Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
«Με ΜΑΤ και βία δεν γίνεται Παιδεία»,
σύμφωνα με ένα γνωστό σύνθημα. Παιδεία, όμως, δεν γίνεται ούτε με
περικοπές. Οπως αυτές που συντελούνται αυτήν την περίοδο.
Το ερώτημα, όμως, είναι: Ενδιαφέρει διαχρονικά τους κυβερνώντες η
ανάπτυξη ενός πραγματικού συστήματος Παιδείας; Δηλαδή, ένα σύγχρονο
σχολείο, το οποίο θα διαμορφώνει καλλιεργημένους πολίτες με κριτική
σκέψη, όραμα και αντίληψη που δεν θα εφησυχάζουν, αλλά θα απορούν και θα
αμφιβάλλουν;
Αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα είναι απανωτές αλλαγές στην Παιδεία. Συχνά χωρίς ουσία. Κάθε υπουργός Παιδείας εφαρμόζει τη δική του εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Και πριν καλά καλά στεριώσει, έρχεται ο επόμενος και προχωρεί σε δικές του αλλαγές. Συνήθως χωρίς συνεννόηση με τον προηγούμενο. Και προπαντός χωρίς διάλογο με τους άμεσα εμπλεκομένους.
Ας μας επιτραπεί, όμως, να επαναλάβουμε τι έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις:
«Και πρώτα απ' όλα, τι εννοούμε λέγοντας Παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ' άστρα;».
Οι εκπαιδευτικοί σημειώνουν ότι «ζούμε πρωτοφανή σφαγή θέσεων εργασίας, τμημάτων, σχολείων, προκειμένου να ταιριάξουν στην έλλειψη εκπαιδευτικών. Χιλιάδες συνάδελφοι δεν μπορούν να πάρουν απόσπαση και αναγκάζονται να δουλέψουν μακριά από την οικογένειά τους, τις υπηρεσίες που έχουν ανάγκη κ.λπ. Στα σχολεία φέτος θα υπάρχουν 15.000 λιγότεροι εκπαιδευτικοί και θα λειτουργούν χωρίς σχολικούς φύλακες. Η επίθεση στο δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς εντείνεται με τη διαθεσιμότητα και την αργία, τον αυταρχισμό και τις πειθαρχικές διώξεις, την προώθηση της αξιολόγησης, την οικονομική ασφυξία, την αύξηση ωραρίου, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, τις συγχωνεύσεις, το διωγμό των προνηπίων. 30.000 παιδιά θα πεταχτούν φέτος έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς».
Αν, όμως, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις αντί να λύνουν προβλήματα, τα πολλαπλασιάζουν, τότε καλύτερα να αποφεύγονται...
Τώρα, επιτέλους, ας καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου υπουργοί, εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακοί, σύλλογοι γονέων. Για να ανοίξει δημόσια το θέμα της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Η οποία σαφώς χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγές. Χωρίς, όμως, περικοπές. Και πάντως, όχι σαν αυτές που κάθε τρεις και λίγο προωθούν οι εκάστοτε υπουργοί.
(Ελευθεροτυπία - 13/9/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=385683
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου