Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Με μουσικές και χρώματα γέμισαν το τελευταίο τριήμερο τα Χανιά. Στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, στην πλατεία Αγοράς, στο παλιό λιμάνι, στο Γιαλί Τζαμισί, στη Δημοτική Πινακοθήκη, στο θέατρο: "Βλησίδης" και σε άλλα σημεία της πόλης, στήθηκαν μουσικές σκηνές και το κοινό είχε την ευκαιρία να επιλέξει και να απολαύσει τη μουσική της προτίμησής του: Εντεχνη, Κρητική, τζαζ, ροκ. χιπ-χοπ, ροκ, ηλεκτρονική. Και όλα αυτά χάρη στην Ευρωπαική Ημέρα Μουσικής που για δεύτερη χρόνια πραγματοποιήθηκε και στα Χανιά. Και αυτό χάρη σε κάποιους νέους ανθρώπους που έτρεξαν με αγάπη και μεράκι για να γίνει πραγματικότητα το τριήμερο αυτό. Είναι τα παιδιά της Ομάδας Πολιτιστικής Παρέμβασης "Ξιάμας" που έτρεξαν για να μπορέσουμε να βιώσουμε όμορφες μουσικές νύχτες σε δημόσιους και όχι μόνο χώρους. Και είναι ευχάριστο το γεγονός ότι μπήκαν συνδιοργανωτές η Δημοτική Πολιτιστική Επιχείρηση Χανίων (ΔΗΠΕΧ) και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων. Και βέβαια, η επιτυχία του τριημέρου, αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Γιατί η Γιορτή της Μουσικής πρέπει να γίνει θεσμός. Να εορτάζεται κάθε χρόνο και στα Χανιά όπως και σε πολλές άλλες πόλεις. Γιατί αυτό το τριήμερο, ήταν τριήμερο πολιτισμού. Και στην εποχή μας, εποχή βίας και ανταγωνισμού, αν κάτι έχουμε μεγάλη ανάγκη, είναι ο πολιτισμός, που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...
20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων το Σάββατο 20 Ιουλίου. Και στο χθεσινό περιοδικό "Ε" διαβάζω: "Σαράντα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες κυνηγημένοι από πολέμους και κάθε είδους διωγμό χτυπούν τις πόρτες του κόσμου. 20.000 από αυτούς, το 2008, χτύπησαν και τη δική μας. Τι ζητούν; Να βγουν από την γκρίζα ζώνη της ανυπαρξίας, να ξαναγίνουν από "φαντάσματα" άνθρωποι...".
Και θυμάμαι μία από τις πρώτες ταινίες που μίλησαν για τη μετανάστευση. Το έργο: "America, America", του Ελία Καζάν σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, που
αφηγείται την πραγματική ιστορία του αγώνα του θείου του να ξεφύγει από τη βίαιη μεταχείριση των Tούρκων και να μεταναστεύσει στην Aμερική -τη χώρα της ελευθερίας- στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια ταινία του 1963 που παραμένει επίκαιρη.
(Χανιώτικα νέα - 22/6/2009)
Με μουσικές και χρώματα γέμισαν το τελευταίο τριήμερο τα Χανιά. Στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, στην πλατεία Αγοράς, στο παλιό λιμάνι, στο Γιαλί Τζαμισί, στη Δημοτική Πινακοθήκη, στο θέατρο: "Βλησίδης" και σε άλλα σημεία της πόλης, στήθηκαν μουσικές σκηνές και το κοινό είχε την ευκαιρία να επιλέξει και να απολαύσει τη μουσική της προτίμησής του: Εντεχνη, Κρητική, τζαζ, ροκ. χιπ-χοπ, ροκ, ηλεκτρονική. Και όλα αυτά χάρη στην Ευρωπαική Ημέρα Μουσικής που για δεύτερη χρόνια πραγματοποιήθηκε και στα Χανιά. Και αυτό χάρη σε κάποιους νέους ανθρώπους που έτρεξαν με αγάπη και μεράκι για να γίνει πραγματικότητα το τριήμερο αυτό. Είναι τα παιδιά της Ομάδας Πολιτιστικής Παρέμβασης "Ξιάμας" που έτρεξαν για να μπορέσουμε να βιώσουμε όμορφες μουσικές νύχτες σε δημόσιους και όχι μόνο χώρους. Και είναι ευχάριστο το γεγονός ότι μπήκαν συνδιοργανωτές η Δημοτική Πολιτιστική Επιχείρηση Χανίων (ΔΗΠΕΧ) και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων. Και βέβαια, η επιτυχία του τριημέρου, αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Γιατί η Γιορτή της Μουσικής πρέπει να γίνει θεσμός. Να εορτάζεται κάθε χρόνο και στα Χανιά όπως και σε πολλές άλλες πόλεις. Γιατί αυτό το τριήμερο, ήταν τριήμερο πολιτισμού. Και στην εποχή μας, εποχή βίας και ανταγωνισμού, αν κάτι έχουμε μεγάλη ανάγκη, είναι ο πολιτισμός, που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...
20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων το Σάββατο 20 Ιουλίου. Και στο χθεσινό περιοδικό "Ε" διαβάζω: "Σαράντα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες κυνηγημένοι από πολέμους και κάθε είδους διωγμό χτυπούν τις πόρτες του κόσμου. 20.000 από αυτούς, το 2008, χτύπησαν και τη δική μας. Τι ζητούν; Να βγουν από την γκρίζα ζώνη της ανυπαρξίας, να ξαναγίνουν από "φαντάσματα" άνθρωποι...".
Και θυμάμαι μία από τις πρώτες ταινίες που μίλησαν για τη μετανάστευση. Το έργο: "America, America", του Ελία Καζάν σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, που
αφηγείται την πραγματική ιστορία του αγώνα του θείου του να ξεφύγει από τη βίαιη μεταχείριση των Tούρκων και να μεταναστεύσει στην Aμερική -τη χώρα της ελευθερίας- στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια ταινία του 1963 που παραμένει επίκαιρη.
(Χανιώτικα νέα - 22/6/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου