Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Δύο γεγονότα, μετά το «όχι» της αξιοπρέπειας που είπε η Κύπρος στο «κούρεμα» του συνόλου των καταθέσεων, ξεχωρίζουν για τη σημασία τους.
Το πρώτο είναι η στάση της Κυπριακής Αστυνομίας απέναντι σε διαδηλωτές. Εκεί, λοιπόν, είδαμε πολίτες να περικυκλώνουν τη Βουλή της Κύπρου και να καίνε σημαίες της Ε.Ε. για να εκφράσουν την οργή τους. Δεν είδαμε ούτε καταστροφές σε περιουσίες πολιτών αλλά ούτε επιθέσεις των κυπριακών ΜΑΤ σε διαδηλωτές. Στην Αθήνα, οι τραυματισμοί διαδηλωτών σε αντιμνημονιακές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα είναι… κανόνας.
Σε άλλες πόλεις, όπως τα Χανιά, η Αστυνομία σχημάτισε δικογραφία σε βάρος διαδηλωτών οι οποίοι αρκετούς μήνες μετά την πραγματοποίηση αντιμνημονιακών συλλαλητηρίων, κλήθηκαν σε απολογία για τη συμμετοχή τους! Τελευταία περίπτωση, την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013 η κλήτευση οχτώ στο Πταισματοδικείο για την πορεία των αγανακτισμένων, στις 29 Ιουνίου 2011.
Το δεύτερο και εξαιρετικά σημαντικό είναι η στάση της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος εμφανίστηκε διατεθειμένος να τεθεί η «τεραστίων διαστάσεων» περιουσία της Εκκλησίας στη διάθεση του τόπου για τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος. Και αυτό, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, το επανέλαβε σε συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη.
Στη χώρα μας, η Εκκλησία μπορεί να βοηθάει ανήμπορους, να υλοποιεί συσσίτια, να στηρίζει ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Θα διέθετε, όμως, την περιουσία της για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας; Μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχουμε ακούσει τέτοια δήλωση από κάποιον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και ως γνωστόν η Εκκλησία διαθέτει τεράστια περιουσία.
Το προχθεσινό Eurogroup κατέληξε σε μια οδυνηρή συμφωνία για να πάρει το δάνειο η Κύπρος. Ωστόσο, οι μικροκαταθέτες έσωσαν τις καταθέσεις τους. Και αυτό δεν είναι λίγο.
Η Κύπρος, λοιπόν, έχει αρκετά να διδάξει. Όχι μόνον εμάς, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.
Κυρίως, όμως, τον βορρά και, ειδικότερα, τη Γερμανία. Γιατί, όσο κι αν είναι αλήθεια πως όταν δανείζεσαι οι όροι καθορίζονται από τον δανειστή, ο… παραλογισμός έχει και το… όριό του. Γιατί, αν οι δανειστές των κρατών που έχουν ανάγκη, δεν λειτουργούν με κανόνες ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αλλά σαν στυγνοί τοκογλύφοι, τότε βάζουν οι ίδιοι μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης που «κτίστηκε» κάτω από άλλες ανάγκες και με εντελώς διαφορετικούς σκοπούς. Για να υπηρετεί την κοινωνία από την οποία σταδιακά απομακρύνεται. Με ευθύνη των «μεγάλων» δυνάμεών της. Που κατάφεραν με την απόπειρα «κουρέματος» όλων των καταθέσεων στην Κύπρο, να κλονίσουν την πίστη των ευρωπαίων πολιτών ακόμα και στη λεγόμενη εγγύηση των καταθέσεων. Και αυτό, ομολογουμένως, θέλει… τέχνη για να το πετύχεις.
(Ελευθεροτυπία - 26/3/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=352786
Δύο γεγονότα, μετά το «όχι» της αξιοπρέπειας που είπε η Κύπρος στο «κούρεμα» του συνόλου των καταθέσεων, ξεχωρίζουν για τη σημασία τους.
Το πρώτο είναι η στάση της Κυπριακής Αστυνομίας απέναντι σε διαδηλωτές. Εκεί, λοιπόν, είδαμε πολίτες να περικυκλώνουν τη Βουλή της Κύπρου και να καίνε σημαίες της Ε.Ε. για να εκφράσουν την οργή τους. Δεν είδαμε ούτε καταστροφές σε περιουσίες πολιτών αλλά ούτε επιθέσεις των κυπριακών ΜΑΤ σε διαδηλωτές. Στην Αθήνα, οι τραυματισμοί διαδηλωτών σε αντιμνημονιακές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα είναι… κανόνας.
Σε άλλες πόλεις, όπως τα Χανιά, η Αστυνομία σχημάτισε δικογραφία σε βάρος διαδηλωτών οι οποίοι αρκετούς μήνες μετά την πραγματοποίηση αντιμνημονιακών συλλαλητηρίων, κλήθηκαν σε απολογία για τη συμμετοχή τους! Τελευταία περίπτωση, την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013 η κλήτευση οχτώ στο Πταισματοδικείο για την πορεία των αγανακτισμένων, στις 29 Ιουνίου 2011.
Το δεύτερο και εξαιρετικά σημαντικό είναι η στάση της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος εμφανίστηκε διατεθειμένος να τεθεί η «τεραστίων διαστάσεων» περιουσία της Εκκλησίας στη διάθεση του τόπου για τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος. Και αυτό, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, το επανέλαβε σε συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη.
Στη χώρα μας, η Εκκλησία μπορεί να βοηθάει ανήμπορους, να υλοποιεί συσσίτια, να στηρίζει ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Θα διέθετε, όμως, την περιουσία της για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας; Μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχουμε ακούσει τέτοια δήλωση από κάποιον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και ως γνωστόν η Εκκλησία διαθέτει τεράστια περιουσία.
Το προχθεσινό Eurogroup κατέληξε σε μια οδυνηρή συμφωνία για να πάρει το δάνειο η Κύπρος. Ωστόσο, οι μικροκαταθέτες έσωσαν τις καταθέσεις τους. Και αυτό δεν είναι λίγο.
Η Κύπρος, λοιπόν, έχει αρκετά να διδάξει. Όχι μόνον εμάς, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.
Κυρίως, όμως, τον βορρά και, ειδικότερα, τη Γερμανία. Γιατί, όσο κι αν είναι αλήθεια πως όταν δανείζεσαι οι όροι καθορίζονται από τον δανειστή, ο… παραλογισμός έχει και το… όριό του. Γιατί, αν οι δανειστές των κρατών που έχουν ανάγκη, δεν λειτουργούν με κανόνες ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αλλά σαν στυγνοί τοκογλύφοι, τότε βάζουν οι ίδιοι μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης που «κτίστηκε» κάτω από άλλες ανάγκες και με εντελώς διαφορετικούς σκοπούς. Για να υπηρετεί την κοινωνία από την οποία σταδιακά απομακρύνεται. Με ευθύνη των «μεγάλων» δυνάμεών της. Που κατάφεραν με την απόπειρα «κουρέματος» όλων των καταθέσεων στην Κύπρο, να κλονίσουν την πίστη των ευρωπαίων πολιτών ακόμα και στη λεγόμενη εγγύηση των καταθέσεων. Και αυτό, ομολογουμένως, θέλει… τέχνη για να το πετύχεις.
(Ελευθεροτυπία - 26/3/2013)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=352786
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου