Οι πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν, κάθε χρόνο, αφορμή για σκέψεις γύρω από το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο το μόνο που δεν αλλάζει, εν τέλει, είναι οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Κάθε υπουργός επιθυμεί να κάνει τη δική του μεταρρύθμιση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καμία να στεριώσει.
Κι όμως, μια μεταρρύθμιση του παρελθόντος, το 1964, γνωστή ως μεταρρύθμιση Παπανούτσου, έθεσε τα θεμέλια για τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Το φάσμα εκείνης της μεταρρύθμισης ήταν ευρύτατο, αφού καθόρισε κατάργηση των οικονομικών επιβαρύνσεων για σπουδές, επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από έξι σε εννέα χρόνια, καθιέρωση της δημοτικής ως αποκλειστικής γλώσσας στο Δημοτικό σχολείο και ως ισότιμης προς την καθαρεύουσα στις άλλες βαθμίδες κ.ά.
Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε πραγματική Παιδεία απαιτεί αλλαγές από φωτεινά μυαλά, που θα ανοίγουν το δρόμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας στα παιδιά. Έτσι ώστε παράλληλα με τη γνώση, να καλλιεργείται η κριτική ικανότητα, ο πολιτισμός, αλλά και ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης. Δηλαδή, να καλλιεργείται η πνευματική ελευθερία ως προαπαιτούμενο της Δημοκρατίας, ο πολιτισμός και η Παιδεία που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Χωρίς αυτές οι αλλαγές να… αλλάζουν κάθε τόσο από τους εκάστοτε υπουργούς, αλλά να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον κόσμο και να μην αγνοούν τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο Φρίντριχ Νίτσε, ο οποίος πέθανε στις 25 Αυγούστου του 1900, έλεγε: «Ο πιο σίγουρος τρόπος να διαφθείρεις ένα νέο είναι να τον διδάξεις να εκτιμά περισσότερο εκείνους που σκέφτονται σαν κι αυτόν από εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά».
Μα μόνο με το σεβασμό στο διάλογο και άρα στη διαφορετική σκέψη, μόνο με τη διαλεκτική λογική του Χέγκελ -«Θέση, αντίθεση, σύνθεση»- μπορούμε να βαδίσουμε ως κοινωνία προς τα εμπρός…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Από enetpress.gr - 29/8/2016)
Link: http://www.enetpress.gr/enet/index.php/arthra/item/10131-apaitoyntai-foteina-myala-na-metatrepsoun-tin-ekpaidefsi-se-paideia.html
Κι όμως, μια μεταρρύθμιση του παρελθόντος, το 1964, γνωστή ως μεταρρύθμιση Παπανούτσου, έθεσε τα θεμέλια για τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Το φάσμα εκείνης της μεταρρύθμισης ήταν ευρύτατο, αφού καθόρισε κατάργηση των οικονομικών επιβαρύνσεων για σπουδές, επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από έξι σε εννέα χρόνια, καθιέρωση της δημοτικής ως αποκλειστικής γλώσσας στο Δημοτικό σχολείο και ως ισότιμης προς την καθαρεύουσα στις άλλες βαθμίδες κ.ά.
Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε πραγματική Παιδεία απαιτεί αλλαγές από φωτεινά μυαλά, που θα ανοίγουν το δρόμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας στα παιδιά. Έτσι ώστε παράλληλα με τη γνώση, να καλλιεργείται η κριτική ικανότητα, ο πολιτισμός, αλλά και ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης. Δηλαδή, να καλλιεργείται η πνευματική ελευθερία ως προαπαιτούμενο της Δημοκρατίας, ο πολιτισμός και η Παιδεία που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Χωρίς αυτές οι αλλαγές να… αλλάζουν κάθε τόσο από τους εκάστοτε υπουργούς, αλλά να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον κόσμο και να μην αγνοούν τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο Φρίντριχ Νίτσε, ο οποίος πέθανε στις 25 Αυγούστου του 1900, έλεγε: «Ο πιο σίγουρος τρόπος να διαφθείρεις ένα νέο είναι να τον διδάξεις να εκτιμά περισσότερο εκείνους που σκέφτονται σαν κι αυτόν από εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά».
Μα μόνο με το σεβασμό στο διάλογο και άρα στη διαφορετική σκέψη, μόνο με τη διαλεκτική λογική του Χέγκελ -«Θέση, αντίθεση, σύνθεση»- μπορούμε να βαδίσουμε ως κοινωνία προς τα εμπρός…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Από enetpress.gr - 29/8/2016)
Link: http://www.enetpress.gr/enet/index.php/arthra/item/10131-apaitoyntai-foteina-myala-na-metatrepsoun-tin-ekpaidefsi-se-paideia.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου