Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η μπάρα είναι σε σχήμα Π, πά’ να πει οι θαμώνες είναι σε θέση να βλέπουν όλοι τα μάτια όλων – μια αρχέγονη στάση επικοινωνίας (μέσα από μια τάφρο ξεπήδησε το ήθος). Εντός αυτού του αρχετυπικού σχήματος κινείται ο Πέτρος τριάντα χρόνια τώρα, προσφέροντας ποτά και θαλπωρή και διδάσκοντας συμπεριφορά (όσο γίνεται κατανοητό κάτι τέτοιο).
Παράτησε την Κερατέα και τις σπουδές στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και έφτασε στα Χανιά με μόνα εφόδια το πάθος της ελευθερίας και της γνωριμίας του με τα κατάβαθα του ανθρώπου – απόφαση ζωής, όχι παίξε-γέλασε.
«Φαγκότο» είναι το όνομα του μπαρ, στον χώρο του οποίου «ιερουργεί» χωρίς σταματημό, χωρίς γκρίνια ή κάποιο παράπονο. Ισως το πιο τζαζ μπαρ της χώρας, ή έτσι θέλω να το βλέπω. Ενας ημιυπόγειος χώρος στην παλιά πόλη, ημικυλινδρικός, τον οποίο χρησιμοποιούσαν σαν φυλακή οι Ενετοί – φαντάζεστε πόση σοφία αλλά και πόνο κουβαλάνε οι τοίχοι του, πόσες κραυγές ημερώνει η αύρα του.
Αμέτρητες οι βραδιές μπλουζ - τζαζ - ροκ, αλλοδαπής και ελληνικής· το ηπειρώτικο μπλουζ είναι βαθιά λυτρωτικό, κάπως θρησκευτικό, ξεριζώνει καρδιές και σκοτίζει ψευδείς συνειδήσεις.
Ερχεται από τις απαρχές, σμιλεμένο από γόους και ουρλιαχτά ευθυμίας ταυτόχρονα, κατευνάζει θυμούς και συντροφεύει την εξορία κάθε μελαγχολίας.
Τόσοι αλαφιασμένοι έχουν περάσει από την μπάρα του, αμέτρητοι αλλόφρονες και εκκεντρικοί, λοξίες και ευθύφρονες – όλοι υπάκουοι στην «ιερότητα» του χώρου και αφοπλιζόμενοι από το πρόσωπο του Πέτρου: γελαστό, ήσυχο, αυστηρό, ολοζώντανο.
Ο χώρος ή σε δέχεται ή σε απορρίπτει, χωρίς κάποια προσπάθεια από κανέναν· εάν καταλάβεις πού βρίσκεσαι, μένεις, εάν όχι, φεύγεις χωρίς να σε εκβιάσουν, χωρίς καν να σε επιπλήξουν ή να σε λοιδορήσουν.
Ολα φαίνονται να κινούνται αυτόματα και μαγικά. Οσοι μένουν δεν αργούν να μυηθούν στη σιωπή ή να προβούν σε γδάρσιμο ψυχής, απολύτως σεβαστό από όλους.
Οι θαμώνες φτιάχνουν, είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, έναν άλλο κόσμο, ένα ξεχωριστό σύμπαν, στην απεραντοσύνη του οποίου κινούνται με αργούς, χορευτικούς ρυθμούς (ο χορός είναι εσωτερικός τις περισσότερες φορές)...
Σε τούτη την μπάρα δεν χωρούν επιδειξίες και εγωμανείς, «ευρωπαϊστές» και αρχοντόβλαχοι, μοδάτοι και στιλάτοι και όλα τούτα τα απεχθή που γέννησε η καταναλωτική μανία του δυτικού πολιτισμού (Εμείς, τάχα και οι άλλοι...).
Για λίγες νύχτες τα λέμε κάθε χρόνο, πίνοντας, σιωπώντας σιγοψιθυρίζοντας· πάντα παρών στην οιονεί μυσταγωγία ο Γιάννης, πολύτιμος και αεικίνητος συνάδελφος ο οποίος πέρασε την εφηβεία του στο διπλανό καφενείο (το περίφημο «Μελτέμι») και ανδρώθηκε στο «Φαγκότο». Ολη του η ζωή εκεί, ακόμη και τώρα, που έχει ξετρελαθεί με την κορούλα του.
«Φαγκότο» και «Μελτέμι» βρίσκονται στην οδό Αγγέλου, ίσως το καλύτερο δρομάκι των Χανίων. «Του χρόνου σταματάω» έλεγε και ξανάλεγε φέτος ο Πέτρος. Ουδείς του δίνει σημασία (εννοείται κανείς δεν τον πιστεύει...).
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 17/9/2017)
Link: https://www.efsyn.gr/arthro/stin-mpara
Η μπάρα είναι σε σχήμα Π, πά’ να πει οι θαμώνες είναι σε θέση να βλέπουν όλοι τα μάτια όλων – μια αρχέγονη στάση επικοινωνίας (μέσα από μια τάφρο ξεπήδησε το ήθος). Εντός αυτού του αρχετυπικού σχήματος κινείται ο Πέτρος τριάντα χρόνια τώρα, προσφέροντας ποτά και θαλπωρή και διδάσκοντας συμπεριφορά (όσο γίνεται κατανοητό κάτι τέτοιο).
Παράτησε την Κερατέα και τις σπουδές στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και έφτασε στα Χανιά με μόνα εφόδια το πάθος της ελευθερίας και της γνωριμίας του με τα κατάβαθα του ανθρώπου – απόφαση ζωής, όχι παίξε-γέλασε.
«Φαγκότο» είναι το όνομα του μπαρ, στον χώρο του οποίου «ιερουργεί» χωρίς σταματημό, χωρίς γκρίνια ή κάποιο παράπονο. Ισως το πιο τζαζ μπαρ της χώρας, ή έτσι θέλω να το βλέπω. Ενας ημιυπόγειος χώρος στην παλιά πόλη, ημικυλινδρικός, τον οποίο χρησιμοποιούσαν σαν φυλακή οι Ενετοί – φαντάζεστε πόση σοφία αλλά και πόνο κουβαλάνε οι τοίχοι του, πόσες κραυγές ημερώνει η αύρα του.
Αμέτρητες οι βραδιές μπλουζ - τζαζ - ροκ, αλλοδαπής και ελληνικής· το ηπειρώτικο μπλουζ είναι βαθιά λυτρωτικό, κάπως θρησκευτικό, ξεριζώνει καρδιές και σκοτίζει ψευδείς συνειδήσεις.
Ερχεται από τις απαρχές, σμιλεμένο από γόους και ουρλιαχτά ευθυμίας ταυτόχρονα, κατευνάζει θυμούς και συντροφεύει την εξορία κάθε μελαγχολίας.
Τόσοι αλαφιασμένοι έχουν περάσει από την μπάρα του, αμέτρητοι αλλόφρονες και εκκεντρικοί, λοξίες και ευθύφρονες – όλοι υπάκουοι στην «ιερότητα» του χώρου και αφοπλιζόμενοι από το πρόσωπο του Πέτρου: γελαστό, ήσυχο, αυστηρό, ολοζώντανο.
Ο χώρος ή σε δέχεται ή σε απορρίπτει, χωρίς κάποια προσπάθεια από κανέναν· εάν καταλάβεις πού βρίσκεσαι, μένεις, εάν όχι, φεύγεις χωρίς να σε εκβιάσουν, χωρίς καν να σε επιπλήξουν ή να σε λοιδορήσουν.
Ολα φαίνονται να κινούνται αυτόματα και μαγικά. Οσοι μένουν δεν αργούν να μυηθούν στη σιωπή ή να προβούν σε γδάρσιμο ψυχής, απολύτως σεβαστό από όλους.
Οι θαμώνες φτιάχνουν, είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, έναν άλλο κόσμο, ένα ξεχωριστό σύμπαν, στην απεραντοσύνη του οποίου κινούνται με αργούς, χορευτικούς ρυθμούς (ο χορός είναι εσωτερικός τις περισσότερες φορές)...
Σε τούτη την μπάρα δεν χωρούν επιδειξίες και εγωμανείς, «ευρωπαϊστές» και αρχοντόβλαχοι, μοδάτοι και στιλάτοι και όλα τούτα τα απεχθή που γέννησε η καταναλωτική μανία του δυτικού πολιτισμού (Εμείς, τάχα και οι άλλοι...).
Για λίγες νύχτες τα λέμε κάθε χρόνο, πίνοντας, σιωπώντας σιγοψιθυρίζοντας· πάντα παρών στην οιονεί μυσταγωγία ο Γιάννης, πολύτιμος και αεικίνητος συνάδελφος ο οποίος πέρασε την εφηβεία του στο διπλανό καφενείο (το περίφημο «Μελτέμι») και ανδρώθηκε στο «Φαγκότο». Ολη του η ζωή εκεί, ακόμη και τώρα, που έχει ξετρελαθεί με την κορούλα του.
«Φαγκότο» και «Μελτέμι» βρίσκονται στην οδό Αγγέλου, ίσως το καλύτερο δρομάκι των Χανίων. «Του χρόνου σταματάω» έλεγε και ξανάλεγε φέτος ο Πέτρος. Ουδείς του δίνει σημασία (εννοείται κανείς δεν τον πιστεύει...).
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 17/9/2017)
Link: https://www.efsyn.gr/arthro/stin-mpara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου