Αναζητώντας το... πλεόνασμα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ ήρθε να δείξει, για μια ακόμη φορά, ότι, όπως λέει και μια γνωστή παροιμία, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις.
Στις κοινές δηλώσεις των Σαμαρά και Μέρκελ παρουσιάστηκε μια εικόνα τόσο ρόδινη για τη χώρα μας που πραγματικά θέλει προσπάθεια για να την αποδεχτεί ο μέσος Ελληνας πολίτης που έχει δει το μισθό του να μειώνεται, την τσέπη του να αδειάζει και τη δουλειά του να διακυβεύεται.
Ο κ. Σαμαράς ενημέρωσε την Άνγκελα Μέρκελ για την πρόοδο του οικονομικού προγράμματος στην Ελλάδα και τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ενώ έδωσε έμφαση στο πρωτογενές πλεόνασμα και επανέλαβε ότι μπορούν να ληφθούν μόνο διαρθρωτικά μέτρα.
Η κα Μέρκελ επεσήμανε τη διαβεβαίωση Σαμαρά ότι η χώρα μας θα καλύψει τις δεσμεύσεις της και τόνισε ότι πρέπει να διασφαλιστεί το πρωτογενές πλεόνασμα.
Ακόμα, όμως, και έτσι να είναι και να δούμε πρωτογενές πλεόνασμα, τι θα αλλάξει για την ελληνική κοινωνία που ζει σε συνθήκες φτώχειας;
Πώς θα βγούμε όχι από το τούνελ αλλά από την κόλαση την οποία βιώνουν χιλιάδες Ελληνες που σήμερα είναι άνεργοι και ανασφάλιστοι ή στην καλύτερη περίπτωση με μισθούς τόσο μειωμένους που δεν επαρκούν για την κάλυψη βασικών αναγκών.
Που πληρώνουν “ενοίκιο” στο κράτος επειδή απέκτησαν ένα σπίτι ή που, ακόμη χειρότερα, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους επειδή αδυνατούν να αποπληρώσουν το δάνειο το οποίο πήραν στις… καλές εποχές.
Όλα αυτά, όμως, αποτελούν ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση και την τρόικα. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι βουλευτές δεν είναι άνεργοι. Ούτε, φυσικά, οι εκπρόσωποι των δανειστών της χώρας. Οι οποίοι, προφανώς, καλοπληρώνονται για να μας… φτωχύνουν.
Η ανάγκη όχι πρωτογενούς πλεονάσματος στους οικονομικούς δείκτες αλλά οικονομικού πλεονάσματος στην κοινωνία που υποφέρει είναι επιτακτική. Και με την υφιστάμενη πολιτική συρρίκνωσης μισθών, συντάξεων και εργασιακών δικαιωμάτων, δυστυχώς είναι ανέφικτη…