Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Μεγάλη Εβδομάδα 2014. Με την κοινωνία να έχει ξεπεράσει τα όριά της, ελέω της οικονομικής κρίσης, και την Ελλάδα να κινείται σε ρυθμό εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και στην Ευρώπη. Αλλά ας σκεφτούμε ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, που δεν θα χαθεί ποτέ. Οχι, βέβαια, αυτή των πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων. Αλλά εκείνη της παρέας και του γλεντιού. Μια Ελλάδα που συνυπάρχει, ειδικά αυτές τις χρονιάρες μέρες, σε σπίτια και πλατείες. Τόσο στις πόλεις όσο και -κυρίως- στην ύπαιθρο.
Μεγάλη Εβδομάδα 2014. Και ο νους βρίσκεται στους ανθρώπους που είναι μόνοι. Στον κόσμο που βιώνει όχι τα Πάθη μιας εβδομάδας, αλλά ετών. Των ετών του μνημονίου. Ομως, αυτά τα χρόνια αποτελούν αφορμή για αναθεώρηση και περισυλλογή. Για μιαν άλλη αντίληψη. Πιο κοινωνική και συλλογική. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλη την Ελλάδα έχουν αυξηθεί οι συνεργατικές – συνεταιριστικές επιχειρήσεις από νέους, ως επί το πλείστον, ανθρώπους. Ούτε είναι τυχαίο ότι έχουν εμφανιστεί νέες ομάδες και συλλογικότητες, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, κοινωνικές κουζίνες, που χωρίς καμία ιδιοτέλεια στηρίζουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, παρέχουν ρούχα, τρόφιμα και φάρμακα σε άπορους και ανήμπορους. Το πέρασμα από το «εγώ» στο «εμείς» δεν είναι, φυσικά, εύκολο. Είναι, όμως, εφικτό. Και το δείχνει η πράξη. Οπου κι αν κοιτάξει κανείς στη χώρα, θα βρει τέτοιες δραστηριότητες που το αποδεικνύουν. Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν. Και ευκαιρία για ένα ακόμα πέρασμα στο «εμείς». Για την Ελλάδα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε. Αυτήν που ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να ισοπεδώσει. Και για έναν άλλον κόσμο. Που είναι εφικτός.
(16/4/2014)
Μεγάλη Εβδομάδα 2014. Με την κοινωνία να έχει ξεπεράσει τα όριά της, ελέω της οικονομικής κρίσης, και την Ελλάδα να κινείται σε ρυθμό εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και στην Ευρώπη. Αλλά ας σκεφτούμε ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, που δεν θα χαθεί ποτέ. Οχι, βέβαια, αυτή των πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων. Αλλά εκείνη της παρέας και του γλεντιού. Μια Ελλάδα που συνυπάρχει, ειδικά αυτές τις χρονιάρες μέρες, σε σπίτια και πλατείες. Τόσο στις πόλεις όσο και -κυρίως- στην ύπαιθρο.
Μεγάλη Εβδομάδα 2014. Και ο νους βρίσκεται στους ανθρώπους που είναι μόνοι. Στον κόσμο που βιώνει όχι τα Πάθη μιας εβδομάδας, αλλά ετών. Των ετών του μνημονίου. Ομως, αυτά τα χρόνια αποτελούν αφορμή για αναθεώρηση και περισυλλογή. Για μιαν άλλη αντίληψη. Πιο κοινωνική και συλλογική. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλη την Ελλάδα έχουν αυξηθεί οι συνεργατικές – συνεταιριστικές επιχειρήσεις από νέους, ως επί το πλείστον, ανθρώπους. Ούτε είναι τυχαίο ότι έχουν εμφανιστεί νέες ομάδες και συλλογικότητες, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, κοινωνικές κουζίνες, που χωρίς καμία ιδιοτέλεια στηρίζουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, παρέχουν ρούχα, τρόφιμα και φάρμακα σε άπορους και ανήμπορους. Το πέρασμα από το «εγώ» στο «εμείς» δεν είναι, φυσικά, εύκολο. Είναι, όμως, εφικτό. Και το δείχνει η πράξη. Οπου κι αν κοιτάξει κανείς στη χώρα, θα βρει τέτοιες δραστηριότητες που το αποδεικνύουν. Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν. Και ευκαιρία για ένα ακόμα πέρασμα στο «εμείς». Για την Ελλάδα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε. Αυτήν που ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να ισοπεδώσει. Και για έναν άλλον κόσμο. Που είναι εφικτός.
(16/4/2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου