Ενα από τα πράγματα που δεν… αλλάζουν σ’ αυτή τη χώρα είναι οι αλλαγές
στην εκπαίδευση καθώς κάθε υπουργός Παιδείας εφαρμόζει τη δική του
εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Τώρα, οι περικοπές στην οικονομία επιβάλλουν το κλείσιμο Σχολών, που, δικαιολογημένα, προκαλεί αντιδράσεις.
Το ίδιο το ελληνικό κράτος, όμως, ευθύνεται πάνω απ’ όλα και για Σχολές που άνοιξαν και για Σχολές που… κλείνουν.
Κάποτε η εκπαίδευση ταυτίστηκε με… ψήφους. Ηταν η εποχή που η Πολιτεία κοίταξε πώς θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες βουλευτών, αλλά και τοπικών κοινωνιών με άνοιγμα Σχολών Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι., αν μπορούσε ακόμα και σε… βραχονησίδες. Τότε, προτασσόταν η αγοραστική κίνηση στις πόλεις και όχι η Παιδεία.
Τώρα, η Πολιτεία προσπαθεί να τα μαζέψει, αλλά λειτουργεί ξανά με λανθασμένο τρόπο. Αντί να στηρίξει τα παιδιά της, δηλαδή τις Σχολές που δημιούργησε, τις κλείνει στο πλαίσιο περικοπών από τις οποίες δεν γλυτώνει κανείς. Επιτρέπονται όμως περικοπές στην εκπαίδευση;
Προ ημερών, τον κώδωνα του κινδύνου για τις σοβαρές συνέπειες που θα έχει μία ενδεχόμενη κατάργηση του Γενικού Τμήματος έκρουσε ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννης Φίλης.
Οπως τόνισε χαρακτηριστικά, οι επιπτώσεις από μια τέτοια εξέλιξη θα θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και την αυτονομία ολόκληρου του Πολυτεχνείου, αφού, θα βρεθεί ένα βήμα πριν τη συγχώνευση με κάποιο άλλο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκπαίδευση χρειάζεται αλλαγές. Οχι όμως περικοπές και προχειροδουλειές. Αλλά αλλαγές εκ βάθρων, με σκοπό η εκπαίδευση να γίνει, επιτέλους, Παιδεία. Διότι Παιδεία σημαίνει διαμόρφωση καλλιεργημένων πολιτών, με κριτική σκέψη, όραμα και αντίληψη.
Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε:
«Και πρώτα απ’ όλα, τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα;».
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 8/3/2013)
Τώρα, οι περικοπές στην οικονομία επιβάλλουν το κλείσιμο Σχολών, που, δικαιολογημένα, προκαλεί αντιδράσεις.
Το ίδιο το ελληνικό κράτος, όμως, ευθύνεται πάνω απ’ όλα και για Σχολές που άνοιξαν και για Σχολές που… κλείνουν.
Κάποτε η εκπαίδευση ταυτίστηκε με… ψήφους. Ηταν η εποχή που η Πολιτεία κοίταξε πώς θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες βουλευτών, αλλά και τοπικών κοινωνιών με άνοιγμα Σχολών Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι., αν μπορούσε ακόμα και σε… βραχονησίδες. Τότε, προτασσόταν η αγοραστική κίνηση στις πόλεις και όχι η Παιδεία.
Τώρα, η Πολιτεία προσπαθεί να τα μαζέψει, αλλά λειτουργεί ξανά με λανθασμένο τρόπο. Αντί να στηρίξει τα παιδιά της, δηλαδή τις Σχολές που δημιούργησε, τις κλείνει στο πλαίσιο περικοπών από τις οποίες δεν γλυτώνει κανείς. Επιτρέπονται όμως περικοπές στην εκπαίδευση;
Προ ημερών, τον κώδωνα του κινδύνου για τις σοβαρές συνέπειες που θα έχει μία ενδεχόμενη κατάργηση του Γενικού Τμήματος έκρουσε ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννης Φίλης.
Οπως τόνισε χαρακτηριστικά, οι επιπτώσεις από μια τέτοια εξέλιξη θα θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και την αυτονομία ολόκληρου του Πολυτεχνείου, αφού, θα βρεθεί ένα βήμα πριν τη συγχώνευση με κάποιο άλλο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκπαίδευση χρειάζεται αλλαγές. Οχι όμως περικοπές και προχειροδουλειές. Αλλά αλλαγές εκ βάθρων, με σκοπό η εκπαίδευση να γίνει, επιτέλους, Παιδεία. Διότι Παιδεία σημαίνει διαμόρφωση καλλιεργημένων πολιτών, με κριτική σκέψη, όραμα και αντίληψη.
Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε:
«Και πρώτα απ’ όλα, τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα;».
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 8/3/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου