Η Ελλάδα διαχρονικά τρώει τα παιδιά της

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Τριάντα εννέα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (24 Ιουλίου) η Ελλάδα για πρώτη φορά κλυδωνίζεται σε μια... ασταθή ισορροπία μέσα στην Ευρωζώνη και η κοινωνία της βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις της.

Την ίδια ώρα, το ποσοστό των νέων Ελλήνων επιστημόνων που μεταναστεύουν αυξάνει συνεχώς, καθώς εδώ όχι μόνο δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά ακόμη και αν βρουν οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί που προτιμούν τη φυγή στο εξωτερικό.
Τα όσα ακούστηκαν από το βήμα του Παγκόσμιου Συνεδρίου Κρητών, που πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες ημέρες στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, είναι άξια προβληματισμού:
Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Βασίλης Διγαλάκης, μιλώντας σε συνεδρία με θέμα τη μετανάστευση της εκπαίδευσης, ανέφερε ότι, σύμφωνα με στοιχεία του 2011, 10% του επιστημονικού δυναμικού της Ελλάδας, δηλαδή 139.000 άτομα, δουλεύουν στο εξωτερικό, εκ των οποίων 75% είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος και 50% διδακτορικού. Το 61% από τους συγκεκριμένους επιστήμονες δεν αναζήτησαν καν δουλειά στην Ελλάδα, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα. Ο ίδιος είπε ότι ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2012 είναι περίπου ο ίδιος ή και μεγαλύτερος με τους αντίστοιχους αριθμούς μεταναστών από χώρες κατά πολύ μεγαλύτερες πληθυσμιακά από τη Ελλάδα, όπως η Ισπανία (29.000) και η Ιταλία (42.000).
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Ευριπίδης Στεφάνου πρόσθεσε ότι ο ισχυρισμός πως «η κρίση μπορεί να ιδωθεί ως ευκαιρία» δεν επιβεβαιώνεται, καθώς τα εμπόδια για τους νέους επιστήμονες, ώστε αυτοί να μπορέσουν να εργαστούν και να ζήσουν εδώ, αντί να μειώνονται, αυξάνουν. Τα δεδομένα αυτά δεν μπορεί να αφήσουν αδιάφορο κανέναν.
Από παλιά λεγόταν ότι «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Τώρα, κατά πώς φαίνεται, συνεχίζει να τα «τρώει» με τις ευλογίες της τρόικας. Ωστόσο, μια χώρα που δεν στηρίζει το πιο ζωντανό κομμάτι της, υπονομεύει το ίδιο της το μέλλον.
Τριάντα εννέα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας πρέπει και η ίδια η Δημοκρατία να αποδείξει ότι εντός της δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια άλλη πολιτική, που θα επιτρέπει στους πολίτες να ζουν αξιοπρεπώς και θα δίνει στους νέους κίνητρα για να παραμείνουν και να εργαστούν στον τόπο τους. Και όχι με απαγορεύσεις συναθροίσεων και κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών και καναλιών.
Γιατί αυτή η «συνταγή», που άλλωστε έχει προκύψει ετσιθελικά και όχι με διάλογο με την κοινωνία -που, κάποτε, πρέπει επιτέλους να συμμετάσχει στις αποφάσεις για θέματα που την αφορούν- υπονομεύει την ίδια τη χώρα και τη Δημοκρατία που πρέπει να βγει πιο δυνατή από την κρίση.
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ με τις εκπομπές τους και οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης από κινήματα, πολίτες, ακόμη και φορείς (συσσίτια, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, δωρεάν φροντιστήρια, δίκτυα ανταλλαγών) δείχνουν το δρόμο.
(Ελευθεροτυπία - 29/7/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=377367