκριμένων γιατρών. Είναι μία από τις πολλές τις οποίες έχουν πραγματοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια. Δίχως ιδιοτέλεια. Μόνο με αγάπη. Και είναι συγκινητική αυτή η προσφορά. Αυτή η έμπρακτη αλληλεγγύη σε λαούς του κόσμου. Οποιος δεν έχει αγάπη, δεν έχει τίποτα...

Συναυλία για τους Παλαιστίνιους

Στο πλευρό των Παλαιστινίων στέκονται οι Χανιώτες. Η επόμενη εκδήλωση συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό θα γίνει αύριο Τρίτη στις 7.30 το απόγευμα στο Παλιό Τελωνείο -αρχικώς επρόκειτο να δοθεί η συναυλία στην πλατεία Νέων Καταστημάτων αλλά λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών αποφασίστηκε να γίνει η εκδήλωση στο Παλιό Τελωνείο- με αίτημα να να σταματήσουν άμεσα οι μαζικές δολοφονίες σε βάρος των Παλαιστινίων και να υπάρξει ελεύθερο και ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Στη συναυλία θα συμμετέχει το συγκρότημα "Νότιος Άνεμος" καθώς και άλλα τοπικά σχήματα, ενώ θα απαγγελθούν και ποιήματα Παλαιστινίων ποιητών.
Η πρωτοβουλία για τη διοργάνωση της συναυλίας ανήκει στην Επιτροπή Ειρήνης Xανίων, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, τον Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Χανίων, την Ένωση Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Χανίων, τους αγροτικούς συλλόγους Μηθύμνης, Αρμένων και Κάινας, τον Σύλλογο Γυναικών Χανίων και τον Σύλλογο Κτηνοτρόφων Ν. Χανίων. Η καλή μουσική είναι πάντα κοντά στους λαούς και τους απλούς ανθρώπους.
(Χανιώτικα νέα - 12/1/2009)