Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστή. Σε άλλες χώρες είναι πασίγνωστη και περιζήτητη. Είναι η χανιώτικη εταιρεία παραγωγής βιολογικού ελαιολάδου «Βιολέα» που μέρα με τη μέρα κατακτά τις αγορές του εξωτερικού και γνωρίζει παγκόσμιες διακρίσεις. Ο ιδρυτής της, Γιώργος Δημητριάδης, μας δίνει ένα λαμπρό παράδειγμα για τη γεωργία του μέλλοντος, μακριά από εξαρτήσεις, επιδοτήσεις και μπλόκα.
Ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με τη γεωργία το 1991, όταν ανέλαβε την περιουσία της οικογένειάς του. Περίπου 2.000 ελαιόδεντρα με συμβατική καλλιέργεια στο χωριό Αστρικας του Δήμου Κολυμπαρίου στον νομό Χανίων. Μετά δύο χρόνια, δηλαδή το 1993, είδε ότι έπρεπε να στραφεί σε άλλες καλλιέργειες γιατί με τα έσοδα από τη συμβατική δεν μπορούσε να ζήσει η οικογένειά του. Ετσι το 1995 ίδρυσε την «Βιολέα», η οποία δουλεύει επιτυχώς μέσω Διαδικτύου και αναπτύσσεται συνεχώς... Ο ίδιος σήμερα, στα 54 του, λέει στην «Ε»:
«Γύρω στο 1991 ανέλαβα την περιουσία της οικογένειάς μου. Αποφάσισα να δοκιμάσω πλήρη συμβατική καλλιέργεια. Και με τη βοήθεια, τότε, του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων κάναμε μια πολύ εντατική καλλιέργεια ελιάς στον Αστρικα του Δήμου Κολυμπαρίου. Στον τρίτο χρόνο φτάσαμε στο μάξιμουμ της απόδοσης του ελαιώνα και τότε, κατά σύμπτωση, είχαμε και τις υψηλότερες τιμές του ελαιολάδου έπειτα από μια δεκαετία.
«Ομως διαπίστωσα ότι με 2.000 δέντρα και με παραγωγή κοντά στους 10 τόνους ελαιολάδου δεν έβγαινα. Δεν μπορούσα να ζήσω την οικογένειά μου με δύο παιδιά, χωρίς να έχουμε τίποτα άλλο - στο νοίκι είμαι. Οπότε έπρεπε να κοιτάξουμε κάπου αλλού. Η απάντηση ήρθε όταν το 1993 έτρεξε το ΜΑΙΧ (Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων) για πρώτη φορά ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να δούμε πώς μπορεί να γίνει η βιοκαλλιέργεια στην ελιά. Ημουν στους τρεις-τέσσερις που συμμετείχαν σ' αυτό το πρόγραμμα. Μέσα στην επόμενη τριετία ξεκαθάρισε όλη η υπόθεση και είδαμε ότι όντως υπάρχει μία εναλλακτική λύση. Το 1995 ιδρύθηκε η "Βιολέα" και το 1997 είχαμε τις πρώτες εξαγωγές. Τώρα, δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτή τη στιγμή το προϊόν της "Βιολέα" δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά. Υπάρχουμε, όμως, στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία, στις Σκανδιναβικές χώρες, στη Βόρεια Ευρώπη, στη Γερμανία, στην Αγγλία και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας ανακαλύψουν και στην Ελλάδα».
Ο ίδιος επισημαίνει:
«Η πύλη προς την αγορά ήταν και είναι το Ιντερνετ. Χτυπήσαμε πόρτες του εξωτερικού και βασικά δεν είχαμε τότε ανταγωνισμό. Δηλαδή, τότε όλοι αυτοί οι εμπορικοί οίκοι είχαν ιταλικά, ισπανικά, γαλλικά αλλά όχι ελληνικά ελαιόλαδα. Ετσι, ήμασταν από τους πρώτους που εισαχθήκαμε στην αγορά και κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα να την κρατήσουμε, να συμμορφωθούμε με τα δικά τους στάνταρ».
«Το 1998 υπήρχε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ήθελε να ανοίξει την αγορά του ελαιολάδου στην Ιαπωνία και επέλεξε δύο-τρία ελαιόλαδα από κάθε χώρα για να τα προωθήσει στην αγορά της Ιαπωνίας. Ηταν δύο ιταλικά, ένα ισπανικό και ένα ελληνικό. Το ελληνικό ήταν της "Βιολέα". Σήμερα, η εταιρεία πάει πολύ καλύτερα. Τώρα αποκτήσαμε εγκαταστάσεις και υποδομές ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε την ποιότητα όχι μόνο στην παραγωγή αλλά και στη συσκευασία, στο εμπόριο και στο σέρβις. Είμαστε πιστοποιημένοι όχι μόνον οργανικά αλλά από διεθνείς οίκους, διεθνή πρότυπα και στάνταρ».
Οι ελαιώνες της «Βιολέα» βρίσκονται δυτικά των Χανίων Κρήτης, στα υψώματα του Αστρικα (300-350 μ. υψόμετρο) και εντός της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης Κολυμβαρίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία έντυπη έκδοση - 5/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=14213
Ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με τη γεωργία το 1991, όταν ανέλαβε την περιουσία της οικογένειάς του. Περίπου 2.000 ελαιόδεντρα με συμβατική καλλιέργεια στο χωριό Αστρικας του Δήμου Κολυμπαρίου στον νομό Χανίων. Μετά δύο χρόνια, δηλαδή το 1993, είδε ότι έπρεπε να στραφεί σε άλλες καλλιέργειες γιατί με τα έσοδα από τη συμβατική δεν μπορούσε να ζήσει η οικογένειά του. Ετσι το 1995 ίδρυσε την «Βιολέα», η οποία δουλεύει επιτυχώς μέσω Διαδικτύου και αναπτύσσεται συνεχώς... Ο ίδιος σήμερα, στα 54 του, λέει στην «Ε»:
«Γύρω στο 1991 ανέλαβα την περιουσία της οικογένειάς μου. Αποφάσισα να δοκιμάσω πλήρη συμβατική καλλιέργεια. Και με τη βοήθεια, τότε, του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων κάναμε μια πολύ εντατική καλλιέργεια ελιάς στον Αστρικα του Δήμου Κολυμπαρίου. Στον τρίτο χρόνο φτάσαμε στο μάξιμουμ της απόδοσης του ελαιώνα και τότε, κατά σύμπτωση, είχαμε και τις υψηλότερες τιμές του ελαιολάδου έπειτα από μια δεκαετία.
«Ομως διαπίστωσα ότι με 2.000 δέντρα και με παραγωγή κοντά στους 10 τόνους ελαιολάδου δεν έβγαινα. Δεν μπορούσα να ζήσω την οικογένειά μου με δύο παιδιά, χωρίς να έχουμε τίποτα άλλο - στο νοίκι είμαι. Οπότε έπρεπε να κοιτάξουμε κάπου αλλού. Η απάντηση ήρθε όταν το 1993 έτρεξε το ΜΑΙΧ (Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων) για πρώτη φορά ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να δούμε πώς μπορεί να γίνει η βιοκαλλιέργεια στην ελιά. Ημουν στους τρεις-τέσσερις που συμμετείχαν σ' αυτό το πρόγραμμα. Μέσα στην επόμενη τριετία ξεκαθάρισε όλη η υπόθεση και είδαμε ότι όντως υπάρχει μία εναλλακτική λύση. Το 1995 ιδρύθηκε η "Βιολέα" και το 1997 είχαμε τις πρώτες εξαγωγές. Τώρα, δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτή τη στιγμή το προϊόν της "Βιολέα" δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά. Υπάρχουμε, όμως, στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία, στις Σκανδιναβικές χώρες, στη Βόρεια Ευρώπη, στη Γερμανία, στην Αγγλία και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας ανακαλύψουν και στην Ελλάδα».
Ο ίδιος επισημαίνει:
«Η πύλη προς την αγορά ήταν και είναι το Ιντερνετ. Χτυπήσαμε πόρτες του εξωτερικού και βασικά δεν είχαμε τότε ανταγωνισμό. Δηλαδή, τότε όλοι αυτοί οι εμπορικοί οίκοι είχαν ιταλικά, ισπανικά, γαλλικά αλλά όχι ελληνικά ελαιόλαδα. Ετσι, ήμασταν από τους πρώτους που εισαχθήκαμε στην αγορά και κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα να την κρατήσουμε, να συμμορφωθούμε με τα δικά τους στάνταρ».
«Το 1998 υπήρχε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα που ήθελε να ανοίξει την αγορά του ελαιολάδου στην Ιαπωνία και επέλεξε δύο-τρία ελαιόλαδα από κάθε χώρα για να τα προωθήσει στην αγορά της Ιαπωνίας. Ηταν δύο ιταλικά, ένα ισπανικό και ένα ελληνικό. Το ελληνικό ήταν της "Βιολέα". Σήμερα, η εταιρεία πάει πολύ καλύτερα. Τώρα αποκτήσαμε εγκαταστάσεις και υποδομές ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε την ποιότητα όχι μόνο στην παραγωγή αλλά και στη συσκευασία, στο εμπόριο και στο σέρβις. Είμαστε πιστοποιημένοι όχι μόνον οργανικά αλλά από διεθνείς οίκους, διεθνή πρότυπα και στάνταρ».
Οι ελαιώνες της «Βιολέα» βρίσκονται δυτικά των Χανίων Κρήτης, στα υψώματα του Αστρικα (300-350 μ. υψόμετρο) και εντός της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης Κολυμβαρίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία έντυπη έκδοση - 5/2/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=14213
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου