Εγραψα την Κυριακή στον «τοίχο»
ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης:
«Αν οι καταναλωτές θέλουν ή όχι
ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές θα το δείξουν οι ίδιοι οι καταναλωτές. Οχι οι...
προφήτες. Αν κάποιος θέλει να ανοίξει το μαγαζί του είναι δικαιωμά του. Αρκεί
να πληρώνει αναλόγως και να σέβεται το προσωπικό του. Εκτός κι αν το δουλέψει
μόνος του. Δεν είναι όλα μαύρο - άσπρο. Ούτε λύνουν προβλήματα οι απαγορεύσεις».
Ενας φίλος ενοχλήθηκε σφοδρά
καθώς θεώρησε ότι τάσσομαι ενάντια στην αργία των εργαζομένων. Τουναντίον,
φυσικά. Εννοούσα το δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση του χώρου σου –
χωρίς να επιβάλλεις κατάλυση της αργίας και χωρίς να καταστρατηγείς τα
δικαιώματα των εργαζομένων.
Πρακτικά, τι έγινε την πρώτη Κυριακή της απελευθέρωσης;
Επωφελήθηκαν μόνο τα πολυκαταστήματα στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις,
όπου έσπευσαν καταναλωτές να αγοράσουν. Όχι όμως και οι μικρομεσαίες
επιχειρήσεις. Τα Χανιά, μάλιστα, αντιστάθηκαν στην «απελευθέρωση» καθώς
επισήμως ο εμπορικός σύλλογος της πόλης είπε: «Ποτέ την Κυριακή».
Εν κατακλείδι: Ο φίλος έχει δίκιο: Αν
κάτι ακόμα έχει περισωθεί από τον οδοστρωτήρα του μνημονίου, που έχει διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις και έχει φέρει την ανεργία σε τραγικά ποσοστά, είναι το δικαίωμα
στην κυριακάτικη αργία. Ας μην καταλυθεί και αυτό, όπου
υπάρχει ακόμα, με πρόσχημα την "απελευθέρωση". Ούτε να διαλυθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν μπορούν
να ανταγωνιστούν τα… θηρία. Επομένως η απάντηση σε αυτούς τους κινδύνους, όπου υπάρχουν,
είναι μόνο μία: Ποτέ την Κυριακή. Η Κυριακή είναι για βόλτα και όχι για δουλειά και ψώνια...
Γ. ΛΥΒ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου