Το μεγαλύτερο, ίσως, “αγκάθι” για τους πολίτες στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης είναι η ακρίβεια, παρά τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Το παράδοξο αυτό, δηλαδή να μειώνονται οι μισθοί αλλά να αυξάνεται το κόστος ζωής, είναι που δεν αντέχει η κοινωνία.
Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Eurostat που δημοσιεύτηκαν χθες στην “Καθημερινή της Κυριακής”.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, εάν στην Ελλάδα πρέπει να ξοδέψουμε 100 ευρώ για να αγοράσουμε ένα καλάθι προϊόντων, στο Λουξεμβούργο θα πρέπει να δαπανήσουμε για το ίδιο καλάθι 145 ευρώ. Μονο που στο Λουξεμβούργο ο κατώτατος μισθός είναι 1.923 ευρώ μηνιαίως. Στην Ιρλανδία -η οποία βγήκε από το μνημόνιο τον Δεκέμβριο του 2013- θα πρέπει επίσης να ξοδέψουμε για ένα γεμάτο καλάθι 145 ευρώ αλλά εκεί ο κατώτατος μισθός είναι 1.546 ευρώ. Στη Γερμανία θα πρέπει να δαπανήσουμε 121 ευρώ με τον κατώτατο μισθό να είναι 1.473 ευρώ.
Πιο… κοντά μας είναι η Ισπανία αφού εκεί ένα γεμάτο καλάθι κοστίζει 109 ευρώ ενώ ο κατώτατος μισθός είναι 764 ευρώ.
Ωστόσο, στην Ισπανία, οι τιμές είναι υψηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα κατά 9%, όμως ο κατώτατος μισθός είναι μεγαλύτερος κατά 12%, από τον αντίστοιχο στην χώρα μας.
Τα δεδομένα αυτά τα οποία προκύπτουν από τις πιο επίσημες πηγές, θα έπρεπε να προβληματίσουν όλους όσοι λαμβάνουν αποφάσεις για τη χώρα και την κοινωνία. Δεν μπορεί οι μειώσεις που έχουν αποφασιστεί και υλοποιηθεί να συνοδεύονται από αυξήσεις σε φόρους και από ακρίβεια σε είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης. Και όμως αυτή είναι η δυσάρεστη πραγματικότητα. Δεν μπορεί, όμως, Ευρώπη να σημαίνει τέτοιες διακρίσεις - ανισότητες ανάμεσα στα κρατη - μέλη της. Αυτές οι ανισότητες αυξάνουν τον ευρωσκεπτικισμό για τον οποίο φυσικά μεγάλη “ευθύνη” φέρουν οι ηγέτες της Ε.Ε. που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις αντί να δώσουν τέλος στην ακρίβεια και στις ανισότητες ανάμεσα στα κράτη - μέλη.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 12/6/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/akrivia/
Το παράδοξο αυτό, δηλαδή να μειώνονται οι μισθοί αλλά να αυξάνεται το κόστος ζωής, είναι που δεν αντέχει η κοινωνία.
Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Eurostat που δημοσιεύτηκαν χθες στην “Καθημερινή της Κυριακής”.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, εάν στην Ελλάδα πρέπει να ξοδέψουμε 100 ευρώ για να αγοράσουμε ένα καλάθι προϊόντων, στο Λουξεμβούργο θα πρέπει να δαπανήσουμε για το ίδιο καλάθι 145 ευρώ. Μονο που στο Λουξεμβούργο ο κατώτατος μισθός είναι 1.923 ευρώ μηνιαίως. Στην Ιρλανδία -η οποία βγήκε από το μνημόνιο τον Δεκέμβριο του 2013- θα πρέπει επίσης να ξοδέψουμε για ένα γεμάτο καλάθι 145 ευρώ αλλά εκεί ο κατώτατος μισθός είναι 1.546 ευρώ. Στη Γερμανία θα πρέπει να δαπανήσουμε 121 ευρώ με τον κατώτατο μισθό να είναι 1.473 ευρώ.
Πιο… κοντά μας είναι η Ισπανία αφού εκεί ένα γεμάτο καλάθι κοστίζει 109 ευρώ ενώ ο κατώτατος μισθός είναι 764 ευρώ.
Ωστόσο, στην Ισπανία, οι τιμές είναι υψηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα κατά 9%, όμως ο κατώτατος μισθός είναι μεγαλύτερος κατά 12%, από τον αντίστοιχο στην χώρα μας.
Τα δεδομένα αυτά τα οποία προκύπτουν από τις πιο επίσημες πηγές, θα έπρεπε να προβληματίσουν όλους όσοι λαμβάνουν αποφάσεις για τη χώρα και την κοινωνία. Δεν μπορεί οι μειώσεις που έχουν αποφασιστεί και υλοποιηθεί να συνοδεύονται από αυξήσεις σε φόρους και από ακρίβεια σε είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης. Και όμως αυτή είναι η δυσάρεστη πραγματικότητα. Δεν μπορεί, όμως, Ευρώπη να σημαίνει τέτοιες διακρίσεις - ανισότητες ανάμεσα στα κρατη - μέλη της. Αυτές οι ανισότητες αυξάνουν τον ευρωσκεπτικισμό για τον οποίο φυσικά μεγάλη “ευθύνη” φέρουν οι ηγέτες της Ε.Ε. που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις αντί να δώσουν τέλος στην ακρίβεια και στις ανισότητες ανάμεσα στα κράτη - μέλη.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 12/6/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/akrivia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου