Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
«Καυτός» αναμένεται ο φετινός Αύγουστος. Οχι λόγω της ζέστης. Αλλά λόγω της τσέπης. Που θα αδειάσει εντελώς καθώς οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν το ειδικό τέλος ακινήτων, αλλά και την Εφορία. Και έπεται συνέχεια…
Οχι μόνο στην Ελλάδα. Πλέον και στην Ισπανία.
Πώς, όμως, θα συντελεστεί ανάπτυξη; Πώς θα κινηθεί η αγορά; Με άδειες τσέπες;
Μάλλον, δεν νοιάζει την τρόικα η εξαθλίωση των λαών. Μάλλον, οι «μεγάλοι» της Ευρώπης αρέσκονται να παίζουν με τις αντοχές μας. Με μόνιμο πια επιχείρημα το να μην πτωχεύσει η χώρα.
Στο όνομα, όμως, της σωτηρίας της χώρας, πτωχεύει η κοινωνία της. Πλέον, ολοένα και περισσότεροι πολίτες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Και φαίνεται σαν να μην έχει πάτο το βαρέλι των μέτρων.
Ποιοι, όμως, από αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις, μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια, τα παιδιά της κρίσης. Τη γενιά όχι πια των 700, αλλά των 500 ευρώ; Τους νέους ανθρώπους που μεγαλώνουν σε ένα τόσο αβέβαιο περιβάλλον και να τους μιλήσουν για δικαιώματα, ισονομία, δικαιοσύνη; Ποιος μπορεί να καταλάβει τις αγωνίες αυτών των ανθρώπων που θα συγκροτήσουν τον μελλοντικό κόσμο.
Τα παιδιά της κρίσης είναι εδώ. Στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Μεγαλώνουν, θυμώνουν, αντιστέκονται, εξοργίζονται, εξεγείρονται. Δεν θέλουν να ζήσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Επιθυμούν να γκρεμίσουν τον παλαιό κόσμο. Επιζητούν ένα άλλο μέλλον.
Με ανθρωπιά, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια.
Αυτή τη στιγμή, οι πρωτοβουλίες φορέων και πολιτών υπέρ αδυνάτων, τα δίκτυα ανταλλαγών, τα συσσίτια αλληλεγγύης και άλλες δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα, δείχνουν τον δρόμο. Στην εποχή της κρίσης, κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος…
(Χανιώτικα νέα - 14/7/2012)
«Καυτός» αναμένεται ο φετινός Αύγουστος. Οχι λόγω της ζέστης. Αλλά λόγω της τσέπης. Που θα αδειάσει εντελώς καθώς οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν το ειδικό τέλος ακινήτων, αλλά και την Εφορία. Και έπεται συνέχεια…
Οχι μόνο στην Ελλάδα. Πλέον και στην Ισπανία.
Πώς, όμως, θα συντελεστεί ανάπτυξη; Πώς θα κινηθεί η αγορά; Με άδειες τσέπες;
Μάλλον, δεν νοιάζει την τρόικα η εξαθλίωση των λαών. Μάλλον, οι «μεγάλοι» της Ευρώπης αρέσκονται να παίζουν με τις αντοχές μας. Με μόνιμο πια επιχείρημα το να μην πτωχεύσει η χώρα.
Στο όνομα, όμως, της σωτηρίας της χώρας, πτωχεύει η κοινωνία της. Πλέον, ολοένα και περισσότεροι πολίτες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Και φαίνεται σαν να μην έχει πάτο το βαρέλι των μέτρων.
Ποιοι, όμως, από αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις, μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια, τα παιδιά της κρίσης. Τη γενιά όχι πια των 700, αλλά των 500 ευρώ; Τους νέους ανθρώπους που μεγαλώνουν σε ένα τόσο αβέβαιο περιβάλλον και να τους μιλήσουν για δικαιώματα, ισονομία, δικαιοσύνη; Ποιος μπορεί να καταλάβει τις αγωνίες αυτών των ανθρώπων που θα συγκροτήσουν τον μελλοντικό κόσμο.
Τα παιδιά της κρίσης είναι εδώ. Στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Μεγαλώνουν, θυμώνουν, αντιστέκονται, εξοργίζονται, εξεγείρονται. Δεν θέλουν να ζήσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Επιθυμούν να γκρεμίσουν τον παλαιό κόσμο. Επιζητούν ένα άλλο μέλλον.
Με ανθρωπιά, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια.
Αυτή τη στιγμή, οι πρωτοβουλίες φορέων και πολιτών υπέρ αδυνάτων, τα δίκτυα ανταλλαγών, τα συσσίτια αλληλεγγύης και άλλες δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα, δείχνουν τον δρόμο. Στην εποχή της κρίσης, κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος…
(Χανιώτικα νέα - 14/7/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου