Λάθος ή σκόπιμα;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Αβέβαιες, λοιπόν, οι προοπτικές του οικονομικού προγράμματος της Ελλάδας. Αβέβαια τα μέτρα του Μνημονίου. Αβέβαια τα... πάντα.

Δεν το λέμε εμείς. Το παραδέχεται η ίδια η τρόικα. Οχι προφορικώς, αλλά εγγράφως. Η ανακοίνωση της τρόικας που είδε το φως της δημοσιότητας, μετά την τελευταία επίσκεψή της και τη συμφωνία της με τη δικομματική κυβέρνηση, είναι σαφέστατη: «Η αποστολή και οι αρχές συμφώνησαν ότι οι μακροοικονομικές προοπτικές παραμένουν σε γενικές γραμμές σύμφωνες με τις προβλέψεις του προγράμματος, με προοπτική τη σταδιακή επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014. Ωστόσο, οι προοπτικές παραμένουν αβέβαιες».
Με άλλα λόγια, παρά τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και τα νέα μέτρα που έρχονται, τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι Ελληνες οδηγούνται στη φτώχεια και την ανεργία.
Αναφέρει ακόμα η ανακοίνωση της τρόικας: «Αν και εξακολουθεί να σημειώνεται σημαντική πρόοδος, η εφαρμογή του προγράμματος καθυστερεί σε ορισμένους τομείς. Οι ελληνικές αρχές έχουν δεσμευθεί να λάβουν διορθωτικά μέτρα για να εξασφαλίσουν την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2013-2014 και να επιτευχθεί το πρωτογενές αποτέλεσμα του τρέχοντος έτους. Οι δράσεις αυτές περιλαμβάνουν συγκεκριμένα βήματα για τον έλεγχο των υπερβολικών δαπανών στον τομέα της υγείας. Ο φόρος εισοδήματος, ο φόρος ακίνητης περιουσίας και ο φορολογικός κώδικας υπόκεινται σε μεταρρυθμίσεις ενώ ενισχύεται η αποτελεσματικότητα της φορολογικής διοίκησης. Επίσης, οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν να λάβουν μέτρα για αποτελεσματική εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, όπως η ολοκλήρωση των οργανογραμμάτων μέχρι το τέλος του έτους, η εφαρμογή καθεστώτων κινητικότητας και εσωτερικής ανακατανομής προσωπικού, και η επίτευξη των συμφωνηθέντων στόχων για τις υποχρεωτικές εξόδους».
Αβέβαια, λοιπόν, τα μέτρα, αλλά επιμένουν! Τόσο οι δανειστές της χώρας όσο και οι εγχώριοι εξουσιαστές μας. Επιμένουν στη θυσία χιλιάδων εργαζομένων για ένα αβέβαιο πρόγραμμα. Επιμένουν σε νέα μέτρα, από αυτά που έλεγαν πως δεν θα έρθουν. Επιμένουν σε αλλαγές, που πάνε την Ελλάδα πίσω και όχι μπροστά. Που επιδεινώνουν το πρόβλημα της ανεργίας. Που βάζουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, την οποία συχνά επικαλούνται. Που διαλύουν οικογένειες και... τσέπες. Επιμένουν...
Και εμείς θυμόμαστε τον ποιητή Κώστα Βάρναλη που έγραφε ότι «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι, αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα». Εκεί ελπίζουμε πια...
(Ελευθεροτυπία - 12/7/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=374198