Το παρακάτω ενδιαφέρον άρθρο για τον αγροτικό τομέα, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα
agrocosmos.com από την οποία το αναδημοσιεύουμε:
Του Γιώργου Τζωρτζάκη,
Προέδρου της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηρακλείου(ΟΑΣΝΗ)
Ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης έτσι όπως τον γνωρίσαμε έκλεισε. Η εθνική αφαίμαξη, κάθε έννοιας εισοδήματος συνεχίζεται με την συμφωνία για το Γ΄ μνημόνιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις με άγνωστη κατάληξη.
Η Ελλάδα συνεχίζει να θυσιάζεται, να ταπεινώνεται, να διασύρεται, να εκλιπαρεί. Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά, πληρώνει το λογαριασμό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της συγκέντρωσης του παγκόσμιου πλούτου στους λίγους και ισχυρούς.
Η ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς αιμορραγεί, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, η παραγωγή συρρικνώνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι απολύσεις πλέον καθημερινότητα, η νέα μετανάστευση με πρωταγωνιστές τη νέα γενιά, τους νέους επιστήμονες, σε ασύλληπτα νούμερα.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Τι έφταιξε άραγε; Ποιοί ευθύνονται;
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές αλλά άκρως πολιτικές. Διαχρονικές γιατί από την μεταπολίτευση έως σήμερα οι κυβερνώντες γνώριζαν το αποτέλεσμα και ως μεθυσμένοι καπετάνιοι έβλεπαν το καράβι να οδηγείται στην ξέρα και αυτοί τραγουδούσαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει πολύ δουλειά και σίγουρα πολλά ράμματα για πολλές γούνες.
Εμείς ως αγρότες διαθέτουμε ένα μοναδικό προνόμιο, το θλιβερό προνόμιο της διαρκούς χρεοκοπίας.
Μιας χρεοκοπίας που συστηματικά μας οδήγησαν, όσοι όψιμα ανακάλυψαν, την αγροτική παραγωγή και την Ελλάδα της παραγωγής ως μέσω ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας.
Εμείς οι αγρότες που επί τέσσερις δεκαετίες διαμαρτυρόμαστε, διαδηλώνουμε, συγκρουόμαστε, και αντιστεκόμαστε στην αγροτική χρεοκοπία, για το σύστημα είμαστε γραφικοί, ξεχασμένοι στο χρόνο, ρομαντικοί, ακόμα και σε πολλές περιπτώσεις «εκνευριστικοί».
Το αποτέλεσμα;
Το κόστος παραγωγής εκτινάχθηκε στα ύψη, κανένας έλεγχος, σε κανέναν και για τίποτα.
Η αγροτική έρευνα πέρασε στις πολυεθνικές, τα εθνικά ιδρύματα αγροτικής έρευνας συρρικνώθηκαν, τα πανεπιστήμια έγιναν μελέτες και τεχνικά δελτία.
Το εμπορικό ισοζύγιο πήρε εφιαλτικές διαστάσεις, φτάσαμε να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα όχι πλέον στην έλλειψη αλλά στην καρδιά της τοπικής παραγωγής.
Οι κρατικές υπηρεσίες μετατράπηκαν σε απλούς παρατηρητές και γέμισαν γραφειοκράτες.
Και το γαϊτανάκι της ατέλειωτης τρέλας καλά κρατεί.
Η φορολογία στην πράξη απέκτησε άρωμα υπαίθρου.
Φορολογούν την ακαρπία, την ξηρασία, την εγκατάλειψη τις καταστροφές. Φορολογούν τις εξευτελιστικές τιμές και τη μη διάθεση των προϊόντων μας.
Όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση.
Την ώρα που το Γ΄ μνημόνιο στέκει απειλητικά πάνω κι από τους αγρότες τα πολιτικά κόμματα στρέφονται για μια ακόμη φορά στούς παραγωγούς ζητώντας την ψήφο τους. Χωρίς καμία ξεκάθαρη θέση για την καταστροφική φορολόγηση των αγροτών. Χωρίς καμία αναφορά και σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της υπαίθρου και τη χάραξη επιτέλους μιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
(Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο agrocosmos.com)
agrocosmos.com από την οποία το αναδημοσιεύουμε:
Του Γιώργου Τζωρτζάκη,
Προέδρου της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηρακλείου(ΟΑΣΝΗ)
Ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης έτσι όπως τον γνωρίσαμε έκλεισε. Η εθνική αφαίμαξη, κάθε έννοιας εισοδήματος συνεχίζεται με την συμφωνία για το Γ΄ μνημόνιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις με άγνωστη κατάληξη.
Η Ελλάδα συνεχίζει να θυσιάζεται, να ταπεινώνεται, να διασύρεται, να εκλιπαρεί. Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά, πληρώνει το λογαριασμό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της συγκέντρωσης του παγκόσμιου πλούτου στους λίγους και ισχυρούς.
Η ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς αιμορραγεί, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, η παραγωγή συρρικνώνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι απολύσεις πλέον καθημερινότητα, η νέα μετανάστευση με πρωταγωνιστές τη νέα γενιά, τους νέους επιστήμονες, σε ασύλληπτα νούμερα.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Τι έφταιξε άραγε; Ποιοί ευθύνονται;
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές αλλά άκρως πολιτικές. Διαχρονικές γιατί από την μεταπολίτευση έως σήμερα οι κυβερνώντες γνώριζαν το αποτέλεσμα και ως μεθυσμένοι καπετάνιοι έβλεπαν το καράβι να οδηγείται στην ξέρα και αυτοί τραγουδούσαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει πολύ δουλειά και σίγουρα πολλά ράμματα για πολλές γούνες.
Εμείς ως αγρότες διαθέτουμε ένα μοναδικό προνόμιο, το θλιβερό προνόμιο της διαρκούς χρεοκοπίας.
Μιας χρεοκοπίας που συστηματικά μας οδήγησαν, όσοι όψιμα ανακάλυψαν, την αγροτική παραγωγή και την Ελλάδα της παραγωγής ως μέσω ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας.
Εμείς οι αγρότες που επί τέσσερις δεκαετίες διαμαρτυρόμαστε, διαδηλώνουμε, συγκρουόμαστε, και αντιστεκόμαστε στην αγροτική χρεοκοπία, για το σύστημα είμαστε γραφικοί, ξεχασμένοι στο χρόνο, ρομαντικοί, ακόμα και σε πολλές περιπτώσεις «εκνευριστικοί».
Το αποτέλεσμα;
Το κόστος παραγωγής εκτινάχθηκε στα ύψη, κανένας έλεγχος, σε κανέναν και για τίποτα.
Η αγροτική έρευνα πέρασε στις πολυεθνικές, τα εθνικά ιδρύματα αγροτικής έρευνας συρρικνώθηκαν, τα πανεπιστήμια έγιναν μελέτες και τεχνικά δελτία.
Το εμπορικό ισοζύγιο πήρε εφιαλτικές διαστάσεις, φτάσαμε να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα όχι πλέον στην έλλειψη αλλά στην καρδιά της τοπικής παραγωγής.
Οι κρατικές υπηρεσίες μετατράπηκαν σε απλούς παρατηρητές και γέμισαν γραφειοκράτες.
Και το γαϊτανάκι της ατέλειωτης τρέλας καλά κρατεί.
Η φορολογία στην πράξη απέκτησε άρωμα υπαίθρου.
Φορολογούν την ακαρπία, την ξηρασία, την εγκατάλειψη τις καταστροφές. Φορολογούν τις εξευτελιστικές τιμές και τη μη διάθεση των προϊόντων μας.
Όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση.
Την ώρα που το Γ΄ μνημόνιο στέκει απειλητικά πάνω κι από τους αγρότες τα πολιτικά κόμματα στρέφονται για μια ακόμη φορά στούς παραγωγούς ζητώντας την ψήφο τους. Χωρίς καμία ξεκάθαρη θέση για την καταστροφική φορολόγηση των αγροτών. Χωρίς καμία αναφορά και σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της υπαίθρου και τη χάραξη επιτέλους μιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
(Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο agrocosmos.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου