Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Μέτρα θλίψης και οργής

Την ώρα που το πρόβλημα της ανεργίας έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, ενώ η φυγή Ελλήνων στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς συνεχίζεται, ήρθε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να επιμείνει σε 'συνταγές' που όχι μόνο δεν βοηθάνε την ελληνική κοινωνία, η οποία αποτελεί κομμάτι της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά απειλούν ακόμη και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από την ομιλία του κ. Σόιμπλε σε εκδήλωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, ο Γερμανός υπουργός απέρριψε νέο κούρεμα του χρέους, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο και άλλων μέτρων το 2014, ανάλογα με την? πρόοδο του προγράμματος για την οικονομία.
Το ΑΠΕ μετέδωσε ότι ο κ. Σόιμπλε απηύθυνε ταυτόχρονα σύσταση για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, ζήτησε να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων και να ανοίξουν οι αγορές ως προαπαιτούμενα για τη βιώσιμη ανάπτυξη, ζήτησε επίσης βελτιώσεις και στην αγορά εργασίας, ενώ «ήταν απόλυτος ότι στην Ελλάδα, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε ύφεση με υψηλή ανεργία και οι Ελληνες βιώνουν χαλεπούς καιρούς, μόνος τρόπος είναι να ακολουθηθεί η διαδικασία προσαρμογής με αποφασιστικότητα. Δεν υπάρχει παράκαμψη και εμείς το γνωρίζουμε».
Η πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι αυτή που ο κ. Σόιμπλε περιγράφει.
Η διαδικασία προσαρμογής οδηγεί στη φτώχεια και σε αδιέξοδο ολοένα και περισσότερους Ελληνες καθημερινά.
Η αγορά εργασίας δεν μπορεί να βελτιωθεί με την πολιτική που αυτή τη στιγμή επιβάλλουν οι δανειστές και ακολουθεί η Ελλάδα.
Τα μέτρα που ήδη εφαρμόζονται προκαλούν θλίψη και οργή στους πολίτες οι οποίοι δεν αντέχουν να πληρώνουν και παράλληλα να βλέπουν τη διάλυση του κράτους και της ζωής τους.
Τα μέτρα αυτά φουντώνουν την οργή, ενώ βάζουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και το ίδιο το μέλλον της χώρας και, σε τελική ανάλυση, της Ευρώπης.
Και ακόμη, οι αποφάσεις πανικού, όπως η απαγόρευση των διαδηλώσεων κατά τις ώρες της επίσκεψης του κ. Σόιμπλε, διακυβεύουν ακόμα και την ίδια τη Δημοκρατία στην οποία πρέπει, πλέον, να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα?
Γ. ΛΥΒ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου