Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Πώς ο θάνατος ενός ανθρώπου μπορεί να οδηγήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας των ατόμων πού τον περιτριγυρίζουν; Πώς η τεφροδόχος με τη στάχτη μιας μάνας, γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχτεί το κουβάρι των απωθημένων που κυριεύουν τους συγγενείς της; Πώς η «Αγρυπνία» μπροστά στην τεφροδόχο μπορεί να μετατραπεί σε ένα άνευ προηγουμένου λεκτικό μακελειό; Είναι ξημερώματα Κυριακής 2 Μαίου και εντός μου διατηρώ τους προβληματισμούς που μου δημιουργήθηκαν από τη θεατρική παράσταση την οποία παρακολούθησα λίγες ώρες πριν. Ο λόγος για την «Αγρυπνία»(1983) του Σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν που ανεβάζει η εταιρεία θεάτρου: «Μνήμη» στο θέατρο: «Κυδωνία». Μια «Αγρυπνία» διαφορετική από πολλές αλλά συγχρόνως τόσο κοντά στα ανθρώπινα πάθη και απωθημένα όσο ελάχιστες.
Το σκηνικό εκτυλίσσεται στο σαλόνι ενός σπιτιού μπροστά στη τεφροδόχο με τις στάχτες της νεκρής μάνας. Ο γιος με τη γυναίκα του επιστρέφουν στο σπίτι μετά την κηδεία… Λίγο αργότερα καταφτάνουν ο αδελφός του με τη σύζυγό του. Ο πρώτος αντιπαθεί τον αδελφό του αλλά βρίσκεται προ τετελεσμένων… Υποχρεώνεται να τον φιλοξενήσει αλλά δεν τον αντέχει. Και, αίφνης, αρχίζει μια λεκτική κόντρα μέσα από την οποία βγαίνουν στην επιφάνεια, εν μέσω της κατανάλωσης αλκοόλ, όλα τα πάθη και απωθημένα των δύο ζευγαριών. Η τεφροδόχος με τη στάχτη της νεκρής μάνας είναι η αφορμή για να βγει όλη η αλήθεια. Για να πει ο καθένας όσα είχε καλά κρυμμένα. Όσα αισθανόταν αλλά δίσταζε να εκφράσει.
Η ένταση δεν λείπει, όπως και οι σκηνές που από τη μια είναι κωμικές από την άλλη “ακραίες”. Σκηνές που, όμως, δεν διαφέρουν και πολύ από πραγματικές καταστάσεις.
Και όλα αυτά μέσα από χαρακτήρες καθημερινών ανθρώπων που αναζητούν νόημα στη ζωή τους, ευρισκόμενοι σε ταραγμένες σχέσεις και σκέψεις…
Είναι φανερό ότι ο Λαρς Νουρέν, γνωρίζει καλά την ανθρώπινη φύση και ως εκ τούτου το κείμενο του έργου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Είναι, παράλληλα, η συγκεκριμένη παράσταση, ίσως η καλύτερη ή έστω μιαν από τις καλύτερες παραστάσεις που έχει ανεβάσει η εταιρεία θεάτρου: «Μνήμη» όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται στα Χανιά.
Η «Αγρυπνία» παρουσιάζεται σε μετάφραση από τα σουηδικά Κώστα Κουκούλη και Ξενοφώντα Παγκαλιά, επιμέλεια του κειμένου της παράστασης και δραματουργική επεξεργασία Λίλας Τρουλλινού, σκηνοθεσία και αισθητική της παράστασης Μιχάλη Βιρβιδάκη, με βοηθό σκηνοθέτη τη Μαρία Μπαλαντίνου. Παίζουν οι ηθοποιοί Μιχάλης Βιρβιδάκης (Γιον), Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη (Σαρλότ), Μαρία Μπουλουγούρη (Μόνικα) και Αντώνης Παλιεράκης (Άλαν).
Σύμφωνα και με τον Μιχάλη Βιρβιδάκη,
πρόκειται για ένα έργο ανάλαφρο αλλά και σκληρό, ακραίο αλλά και εξαιρετικά κωμικό πάνω στην τρέλα του έρωτα, την σαγήνη του αλκοόλ, τη βιαιότητα των οικογενειακών σχέσεων, την παιδική ηλικία, τη σχέση με τη μητέρα…
Είναι μια παράσταση που αξίζει να δει το θεατρόφιλο κοινό. Όχι μόνο θα απολαύσει τους ηθοποιούς που υποστηρίζουν απόλυτα τους ρόλους τους, αλλά θα περάσει δυόμιση περίπου ώρες, γεμάτες ενδιαφέρον καθώς το συγκεκριμένο έργο «παίζει» με την ανθρώπινη ψυχολογία όσο λίγα. Πάνω απ΄ όλα μιλά στη ψυχή μας. Πρόκειται για θέατρο της ψυχής που έχει να στείλει πολλαπλά μηνύματα…
(Χανιώτικα νέα - 2/5/2010)
Πώς ο θάνατος ενός ανθρώπου μπορεί να οδηγήσει στην αποκάλυψη της αλήθειας των ατόμων πού τον περιτριγυρίζουν; Πώς η τεφροδόχος με τη στάχτη μιας μάνας, γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχτεί το κουβάρι των απωθημένων που κυριεύουν τους συγγενείς της; Πώς η «Αγρυπνία» μπροστά στην τεφροδόχο μπορεί να μετατραπεί σε ένα άνευ προηγουμένου λεκτικό μακελειό; Είναι ξημερώματα Κυριακής 2 Μαίου και εντός μου διατηρώ τους προβληματισμούς που μου δημιουργήθηκαν από τη θεατρική παράσταση την οποία παρακολούθησα λίγες ώρες πριν. Ο λόγος για την «Αγρυπνία»(1983) του Σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν που ανεβάζει η εταιρεία θεάτρου: «Μνήμη» στο θέατρο: «Κυδωνία». Μια «Αγρυπνία» διαφορετική από πολλές αλλά συγχρόνως τόσο κοντά στα ανθρώπινα πάθη και απωθημένα όσο ελάχιστες.
Το σκηνικό εκτυλίσσεται στο σαλόνι ενός σπιτιού μπροστά στη τεφροδόχο με τις στάχτες της νεκρής μάνας. Ο γιος με τη γυναίκα του επιστρέφουν στο σπίτι μετά την κηδεία… Λίγο αργότερα καταφτάνουν ο αδελφός του με τη σύζυγό του. Ο πρώτος αντιπαθεί τον αδελφό του αλλά βρίσκεται προ τετελεσμένων… Υποχρεώνεται να τον φιλοξενήσει αλλά δεν τον αντέχει. Και, αίφνης, αρχίζει μια λεκτική κόντρα μέσα από την οποία βγαίνουν στην επιφάνεια, εν μέσω της κατανάλωσης αλκοόλ, όλα τα πάθη και απωθημένα των δύο ζευγαριών. Η τεφροδόχος με τη στάχτη της νεκρής μάνας είναι η αφορμή για να βγει όλη η αλήθεια. Για να πει ο καθένας όσα είχε καλά κρυμμένα. Όσα αισθανόταν αλλά δίσταζε να εκφράσει.
Η ένταση δεν λείπει, όπως και οι σκηνές που από τη μια είναι κωμικές από την άλλη “ακραίες”. Σκηνές που, όμως, δεν διαφέρουν και πολύ από πραγματικές καταστάσεις.
Και όλα αυτά μέσα από χαρακτήρες καθημερινών ανθρώπων που αναζητούν νόημα στη ζωή τους, ευρισκόμενοι σε ταραγμένες σχέσεις και σκέψεις…
Είναι φανερό ότι ο Λαρς Νουρέν, γνωρίζει καλά την ανθρώπινη φύση και ως εκ τούτου το κείμενο του έργου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Είναι, παράλληλα, η συγκεκριμένη παράσταση, ίσως η καλύτερη ή έστω μιαν από τις καλύτερες παραστάσεις που έχει ανεβάσει η εταιρεία θεάτρου: «Μνήμη» όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται στα Χανιά.
Η «Αγρυπνία» παρουσιάζεται σε μετάφραση από τα σουηδικά Κώστα Κουκούλη και Ξενοφώντα Παγκαλιά, επιμέλεια του κειμένου της παράστασης και δραματουργική επεξεργασία Λίλας Τρουλλινού, σκηνοθεσία και αισθητική της παράστασης Μιχάλη Βιρβιδάκη, με βοηθό σκηνοθέτη τη Μαρία Μπαλαντίνου. Παίζουν οι ηθοποιοί Μιχάλης Βιρβιδάκης (Γιον), Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη (Σαρλότ), Μαρία Μπουλουγούρη (Μόνικα) και Αντώνης Παλιεράκης (Άλαν).
Σύμφωνα και με τον Μιχάλη Βιρβιδάκη,
πρόκειται για ένα έργο ανάλαφρο αλλά και σκληρό, ακραίο αλλά και εξαιρετικά κωμικό πάνω στην τρέλα του έρωτα, την σαγήνη του αλκοόλ, τη βιαιότητα των οικογενειακών σχέσεων, την παιδική ηλικία, τη σχέση με τη μητέρα…
Είναι μια παράσταση που αξίζει να δει το θεατρόφιλο κοινό. Όχι μόνο θα απολαύσει τους ηθοποιούς που υποστηρίζουν απόλυτα τους ρόλους τους, αλλά θα περάσει δυόμιση περίπου ώρες, γεμάτες ενδιαφέρον καθώς το συγκεκριμένο έργο «παίζει» με την ανθρώπινη ψυχολογία όσο λίγα. Πάνω απ΄ όλα μιλά στη ψυχή μας. Πρόκειται για θέατρο της ψυχής που έχει να στείλει πολλαπλά μηνύματα…
(Χανιώτικα νέα - 2/5/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου