Ισοπέδωση και Δημοκρατία

Η κριτική ματιά σε κυβερνήσεις και… τρόικες, που επιβάλλουν επώδυνα μέτρα, είναι υποχρέωση του Τύπου και των ενεργών πολιτών.
Μόνο που συχνά η κριτική δίνει τη θέση της στον λαϊκισμό και την ισοπέδωση, που όχι μόνο δεν βοηθάνε, αλλά αποπροσανατολίζουν.
Και ο λαϊκισμός είναι παντού. Στα Μ.Μ.Ε., στο Διαδίκτυο, στις παρέες μας.
Είναι αυτός ο οδοστρωτήρας της πολιτικής ισοπέδωσης που δεν αφήνει τίποτα όρθιο και ανοίγει τον δρόμο σε επικίνδυνες ατραπούς.
Είναι οι απόψεις του στιλ, «όλοι είναι ίδιοι», «έχουμε χούντα», «η ξεπουλημένη γενιά του Πολυτεχνείου» κ.λ.π.
Ισως γι’ αυτό η έκδοση βιβλίων, όπως "Το ημερολόγιο της εξορίας" του Μανώλη Μπαντουράκη, να παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
«Είναι η ιστορία της ζωής μας μέσα στα 3 χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιούρα και τη Λέρο», σημείωσε ο συγγραφέας, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχουν τα λόγια του πολιτικού μηχανικού -ο οποίος έχει αγωνιστεί για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα- Μανώλη Γκαζή, όπως αποτυπώθηκαν στο χθεσινό ρεπορτάζ των "Χανιώτικων νέων":
«Οποιοδήποτε βιβλίο μας φέρνει στη μνήμη σκληρές στιγμές της χώρας μας είναι ωφέλιμο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που, δυστυχώς, με έναν πολύ εύκολο λαϊκισμό είναι αρκετός ο κόσμος ο οποίος παγιδεύεται στο σύνθημα ότι "και τώρα χούντα έχουμε". Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία να μάθουν πολλοί, που δεν ξέρουν, τι θα πει χούντα».
Θα προσθέταμε ότι η δημοκρατία σού επιτρέπει να την κρίνεις, ενίοτε και να τη… βρίζεις. Η χούντα όχι. H Ελλάδα από το ’74 και μετά γνώρισε συνθήκες πρωτοφανούς δημοκρατίας. Και αν υπάρχει στην Ελλάδα τού σήμερα ένα δημοκρατικό έλλειμμα, έχει να κάνει με την ασυνέπεια λόγων και έργων πολιτικών και κυβερνήσεων, όταν ξεχνούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η κάλυψη του δημοκρατικού ελλείμματος με περισσότερη συμμετοχική δημοκρατία, ώστε ο πολίτης να γίνει, σε έναν βαθμό, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Και όχι ο μηδενισμός που δεν οδηγεί πουθενά.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 22/3/2013)