Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Εξάρτηση από το Ιντερνετ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ανέκαθεν υπήρχαν εξαρτήσεις. Υπήρχαν και υπάρχουν άτομα εθισμένα σε ουσίες και πάθη. Δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά. Δεν είναι μόνο το αλκοόλ, ο τζόγος και άλλοι κλασικοί εθισμοί.
Η νέα εξάρτηση, στη σημερινή εποχή, είναι το Ιντερνετ και μπορεί να αποδειχτεί ιδιαιτέρως επικίνδυνη για τα παιδιά.
Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκηρυχθεί το Διαδίκτυο το οποίο δεν παύει να αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για μικρούς και μεγάλους.
Είναι, ωστόσο, ανησυχητικό το γεγονός ότι αρκετά παιδιά έχουν εθιστεί στον ψηφιακό αυτόν κόσμο.
Σε πρόσφατο τεύχος του "Εψιλον" δημοσιεύτηκε ότι "από τον Οκτώβριο του 2006, λειτούργησε για πρώτη φορά στο «Αγλαΐα Κυριακού» η πρώτη ανοιχτή κλινική απεξάρτησης στη χώρα μας, όπου κάθε χρόνο, 65 έφηβοι, ο μικρότερος εκ των οποίων 11 χρόνων, παλεύουν με τον «εθισμό» τους στο Διαδίκτυο. 
Η πρώτη σχετική έρευνα διενεργήθηκε το 2007 από τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας σε σχολικό πληθυσμό της Αττικής σε 897 εφήβους (430 αγόρια, 467 κορίτσια). Ένας στους εκατό είναι εθισμένος στο Διαδίκτυο, 13 παρουσιάζουν οριακή χρήση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε «εθισμό». Ένας στους πέντε χρησιμοποιεί πορνογραφικό υλικό και 6 στους 100 τζογάρουν. Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές ή ασιατικές χώρες, τα αντίστοιχα ποσοστά της Ελλάδας είναι σχετικά χαμηλά. Η συγκεκριμένη έρευνα χρονολογείται δύο χρόνια πριν, διάστημα κατά το οποίο παρουσιάζεται σημαντική ανάπτυξη της χρήσης νέων τεχνολογιών και εισαγωγή του γρήγορου ίντερνετ".
Σε άλλο ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε σε έντυπο τον περασμένο Ιανουάριο αναφέρθηκε: "Είπε ότι πάει στο δωμάτιό του να κοιμηθεί. Δεν το έκανε. Για αρκετά εικοσιτετράωρα. Ντύθηκε για να πάει στο σχολείο. Πήγε σε Ιντερνετ καφέ. Την Κυριακή φορούσε τα ίδια ρούχα με αυτά της περασμένης Παρασκευής. Μύριζαν έντονα. Δεν τα 'χε βγάλει από πάνω του και δεν είχε κάνει μπάνιο. Ενα ακόμη ναρκωτικό έχει παρεισφρήσει στους νέους. Σύμφωνα με τους γιατρούς, το ίδιο επικίνδυνο όπως και οι ουσίες...
Πάνω από το 18% των Ελληνόπουλων παρουσιάζουν περιοδικά ή συχνά προβλήματα σχετικά με την κατάχρηση του Διαδικτύου (κατάσταση πριν από τον εθισμό), ενώ διαπιστώθηκε ότι 1% έχει ήδη εθιστεί στη χρήση του. Οι επιστήμονες της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής του Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» -που διεξήγαγαν και την έρευνα- παρακολουθούν ήδη 18 εφήβους με εθισμό".
Στις αρχές Ιανουαρίου η Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας συνεδρίασε προκειμένου να ενημερωθεί για τις διαστάσεις που λαμβάνει ο εθισμός στο Διαδίκτυο στη χώρα μας.
Τι φταίει όμως και υπάρχει αυτή η κατάσταση; Για ποιον λόγο πολλά παιδιά περνάνε μόνον εκεί το χρόνο τους και όχι αλλού;
Μήπως τα αίτια εντοπίζονται στην αποξένωση που κυριαρχεί στα αστικά κέντρα και εν πολλοίς και στην ύπαιθρο, στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, στις χαμένες... αλάνες που έγιναν τσιμέντο, στην έλλειψη επικοινωνίας την οποία αρκετοί προσπαθούν να καλύψουν μέσω του Διαδικτύου, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται.
(Χανιώτικα νέα - 30/8/2009)

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Εικόνες ντροπής στην πισίνα του πρώην "Ξενία" Χανίων






Κοντεύει ένας χρόνος από την δημοσίευση ενός ρεπορτάζ των "Χ.Ν." για την κατάσταση στην πάλαι ποτέ πισίνα του πρώην "Ξενία" και στο ερειπωμένο πια αναψυκτήριο, λίγα μόλις μέτρα μετά την αποκατεστημένη πλατεία Τάλω.
Και, οι εικόνες ντροπής δεν έχουν εκλείψει...Τα σκουπίδια, η βρωμιά, η μπόχα, συνθέτουν ένα απαράδεκτο σκηνικό. Τα εγκαταλειμμένα πλέον κτίρια, το νερό που έχει "βαλτώσει" εντός της πισίνας και τα απορρίμματα που επιπλέουν σ' αυτό, αποτελούν εστία μόλυνσης.
Οπως γράφαμε τότε, το τμήμα στο οποίο κάποτε λειτουργούσε το ξενοδοχείο το οποίο κατεδαφίστηκε για να αναδειχθούν τα τείχη, παραχωρήθηκε για εξήντα χρόνια στο Δήμο Χανίων από την Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ), αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με το τμήμα της πισίνας. Παραμένει στην ιδιοκτησία της ΕΤΑ η οποία έχει αναθέσει την εκπόνηση μελέτης για την αξιοποίηση των ρημαγμένων αυτών εγκαταστάσεων. Οταν η μελέτη ολοκληρωθεί, οι χώροι θα παραχωρηθούν επίσης στον Δήμο Χανίων. Αρα, υπεύθυνη είναι η ΕΤΑ η οποία δείχνει ακατανόητη αδιαφορία για τη συγκεκριμένη έκταση από τα πράγματα αποδεικνύεται ότι "σφυρίζει αδιάφορα" στην ανάγκη καθαριότητας.
Το πότε θα τελειώσει η μελέτη, παραμένει επίσης άγνωστο.
Και απ΄ό,τι μαθαίνουμε άλλαξε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΑ, μετά την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Τουρισμού στα Χανιά. Οπότε ο νέος διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΑ περιμένει τώρα να ενημερωθεί για το θέμα αυτό. Δηλαδή, τρέχα γύρευε...
Γ. ΛΥΒ.
(27/8/2009)

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Κρανίου τόπος...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στο ίδιο έργο θεατές γινόμαστε άλλη μία φορά. Μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πιο δραματικά. Ο λόγος για τις πυρκαγιές στην Αττική, που ξύπνησαν δυσάρεστες μνήμες.
Για δύο μέρες η Ανατολική Αττική καίγεται. Δάση και σπίτια γίνονται στάχτη. Και η πύρινη κόλαση έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει τελειωμό.
Ανέτοιμος αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ο κρατικός μηχανισμός. Αντίθετα, έτοιμοι φάνηκαν ξανά οι εμπρηστές. Ηξεραν τι έκαναν. Και ήξεραν πότε θα βάλουν φωτιές. Τώρα που ο άνεμος ευνοεί τις φλόγες και καταστρέφει τη φύση.
Και αύριο τι; Πώς θα ζει και θα αναπνέει ο κάτοικος του κέντρου; Και τι θα γίνει μετά;
Σε λίγα χρόνια, δεν αποκλείεται να ξεφυτρώσουν κατοικίες και πολυκατοικίες στα καμένα. Παράνομα βέβαια αλλά και νόμιμα μαζί. Πώς; Μα θα κτίσουν -πιθανώς- κάπως κάποτε κάποιοι και θα έρθει το κράτος να νομιμοποιήσει τις παρανομίες, με το... αζημίωτο φυσικά.
Και η φύση; Ποια φύση; Κάποτε ο άνθρωπος έβαζε τη φύση πάνω από το τσιμέντο και το χρήμα. Τώρα, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Το χρήμα και το τσιμέντο μπαίνει πάνω από τη φύση.
Ισαμε τη στιγμή που η φύση θα εκδικηθεί. Μα, τότε θα είναι αργά. Αν δεν είναι ήδη. Οχι μόνον για τους καπατατούντες αλλά για όλους μας.
Η φωτιά στην Αττική δεν είναι μακριά μας. Είναι δίπλα μας. Είναι στο σπίτι μας.
Οπως ήταν και οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο όπου είχαν καεί άνθρωποι. Οπως ήταν και άλλες μεγάλες πυρκαγιές σε όλη τη χώρα και φυσικά σ' αυτό το νησί.
Μια μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει τη φύση μας επηρεάζει όλους.
Και εδώ στο νομό Χανίων, που φέτος, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συμβεί καταστροφικές πυρκαγιές, ο κρατικός μηχανισμός πόσο έτοιμος ή ανέτοιμος είναι για κάθε ενδεχόμενο;
Εχουν γίνει συσκέψεις και δηλώσεις. Πόσο συχνά γίνονται περιπολίες στην ύπαιθρο για προληπτικούς βέβαια λόγους; Τι σχεδιασμός υπάρχει; Τι ανάγκες υπάρχουν; Τι γίνεται με το προσωπικό; Τι ανάγκες υπάρχουν και τι ελλείψεις πρέπει να καλυφθούν σε πυροσβεστική δύναμη;
Ερωτήματα που απασχολούν κάθε ανήσυχο πολίτη ο οποίος δεν αντέχει άλλο αυτήν την κατάσταση με τις φωτιές κάθε καλοκαίρι. Δεν μπορεί πια να βλέπει πανέμορφες περιοχές και δασώδεις εκτάσεις να μετατρέπονται σε κρανίου τόπο. Και δεν θέλει άλλο να ακούει τους όποιους αρμόδιους να κάνουν λόγο στην αρχή του θέρους για... πλήρη ετοιμότητα του μηχανισμού πυρόσβεσης αλλά και πρόληψης και τελικά να αποδεικνύονται όλα αυτά έπεα πτερόεντα.
Αυτό που απαιτείται είναι καλύτερος σχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα. Μα, και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες να είμαστε πιο προσεκτικοί. Να μην επιρρίπτουμε ευθύνες μόνο στους... έξω από 'μας, αλλά και στους εαυτούς μας. Που συνηθίσαμε στο τέρας που λέγεται τσιμέντο μέσα σε δασικές εκτάσεις...
Και, να αναφωνήσουμε: Ελεος πια με τις φωτιές...
(Χανιώτικα νέα - 23/8/2009)

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Χαμηλές πτήσεις...

Οταν δημιουργήθηκε η Μοίρα και ξεκίνησαν οι πτήσεις των F16 Block 52 plus από την 115 Π.Μ. (για αναχαιτίσεις στο Αιγαίο), είχαν γίνει αρκετά παράπονα από Χανιώτες για τον θόρυβο που προκαλούσαν τα αεροπλάνα αυτά. Τελευταία, οι... χαμηλές πτήσεις, έχουν επιστρέψει. Κάποια αεροπλάνα πετάνε πάνω ή κοντά στην πόλη και προκαλούν έντονο θόρυβο.Το ίδιο και χθες το πρωί. Ο θόρυβος σε Ακρωτήρι, Χαλέπα αλλά και παλιό λιμάνι ήταν... τρομακτικός. Τρόμαξαν ακόμα και οι τουρίστες καθώς ήταν σαν να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη ζώνη.
Καταστηματάρχης στο παλιό λιμάνι, ο Κώστας Τζωρτζάκης, μας έλεγε χθες:
"Το κράτος περιμένει να τους πληρώσουμε τους φόρους αλλά μας... σαμποτάρει καθώς αυτή η κατάσταση πλήττει τον τουρισμό".
Και τα... αφτιά μας.
Γ. ΛΥΒ.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Σαράντα χρόνια από το Γούντστοκ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Μια διαφορετική αλλά σημαντική επέτειος είχαμε αυτές τις ημέρες. Συμπληρώθηκαν ακριβώς σαράντα χρόνια από την πραγματοποίηση ενός μουσικού φεστιβάλ που έμελε να καταγραφεί στην ιστορία.
Ποιος δεν έχει ακουστά το Γούντστοκ; Εκείνο το πολύχρωμο τριήμερο της 15ης, 16ης και 17ης Aυγούστου 1969, όταν 500.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας –και όχι 50.000 που περίμεναν οι διοργανωτές- συγκεντρώθηκαν στη φάρμα του Mαξ Γιάσγκουρ, στο Mπέθελ, κοντά στο χωριό Γούντστοκ – ένα φιλήσυχο μέρος λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη.
Εκεί συναντήθηκαν όλες οι τάσεις του κινήματος αμφισβήτησης, ένα κίνημα το οποίο γεννήθηκε από την αντίθεση στον πόλεμο του Βιετνάμ και αρνήθηκε την υπάρχουσα πολιτική, κοινωνική και οικονομική οργάνωση. Και ήταν ένα τριήμερο απολύτως ειρηνικό.
Στο Φεστιβάλ είχαν συμμετάσχει οι καλλιτέχνες: Richie Havens, Sweetwater, The Incredible String Band, Bert Sommer, Tim Hardin, Ravi Shankar, Melanie, Arlo Guthrie, Joan Baez, Quill, Keef Hartley Band, Country Joe McDonald, John Sebastian, Santana, Canned Heat, Mountain, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin και The Kozmic Blues Band, Sly & the Family Stone, The Who, Jefferson Airplane, Joe Cocker, Country Joe and the Fish, Ten Years After, The Band, Blood, Sweat & Tears, Johnny Winter & Edgar Winter, Crosby, Stills, Nash & Young, Neil Young, Paul Butterfield Blues Band, Sha-Na-Na, Jimi Hendrix.
Ο βασικός διοργανωτής του φεστιβάλ ήταν ένας νέος 23 ετών, ο Μάικλ Λανγκ ο οποίος μόλις είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος είναι σήμερα εξήντα χρονών και ζει με στο Γούντστοκ με την οικογένειά του.
Με αφορμή την επέτειο των σαράντα χρόνων έχει δώσει αρκετές συνεντεύξεις. Μία από αυτές δημοσιεύτηκε χθες στο πολιτιστικό ένθετο «Επτά» της «Κυριακάτικης».
Για την κληρονομιά του φεστιβάλ λέει ότι άφησε «ένα μήνυμα ελπίδας ότι, όταν οι άνθρωποι θέλουν, μπορούν να γεμίσουν έναν τεράστιο χώρο, δίχως να δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα, και να περάσουν ένα ειρηνικό τριήμερο παρέα με πολύ καλή μουσική και θετικό πνεύμα. Αυτό βασικά έχει απομείνει από το Γούντστοκ στο μυαλό μου. Μαζί, ασφαλώς, με τη σημειολογία που κουβαλά ακόμη από τις μέρες του '60 και τις προσδοκίες εκείνης της εποχής και εκείνης της γενιάς. Φυσικά καμιά από τις προσδοκίες αυτές δεν κατόρθωσε να πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα».
Λέει ακόμα:
«Πιστεύω ότι είναι υπερβολή να θυμόμαστε απ' όλα τα sixties μόνο το Γούνστοκ, όταν σε όλη τη διάρκεια εκείνης της δεκαετίας συνέβησαν γεγονότα συγκλονιστικής σημασίας. Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η περιβαλλοντική μέριμνα, οι φυλετικές διακρίσεις είναι ζητήματα πολύ πιο ουσιώδη από το δικό μας φεστιβάλ. Απλώς το Γούντστοκ κατάφερε με έναν βολικό τρόπο να συνοψίσει το πνεύμα και τη νοοτροπία ολόκληρης εκείνης της εποχής. Γι' αυτό και μας εξυπηρετεί να ανατρέχουμε σ' αυτό».
Το Γούντστοκ όμως όπως και όλο το πνεύμα εκείνης της εποχής , παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Γιατί ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον και την ισότητα, είναι ένας αγώνας δίχως τέλος…
(Χανιώτικα νέα - 16/8/2009)
•Η συνέντευξη του Μαίκλ Λανγκ είναι εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=72858 

Έντυπη Έκδοση 

«Το '60 δεν ήταν μόνο το Γούντστοκ»

Ο διοργανωτής του περίφημου φεστιβάλ, Μάικλ Λανγκ, μιλάει για τον ήχο και τον απόηχό του
Το 1968 ο Μάικλ Λανγκ ήταν 23 ετών. Είχε μόλις αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, μετακόμισε στη Φλόριντα και χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του, τα χρήματα που είχε στην άκρη και, το επιχειρηματικό του μυαλό, διοργάνωσε ένα καλοκαιρινό μουσικό φεστιβάλ με έδρα το Μαϊάμι.
Το διήμερο κονσέρτο συγκέντρωσε ονόματα όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Φρανκ Ζάπα, ο Αρθουρ Μπράουν και ο Τζον Λι Χούκερ. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι έπεισε ογδόντα χιλιάδες κόσμου να το παρακολουθήσουν, ένας αριθμός- ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής.
Φρέσκος από την επιτυχία του φεστιβάλ, ο νεαρός Λανγκ μετέφερε τα υπάρχοντά του σε ένα σπίτι στο Γούντστοκ -ένα φιλήσυχο κομμάτι επαρχίας λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη- και από τη βεράντα του, που αγνάντευε τις γύρω φυτείες και τα χωράφια, οραματίστηκε την πραγματοποίηση ενός πιο μεγαλεπήβολου μουσικού συμβάντος, που θα μπορούσε να λάβει χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή και να χρησιμεύσει ως ένας ενθουσιώδης εορτασμός του πνεύματος των σίξτις.
Ενα περιπετειώδες τριήμερο
Με τη συνδρομή τριών ακόμη συνεργατών, εξασφάλισε για τις ανάγκες στέγασης της γιγάντιας εκδήλωσης την αχανή φάρμα που διατηρούσε ένας μεσήλικας γαλακτοπαραγωγός ονόματι Μαξ Γιάσγκουρ στο Μπέθελ και, σε διάστημα ενός περίπου χρόνου, άρχισε να συγκεντρώνει τις απαιτούμενες μουσικές συμμετοχές.
Το τριήμερο μεταξύ 15 και 17 Αυγούστου του 1969, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και προσδοκία, πάνω από 400 χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν ειρηνικά σε αυτό που έμελλε να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα μουσικά συμβάντα του 20ού αιώνα. Σαράντα χρόνια αργότερα, το όνομα του Γούντστοκ στέκει ως μια πολύτιμη ανάμνηση για τους πολυάριθμους τυχερούς που παρακολούθησαν το φεστιβάλ κι ένα διαρκές απωθημένο για τα εκατομμύρια που ευχήθηκαν να ήταν εκεί.
Εξηντάρης, πλέον, ο Μάικλ Λανγκ εξακολουθεί να ζει στο Γούντστοκ μαζί με την οικογένειά του, συγκέντρωσε τις αναμνήσεις του σε ένα βιβλίο με τίτλο «The Road to Woodstock» το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο εξωτερικό, διατηρεί τα χαρακτηριστικά μακριά μαλλιά που περιέφερε στα πλάνα του περίφημου ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Γουόντλεϊ με αφορμή το φεστιβάλ και εξακολουθεί να διατηρεί την ψυχραιμία η οποία δεν τον πρόδωσε στιγμή κατά τη διάρκεια του περιπετειώδους τριημέρου, όπως και εκείνη τη σπιρτάδα στο βλέμμα που έχουν συνήθως οι άνθρωποι που γεννιούνται με ένα όραμα.
- Ποιες ήταν οι πρακτικές δυσκολίες πίσω από τη διοργάνωση ενός τέτοιου μαζικού συμβάντος;
«Προσπαθήσαμε ουσιαστικά να χτίσουμε μια πόλη από το τίποτα, στη μέση μιας τεράστιας τοποθεσίας, μιας ήσυχης φάρμας, κάτι με το οποίο κανείς δεν είχε ποτέ καταπιαστεί. Να κατασκευάσουμε την ογκώδη σκηνή και τα γύρω καταλύματα, να απλώσουμε χιλιόμετρα ολόκληρα από σωλήνες νερού, συστήματα αποχέτευσης και φράχτες, να μεριμνήσουμε για την τροφή, την υγιεινή και την ασφάλεια των εκατό χιλιάδων το πολύ ανθρώπων που υπολογίζαμε ότι θα συνέρρεαν για να παρακολουθήσουν το κονσέρτο, κρίνοντας ασφαλώς από την προπώληση των εισιτηρίων μέχρι κάποια δεδομένη στιγμή. Κανείς δεν μπορούσε, φυσικά, να προβλέψει ότι οι άνθρωποι αυτοί θα ξεπερνούσαν τις τετρακόσιες χιλιάδες».
- Ενας τέτοιος αριθμός κόσμου επιφυλάσσει συνήθως αμέτρητους κινδύνους. Πώς καταφέρατε να οργανώσετε για τρεις ολόκληρες μέρες ένα τόσο ειρηνικό φεστιβάλ;
«Υπήρξε εξαρχής προσεκτική οργάνωση και πολύ θετική διάθεση, τόσο από μέρους μας όσο και από μέρους των ανθρώπων που ήρθαν. Παρά τις αντιξοότητες και την ταλαιπωρία που υπέστησαν, καθένας απ' αυτούς βρέθηκε εκεί με σκοπό να περάσει καλά και να το μοιραστεί με τους γύρω του.
»Από τη στιγμή που το φεστιβάλ ξεκίνησε, βέβαια υπήρξαν απρόβλεπτοι παράγοντες. Η καταρρακτώδης βροχή ήταν ένας απ' αυτούς. Σε τέτοιες συγκεντρώσεις ο φόβος της απώλειας του ελέγχου και του χάους είναι διαρκής. Το αληθινό θαύμα του Γούντστοκ, ωστόσο, ήταν πως τα πάντα κύλησαν ομαλά».
- Πώς αισθανθήκατε τη στιγμή που ξεκινούσε το φεστιβάλ, εκείνη την Παρασκευή της 15ης Αυγούστου του 1969;
«Κατ' αρχάς ανακουφίστηκα που το ηχητικό σύστημα δούλευε στην εντέλεια! Ηταν ένα άγχος μου το οποίο διατηρούσα μέχρι την τελευταία στιγμή. Από εκεί και ύστερα παρακολουθούσα εντυπωσιασμένος τον τρόπο με τον οποίο τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν κατόρθωσαν να επικοινωνήσουν τόσο καλά με τον κόσμο, να γίνουν αντανάκλαση των συναισθημάτων και των επιθυμιών τόσων πολλών ανθρώπων μεμιάς. Ηταν διαφορετικές εποχές, όμως, εκείνες. Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες των τότε ημερών βρίσκονταν συγχρονισμένοι με το τι συνέβαινε γύρω τους».
«Λυπήθηκα για τον Ντίλαν»
- Ποιες είναι οι αγαπημένες σας μουσικές στιγμές απ' ολόκληρο το τριήμερο;
«Πολλές. Οσο κι αν μου άρεσαν ωστόσο ο Τζίμι Χέντριξ, ο Ρίτσι Χέιβενς, ο Τζο Κόκερ, ο Σαντάνα, η σπουδαιότερη στιγμή του φεστιβάλ για μένα ήταν όταν ο Σλάι Στόουν τραγούδησε το "Ι wanna take you higher". Η συμμετοχή και η ενέργεια του κόσμου εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι που δεν έχω ξανασυναντήσει ποτέ άλλοτε στη ζωή μου».
- Είναι αλήθεια ότι προσεγγίσατε τον Μπομπ Ντίλαν με σκοπό να συμμετάσχει στο κοντσέρτο, αλλά εκείνος αρνήθηκε;
«Πέρασα ένα απόγευμα προσπαθώντας να τον μεταπείσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Εκείνη την εποχή ο Ντίλαν ζούσε στην περιοχή, όχι πολύ μακριά από τον χώρο όπου έγινε το φεστιβάλ. Δεν ήταν ο μόνος καλλιτέχνης για τον οποίο λυπήθηκα που δεν ήρθε.
»Μια από τις αρχικές σκέψεις μου ήταν να προσεγγίσω τους Ρόλινγκ Στόουνς, αλλά επρόκειτο για ονόματα που μου φαίνονταν πολύ μεγάλα για το φεστιβάλ και αρχικά δεν ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε να ανταποκριθούμε οικονομικά απέναντί τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και πολλά από τα ονόματα που συμμετείχαν τελικά στο φεστιβάλ δεν ήταν επίσης μεγάλα».
- Πώς νιώσατε όταν είδατε πρώτη φορά την ταινία του Μάικλ Γουόντλεϊ για το φεστιβάλ;
«Αισθάνθηκα ότι ξαναζούσα τα πάντα. Μου φάνηκε, όπως μου φαίνεται και τώρα, ως ένα εκπληκτικό ενθύμιο που κατόρθωσε να συλλάβει με τρόπο αξιοθαύμαστο, σε τρεισήμισι ώρες, όλα όσα συνέβησαν σε διάρκεια τριών ημερών στο φεστιβάλ. Και να μεταφέρει την εμπειρία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πολλοί άνθρωποι γνώρισαν, ουσιαστικά, και βίωσαν την εμπειρία του φεστιβάλ μέσα από την ταινία αυτή».
Μήνυμα ελπίδας
- Σαράντα χρόνια μετά τη διεξαγωγή του φεστιβάλ, ποια πιστεύετε ότι είναι η κληρονομιά που έχει αφήσει πίσω του;
«Ενα μήνυμα ελπίδας ότι, όταν οι άνθρωποι θέλουν, μπορούν να γεμίσουν έναν τεράστιο χώρο, δίχως να δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα, και να περάσουν ένα ειρηνικό τριήμερο παρέα με πολύ καλή μουσική και θετικό πνεύμα. Αυτό βασικά έχει απομείνει από το Γούντστοκ στο μυαλό μου. Μαζί, ασφαλώς, με τη σημειολογία που κουβαλά ακόμη από τις μέρες του '60 και τις προσδοκίες εκείνης της εποχής και εκείνης της γενιάς. Φυσικά καμιά από τις προσδοκίες αυτές δεν κατόρθωσε να πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.
»Το Γούντστοκ παραμένει, ωστόσο, μια υπενθύμιση ότι, μερικές φορές, τα πιο απίθανα πράγματα μπορούν, έστω και για λίγο, να γίνουν εφικτά. Κι αυτό, νομίζω, ότι είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Στα πολλά ταξίδια που έχει τύχει να κάνω στη ζωή μου, πάντως, δεν έχω γνωρίσει ποτέ άνθρωπο ο οποίος να μην γνωρίζει το Γούντστοκ ή να μην τρέφει κάποιο δέος ή σεβασμό για το όλο γεγονός. Κι αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή».
- Πιστεύετε ότι με το πέρασμα του χρόνου το Γούντστοκ μυθοποιείται όλο και περισσότερο, χάνοντας στην πορεία την αντικειμενική του μορφή και αξία;
«Πιστεύω ότι είναι υπερβολή να θυμόμαστε απ' όλα τα sixties μόνο το Γούνστοκ, όταν σε όλη τη διάρκεια εκείνης της δεκαετίας συνέβησαν γεγονότα συγκλονιστικής σημασίας. Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η περιβαλλοντική μέριμνα, οι φυλετικές διακρίσεις είναι ζητήματα πολύ πιο ουσιώδη από το δικό μας φεστιβάλ. Απλώς το Γούντστοκ κατάφερε με έναν βολικό τρόπο να συνοψίσει το πνεύμα και τη νοοτροπία ολόκληρης εκείνης της εποχής. Γι' αυτό και μας εξυπηρετεί να ανατρέχουμε σ' αυτό». *
                                                                    

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Περί ελέγχων...

Λόγος πολύς τον τελευταίο καιρό για το παραεμπόριο, τις μικροκλοπές, την... επαιτεία. Συνεργεία ελέγχου έχουν συστήσει οι αρχές και έχουν αρχίσει τις... συλλήψεις. Στο παλιό λιμάνι και σε πολυσύχναστους δρόμους όπως στη Χάληδων. Αλλά, δυστυχώς, σ' αυτή τη χώρα, συχνά μαζί με τα ξερά καίγονται και τα... χλωρά. Ετσι και εδώ! Οντως, το παραεμπόριο είναι πρόβλημα. Αλλο, όμως, το παραεμπόριο και άλλο οι καλλιτέχνες του δρόμου και η επαιτεία...Στο λιμάνι, συχνά βλέπουμε ζογκλέρ, ζωγράφους, μουσικούς του δρόμου που το κάνουν πιο όμορφο και πλούσιο. Είναι μια όμορφη εικόνα που συναντά κανείς σε κάθε γραφική περιοχή του κόσμου. Μόνο που στο στόχαστρο των Αρχών, όπως μαθαίνουμε, είναι και αυτοί... Οσο για τους επαίτες. Αν δεν είχαν πρόβλημα θα επαιτούσαν; Τι νόημα έχει η σύλληψή τους; Φυσικά δεν εννοούμε αυτούς που εκμεταλλεύονται παιδιά.
Μια κοινωνία που χάνει την ανθρωπιά της, δεν έχει μέλλον...
Γ.ΛΥΒ.

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Μπήκαν οι πυλώνες, "ξέχασαν" τη σύνδεση...


Πυλώνες φωτισμού μπήκαν στο Σταυροδρόμι του Κολυμπαρίου στο πλαίσιο έργων ανάπλασης. Μόνο που δεν ανάβουν. Απ' ό,τι μαθαίνουμε η ΔΕΗ δεν έχει κάνει ακόμα τη σύνδεση... Και αυτό τη στιγμή κατά την οποία το Κολυμπάρι γεμίζει από κόσμο, καθώς εορτάζει η Ιερά Μονή Γωνιάς και αναμένεται τον Δεκαπενταύγουστο πλήθος επισκεπτών. Οι αρμόδιες υπηρεσίες τι περιμένουν για να... ανάψουν τα φώτα του κόμβου στο Σταυροδρόμι;
Γ. ΛΥΒ.

Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Βεβαιότητες, αβεβαιότητες και μέλλον…

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

«Η ανθρωπότητα γνώριζε πάντα την ερώτηση και την αμφιβολία, έζησε όμως πάντα με βεβαιότητες και με μια μη-βιοφθαρτή ιδέα για την αλήθεια. Είχε πάντα την ανάγκη να χτίσει τις πυραμίδες του απόλυτου πάνω στην άβυσσο του θανάτου…».
Εντγκαρ Μορέν


Κάποτε ήμουν βέβαιος. Νόμιζα ότι κατείχα τη μία και μόνη αλήθεια. Έτσι θεωρούσα. Τώρα αρχίζω να είμαι βέβαιος, δηλαδή απόλυτος, μόνο για ένα πράγμα, για το ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο. Εκτός, ίσως, από αυτά που έχουμε μάθει να ονοματίζουμε. Π.χ. το ποτήρι δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο. Έτσι μάθαμε να το λέμε…
Στο επίπεδο όμως του περάσματος από την θεωρία στην πράξη, τι είναι βέβαιον; Πώς καθορίζεται η βεβαιότητα; Πώς εξελίσσεται ο Κόσμος; Με βεβαιότητες ή αβεβαιότητες; Όσες αλλαγές κι αν έγιναν στην ιστορία του κόσμου, εξελίχθηκαν με έναν τρόπο τον οποίο κανείς δεν μπορούσε να προδιαγράψει. Οι θεωρίες ανατράπηκαν μέσα από τους ανθρώπους και τις εξουσίες που κλήθηκαν να τις εφαρμόσουν.
Ο σημερινός κόσμος κινδυνεύει να επιστρέψει σε εποχές βαρβαρότητας. Πώς μπορεί να προχωρήσει και να αλλάξει; Με βεβαιότητες του παρελθόντος που συνετρίβησαν; Η’ με νέα οράματα;
Αλλά και στον μικρόκοσμό μας: Πώς μπορούμε, π.χ., να μιλούμε για ελευθερίες όταν θέλουμε να πείσουμε τον άλλον για την δική μας αλήθεια δίχως να ακούμε τη δική του; Πώς μπορούμε να εξελιχθούμε αν νομίζουμε ότι κατέχουμε τα πάντα;
Πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει η σκέψη χωρίς αναθεώρηση; Και πώς μπορεί να υπάρχει αναθεώρηση όταν υπάρχει φανατισμός;
«Ο,τι έχω ιερό: Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές», έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Ο Εντγκαρ Μορέν στο βιβλίο του: «Από την κρίση στην πίστη», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην «πρόκληση της αβεβαιότητας». Γράφει: «Η σκέψη είναι αβέβαιη. Η γνώση της κοινωνίας είναι πολύ αβέβαιη. Η δράση είναι αβέβαιη. Κάθε αλλαγή, κάθε ρήξη στον κοινωνικό ιστό περιέχει κινδύνους και ευκαιρίες που στο ξεκίνημά τους είναι άγνωστοι. Αυτό σημαίνει ότι ως προς τη σκέψη , την πίστη και τη δράση χρειάζεται να ζούμε μέσα στην αβεβαιότητα: το να ζούμε μαζί της δε σημαίνει μόνο να την ανεχόμαστε, αλλά και να κάνουμε διάλογο μαζί της, να εργαζόμαστε μ’ αυτήν».
Πιο κάτω διευκρινίζει: «Για να υπάρχει αυτό που είναι ζωντανό, ανθρώπινο, πολιτιστικό, κοινωνικό, πρέπει αδιάκοπα ν’ αυτοαναγεννιέται, ν’ αυτοπαράγεται και ν’ αυτοαναπαράγεται… Μια ελεύθερη κοινωνία θα ήταν μια κοινωνία που θ’ αναδημιουργούσε αδιάκοπα την ελευθερία και θ’ αντιμετώπιζε επομένως τον κίνδυνο να χάσει την ελευθερία».
Στη σημερινή εποχή, βλέπουμε ν’ απειλούνται οι ελευθερίες και ν’ αυξάνονται οι ανισότητες. Ο Μορέν ανησυχεί για το σήμερα και το αύριο της ανθρωπότητας και σημειώνει: «Πρέπει ν’ αντισταθούμε στο χάος, πρέπει ν΄ αντισταθούμε στις τρομακτικές δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και του θανάτου. Το να σταματήσουμε το θάνατο είναι ν ΄ αντιστεκόμαστε. Το να αγωνιζόμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα είναι ν ‘ αντιστεκόμαστε... Ακόμα περισσότερο, πρέπει να προετοιμαστούμε για τις καινούργιες καταπιέσεις, δηλαδή για τις καινούργιες αντιστάσεις. Σε κάθε περίπτωση το μέλλον περνά από την αντίσταση».
(Χανιώτικα νέα - 9/8/2009)

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Συμπαράσταση Εμπορικού Συλλόγου στο Kannabishop

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Τη συμπαράστασή του στο κατάστημα οικολογικών προϊόντων Kannabishop και στον ιδιοκτήτη του, Σεραφείμ Κανδύλα, εκφράζει με ανακοίνωσή του ο Εμπορικός Σύλλογος Χανίων.
Αφορμή για την ανακοίνωση αποτελεί η αίτηση αναίρεσης από το ελληνικό Δημόσιο προς το Συμβούλιο της Επικρατείας της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου για το κατάστημα.
Υπενθυμίζουμε ότι έπειτα από δικαστικούς αγώνες, που κράτησαν έντεκα χρόνια, το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Χανίων δικαίωσε το Kannabishop των Χανίων, το οποίο το είχε κλείσει η Αστυνομία το 1998 και είχε κατασχέσει όλα τα προϊόντα του, ρούχα από κλωστικτό ή κάνναβη.
Τώρα το ελληνικό Δημόσιο υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημίωση ύψους 70.000 ευρώ στον ιδιοκτήτη του καταστήματος Σεραφείμ Κανδύλα για την ταλαιπωρία που έχει υποστεί όλα αυτά τα χρόνια.
Παράλληλα, το δικαστήριο στο σκεπτικό του επικαλείται την ευρωπαϊκή νομοθεσία και αποδέχεται τη βαρύτητα των συνθηκών της προσβολής που υπέστη ο κ. Κανδύλας από τη συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων. Αναφέρει μάλιστα ότι ο κοινοτικός νομοθέτης, έχοντας λάβει υπ' όψιν του την ανάγκη καταπολέμησης των ναρκωτικών και την προάσπιση της υγείας των Ευρωπαίων πολιτών, προέβη στην κοινή οργάνωση αγοράς για το λινάρι και την κάνναβη και στη θέσπιση επιχορήγησης για την καλλιέργεια ποικιλιών κάνναβης με μικρό ποσοστό περιεκτικότητας στη μεθυστική ουσία τετραϋδροκανναβιόλη.
Ειδικότερα, στη συνεδρίασή του το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Χανίων συνεκδίκασε δύο αντίθετες εφέσεις: από τη μια του ελληνικού Δημοσίου, την οποία απέρριψε, και από την άλλη του κ. Κανδύλα, την οποία εν μέρει δέχτηκε.
Στην ανακοίνωσή του, ο Εμπορικός Σύλλογος Χανίων δηλώνει:
- «Την αμέριστη συμπαράσταση στο μέλος του και ιδιοκτήτη του καταστήματος κ. Κανδύλα και στον δίκαιο αγώνα του. Ηδη στο ΣτΕ εκκρεμούν δύο υποθέσεις ανάλογων καταστημάτων με τρεις αναβολές έκαστη. Οσο δε για την υπόθεση του εισαγωγέα, κ. Γκανιάτσα, το ελληνικό Δημόσιο πήρε την 1/6/09 την έκτη αναβολή».
- «Καταδικάζει τις πρακτικές του ελληνικού Δημόσιου, που δεν αντιστοιχούν σε ένα κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε μια Δημοκρατία των πολιτών».
(Ελευθεροτυπία - 6/8/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=70501

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Το «sexting» έγινε μόδα στους έφηβους

Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 16:42 Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Ολοένα και περισσότεροι έφηβοι ανταλλάσσουν φωτογραφίες του εαυτού τους με άσεμνο περιεχόμενο μέσω των κινητών τηλεφώνων, χωρίς να υποπτεύονται την κακοήθεια μερικών. Συχνά, αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής, γνωστή ως «sexting», είναι να εκτίθενται ανεπανόρθωτα και να γίνονται αντικείμενο εκφοβισμών και εκβιασμών, όπως προειδοποιεί το Κέντρο κατά της Παιδικής Εκμετάλλευσης και Ηλεκτρονικής Προστασίας (CEOP) της Βρετανίας.
"Δεχόμαστε έναν ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό καταγγελιών από το κοινό, τόσο από παιδιά όσο και από γονείς, οι οποίοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις αυτής της συμπεριφοράς", τονίζει η Ελεν Πεν, επικεφαλοής του τμήματος εκπαίδευσης του CEOP.
Ιστοσελίδες παιδεραστών αντλούν επίσης περιεχόμενο από αυτήν την πρακτική, χωρίς να το γνωρίζουν οι αποστολείς, τονίζει το Κέντρο.
"Διαπιστώνουμε ότι ολοένα και περισσότερα παιδιά παράγουν εικόνες του εαυτού τους με σεξουαλικό περιεχόμενο και στη συνέχεια βλέπουμε αυτή τη φυσιολογική τάση του παιδιού για σεξουαλική διερεύνηση να μετατρέπεται σε κοινό κτήμα", προσθέτει.
Μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία μεταξύ 2.000 εφήβων, έδειξε ότι περισσότερο από το ένα τρίτο ατόμων ηλικίας 11 - 18 ετών έλαβαν ένα κείμενο σεξουαλικού περιεχομένου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενώ 70% των ατόμων αυτών γνώριζαν ποιός ήταν ο αποστολέας.
Η Ελεν Πεν υπογραμμίζει ότι η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη των κινητών τηλεφώνων, όπως το bluetooth και η δυνατότητα να στέλνει κανείς μία εικόνα ή ένα βίντεο με το πάτημα ενός κουμπιού, κάνει αυτή τη "μόδα" να εξαπλώνεται ραγδαία με απρόβλεπτες συνέπειες.

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Λύματα και βιολογικοί

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στις 8 Ιουλίου 2009 σημειώθηκε διαρροή λυμάτων ύστερα από ζημιά σε αντλιοστάσιο
της Διαδημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης Αποχέτευσης Βόρειου Αξονα (ΔΕΥΑΒΑ) που διαχειρίζεται τον βιολογικό καθαρισμό στον άξονα μέχρι το Κολυμπάρι. Την ημέρα εκείνη, ως γνωστόν, είχαν σπάσει δύο αντλίες και ποσότητα λυμάτων κατέληξε στον ποταμό του Πλατανιά και από εκεί στη θάλασσα.
Το Σάββατο 25 Ιουλίου στη θαλάσσια περιοχή του Μάλεμε και του Ταυρωνίτη λουόμενοι διαπίστωσαν ότι έκαναν το μπάνιο τους δίπλα σε... λύματα, τα οποία όπως διαβεβαιώνει η ΔΕΥΑΒΑ δεν έχουν καμία σχέση με τον βιολογικό καθαρισμό.
Προ ημερών λύματα εμφανίστηκαν στον ποταμό Κλαδισό μετά τις εκβολές του οποίου κάποιοι κάνουν καθημερινά το μπάνιο τους.
Ολα αυτά τα περιστατικά, μέσα σε διάστημα ενός μηνός, προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό. Αν εξαιρέσουμε τη βλάβη στο αντλιοστάσιο, στις άλλες περιπτώσεις τα λύματα από πού προέρχονται και γιατί;
Βέβαια, ας μην περιοριζόμαστε στην γκρίνια. Παρά τα προβλήματα που κατά περιόδους προκύπτουν, οι βιολογικοί καθαρισμοί αποτελούν μια αναγκαιότητα.
Οποια περιοχή στο μέλλον δεν έχει βιολογικούς, δεν θα έχει ούτε κόσμο. Διότι οι περιοχές στις οποίες θα λειτουργούν βιολογικοί, θα έχουν πιο καθαρές θάλασσες.
Θεωρητικά έστω. Αλλά και πρακτικά, όταν η κατασκευή και λειτουργία τους γίνεται με σωστό τρόπο κι όταν υπάρχει ετοιμότητα για έγκαιρη αντιμετώπιση του οποιουδήποτε προβλήματος.
Γιατί όμως κάποιες κοινωνίες δεν αποδέχονται εύκολα τη λειτουργία βιολογικών καθαρισμών. Είναι μόνον η νοοτροπία τού στυλ, "ναι χρειάζονται αλλά όχι στο... σπίτι μου" ή και η αντίληψη ότι σ' αυτή τη χώρα τι λειτουργεί σωστά για να λειτουργήσουν οι βιολογικοί;
Στον βόρειο άξονα, ο βιολογικός καθαρισμός αναμφισβήτητα αποτέλεσε μια αναγκαιότητα. Αλλά και αυτός κατά καιρούς παρουσιάζει περίεργα προβλήματα. Να θυμίσουμε, άλλωστε, ότι στις 13 Αυγούστου 2008, την πρόθεσή της να στραφεί με αγωγές κατά παντός υπευθύνου, σε περίπτωση που υπάρξουν ακυρώσεις από τουριστικά γραφεία του εξωτερικού, εξαιτίας της κακής λειτουργίας του βιολογικού καθαρισμού του βορείου άξονα, ανακοίνωσε η Ένωση Τουριστικών Καταλυμάτων Νομού Χανίων.
Την περίοδο εκείνη ειχε γίνει και υπερχείλιση των φρεατίων που σημειώθηκε στην παραλιακή περιοχή Γερανίου.
Να προσθέσουμε ότι το έργο του συγκεκριμένου βιολογικού καθαρισμού δεν έχει παραδοθεί ακόμα στον φορέα διαχείρισής του, δηλαδή στην ΔΕΥΑΒΑ από τον Οργανισμό Ανάπτυξης Δυτικής Κρήτης (ΟΑΔΥΚ)! Πότε θα παραδοθεί; Και γιατί αργεί; Και ότι όπως μαθαίνουμε καθυστερούν δευτερεύοντα αναγκαία έργα του βιολογικού στην περιοχή από Ταυρωνίτη έως Κολυμπάρι εξαιτίας έλλειψης πιστώσεων από την πολιτεία!
Εν κατακλείδι, οι βιολογικοί είναι αναγκαίοι. Είναι όμως υποχρέωσή μας να στεκόμαστε κριτικοί απέναντι στα κακώς κείμενα και υποχρέωση των αρμοδίων να ενημερώνουν τον κόσμο για τυχόν λάθη και προβλήματα.
Ευχή μας, όλα αυτά να επιλυθούν ώστε στο μέλλον να μιλάμε μόνο για καθαρές θάλασσες και όχι για διαρροές και δυσοσμίες. Και αυτό, μπορεί να γίνει μόνο με τη σωστή λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών και με μια άλλη συνείδηση των πολιτών.
(Χανιώτικα νέα - 3/8/2009)