Η Κινηματογραφική Λέσχη των Φίλων του Θεάτρου Κυδωνία στα Χανιά συνεχίζει τις προβολές κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ.. Το πρόγραμμα Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2013 έχει ως εξής:"ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ"
-Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013, 9.00 μμ «Αγάπη για τον Έρωτα»
(This Property is Condemned) ΗΠΑ 1966
Σκηνοθεσία: ΣΙΔΝΕΪ ΠΟΛΑΚ
Σενάριο: ΤΕΝΕΣΙ ΟΥΙΛΙΑΜΣ (από το ομώνυμο έργο του) ΦΡΑΝΣΙΣ ΦΟΡΝΤ ΚΟΠΟΛΑ, ΦΡΕΝΤ ΚΟΕ
Φωτογραφία: (ΧΡ) ΤΖΕΗΜΣ ΓΟΥΟΝΤ ΧΟΟΥ
Μουσική: ΚΕΝΙΟΝ ΧΟΠΚΙΝΣ
Ηθοποιοί: ΝΑΤΑΛΙ ΓΟΥΝΤ, ΡΟΜΠΕΡΤ ΡΕΝΤΦΟΡΝΤ, ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΡΟΝΣΟΝ
Διάρκεια: 110΄
Καταπιεσμένες επιθυμίες, ασφυκτική ζέστη και ένας γοητευτικός άγνωστος. Η πόλη Ντόντσον του Μισισιπή έχει ζήσει και καλύτερες στιγµές… Η άφιξη του Όουεν, υπεύθυνου του σιδηροδρομικού δικτύου, προκαλεί την αναστάτωση όχι µόνο στους εργάτες που θα χάσουν τη δουλειά τους αν κλείσει ο σιδηρόδρομος, αλλά και στην Άλβα Σταρ, µία γυναίκα µε πολλά φιλόδοξα σχέδια στο μυαλό της που όμως μένουν ανεκπλήρωτα… Μέχρι να ερωτευτεί τον Όουεν. Οι δυο τους θα ζήσουν ένα φλογερό ρομάντζο που θα εξοργίσει την ψυχρή και απόμακρη μητέρα της Άλβα και θα ξεσηκώσει ένα κύμα εκδίκησης από τους κατοίκους του Ντόντσον…
Ένα από τα καλύτερα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, διασκευάζεται από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και μεταφέρεται στον κινηματογράφο από τον Σίντνεϊ Πόλακ με πρωταγωνιστές τους πανέμορφους Ρόμπερντ Ρέντφορντ και Νάταλι Γουντ.
"Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ"
-Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013, 9.00 μμ «Ο παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει» (Μade in Heaven) ΗΠΑ 1987
Σκηνοθεσία: ΑΛΑΝ ΡΟΥΝΤΟΛΦ Σενάριο: ΜΠΡΟΥΣ ΕΒΑΝΣ, ΡΕΙΝΟΛΝΤ ΓΚΙΝΤΦΟΝ Φωτογραφία: (Μ/Α & ΧΡ) ΓΙΑΝ ΚΕΣΕΡ Μουσική: ΜΑΡΚ ΙΣΧΑΜ Ερμηνευτές: ΤΙΜΟΘΙ ΧΑΤΟΝ, ΚΕΛΙ ΜΑΚ ΓΚΙΛΙΣ, ΜΟΡΙΝ ΣΤΑΠΛΕΤΟΝ Διάρκεια: 95΄
Στα χρόνια του '50, ο νεαρός Μάικ σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα και καταλήγει στον ουρανό. Εκεί ερωτεύεται την Άννι και αποφασίζουν να περάσουν μαζί στην αιωνιότητα. Όμως, εκείνη είναι νεογέννητη ψυχή στον Ουρανό και οφείλει να γεννηθεί και να κάνει τον κύκλο της στη Γη. Ο Μάικ παρακαλεί τον «Υπεύθυνο» να τον στείλει κι αυτόν στη Γη για να βρίσκεται μαζί με την Άννι.
Από τον πρόλογο μιας συνέντευξης του Ν.Φ. Μικελίδη με τον Άλαν Ρούντολφ:
Από τους δημιουργούς εκείνους που, από τη δεκαετία του '70 έως και τη δεκαετία του '90, έφτιαξε ένα από τα πιο προσωπικά και πρωτότυπα έργα που βγήκαν από τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Αλαν Ρούντολφ ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτης του Ρόμπερτ Όλτμαν (1925-2006), που ήταν και ο μέντοράς του, στις ταινίες «Μια σφαίρα, ένα αντίο» (1973), «Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο» και «Νάσβιλ». Σκηνοθέτης με τόλμη, που δεν υποχώρησε στις απαιτήσεις των στούντιο, ο Ρούντολφ γύρισε συχνά χαμηλού κόστους ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες υμνήθηκαν από την κριτική και βραβεύτηκαν σε διεθνή φεστιβάλ. Ταινίες που ξεχωρίζουν για τον εικαστικά λαμπρό κόσμο τους, που έκανε πολλούς να μιλήσουν για ένα σινεμά «που συνδυάζει την εικαστική λαμπρότητα του Φελίνι με τη ζωγραφική του ΄Εντουαρντ Χόπερ». Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα φιλμ: «Welcome to L.Α.» («Καλώς ήλθατε στο Λος Αντζελες»), ταινία επηρεασμένη από το «Νάσβιλ» του Όλτμαν, που αφηγείται το οδοιπορικό ενός μουσικοσυνθέτη στο Λος Αντζελες, «Να θυμάσαι το όνομά μου», ταινία που χάρισε στην Τζεραλντίν Τσάπλιν το βραβείο ερμηνείας σε δύο διεθνή φεστιβάλ, «Διάλεξέ με», δραματική κομεντί με εξαιρετική τζαζ υπόκρουση (βραβείο σκηνοθεσίας της Διεθνούς Κριτικής στο Φεστιβάλ του Τορόντο), «Οι περιθωριακοί», χαμηλού κόστους θρίλερ επηρεασμένο από το φιλμ νουάρ, «Ο Παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει», φαντεζίστικη ρομαντική ταινία, «Οι μοντέρνοι», γύρω από τους εκπατρισμένους Αμερικανούς στο Παρίσι της δεκαετίας του '20, «Ο φαύλος κύκλος της κυρίας Πάρκερ», πινακοθήκη χαρακτήρων μέσα από τον περιβόητο λογοτεχνικό κύκλο της Ντόροθι Πάρκερ στο Μανχάταν της δεκαετίας του '20, «Συζυγικά παιχνίδια» (1997), δραματική, ρομαντική κομεντί, με την Τζούλι Κρίστι σ' ένα ρόλο που της χάρισε υποψηφιότητα στα Όσκαρ, «The Secret Lives of Dentists», εξαιρετική, δυστυχώς άπαιχτη στην Ελλάδα, ταινία του Ρούντολφ, ρομαντική κωμωδία με τον Κάμπελ Σκοτ στον ρόλο του παντρεμένου οδοντογιατρού με προβλήματα ζηλοτυπίας.
"Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΩΝ"
-Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013, 9.00 μμ «Η Γειτονιά των Καταφρονεμένων» (Do Desu Ka Den) Ιαπωνία 1970 Σκηνοθεσία: AKIRA KUROSAWA Σενάριο: SHINOBU HASHIMOTO, HIDEO OGUNI, AKIRA KUROSAWA από νουβέλες του SHUGORO YAMAMOTO
Φωτογραφία(χρ): TAKAO SAITO
Μουσική: TORU TAKEMITSU
Ηθοποιοί: YOSHITAKA ZUCHI, KIN SUGAI, KAZUO KATO, JUNZABURO BAN, KIYOKO TANGE, MICHIKO HINO, TATSUHEI SHIMOKAWA, KEIJI FURUYAMA, HISASHI IGAWA, HIDEKO OKIYAMA, KUNIE TANAKA, JISTUKO YOSHIMURA Διάρκεια:139΄
Ένα αριστούργημα που το διαπερνά ο ουμανισμός, αλλά και το σκηνοθετικό μεγαλείο του Κουροσάβα: Η ζωή των κατοίκων μιας άθλιας παραγκούπολης: ο διανοητικά καθυστερημένος Ροκουσάν οδηγεί ένα φανταστικό τρένο, ένας τυφλός ξαναβρίσκει τη γυναίκα του που τον έχει εγκαταλείψει -αρνείται όμως να της μιλήσει-, ένα παιδί που φροντίζει τον ρακοσυλλέκτη πατέρα του, τον συνοδεύει στις φαντασιώσεις του για έναν ιδανικό κόσμο, μια ορφανή πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από έναν συγγενή της. Η πρώτη έγχρωμη ταινία του Κουροσάβα είναι ένα νεορεαλιστικό κοινωνικό δράμα, σκηνοθετημένο, όμως, με έντονα αντινατουραλιστικό τρόπο. Στυλιζαρισμένο ντεκόρ και αφύσικα ονειρικά χρώματα, φτιάχνουν ένα υποβλητικό εικαστικό σύμπαν, λες και κάθε πλάνο είναι ένας πίνακας ζωγραφικής.
"ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ"
-Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013, 9.00 μμ «Το πνεύμα του μελισσιού»
(EL ESPIRITU DE LA COLMENA), Ισπανία 1973,
Χρυσό βραβείο Φεστιβάλ Σαν Σεμπάστιαν 1973,
Ασημένιο βραβείο Φεστιβάλ Σικάγου.
Σκηνοθέτης: Βίκτορ Ερίθε
Σενάριο: Βίκτορ Ερίθε, Ángel Fernández Santos, Francisco J. Querejeta
Φωτογραφία: Luis Cuadrado
Μουσική: Luis de Pablo
Ηθοποιοί: Fernando Fernán Gómez, Teresa Gimpera, Ana Torrent, Isabel Tellería Διάρκεια: 97'
Υπόθεση: Αποκωδικοποιώντας το μυστήριο της ζωής
(του Στράτου Κερσανίδη, από την εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)
Σήμερα θα σας ψιθυρίσω κάτι στο αυτί. Ίσως να μην ακούσετε καλά τι θα σας πως αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό. Εκείνο που μετράει είναι να προσπαθήσετε μόνοι σας να συνδέσετε τα λόγια και να τοποθετήσετε τις δικές σας λέξεις εκεί που σας ξέφυγαν οι δικές μου. Γιατί αυτό ακριβώς είναι και το «Πνεύμα του μελισσιού», η ταινία που σκηνοθέτησε ο Βίκτορ Ερίθε το 1973. Εικόνες σαγηνευτικές που παρασέρνουν μέσα στο δικό τους ανεξήγητο κόσμο, εικόνες μνήμης και γνώσης, εικόνες που δεν εξηγούν τη ζωή, απλά τη δείχνουν. Εξ ου και η γοητεία που προκαλεί η εξερεύνηση και η προσπάθεια να αποκωδικοποιηθούν. Εξ ου και η αίσθηση της θλίψης που προκαλεί η γνώση των πραγμάτων. Κάτι σαν τη γνωριμία της ζωής η οποία έρχεται κουβαλώντας μαζί της τη συνειδητοποίηση του θανάτου. «Το πνεύμα του μελισσιού» είναι μία ταινία βυθισμένη στα ερωτήματα. Που κινείται σε έναν σύμπαν αναζήτησης απαντήσεων. Για να ξετυλιχθούν όλα αυτά όμως, υπάρχει η ανάγκη ενός «κορμού», όπως ο κορμός του δέντρου, από τον οποίο ξεφυτρώνουν τα κλαδιά. Μας λέει, λοιπόν, ο Ερίθε πως όλα αυτά που βλέπουμε συμβαίνουν σε ένα χωριό της Καστίλης το 1940. Κι εκεί ζει η εξάχρονη Άννα με τη μεγαλύτερη αδελφή της Ιζαμπέλ, τον μελισσοκόμο πατέρα της και τη μητέρας της. Όταν μια μέρα στο χωριό φτάνει ο περιφερόμενος κινηματογράφος και προβάλλει την κλασική ταινία «Φρανκεστάιν» με τον Μπορίς Καρλόφ, η μικρή Άννα δυσκολεύεται να αντιληφθεί γιατί το τέρας σκότωσε το κοριτσάκι. Και αναρωτιέται αν είναι όλα αυτά αλήθεια και αν το τέρας ζει ή πέθανε. Η Ιζαμπέλ της εξηγεί πως δεν πέθανε κανείς, πως όλα είναι ψέματα και πως το πνεύμα του τέρατος βρίσκεται σε ένα απομακρυσμένο σπίτι. Και η Άννα αρχίζει να το αναζητά και μια μέρα νομίζει πως το βρήκε στο πρόσωπο ενός κυνηγημένου που βρήκε καταφύγιο σε αυτό το σπίτι. Ο άνθρωπος αυτός θα σκοτωθεί από τους διώκτες του και η Άννα θα συνειδητοποιήσει το ψεύδος περί της αθανασίας των πνευμάτων, θα αντικρίσει το θάνατο και αυτήν η γνώση θα τη βυθίσει στη θλίψη. Η ταινία είναι ένα ταξίδι μύησης, ενηλικίωσης, ένα ταξίδι μυστηριώδες ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Και συνάμα είναι μια ματιά στη μοναξιά των μελών της κυψέλης, στη ματαιότητα των πραγμάτων, στη μάχη της επιβίωσης. Τα μέλη της οικογένειας ζουν σε μία απουσία. Ο πατέρας ασχολείται με τη μελέτη της ζωής στην κυψέλη. Η μητέρα απομακρυσμένη από τον άνδρα της στέλνει γράμματα σε κάποιον χαμένο στρατιώτη, πιθανόν παλιό της εραστή. Τα δυο παιδιά ζουν μόνα τους και η Άννα χάνεται σιγά σιγά μέσα στη δική της απομόνωση, στην αναζήτηση του πνεύματος και τέλος στη θλίψη που της προκαλεί η ανακάλυψη μιας πραγματικότητας που της φαίνεται παράλογη. Η ταινία του Ερίθε είναι ένας βαθύς στοχασμός, μια εξερεύνηση της παιδικής μας μνήμης, ένα αίνιγμα που αποζητά τη λύση του. Και αυτή τη δίνει ο καθένας όπως μπορεί. Είναι σαν την ποίηση που κινείται ελευθέρως και άνευ περιορισμών για να μιλήσει στη ψυχούλα του καθενός αναλόγως με το χώρο που της δίνει και με τη διάθεση που έχει να ριχτεί επάνω της και να την προσπαθήσει να την κατακτήσει. «Το πνεύμα του μελισσιού» θέλει καθαρή ματιά, κοίταγμα προς τα πίσω, προς το παρελθόν του καθενός τότε που ανακαλύπταμε τον κόσμο και όλα μας φαινόταν μαγικά. Είναι μια ταινία που δεν φωνάζει αλλά μας ψιθυρίζει –όπως λέω στην αρχή- κάτι, κι εμείς δεν έχουμε παρά να τεντώσουμε τα αυτιά μας για να ακούσουμε. Εν προκειμένω, εφόσον μιλάμε για κινηματογράφο, να ανοίξουμε τα μάτια μας για να δούμε βαθιά πίσω από τις εικόνες και να ανακαλύψουμε το μέγα μυστήριο που αφυπνίζει τα βιώματα και τους αιώνιους φόβους μας. Οι μεθυστικές εικόνες του Ερίθε, είναι δημιούργημα του διευθυντή φωτογραφίας Λουίζ Κοντράδο. Τραγική ειρωνεία είναι πως ο Κοντράδο έκανε την ταινία ενώ είχε ήδη αρχίσει να χάνει το φως του εξαιτίας ενός όγκου στον εγκέφαλο, εξαιτίας του οποίου πέθανε λίγα χρονιά μετά. Σχεδόν τυφλός έδινε οδηγίες για τους φωτισμούς ενώ ο βοηθός του προηγουμένως του περιέγραφε τις σκηνές. Η Άννα Τόρεντ, η μικρή πρωταγωνίστρια είναι συγκλονιστική. Χαρακτηρίστηκε, μάλιστα, ως 9χρονη Γκρέτα Γκάρμπο. Ο Βίκτορ Ερίθε είναι ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του ισπανικού κινηματογράφου. Έχει δε γυρίσει μόνον 3 ταινίες: «Το πνεύμα του μελισσιού» (1973), «Ο Νότος» (1982» και «Το όνειρο του φωτός» (1992).
"ΕΝΑΣ ΓΑΤΟΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ"
-Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013, 9.00 μμ «ΕΝΑΣ ΓΑΤΟΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ» (Az prijde kocour), Τσεχοσλοβακία 1963 Σκηνοθεσία: ΒΟΪΤΣΕΚ ΓΙΑΣΝΙ Σενάριο: ΓΙΡΙ ΜΠΡΕΝΤΚΑ, ΒΟΪΤΣΕΚ ΓΙΑΖΝΙ Φωτογραφία: ΓΙΑΡΟΣΛΑΒ ΚΟΥΣΕΡΑ Μουσική: ΣΒΑΤΟΠΛΑΚ ΧΑΒΕΛΚΑ Ερμηνεία: ΠΑΝ ΒΕΡΙΧ, ΕΜΙΛΙΑ ΒΑΣΙΑΝΟΒΑ, ΓΙΡΙ ΣΟΒΑΚ Διάρκεια: 101΄
Η ζωή σε μια μικρή πόλη αναστατώνεται όταν ένας μάγος, μαζί με την όμορφη βοηθό του, Νταϊάνα, δίνουν παράσταση, εκτελώντας ένα πολύ παράξενο νούμερο: η Νταϊάνα, έχει ένα μαγικό γάτο, που έχει την ιδιότητα όταν κοιτάει τους ανθρώπους να τους κάνει να αλλάζουν χρώμα, ανάλογα με το χαρακτήρα, τις πράξεις και τα συναισθήματά τους! Έτσι, δεν μπορεί να κρυφτεί ο κλέφτης, ο ψεύτης, ο απατεώνας αλλά και ο ερωτευμένος! Πολλοί κάτοικοι εξαγριώνονται και θέλουν να σκοτώσουν το γάτο που αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων αλλά ο γάτος εξαφανίζεται. Τότε η Νταϊάνα, ζητάει βοήθεια από τον Ρόμπερτ, έναν καλόκαρδο δάσκαλο, που με τους μικρούς μαθητές του, θα ψάξουν όλοι μαζί να βρουν το γάτο, πριν τον πιάσουν οι άλλοι κάτοικοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου