Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΥ
Ω εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ
Τ. Λειβαδίτης
Φίλος μου έστειλε ένα e-mail με μια έρευνα της GPO σχετικά με τη στάση των Ελλήνων απέναντι στη φορολογία και με ένα επιπλέον σχόλιο: «Δεν γίνεται να μην έχεις δει την 'απόδειξη' για το ελληνικό δημόσιο χρέος, που είναι μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια και παρ’ όλα αυτά να δέχεσαι να το πληρώνεις, ενώ από την άλλη να κάνεις μανούρα στον ψιλικατζή -που ξέρεις ότι είναι έτοιμος να βάλει λουκέτο, επειδή δεν σου έκοψε απόδειξη για τις καραμέλες».
Οι μισοί Ελληνες κατά την έρευνα πιστεύουν ότι οι άλλοι μισοί κλέβουν την Εφορία, οπότε δικαιολογούνται να κλέβουν κι αυτοί. Ενας στους δύο έχει συμβάλει στη φοροδιαφυγή, το 70% δικαιολογεί στη φοροδιαφυγή κ.λπ. Και όλα καλά ως εδώ. Μια έρευνα της GPO είναι. Αλλά το e-mail τελειώνει ως εξής «Πάντως ο Μιχάλης Κατσαρός στο ποίημα "Η Διαθήκη μου" μας προτρέπει -μεταξύ άλλων- να αντισταθούμε και στον φόρο. Κι εγώ τους ποιητές τους σέβομαι».
Μα δεν τους σέβεσαι καλέ μου φίλε που έγραψες το σχόλιο. Τους κρεουργείς. «Η Διαθήκη μου» δεν λέει βέβαια να κλέβεις τον φόρο για να αποθησαυρίζεις εις βάρος των άλλων, ούτε να μετατρέπεις κλεμμένα σε καταναλωτικά σκουπίδια. «Η Διαθήκη μου», το ποίημα που λογόκρινε η αριστερά και καταδίκασε η δεξιά και που όταν πρωτοεκδόθηκε η αριστερή κομματική ιεραρχία έθαψε για 20 χρόνια, ήταν μια κραυγή ελευθερίας και αντίστασης. Ο ίδιος κυνηγημένος και από το κράτος, αλλά και από την αριστερά, κουβαλώντας μια τεράστια πολιτική και αισθητική παιδεία, έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει, ζούσε στα υπόγεια και ονειρευόταν έναν άλλο κόσμο.
«Αντισταθείτε, σ’ αυτόν που χαιρετάει από την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις», «Αντισταθείτε στα τούμπανα και τις παράτες, σε όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε, πίνουν καφέδες σύμβουλοι συμβουλατόροι», «Αντισταθείτε στις φοβερές σημαίες των κρατών και στη διπλωματία», «ως και σε μένα, σε μένα ακόμη που σας ιστορώ, Αντισταθείτε», μας έλεγε ο ανυπότακτος ποιητής.
Και ο τελευταίος στίχος του ποιήματος «Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την ελευθερία.
Και στο κατά Σαδδουκαίων «μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου για την καινούργια μακρινή συνάντηση μαζεύω».
Προφητικά έλεγε ο ποιητής στον αιώνα τι έβλεπε.
«Πίσω από τον χάρτινο κήπο σας, πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας, εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη, ο άνεμος δικός μου μάταιος θόρυβος και τυμπανοκρουσίες επίσημες, μάταιοι λόγοι.
Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία».
«Εμείς στο σύνολο αυτό που λέμε κρατική εξουσία θα παρατάξουμε μια μέθοδο ενός συνόλου ανθρώπων που ρυθμίζει τον κοινό βίο. Οχι πράξεις διά καλοπιστίαν ή ζήτηση κράτους ή θεού. Διαβάζετε τον Μιχάλη Κατσαρό».
Λοιπόν φίλε αναστοχάσου και δες την απρέπεια. Κατά τον ποιητή πάρε μαζί σου νερό γιατί το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία.
Πολιτικά, μετάφρασε και το «νερό» και την «ξηρασία».
Ω εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ
Τ. Λειβαδίτης
Φίλος μου έστειλε ένα e-mail με μια έρευνα της GPO σχετικά με τη στάση των Ελλήνων απέναντι στη φορολογία και με ένα επιπλέον σχόλιο: «Δεν γίνεται να μην έχεις δει την 'απόδειξη' για το ελληνικό δημόσιο χρέος, που είναι μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια και παρ’ όλα αυτά να δέχεσαι να το πληρώνεις, ενώ από την άλλη να κάνεις μανούρα στον ψιλικατζή -που ξέρεις ότι είναι έτοιμος να βάλει λουκέτο, επειδή δεν σου έκοψε απόδειξη για τις καραμέλες».
Οι μισοί Ελληνες κατά την έρευνα πιστεύουν ότι οι άλλοι μισοί κλέβουν την Εφορία, οπότε δικαιολογούνται να κλέβουν κι αυτοί. Ενας στους δύο έχει συμβάλει στη φοροδιαφυγή, το 70% δικαιολογεί στη φοροδιαφυγή κ.λπ. Και όλα καλά ως εδώ. Μια έρευνα της GPO είναι. Αλλά το e-mail τελειώνει ως εξής «Πάντως ο Μιχάλης Κατσαρός στο ποίημα "Η Διαθήκη μου" μας προτρέπει -μεταξύ άλλων- να αντισταθούμε και στον φόρο. Κι εγώ τους ποιητές τους σέβομαι».
Μα δεν τους σέβεσαι καλέ μου φίλε που έγραψες το σχόλιο. Τους κρεουργείς. «Η Διαθήκη μου» δεν λέει βέβαια να κλέβεις τον φόρο για να αποθησαυρίζεις εις βάρος των άλλων, ούτε να μετατρέπεις κλεμμένα σε καταναλωτικά σκουπίδια. «Η Διαθήκη μου», το ποίημα που λογόκρινε η αριστερά και καταδίκασε η δεξιά και που όταν πρωτοεκδόθηκε η αριστερή κομματική ιεραρχία έθαψε για 20 χρόνια, ήταν μια κραυγή ελευθερίας και αντίστασης. Ο ίδιος κυνηγημένος και από το κράτος, αλλά και από την αριστερά, κουβαλώντας μια τεράστια πολιτική και αισθητική παιδεία, έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει, ζούσε στα υπόγεια και ονειρευόταν έναν άλλο κόσμο.
«Αντισταθείτε, σ’ αυτόν που χαιρετάει από την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις», «Αντισταθείτε στα τούμπανα και τις παράτες, σε όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε, πίνουν καφέδες σύμβουλοι συμβουλατόροι», «Αντισταθείτε στις φοβερές σημαίες των κρατών και στη διπλωματία», «ως και σε μένα, σε μένα ακόμη που σας ιστορώ, Αντισταθείτε», μας έλεγε ο ανυπότακτος ποιητής.
Και ο τελευταίος στίχος του ποιήματος «Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την ελευθερία.
Και στο κατά Σαδδουκαίων «μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου για την καινούργια μακρινή συνάντηση μαζεύω».
Προφητικά έλεγε ο ποιητής στον αιώνα τι έβλεπε.
«Πίσω από τον χάρτινο κήπο σας, πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας, εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη, ο άνεμος δικός μου μάταιος θόρυβος και τυμπανοκρουσίες επίσημες, μάταιοι λόγοι.
Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία».
«Εμείς στο σύνολο αυτό που λέμε κρατική εξουσία θα παρατάξουμε μια μέθοδο ενός συνόλου ανθρώπων που ρυθμίζει τον κοινό βίο. Οχι πράξεις διά καλοπιστίαν ή ζήτηση κράτους ή θεού. Διαβάζετε τον Μιχάλη Κατσαρό».
Λοιπόν φίλε αναστοχάσου και δες την απρέπεια. Κατά τον ποιητή πάρε μαζί σου νερό γιατί το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία.
Πολιτικά, μετάφρασε και το «νερό» και την «ξηρασία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου