Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Πολυκαταστήματα, αλλά...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Το ένα μετά το άλλο τα πολυκαταστήματα ξεφυτρώνουν σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη. "Τα 'χουν όλα και συμφέρουν", λένε. Και εμείς συχνά τα προτιμάμε, ίσως γιατί νομίζουμε ότι θα κερδίσουμε χρόνο και χρήμα. Είναι όμως έτσι; Ή μόνον έτσι; Και πού βρίσκεται η επικοινωνία; Με τον ντόπιο μικρομεσαίο επιχειρηματία θα έχεις προσωπική επαφή, θα επικοινωνήσεις, θα μιλήσεις. Με το απρόσωπο πολυκατάστημα της όποιας πολυεθνικής εταιρείας, τι επαφή μπορείς να έχεις; Και τελικά η τοπική οικονομία πώς μπορεί να υποστηριχθεί; Με αγορές, συχνά αμφιβόλου ποιότητας, από ξενόφερτα καταστήματα; Η με την υποστήριξη του ντόπιου πωλητή της προτίμησής σου; Στον κόσμο της ελεύθερης οικονομίας, μπορεί η εξάπλωση των πολυεθνικών εταιρειών να είναι μοιραία. Όμως, το τι θα υποστηρίξουμε δεν είναι μοιραίο. Αφορά τη δική μας προσωπική ευθύνη για τον τόπο στον οποίο ζούμε και τους ανθρώπους του.

Βραδιά ευαισθησίας

“Η αλληλεγγύη είναι το πρώτο βήμα αντίστασης", έγραφε ο Κωστής Νικηφοράκης. Και μια τέτοια βραδιά, ευαισθησίας και αλληλεγγύης, ήταν το περασμένο Σάββατο στο Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών. Μια βραδιά για τα συσσίτια της Σπλάντζιας στα οποία ο Κωστής Νικηφοράκης είχε ενεργή συμμετοχή. Και αρκετός κόσμος βρέθηκε το Σαββατόβραδο στο Στέκι που εξέφρασε την υποστήριξή του στα συγκεκριμένα συσσίτια αυτής της ωραίας συνοικίας των Χανίων, που ακόμη και σήμερα διατηρεί χαρακτήρα γειτονιάς. Αλλωστε όπως σημειώνει το Στέκι, "η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι".
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 2/2/2009)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου