Με ευαισθησία και ανθρωπιά ο αδελφός του αδικοχαμένου πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας, Κώστα Ηλιάκη, Φίλιππος, απευθύνεται, διά σημειώτατος το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα 10.12.2012 στα "Χανιώτικα νέα" στον 18χρονο νεαρό που κατηγορείται για την κλοπή της προτομής του σμηναγού. "Εύχομαι", τονίζει, "η δικαιοσύνη και η κοινωνία, να μην σε στιγματίσουν, να μην
σε απομονώσουν και η "τιμωρία για την πράξη σου αυτή να έχει σχέση με
την επιμόρφωσή σου έξω από σωφρονιστικά καταστήματα, με δασκάλους ή
παρακολούθηση μαθημάτων σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας".
Η συγκινητική επιστολή του Φίλιππου Ηλιάκη προς τον νεαρό, έχει ως εξής:
"Νεαρέ συμπολίτη (δεν γνωρίζω το όνομά σου, μόνο ό,τι έχει γραφτεί στον Τύπο),
μετά τη δυσάρεστη έκπληξη και την οργή για την κλοπή της προτομής, δεν μπόρεσα, δεν θέλησα να πιστέψω την είδηση για το πού βρέθηκε, γιατί έγινε, πώς έγινε. Περνώντας οι μέρες το συνειδητοποιώ και σου απευθύνομαι δημόσια, πέρασε η οργή και στη θέση της είναι μόνο λύπη και προβληματισμός. Λύπη για το πού θα κατέληγε για δεύτερη φορά ο Κώστας μέσω της προτομής του (στον φυσικό του θάνατο τον έλειωσε ο Τούρκος πιλότος πέφτοντας πάνω του) και τώρα θα είχε την ίδια τύχη και η προτομή του σε έναν φούρνο). Προβληματισμό για σένα, είσαι τόσο νέος, πώς άντεξες να κτυπήσεις με βαριοπούλα το άψυχο σύμβολο με τη μορφή του προκειμένου να το δώσεις για λειώσιμο με αντάλλαγμα λίγες δεκάδες ευρώ.
Δεν φταις εσύ, αν δεν ήξερες ποιος και γιατί είναι εκεί. Ησουν μικρός πριν 6 χρόνια, άλλοι ίσως έπρεπε να σε έχουν ενημερώσει, ίσως και να το έκαναν, αλλά εσύ να το λησμόνησες. Θα γνωρίζεις όμως ότι όλα τα μνημεία, οι προτομές, οι ανδριάντες, οι εθνικές εορτές που και συ έχεις συμμετάσχει ως μικρός μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο τουλάχιστον, αφορούν θυσίες και αγώνες για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι, έστω και με τόσο μεγάλα οικονομικά προβλήματα (όπως και εσύ επικαλέστηκες για την πράξη σου, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα). Ομως δεν φταίνε γι' αυτό αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα μας. Είναι σύμβολα, είναι εκεί για να μας θυμίζουν ιστορικά, εθνικά γεγονότα. Το συγκεκριμένο μάλιστα δεν είχε καλλιτεχνική ή ιδιαίτερη χρηματική αξία, πέρα από τον συμβολισμό της πράξης, τη μνήμη και το όποιο μήνυμα μπορεί να δεχθεί ο επισκέπτης του.
Λίγες μόνο δεκαετίες πριν, η πλειοψηφία των οικογενειών με παιδιά στην ηλικία σου και ακόμη μικρότερα, βίωσε συνθήκες φτώχειας και ανεργίας χειρότερης και από τη σημερινή. Μεγάλος αγώνας για λίγο λάδι, ψωμί, για ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι. Ούτε συζήτηση βέβαια για έξοδο ή διασκέδαση. Ηταν πολλοί αυτοί που κάπνιζαν γόπες από τις στάσεις των λεωφορείων, όταν και αν έβρισκαν. Δεν έσπαγαν όμως περίπτερα για τσιγάρα ή μπακάλικα για φαγητό. Υπήρχε αξιοπρέπεια, η αξιοπρέπεια των φτωχών, ανεκτίμητης αξίας όπως δείχνουν χιλιάδες παραδείγματα φτωχών που στην πορεία της ζωής τους με σκληρή δουλειά σε ό,τι και αν έκαναν ή σπουδές με αφάνταστες δυσχέρειες και στερήσεις, τελικά τα κατάφεραν και ανταμείφθηκαν. Είσαι νέος, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου, προσπάθησε για μια νέα αρχή, δεν είναι αργά, προλαβαίνεις.
Εύχομαι η δικαιοσύνη και η κοινωνία, να μην σε στιγματίσουν, να μην σε απομονώσουν και η "τιμωρία" για την πράξη σου αυτή να έχει σχέση με την επιμόρφωσή σου έξω από σωφρονιστικά καταστήματα, με δασκάλους ή παρακολούθηση μαθημάτων σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.
Θα σβήσει από τη μνήμη το θλιβερό περιστατικό, θα μείνει σαν ένα κακό όνειρο, αν αλλάξεις πορεία στη ζωή σου μετά από αυτό. Δεν περισσεύει κανένας νέος αυτή τη δύσκολη περίοδο, μην παίρνετε σαν οδηγό τα κακά παραδείγματα αρκετών "μεγάλων" που έχουν τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, υπάρχουν πολλά και καλά παραδείγματα από την πλειοψηφία, είτε είναι στη ζωή είτε έχουν φύγει, ακολούθησέ τα, θα κερδίσεις το στοίχημα για την πραγματική ζωή αν το βάλεις".
Η επιστολή από τα "Χανιώτικα νέα" εδώ: http://www.haniotika-nea.gr/112497-%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%95%CE%A0%CE%99%20%CE%A4´%20%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%91%20.html
Η συγκινητική επιστολή του Φίλιππου Ηλιάκη προς τον νεαρό, έχει ως εξής:
"Νεαρέ συμπολίτη (δεν γνωρίζω το όνομά σου, μόνο ό,τι έχει γραφτεί στον Τύπο),
μετά τη δυσάρεστη έκπληξη και την οργή για την κλοπή της προτομής, δεν μπόρεσα, δεν θέλησα να πιστέψω την είδηση για το πού βρέθηκε, γιατί έγινε, πώς έγινε. Περνώντας οι μέρες το συνειδητοποιώ και σου απευθύνομαι δημόσια, πέρασε η οργή και στη θέση της είναι μόνο λύπη και προβληματισμός. Λύπη για το πού θα κατέληγε για δεύτερη φορά ο Κώστας μέσω της προτομής του (στον φυσικό του θάνατο τον έλειωσε ο Τούρκος πιλότος πέφτοντας πάνω του) και τώρα θα είχε την ίδια τύχη και η προτομή του σε έναν φούρνο). Προβληματισμό για σένα, είσαι τόσο νέος, πώς άντεξες να κτυπήσεις με βαριοπούλα το άψυχο σύμβολο με τη μορφή του προκειμένου να το δώσεις για λειώσιμο με αντάλλαγμα λίγες δεκάδες ευρώ.
Δεν φταις εσύ, αν δεν ήξερες ποιος και γιατί είναι εκεί. Ησουν μικρός πριν 6 χρόνια, άλλοι ίσως έπρεπε να σε έχουν ενημερώσει, ίσως και να το έκαναν, αλλά εσύ να το λησμόνησες. Θα γνωρίζεις όμως ότι όλα τα μνημεία, οι προτομές, οι ανδριάντες, οι εθνικές εορτές που και συ έχεις συμμετάσχει ως μικρός μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο τουλάχιστον, αφορούν θυσίες και αγώνες για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι, έστω και με τόσο μεγάλα οικονομικά προβλήματα (όπως και εσύ επικαλέστηκες για την πράξη σου, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα). Ομως δεν φταίνε γι' αυτό αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα μας. Είναι σύμβολα, είναι εκεί για να μας θυμίζουν ιστορικά, εθνικά γεγονότα. Το συγκεκριμένο μάλιστα δεν είχε καλλιτεχνική ή ιδιαίτερη χρηματική αξία, πέρα από τον συμβολισμό της πράξης, τη μνήμη και το όποιο μήνυμα μπορεί να δεχθεί ο επισκέπτης του.
Λίγες μόνο δεκαετίες πριν, η πλειοψηφία των οικογενειών με παιδιά στην ηλικία σου και ακόμη μικρότερα, βίωσε συνθήκες φτώχειας και ανεργίας χειρότερης και από τη σημερινή. Μεγάλος αγώνας για λίγο λάδι, ψωμί, για ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι. Ούτε συζήτηση βέβαια για έξοδο ή διασκέδαση. Ηταν πολλοί αυτοί που κάπνιζαν γόπες από τις στάσεις των λεωφορείων, όταν και αν έβρισκαν. Δεν έσπαγαν όμως περίπτερα για τσιγάρα ή μπακάλικα για φαγητό. Υπήρχε αξιοπρέπεια, η αξιοπρέπεια των φτωχών, ανεκτίμητης αξίας όπως δείχνουν χιλιάδες παραδείγματα φτωχών που στην πορεία της ζωής τους με σκληρή δουλειά σε ό,τι και αν έκαναν ή σπουδές με αφάνταστες δυσχέρειες και στερήσεις, τελικά τα κατάφεραν και ανταμείφθηκαν. Είσαι νέος, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου, προσπάθησε για μια νέα αρχή, δεν είναι αργά, προλαβαίνεις.
Εύχομαι η δικαιοσύνη και η κοινωνία, να μην σε στιγματίσουν, να μην σε απομονώσουν και η "τιμωρία" για την πράξη σου αυτή να έχει σχέση με την επιμόρφωσή σου έξω από σωφρονιστικά καταστήματα, με δασκάλους ή παρακολούθηση μαθημάτων σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.
Θα σβήσει από τη μνήμη το θλιβερό περιστατικό, θα μείνει σαν ένα κακό όνειρο, αν αλλάξεις πορεία στη ζωή σου μετά από αυτό. Δεν περισσεύει κανένας νέος αυτή τη δύσκολη περίοδο, μην παίρνετε σαν οδηγό τα κακά παραδείγματα αρκετών "μεγάλων" που έχουν τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, υπάρχουν πολλά και καλά παραδείγματα από την πλειοψηφία, είτε είναι στη ζωή είτε έχουν φύγει, ακολούθησέ τα, θα κερδίσεις το στοίχημα για την πραγματική ζωή αν το βάλεις".
Η επιστολή από τα "Χανιώτικα νέα" εδώ: http://www.haniotika-nea.gr/112497-%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%95%CE%A0%CE%99%20%CE%A4´%20%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%91%20.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου