Σαράντα δύο χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τη μέρα που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα (24/7/1974). Σαράντα δύο χρόνια μετά, μπορεί να παραμένουν επίκαιρα αιτήματα εκείνης της εποχής καθώς το… ψωμί δεν το διαθέτουν όλοι αλλά ολοένα και λιγότεροι ενώ η παιδεία αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα. Σαράντα δύο χρόνια μετά, ωστόσο, η Δημοκρατία, παρά το όποιο έλλειμμά της, απόρροια της οικονομικής κρίσης, έχει ριζωθεί στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό και είναι ανησυχητική η απλούστευση που διαχέεται σε αρκετό κόσμο και ιδιαίτερα σε μεγάλα τμήματα της νεολαίας ότι και σήμερα έχουμε… “χούντα”. Μια απλούστευση που ευνοείται από την κρίση αλλά και από πολιτικές αποφάσεις για τις οποίες οι πολίτες δεν έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι αν είχαμε “χούντα” δεν θα μπορούσε κανείς να βγει στην τηλεόραση ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να υποστηρίξει ότι έχουμε… χούντα. Γι’ αυτό και αξίζει να υπενθυμίσουμε τα λόγια του Χανιώτη πολιτικού μηχανικού Μανώλη Γκάζη ο οποίος τον Μάρτιο του 2013 είχε μιλήσει κατά την παρουσίαση στα Χανιά του βιβλίου του Μανώλη Μπαντουράκη: “Το ημερολόγιο της εξορίας” το οποίο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «είναι η ιστορία της ζωής μας μέσα στα 3 χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιάρο και τη Λέρο». Τότε, ο Μανώλης Γκαζής, ο οποίος έχει αγωνιστεί για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είχε πει:
«Οποιοδήποτε βιβλίο μάς φέρνει στη μνήμη σκληρές στιγμές της χώρας μας είναι ωφέλιμο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που, δυστυχώς, με έναν πολύ εύκολο λαϊκισμό είναι αρκετός ο κόσμος ο οποίος παγιδεύεται στο σύνθημα ότι “και τώρα χούντα έχουμε”. Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία να μάθουν πολλοί, που δεν ξέρουν, τι θα πει χούντα».
Όπως έχουμε ξαναϋποστηρίξει, η δημοκρατία σου επιτρέπει να την κρίνεις, ακόμα και να τη… βρίζεις, η χούντα όχι. Δημοκρατική είναι η πολιτεία που δίνει βήμα ελεύθερο ακόμη και στους αρνητές της και δημοκρατική είναι η κοινωνία που δέχεται ή τουλάχιστον ανέχεται τη διαφορετική άποψη.
Φυσικά, υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν άνθρωποι οδηγούνται σε ανεργία, φτώχεια και απόγνωση εξαιτίας των εφαρμοζόμενων οικονομικών πολιτικών. Υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν διαπιστώνεται ασυνέπεια λόγων και έργων πολιτικών και κυβερνήσεων ή όταν τα ΜΑΤ επιτίθενται σε διαδηλωτές – φοιτητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Ωστόσο, ο οδοστρωτήρας της πολιτικής ισοπέδωσης ανοίγει επικίνδυνους δρόμους. Ο μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα δεν εξασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο.
Το έλλειμμα Δημοκρατίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με διεκδίκηση περισσότερης Δημοκρατίας και μιας διαφορετικής πολιτικής, για έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, χωρίς εξαντλητική λιτότητα και ανισότητες.
Και πάντως όχι με μηδενισμούς και ισοπεδώσεις…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 25/7/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/epichirimatikotita/
Γι’ αυτό και είναι ανησυχητική η απλούστευση που διαχέεται σε αρκετό κόσμο και ιδιαίτερα σε μεγάλα τμήματα της νεολαίας ότι και σήμερα έχουμε… “χούντα”. Μια απλούστευση που ευνοείται από την κρίση αλλά και από πολιτικές αποφάσεις για τις οποίες οι πολίτες δεν έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι αν είχαμε “χούντα” δεν θα μπορούσε κανείς να βγει στην τηλεόραση ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να υποστηρίξει ότι έχουμε… χούντα. Γι’ αυτό και αξίζει να υπενθυμίσουμε τα λόγια του Χανιώτη πολιτικού μηχανικού Μανώλη Γκάζη ο οποίος τον Μάρτιο του 2013 είχε μιλήσει κατά την παρουσίαση στα Χανιά του βιβλίου του Μανώλη Μπαντουράκη: “Το ημερολόγιο της εξορίας” το οποίο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «είναι η ιστορία της ζωής μας μέσα στα 3 χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιάρο και τη Λέρο». Τότε, ο Μανώλης Γκαζής, ο οποίος έχει αγωνιστεί για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είχε πει:
«Οποιοδήποτε βιβλίο μάς φέρνει στη μνήμη σκληρές στιγμές της χώρας μας είναι ωφέλιμο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που, δυστυχώς, με έναν πολύ εύκολο λαϊκισμό είναι αρκετός ο κόσμος ο οποίος παγιδεύεται στο σύνθημα ότι “και τώρα χούντα έχουμε”. Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία να μάθουν πολλοί, που δεν ξέρουν, τι θα πει χούντα».
Όπως έχουμε ξαναϋποστηρίξει, η δημοκρατία σου επιτρέπει να την κρίνεις, ακόμα και να τη… βρίζεις, η χούντα όχι. Δημοκρατική είναι η πολιτεία που δίνει βήμα ελεύθερο ακόμη και στους αρνητές της και δημοκρατική είναι η κοινωνία που δέχεται ή τουλάχιστον ανέχεται τη διαφορετική άποψη.
Φυσικά, υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν άνθρωποι οδηγούνται σε ανεργία, φτώχεια και απόγνωση εξαιτίας των εφαρμοζόμενων οικονομικών πολιτικών. Υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν διαπιστώνεται ασυνέπεια λόγων και έργων πολιτικών και κυβερνήσεων ή όταν τα ΜΑΤ επιτίθενται σε διαδηλωτές – φοιτητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Ωστόσο, ο οδοστρωτήρας της πολιτικής ισοπέδωσης ανοίγει επικίνδυνους δρόμους. Ο μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα δεν εξασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο.
Το έλλειμμα Δημοκρατίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με διεκδίκηση περισσότερης Δημοκρατίας και μιας διαφορετικής πολιτικής, για έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, χωρίς εξαντλητική λιτότητα και ανισότητες.
Και πάντως όχι με μηδενισμούς και ισοπεδώσεις…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 25/7/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/epichirimatikotita/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου