O κ. Robert G. Karthaus είναι σήμερα 82 ετών και αυτές τις μέρες βρέθηκε για μία ακόμη φορά στα Χανιά. Τον συναντήσαμε στο ενετικό λιμάνι να πίνει τον καφέ του μαζί με την αρχιτέκτονα Τούλα Τριμανδήλη – Μαγκάν η οποία με την οικογένειά της τον είχαν φιλοξενήσει το 1981 στο σπίτι της στα Χανιά και από τότε έγιναν αχώριστοι φίλοι.
Ο κ. Karthaus μας μίλησε για τη δική του “ματιά” στα Χανιά, τις αλλαγές που παρατηρεί στην πόλη αλλά και τη δική του σταδιοδρομία στο χώρο της διερμηνείας καθώς από το 1982 και μέχρι πριν τρία χρόνια εργαζόταν ως διερμηνέας στις Βρυξέλλες. Μάλιστα, ο ίδιος μιλάει έξι γλώσσες: Γαλλικά, Ολλανδικά, Γερμανικά, Ρώσικα, Ελληνικά και Αγγλικά. Σήμερα διαβάζει και μαθαίνει και αρχαία Ελληνικά.
Οσο για την καταγωγή του, ο κ. Karthaus είναι πραγματικά ένας πολίτης του Κόσμου.
Γεννήθηκε στην Ολλανδία από πατέρα Ρώσο και μητέρα Ολλανδέζα, σε μικρή ηλικία μετακόμισε στην Κίνα, πήγε σε σχολείο στη Γαλλία, πέρασε και από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης (μετάφραση και διερμηνεία) στην Ελβετία, έζησε στον Καναδά και απέκτησε Καναδική υπηκοότητα. Επέλεξε τον Καναδά ως χώρα του, στη συνέχεια μετακόμισε στις Βρυξέλλες, διατηρώντας την καναδική υπηκοότητα και μέχρι σήμερα ζει στο Βέλγιο.
Τον ρωτάμε για την εργασία του αλλά και για την απόφασή του να μάθε την ελληνική γλώσσα.
«Εργάστηκα – μας λέει – ως διερμηνέας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Διερμηνέας από Γαλλικά, Ολλανδικά, Γερμανικά, Ρώσικα, Ελληνικά στα Αγγλικά. Δουλεύω ακόμη αλλά τώρα λιγότερο. Πριν από τις Βρυξέλλες, δούλευα στην κυβέρνηση του Καναδά από την οποία είχα ένα χρόνο άδεια. Ηρθα στις Βρυξέλλες με τη μητέρα μου. Η Κομισιόν μου προσέφερε δουλειά με το καναδέζικο διαβατήριο.
Τότε, το 1981, η Ελλάδα, είχε μπει στην Ευρωπαική Κοινότητα. Στις Βρυξέλλες από Αγγλους διερμηνείς ήταν μόνο μία γυναίκα. Η ΕΟΚ είχε στείλει διερμηνείς Αγγλόφωνους στην Ελλάδα που επέστρεψαν μετά από δύο μήνες και είπαν ότι αυτή η γλώσσα δεν μαθαίνεται. Εγώ ήμουν ακόμη στις Βρυξέλλες. Τους είπα “οκ”. Ο πατέρας μου ήταν Ρώσος. Τα Ρώσικα και τα Ελληνικά μοιάζουν πολύ από γραμματική άποψη. Και τους είπα ότι θα μάθω τα Ελληνικά και θα με προσλάβετε».
Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Ο κ. Karthaus περιγράφει ότι στο διάστημα που μάθαινε την ελληνική γλώσσα «μια φίλη στις Βρυξέλλες μου είπε: “Οταν πας στην Ελλάδα να πας στα Χανιά, έχω φίλους εκεί και θα σου αρέσουν”. Ηρθα το χειμώνα του 1982 στα Χανιά, είχε χιονίσει, δεν υπήρχε κανένας, η πόλη ήταν άδεια και ο σύζυγος της Τούλας με παρότρυνε να γνωρίσω το νησί. Ενοικίασα ένα αυτοκίνητο. Στο δρόμο βρήκα φαντάρους που πήγαιναν στο Ηράκλειο. Ολοι μιλούσαν με βαριά προφορά, δεν κατάλαβα τίποτα. Στο τέλος βρήκα ένα νεαρό που μιλούσε πιο αργά. Οταν φτάσαμε στο Ηράκλειο, τον ρώτησα που θέλει να το αφήσω. Και αυτός είπε ότι το χωριό μου είναι το Καταγαλάρι, 15 χιλιόμετρα απόσταση».
Στο σημείο αυτό η κα Τριμανδήλη μας εξηγεί ότι ο κ. Karthaus αρχικά έμεινε σε ξενοδοχείο στο κέντρο των Χανίων που δεν είχε καλή θέρμανση και έτσι τον κάλεσαν να μείνει στο σπίτι τους.
Μετά από ένα διάστημα, ο ίδιος ήρθε ξανά στα Χανιά και παρέμεινε τρεις μήνες και, όπως μας λέει, ότι από την οικογένεια της κυρίας Τριμανδήλη έμαθε καλά τα ελληνικά.
«Και από τότε έρχομαι εδώ, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, 41 χρόνια τώρα. Ερχομαι μόνο στα Χανιά, δεν έχω πάει σε κανένα άλλο νησί. Ολος ο κόσμος μου λέει ότι πρέπει να πάω στη Σαντορίνη για το ηλιοβασίλεμα αλλά έρχομαι πάντα στα Χανιά. Εχω καλούς φίλους εδώ. Η πόλη είναι σε καλές διαστάσεις. Δεν αγαπάω τις μεγάλες πόλεις, όπως Λονδίνο και Πάρισι. Για εμένα είναι το στέκι μου εδώ, τα Χανιά».
Ο κ. Karthaus θυμάται ότι «όταν πρωτοήρθα δεν υπήρχε αυτό που υπάρχει σήμερα. Υπήρχε ελάχιστος τουρισμός στην παλιά πόλη».
Τι όμως, ξεχωρίζει στα Χανιά που τόσο έχει αγαπήσει;
«Εδώ, μ΄ αρέσει ο κόσμος, οι Χανιώτες είναι πάρα πολύ φιλόξενοι. Μ΄αρέσει το κλίμα φυσικά, το φαγητό, το κρασί», συμπληρώνει ο συνομιλητής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 7/9/2023)
