Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
“Γιώργης Μανουσάκης: Νοσταλγός αιωνιότητας”. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη για τον μεγάλο ποιητή της Κρήτης.
Ετσι ήταν ο Γιώργης Μανουσάκης. Ενας οδοιπόρος της πόλης, του κόσμου και των ανθρώπων. Μια ανυπότακτη φωνή ελευθερίας. Ενας ανήσυχος πολίτης που εννοούσε να παρεμβαίνει σε ό,τι τον ενοχλούσε. Να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα αυτής της πόλης που τόσο αγάπησε.
Εραστής του ωραίου, δεν μπορούσε να βλέπει την πόλη να χάνει το χρώμα της. Φιλόσοφος της ζωής, παρατηρητής των ανθρώπων, προσέγγισε μέσα από το έργο του, τη ζωή και τον θάνατο, όσο λίγοι. Μοναχικός ο ίδιος, τόνιζε ότι "η μοναξιά είναι από το ένα μέρος πόνος, από το άλλο μέρος λύτρωση, γιατί καμιά φορά βρίσκει κανείς τον εαυτό του μόνο όταν είναι μόνος. Τον πραγματικό εαυτό του". Στο βιβλίο: "Το σώμα της σιωπής" περιλαμβάνεται το ποίημά του: "Μόνο η μοναξιά":
"Τα βλέμματά τους αδιάκοπα με φθείρουνε, πλανίζουν τις ακμές μου, τις γωνιές που συνθέτουν τη φυσιογνωμία μου, λίγο λίγο η μορφή μου στρογγυλεύει όσο να μοιάσει με τη δική τους, ένα λείο απρόσωπο πρόσωπο".
Ολα αυτά, τα περιέχει το ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη, ο οποίος με σεβασμό και αγάπη, συνομίλησε με τον ποιητή και έγινε κοινωνός του έργου του.
Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τη ζωή, το έργο και τη σκέψη του Γιώργη Μανουσάκη. Παράλληλα, περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τις παραστάσεις με γενικό τίτλο: "Το σκοτεινό μας υπόγειο", στο θέατρο: "Κυδωνία" που ήταν αφιερωμένες στον ποιητή. Στα πλάνα βλέπουμε τον ποιητή να ατενίζει το παλιό λιμάνι, αλλά και να παρακολουθεί, με ανήσυχο βλέμμα, από το σπίτι του στην οδό Πειραιώς, την κατεδάφιση των σπιτιών στην Τάμπια. Και εισερχόμαστε στο σύμπαν του Γιώργη Μανουσάκη που μας άφησε πέρυσι, έχοντας όμως παραμείνει εντός μας ως νοσταλγός αιωνιότητας.
(Χανιώτικα νέα - 10/2/2009)
“Γιώργης Μανουσάκης: Νοσταλγός αιωνιότητας”. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη για τον μεγάλο ποιητή της Κρήτης.
Ετσι ήταν ο Γιώργης Μανουσάκης. Ενας οδοιπόρος της πόλης, του κόσμου και των ανθρώπων. Μια ανυπότακτη φωνή ελευθερίας. Ενας ανήσυχος πολίτης που εννοούσε να παρεμβαίνει σε ό,τι τον ενοχλούσε. Να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα αυτής της πόλης που τόσο αγάπησε.
Εραστής του ωραίου, δεν μπορούσε να βλέπει την πόλη να χάνει το χρώμα της. Φιλόσοφος της ζωής, παρατηρητής των ανθρώπων, προσέγγισε μέσα από το έργο του, τη ζωή και τον θάνατο, όσο λίγοι. Μοναχικός ο ίδιος, τόνιζε ότι "η μοναξιά είναι από το ένα μέρος πόνος, από το άλλο μέρος λύτρωση, γιατί καμιά φορά βρίσκει κανείς τον εαυτό του μόνο όταν είναι μόνος. Τον πραγματικό εαυτό του". Στο βιβλίο: "Το σώμα της σιωπής" περιλαμβάνεται το ποίημά του: "Μόνο η μοναξιά":
"Τα βλέμματά τους αδιάκοπα με φθείρουνε, πλανίζουν τις ακμές μου, τις γωνιές που συνθέτουν τη φυσιογνωμία μου, λίγο λίγο η μορφή μου στρογγυλεύει όσο να μοιάσει με τη δική τους, ένα λείο απρόσωπο πρόσωπο".
Ολα αυτά, τα περιέχει το ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη, ο οποίος με σεβασμό και αγάπη, συνομίλησε με τον ποιητή και έγινε κοινωνός του έργου του.
Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τη ζωή, το έργο και τη σκέψη του Γιώργη Μανουσάκη. Παράλληλα, περιλαμβάνει στιγμιότυπα από τις παραστάσεις με γενικό τίτλο: "Το σκοτεινό μας υπόγειο", στο θέατρο: "Κυδωνία" που ήταν αφιερωμένες στον ποιητή. Στα πλάνα βλέπουμε τον ποιητή να ατενίζει το παλιό λιμάνι, αλλά και να παρακολουθεί, με ανήσυχο βλέμμα, από το σπίτι του στην οδό Πειραιώς, την κατεδάφιση των σπιτιών στην Τάμπια. Και εισερχόμαστε στο σύμπαν του Γιώργη Μανουσάκη που μας άφησε πέρυσι, έχοντας όμως παραμείνει εντός μας ως νοσταλγός αιωνιότητας.
(Χανιώτικα νέα - 10/2/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου