Του ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΖΑΖΗ
anestiskazazis@hotmail.com
Από την Ευρωζώνη εξεδόθη η ακόλουθη ανακοίνωση: «Απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς η κατάθεση έστω και ενός ευρώ, με την οποία ένας τραπεζικός λογαριασμός θα υπερβαίνει τις 100.000. Οσοι αγνοήσουν τη νομισματική σύσταση, δύναται στην καλύτερη των περιπτώσεων να κατηγορηθούν ως τζογαδόροι, ενώ στη χειρότερη ως... επενδυτές».
Πόσοι είναι άραγε οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα αυτοί του Νότου, με καταθέσεις άνω των 100.000; Τα στατιστικά δείχνουν ότι παρόμοιες καταθέσεις διατηρεί το 2% μόλις των Ελλήνων καταθετών. Και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι αυτό το ποσοστό δεν ανήκει στην τάξη των εργαζομένων. Με την εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά εργασίας, τα 1.000 ευρώ μηνιαίος μισθός θεωρούνται υψηλές αποδοχές. Αποτελούν όμως ποσό που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ευνοήσει τις όποιες αποταμιευτικές μας συνήθειες.
Η συζήτηση που άνοιξε η απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαρτίου, αποδεικνύει δύο στοιχεία: 1. Ο έλεγχος των Τραπεζών που θα ακολουθήσει θα είναι τόσο εξονυχιστικός, που οι μόνες Τράπεζες που θα μπορέσουν να διασωθούν θα είναι οι αμιγώς συστημικές. 2. Η 25η Μαρτίου μπορεί εύκολα να θεωρείται ως μη ευνοϊκή για τα θέματα του ελληνισμού. Αξίζει να θυμηθούμε ότι ήταν επίσης 25 Μαρτίου του 2010, όταν αποφασίσθηκε το μνημόνιο της Ελλάδας. Και από μια ακόμα πιο μεγάλη σύμπτωση, ήταν 25η Μαρτίου 1957, όταν η Ευρώπη πήρε την πρώτη απόφαση για μελλοντική νομισματική ένωση. Αυτές οι αποφάσεις κρίθηκαν από την Ευρωζώνη ως οι κατάλληλες για να εορταστούν τόσες δεκαετίες σχεδίων και ονείρων για νομισματική ενοποίηση των χωρών της Ευρώπης.
Οι δημοσιογράφοι που έχουν στα χέρια τους την εξουσία της ενημέρωσης, με πρωταγωνιστές αυτούς της μικρής οθόνης, μέρες τώρα δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας για την ασφάλεια του συνόλου των καταθέσεων. Τους διαφεύγει κάτι σημαντικό: Οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι εγγυημένες, τουλάχιστον μέχρι την ημέρα των εκλογών στη Γερμανία. Το Βερολίνο, σε μια περίοδο που βλέπει τις καταθέσεις στις Τράπεζές του να αυξάνονται κατά 267 δισ., δεν θα άνοιγε σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο μέτωπο.
Είναι όμως ένα μέτωπο που θα αντιμετωπίσουμε στο κοντινό μέλλον. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το Λουξεμβούργο κρατά πιο ήπια και υποστηρικτική στάση έναντι του προβλήματος στην Κύπρο. Οι αριθμοί μιλούν και πιθανά το Λουξεμβούργο διαθέτει πολιτικούς που μπορούν να τους διαβάσουν. Κάτι που δεν έγινε από τους πολιτικούς στην Κύπρο. Εφτανε μόνο η μελέτη του Κυπριακού Χρηματιστηριακού Δείκτη για να αναγνώσει κάποιος έγκαιρα τη μεγάλη κατάρρευση που πλησίαζε. Αξίζει, λοιπόν, να σημειωθεί, ότι από το 2009 τα χρηματιστήρια Κύπρου και Ελλάδας είχαν σχεδόν ταυτόσημη πορεία. Ξαφνικά όμως τον Ιούνιο του 2012 το Χρηματιστήριο Κύπρου ξεκίνησε την κατηφόρα του. Εάν η κυβέρνηση Χριστόφια δεν κατάφερε να διαβάσει τα μηνύματα, αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει από την αντιπολίτευση που διεκδικούσε την επόμενη διακυβέρνηση της χώρας. Ταυτόχρονα όμως και από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας που γνώριζε την έκθεση των Κυπριακών Τραπεζών σε ελληνικά κουρεμένα ομόλογα.
Αντ’ αυτού, ακόμα και μετά από την απόφαση της Κυπριακής Βουλής να καταψηφίσει την συμφωνία της 16ης Μαρτίου, η συμπολίτευση προέβη σε σιγή ασυρμάτου ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση έστειλε κύματα φρέσκου αριστερού αέρα, ώστε να κυματίσει η σημαία της κυπριακής αντίστασης.
Η στάση των Κυπρίων δεν είναι καταδικαστέα για όσα συνέβησαν μετά την απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων. Αλλά κυρίως για όσα δεν είχαν γίνει πολύ καιρό πριν, όταν όλοι έβλεπαν τα σύννεφα της οικονομικής απομόνωσης να γιγαντώνονται για άλλη μια φορά γύρω από το νησί.
Τη δεκαετία του ’80 άρχισαν οι πρώτοι ψίθυροι περί Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Τώρα, εκ των πραγμάτων φαίνεται, ότι οι χώρες της Ενωσης δεν διακρίνονται απλά σε χώρες δύο ταχυτήτων. Αλλά από τη μια σε χώρες που έχουν τον λεβιέ ταχυτήτων στο δικό τους χέρι, και απο την άλλη σε αυτές που τώρα δανείζονται για να αγοράσουν το αυτοκίνητο.
Αν σκεφτούμε απλά ότι το αυτοκίνητο της ανάπτυξης θα το αγοράσουμε πάλι από τον βορά, τότε μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τα «σήματα» του «κώδικα οικονομικής κυκλοφορίας».
Κι αυτή τη φορά, χωρίς να παπαγαλίζουμε!
(Χανιώτικα νέα - 30/3/2013)
anestiskazazis@hotmail.com
Από την Ευρωζώνη εξεδόθη η ακόλουθη ανακοίνωση: «Απαγορεύεται ρητώς και κατηγορηματικώς η κατάθεση έστω και ενός ευρώ, με την οποία ένας τραπεζικός λογαριασμός θα υπερβαίνει τις 100.000. Οσοι αγνοήσουν τη νομισματική σύσταση, δύναται στην καλύτερη των περιπτώσεων να κατηγορηθούν ως τζογαδόροι, ενώ στη χειρότερη ως... επενδυτές».
Πόσοι είναι άραγε οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα αυτοί του Νότου, με καταθέσεις άνω των 100.000; Τα στατιστικά δείχνουν ότι παρόμοιες καταθέσεις διατηρεί το 2% μόλις των Ελλήνων καταθετών. Και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι αυτό το ποσοστό δεν ανήκει στην τάξη των εργαζομένων. Με την εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά εργασίας, τα 1.000 ευρώ μηνιαίος μισθός θεωρούνται υψηλές αποδοχές. Αποτελούν όμως ποσό που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ευνοήσει τις όποιες αποταμιευτικές μας συνήθειες.
Η συζήτηση που άνοιξε η απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαρτίου, αποδεικνύει δύο στοιχεία: 1. Ο έλεγχος των Τραπεζών που θα ακολουθήσει θα είναι τόσο εξονυχιστικός, που οι μόνες Τράπεζες που θα μπορέσουν να διασωθούν θα είναι οι αμιγώς συστημικές. 2. Η 25η Μαρτίου μπορεί εύκολα να θεωρείται ως μη ευνοϊκή για τα θέματα του ελληνισμού. Αξίζει να θυμηθούμε ότι ήταν επίσης 25 Μαρτίου του 2010, όταν αποφασίσθηκε το μνημόνιο της Ελλάδας. Και από μια ακόμα πιο μεγάλη σύμπτωση, ήταν 25η Μαρτίου 1957, όταν η Ευρώπη πήρε την πρώτη απόφαση για μελλοντική νομισματική ένωση. Αυτές οι αποφάσεις κρίθηκαν από την Ευρωζώνη ως οι κατάλληλες για να εορταστούν τόσες δεκαετίες σχεδίων και ονείρων για νομισματική ενοποίηση των χωρών της Ευρώπης.
Οι δημοσιογράφοι που έχουν στα χέρια τους την εξουσία της ενημέρωσης, με πρωταγωνιστές αυτούς της μικρής οθόνης, μέρες τώρα δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας για την ασφάλεια του συνόλου των καταθέσεων. Τους διαφεύγει κάτι σημαντικό: Οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι εγγυημένες, τουλάχιστον μέχρι την ημέρα των εκλογών στη Γερμανία. Το Βερολίνο, σε μια περίοδο που βλέπει τις καταθέσεις στις Τράπεζές του να αυξάνονται κατά 267 δισ., δεν θα άνοιγε σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο μέτωπο.
Είναι όμως ένα μέτωπο που θα αντιμετωπίσουμε στο κοντινό μέλλον. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το Λουξεμβούργο κρατά πιο ήπια και υποστηρικτική στάση έναντι του προβλήματος στην Κύπρο. Οι αριθμοί μιλούν και πιθανά το Λουξεμβούργο διαθέτει πολιτικούς που μπορούν να τους διαβάσουν. Κάτι που δεν έγινε από τους πολιτικούς στην Κύπρο. Εφτανε μόνο η μελέτη του Κυπριακού Χρηματιστηριακού Δείκτη για να αναγνώσει κάποιος έγκαιρα τη μεγάλη κατάρρευση που πλησίαζε. Αξίζει, λοιπόν, να σημειωθεί, ότι από το 2009 τα χρηματιστήρια Κύπρου και Ελλάδας είχαν σχεδόν ταυτόσημη πορεία. Ξαφνικά όμως τον Ιούνιο του 2012 το Χρηματιστήριο Κύπρου ξεκίνησε την κατηφόρα του. Εάν η κυβέρνηση Χριστόφια δεν κατάφερε να διαβάσει τα μηνύματα, αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει από την αντιπολίτευση που διεκδικούσε την επόμενη διακυβέρνηση της χώρας. Ταυτόχρονα όμως και από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας που γνώριζε την έκθεση των Κυπριακών Τραπεζών σε ελληνικά κουρεμένα ομόλογα.
Αντ’ αυτού, ακόμα και μετά από την απόφαση της Κυπριακής Βουλής να καταψηφίσει την συμφωνία της 16ης Μαρτίου, η συμπολίτευση προέβη σε σιγή ασυρμάτου ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση έστειλε κύματα φρέσκου αριστερού αέρα, ώστε να κυματίσει η σημαία της κυπριακής αντίστασης.
Η στάση των Κυπρίων δεν είναι καταδικαστέα για όσα συνέβησαν μετά την απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων. Αλλά κυρίως για όσα δεν είχαν γίνει πολύ καιρό πριν, όταν όλοι έβλεπαν τα σύννεφα της οικονομικής απομόνωσης να γιγαντώνονται για άλλη μια φορά γύρω από το νησί.
Τη δεκαετία του ’80 άρχισαν οι πρώτοι ψίθυροι περί Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Τώρα, εκ των πραγμάτων φαίνεται, ότι οι χώρες της Ενωσης δεν διακρίνονται απλά σε χώρες δύο ταχυτήτων. Αλλά από τη μια σε χώρες που έχουν τον λεβιέ ταχυτήτων στο δικό τους χέρι, και απο την άλλη σε αυτές που τώρα δανείζονται για να αγοράσουν το αυτοκίνητο.
Αν σκεφτούμε απλά ότι το αυτοκίνητο της ανάπτυξης θα το αγοράσουμε πάλι από τον βορά, τότε μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τα «σήματα» του «κώδικα οικονομικής κυκλοφορίας».
Κι αυτή τη φορά, χωρίς να παπαγαλίζουμε!
(Χανιώτικα νέα - 30/3/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου