Για μια ακόμη φορά, ΜΜΕ και κοινωνία, διαπιστώνουν ότι υπάρχει πρόβλημα εγκληματικότητας στην Κρήτη. Αυτή τη φορά με αφορμή την υπόθεση απαγωγής του Ηρακλειώτη επιχειρηματία που, ευτυχώς, είχε αίσιο τέλος. Την προηγούμενη φορά ήταν οι αστυνομικές επιχειρήσεις στον Μυλοπόταμο. Πιο παλιά ήταν άλλα σοβαρά περιστατικά.
Και κάθε φορά γίνεται λόγος για εγκληματικότητα στο νησί - λες και η εγκληματικότητα είναι τοπικό φαινόμενο. Και αρχίζουν τα άρθρα και οι αναλύσεις, αλλά και οι εξαγγελίες των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. ότι θα πατάξουν την εγκληματικότητα.
Πώς να πατάξεις, όμως, κάτι που δεν... πατάσσεται, αλλά απλά και μόνον καταστέλλεται και περιορίζεται; Γιατί αυτό συμβαίνει με την, κάθε μορφής, παραβατικότητα ή εγκληματικότητα, η οποία μοιάζει με τη “Λερναία Υδρα”. Κόβεις το ένα κεφάλι της και βγαίνει ένα άλλο.
Και βγαίνει το άλλο κεφάλι ακριβώς επειδή η πολιτεία -και όχι η Αστυνομία- δεν εννοεί να μπει στα αίτια που τη γεννούν για να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Βεβαίως, τα αίτια μπορούν να τα αναλύσουν και ερμηνεύσουν οι ειδικοί (εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι κ.ά.).
Αλλά η κοινή λογική λέει ότι όταν και όπου υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, πολιτισμός, Παιδεία και κίνητρα ώστε ο πολίτης να αισθανθεί δημιουργικός μέσα στην κοινωνία, τότε ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να... παραστρατήσει. Οτι ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση αποτελούν παράγοντες γέννησης εγκληματικότητας. Οτι η ατιμωρησία παραβατών επίσης δίνει θάρρος για συνέχιση παράνομων δράσεων. Και ότι η ανοχή από πολιτικούς μπορεί επίσης να δώσει σε κάποιον την εντύπωση ότι μπορεί ατιμώρητος να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λογαριάσει κανέναν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι “άσκοποι πυροβολισμοί”, οι οποίοι, αν και όταν συμβαίνουν, σε κάποιες περιπτώσεις εκδηλώσεων, παρουσία πολιτικών, ε, τότε μοιραία “νομιμοποιούνται” στη συνείδηση των παραβατών ενώ οι διακηρύξεις κατά της άσκοπης οπλοχρησίας οδηγούνται στις... καλένδες.
Πότε, αλήθεια, υπήρξε ουσιαστικός σχεδιασμός από την ελληνική πολιτεία για την ανάπτυξη πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δράσεων στα χωριά μας αλλά και δραστηριοτήτων οι οποίες θα αγκαλιάζουν δημιουργικά τους νέους κατοίκους και τα ενδιαφερόντά τους, ως απάντηση στην περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα; Οχι πως δεν γίνονται τέτοιες δράσεις. Αλλά συνήθως γίνονται με πρωτοβουλίες φορέων, πολιτών και ιδιωτών, κάτω από δύσκολες οικονομικά συνθήκες και χωρίς οικονομική στήριξη από το κεντρικό κράτος.
Πότε, αλήθεια, υπήρξε σχεδιασμός για στήριξη και ενίσχυση των Εταιρειών Προστασίας Ανηλίκων ώστε να υπάρχει μια σταθερή και ζεστή αγκαλιά στους ανήλικους παραβάτες - εδώ στα Χανιά είναι αξέχαστο το σημαντικό έργο που είχε επιτελέσει η Εταιρεία υπό την προεδρία της συνταξιούχου, σήμερα, δικαστικού, Σοφίας Λυγγούρη.
Θα πει κανείς: Ετσι θα παταχθεί η εγκληματικότητα, η οποία ποτέ δεν έλειψε από το ανθρώπινο γένος; Οχι ακριβώς, αλλά έτσι μπορεί να διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια καλύτερη κοινωνία με όσο το δυνατόν χαμηλότερη παραβατικότητα. Γιατί όπως έγραφε και ο Οσκαρ Ουάιλντ, «…αυτό που πάντα αναζητούσε ο άνθρωπος, δεν είναι ούτε ο πόνος, ούτε η χαρά, αλλά, απλά η Ζωή. Ο άνθρωπος επεδίωξε να ζήσει έντονα, ολοκληρωμένα, τέλεια. Οταν θα μπορεί να το κάνει αυτό, χωρίς να ασκεί περιορισμούς στους άλλους ή να τους υφίσταται ο ίδιος και οι δραστηριότητες του θα τον ευχαριστούν, τότε θα είναι πιο λογικός, πιο υγιής, πιο πολιτισμένος, περισσότερο ο εαυτός του».
Υ.Γ.: Τα πρόσφατα γεγονότα έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι στην Κρήτη -όπως παντού- υπάρχουν δυο διαφορετικοί Κόσμοι. Ο κόσμος της φιλοξενίας, του πολιτισμού και της πραγματικής παράδοσης από τη μια και ο κόσμος της... παράβασης από την άλλη. Οι αποδοκιμασίες, ωστόσο, των κατηγορουμένων από πολίτες στο Ηράκλειο, έδειξαν ότι η κοινωνία της Κρήτης, δεν είναι απαθής. Εννοεί να υπερασπίζεται το νησί και το δίκαιο, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Ολα αυτά που απολαμβάνουν οι αμέτρητοι επισκέπτες της Κρήτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 6/10/2017)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/i-kriti-ke-i-egklimatikotita/
Και κάθε φορά γίνεται λόγος για εγκληματικότητα στο νησί - λες και η εγκληματικότητα είναι τοπικό φαινόμενο. Και αρχίζουν τα άρθρα και οι αναλύσεις, αλλά και οι εξαγγελίες των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. ότι θα πατάξουν την εγκληματικότητα.
Πώς να πατάξεις, όμως, κάτι που δεν... πατάσσεται, αλλά απλά και μόνον καταστέλλεται και περιορίζεται; Γιατί αυτό συμβαίνει με την, κάθε μορφής, παραβατικότητα ή εγκληματικότητα, η οποία μοιάζει με τη “Λερναία Υδρα”. Κόβεις το ένα κεφάλι της και βγαίνει ένα άλλο.
Και βγαίνει το άλλο κεφάλι ακριβώς επειδή η πολιτεία -και όχι η Αστυνομία- δεν εννοεί να μπει στα αίτια που τη γεννούν για να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Βεβαίως, τα αίτια μπορούν να τα αναλύσουν και ερμηνεύσουν οι ειδικοί (εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι κ.ά.).
Αλλά η κοινή λογική λέει ότι όταν και όπου υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, πολιτισμός, Παιδεία και κίνητρα ώστε ο πολίτης να αισθανθεί δημιουργικός μέσα στην κοινωνία, τότε ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να... παραστρατήσει. Οτι ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση αποτελούν παράγοντες γέννησης εγκληματικότητας. Οτι η ατιμωρησία παραβατών επίσης δίνει θάρρος για συνέχιση παράνομων δράσεων. Και ότι η ανοχή από πολιτικούς μπορεί επίσης να δώσει σε κάποιον την εντύπωση ότι μπορεί ατιμώρητος να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λογαριάσει κανέναν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι “άσκοποι πυροβολισμοί”, οι οποίοι, αν και όταν συμβαίνουν, σε κάποιες περιπτώσεις εκδηλώσεων, παρουσία πολιτικών, ε, τότε μοιραία “νομιμοποιούνται” στη συνείδηση των παραβατών ενώ οι διακηρύξεις κατά της άσκοπης οπλοχρησίας οδηγούνται στις... καλένδες.
Πότε, αλήθεια, υπήρξε ουσιαστικός σχεδιασμός από την ελληνική πολιτεία για την ανάπτυξη πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δράσεων στα χωριά μας αλλά και δραστηριοτήτων οι οποίες θα αγκαλιάζουν δημιουργικά τους νέους κατοίκους και τα ενδιαφερόντά τους, ως απάντηση στην περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα; Οχι πως δεν γίνονται τέτοιες δράσεις. Αλλά συνήθως γίνονται με πρωτοβουλίες φορέων, πολιτών και ιδιωτών, κάτω από δύσκολες οικονομικά συνθήκες και χωρίς οικονομική στήριξη από το κεντρικό κράτος.
Πότε, αλήθεια, υπήρξε σχεδιασμός για στήριξη και ενίσχυση των Εταιρειών Προστασίας Ανηλίκων ώστε να υπάρχει μια σταθερή και ζεστή αγκαλιά στους ανήλικους παραβάτες - εδώ στα Χανιά είναι αξέχαστο το σημαντικό έργο που είχε επιτελέσει η Εταιρεία υπό την προεδρία της συνταξιούχου, σήμερα, δικαστικού, Σοφίας Λυγγούρη.
Θα πει κανείς: Ετσι θα παταχθεί η εγκληματικότητα, η οποία ποτέ δεν έλειψε από το ανθρώπινο γένος; Οχι ακριβώς, αλλά έτσι μπορεί να διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια καλύτερη κοινωνία με όσο το δυνατόν χαμηλότερη παραβατικότητα. Γιατί όπως έγραφε και ο Οσκαρ Ουάιλντ, «…αυτό που πάντα αναζητούσε ο άνθρωπος, δεν είναι ούτε ο πόνος, ούτε η χαρά, αλλά, απλά η Ζωή. Ο άνθρωπος επεδίωξε να ζήσει έντονα, ολοκληρωμένα, τέλεια. Οταν θα μπορεί να το κάνει αυτό, χωρίς να ασκεί περιορισμούς στους άλλους ή να τους υφίσταται ο ίδιος και οι δραστηριότητες του θα τον ευχαριστούν, τότε θα είναι πιο λογικός, πιο υγιής, πιο πολιτισμένος, περισσότερο ο εαυτός του».
Υ.Γ.: Τα πρόσφατα γεγονότα έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι στην Κρήτη -όπως παντού- υπάρχουν δυο διαφορετικοί Κόσμοι. Ο κόσμος της φιλοξενίας, του πολιτισμού και της πραγματικής παράδοσης από τη μια και ο κόσμος της... παράβασης από την άλλη. Οι αποδοκιμασίες, ωστόσο, των κατηγορουμένων από πολίτες στο Ηράκλειο, έδειξαν ότι η κοινωνία της Κρήτης, δεν είναι απαθής. Εννοεί να υπερασπίζεται το νησί και το δίκαιο, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Ολα αυτά που απολαμβάνουν οι αμέτρητοι επισκέπτες της Κρήτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 6/10/2017)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/i-kriti-ke-i-egklimatikotita/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου