Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Απαξίωση

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

«Το νόημα του κόσμου βρίσκεται έξω από τον κόσμο. Στον κόσμο τα πάντα είναι όπως είναι, τα πάντα συμβαίνουν όπως συμβαίνουν. Μέσα στον κόσμο δεν υπάρχει αξία – κι αν υπήρχε, δεν θα είχε αξία».
Βιτγκενστάιν – Στοχασμοί

Λίγο πριν τις εκλογές και τις ευρωεκλογές όλοι και ιδιαίτερα οι των κομμάτων εξουσίας θυμούνται τους ψηφοφόρους. Οργανώνουν συγκεντρώσεις και συνεστιάσεις. Πραγματοποιούν ομιλίες και συναντήσεις.
Οχι μόνον οι τοπικοί βουλευτές ή πολιτευτές αλλά και τα κεντρικά στελέχη των μεγάλων κομμάτων. Ο τοπικός βουλευτής συναντάται συχνά με το κοινό του στο νομό από τον οποίο προέρχεται και εκλέγεται. Οπότε προεκλογικά πρέπει οι ψηφοφόροι να δουν και άλλους που συνήθως τους εντυπώνουν μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες και σπανίως έχουν την ευκαιρία να τους ακούσουν από κοντά. Ετσι κάπως σκέφτονται, πιθανώς, τα κομματικά επιτελεία.
Ε και; Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τι αλλάζει;
Στην εποχή των σκανδάλων και της απαξίωσης της πολιτικής, ολοένα και μικρότερες είναι οι όποιες προεκλογικές συνάξεις. Ολοένα και λιγότεροι τρέχουν στις συγκεντρώσεις αυτές. Οσοι, ίσως, δεν έχουν χάσει την όποια ελπίδα τους. Οι περισσότεροι και ειδικά οι νέοι, δεν έχουν όμως καμία σκουτούρα.
"Γιατί να πάμε να τους ακούσουμε; Και ποιους να χειροκροτήσουμε; Αυτούς που αποφασίζουν για ΄μας χωρίς εμάς; Εκείνους οι οποίοι δεν μπορούν να μας εγγυηθούν το μέλλον μας;", μου έλεγαν τις προάλλες κάποιοι φοιτητές.
"Θα τελειώσουμε το Πανεπιστήμιο, θα κάνουμε μεταπτυχιακά και το πιο πιθανό είναι να εργαζόμαστε μετά από τόσα χρόνια σπουδών και πτυχίων, σερβιτόροι ή ελεύθεροι επαγγελματίες. Κι αν τελικά εργαστούμε σε μια καλή θέση, με την αξία μας, μάλλον θα έχουμε την αβεβαιότητα της ανεργίας αφού θα είμαστε συμβασιούχοι", προσέθεταν.
Και είχαν και άλλα να πουν.
Για τα σκάνδαλα που στη χώρα μας, με μια απλή δήλωση περί ανάληψης "πολιτικής ευθύνης", όλοι... καθαρίζουν και ουδείς τιμωρείται.
Για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας που για να κλείσεις γιατρό στο ΙΚΑ πρέπει να είσαι πολύ τυχερός.
Για το μέγα θέμα της αποχής.
Για τους πολιτικοποιημένους ή τους... απολίτικους.
Αλλά ακόμα και το να είσαι απολίτικος, με την έννοια να μην συμμερίζεσαι τα κόμματα και τις υποσχέσεις τους, μήπως είναι βαθιά πολιτική στάση;
Για την απαξίωση της πολιτικής από τους νέους, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε οι νέοι. Αντίθετα, ευθύνονται οι πολιτικοί που μερικές φορές θαρρείς πως ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας, τα οποία συνεχώς αυξάνονται.
Επιτέλους, θα αλλάξει κάτι;
(Χανιώτικα νέα - 5/6/2009)

4 σχόλια:

  1. Aπαξίωση... Και γιατί όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι το κλασσικό πρόβλημα κότας-αυγού... Οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική γιατί τους βρωμάει και η πολιτική δεν καθαρίζει γιατί ασχολούνται όλοι όσοι κοιτάζουν το ίδιον συμφέρον και όσοι ανιδιοτελείς δεν απογοητεύτηκαν ακόμα η φυλάττουν θερμοπύλες για όσο αντέχουν ακόμα.

    Το σημαντικό όμως είναι ότι η συμμετοχή είναι φίλτρο. Όσο περισσότεροι ανιδιοτελείς ασχολούνται με την πολιτική, τόσο πιο δύσκολο είναι για τους ιδιοτελείς να κατακτήσουν ένα αξίωμα.

    Είναι καθαρά ένα πρόβλημα σχέσης σήματος προς θόρυβο. Ο θόρυβος θα υπάρχει πάντα, το μόνο που μένει είναι να αυξηθεί σε ένταση το σήμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εαν υπήρχε περιπτωση να προκυψει κάτι θετικό για τους ανθρώπους από τις εκλογές αυτές θα ειχαν κηρυχθείπαράνομες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εαν οι εκλογές υπηρχε περιπτωση να αλλαξουν τη ζωή των ανθρώπων θα ειχαν κηρυχθεί παράνομες απο τους εξουσιαστές.Εδώ το κοινοβουλευτικό σύστημα καταπατά ακομη και τις υποτυπώδεις αρχές του αστικού δικαίου περι εξουσιοδοτησης και αρσης της εντολής σε περιπτωση ανικανότητας.
    Στα Χανιά δε τα πραγματα χειροτερευουν και πάνε με τα ζόμπι που κυκλοφορουν στην πολιτικη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή