Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ
Αφού ως εξουσία απεδείχθη παντελώς ανίκανη να διαμορφώσει μια μεταναστευτική πολιτική και να διαχειριστεί το μεγάλο κύμα των δυστυχισμένων ανθρώπων που ο πόλεμος, η πείνα και οι ανθρωπιστικές καταστροφές παράγουν και επιβάλουν κάθε φορά οι ισχυροί της Γης, τώρα βρήκε τη λύση. Οι μετανάστες σε στρατόπεδα.
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης φαίνεται ότι δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Είναι και κάτι πολύ σύγχρονο.
Ποιοι μπαίνουν σε στρατόπεδα; Μα οι ενοχλητικοί, οι διαφορετικοί, οι ανεπιθύμητοι, στους οποίους επιβάλλεται άρση κάθε δικαιώματος ακόμα και του πιο θεμελιώδους, αφού ο κυρίαρχος, ο εκάστοτε κυρίαρχος, τον προσδιορίζει ως κίνδυνο, ως επικίνδυνο, ως αποδιοπομπαίο. Πάει περίπατο η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων. αγαθών, πληροφοριών.
Αντί να σημαίνει κίνδυνο η ακινησία, κίνδυνο στις μέρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού αποτελεί η κίνηση… Μια ακινησία που μας συσκοτίζει το μέλλον, μας κρύβει τους ανοιχτούς ορίζοντες και μας καταδικάζει στην ανασφάλεια της ασφάλειας του συρματοπλέγματος. Μας αγκιστρώνει στο παρελθόν και δεν μας αφήνει να ανοιχτούμε στο μέλλον. Ετσι το σύστημα πολιτογραφεί την εξαίρεση ως κανονικότητα. Παρουσιάζει το στρατόπεδο και τον περιορισμό ως αναγκαιότητα, ως ασφάλεια του συστήματος. Και μέσω του μηχανισμού ελέγχου της γνώμης και της συμπεριφοράς των πολιτών, το παρουσιάζει και ως αναγκαία λύση. Πώς αλλιώς θα επανεκλεγόταν ο Χρυσοχοΐδης.
Στο στρατόπεδο θα κλειστούν σήμερα οι μετανάστες, χθες οι ψυχιατρικοί ασθενείς, αύριο οι τοξικομανείς, μεθαύριο οι άνεργοι που θα αναπτύξουν ψυχιατρικά συμπτώματα. Γενικώς οι ενοχλητικοί, οι παρίες, οι βρώμικοι, οι μαύροι, οι φορείς AIDS κ.λπ. Περιττοί άνθρωποι, γυμνές ζωές, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διαπραγματευτικότητα, χωρίς δύναμη.
Ακόμα πιο φρικώδες το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της εξουσίας «Στόχος είναι η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, η δημιουργία θέσεων εργασίας!!».
Στον ίδιο παράλληλο και ο άλλος μνημονιακός υπουργός Λοβέρδος -επανεκλεγείς κι αυτός- αφού διαπόμπευσαν τη δύστυχη ιερόδουλη φορέα του AIDS ικανοποιώντας το φιλοθεάμον κοινό.
Η δόμηση και λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν είναι μια παρέκκλιση του συστήματος αλλά μια εφαρμογή του, ένας τρόπος ύπαρξής του.
Θεμελιώνεται δε πάνω στην αδιαφορία των πολιτών, πάνω στο υποκριτικό διαπόρημα όλων μας «πώς γίνονται αυτά τα πράγματα;». Όμως το θέμα μας αφορά όλους.
Αγωνιζόμαστε για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ή όχι; Αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος σημαίνει, ως χώρα σύνορο της Ε.Ε., να αναδείξομε το πρόβλημα έστω και την ύστατη ώρα και όχι να λειτουργούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται και όχι μόνον δεν λύνεται το πρόβλημα των μεταναστών αλλά αντίθετα αναδύονται τα πιο βάρβαρα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και τα πιο σκληρά κοινωνικά αντανακλαστικά.
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)
Αφού ως εξουσία απεδείχθη παντελώς ανίκανη να διαμορφώσει μια μεταναστευτική πολιτική και να διαχειριστεί το μεγάλο κύμα των δυστυχισμένων ανθρώπων που ο πόλεμος, η πείνα και οι ανθρωπιστικές καταστροφές παράγουν και επιβάλουν κάθε φορά οι ισχυροί της Γης, τώρα βρήκε τη λύση. Οι μετανάστες σε στρατόπεδα.
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης φαίνεται ότι δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Είναι και κάτι πολύ σύγχρονο.
Ποιοι μπαίνουν σε στρατόπεδα; Μα οι ενοχλητικοί, οι διαφορετικοί, οι ανεπιθύμητοι, στους οποίους επιβάλλεται άρση κάθε δικαιώματος ακόμα και του πιο θεμελιώδους, αφού ο κυρίαρχος, ο εκάστοτε κυρίαρχος, τον προσδιορίζει ως κίνδυνο, ως επικίνδυνο, ως αποδιοπομπαίο. Πάει περίπατο η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων. αγαθών, πληροφοριών.
Αντί να σημαίνει κίνδυνο η ακινησία, κίνδυνο στις μέρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού αποτελεί η κίνηση… Μια ακινησία που μας συσκοτίζει το μέλλον, μας κρύβει τους ανοιχτούς ορίζοντες και μας καταδικάζει στην ανασφάλεια της ασφάλειας του συρματοπλέγματος. Μας αγκιστρώνει στο παρελθόν και δεν μας αφήνει να ανοιχτούμε στο μέλλον. Ετσι το σύστημα πολιτογραφεί την εξαίρεση ως κανονικότητα. Παρουσιάζει το στρατόπεδο και τον περιορισμό ως αναγκαιότητα, ως ασφάλεια του συστήματος. Και μέσω του μηχανισμού ελέγχου της γνώμης και της συμπεριφοράς των πολιτών, το παρουσιάζει και ως αναγκαία λύση. Πώς αλλιώς θα επανεκλεγόταν ο Χρυσοχοΐδης.
Στο στρατόπεδο θα κλειστούν σήμερα οι μετανάστες, χθες οι ψυχιατρικοί ασθενείς, αύριο οι τοξικομανείς, μεθαύριο οι άνεργοι που θα αναπτύξουν ψυχιατρικά συμπτώματα. Γενικώς οι ενοχλητικοί, οι παρίες, οι βρώμικοι, οι μαύροι, οι φορείς AIDS κ.λπ. Περιττοί άνθρωποι, γυμνές ζωές, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διαπραγματευτικότητα, χωρίς δύναμη.
Ακόμα πιο φρικώδες το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της εξουσίας «Στόχος είναι η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, η δημιουργία θέσεων εργασίας!!».
Στον ίδιο παράλληλο και ο άλλος μνημονιακός υπουργός Λοβέρδος -επανεκλεγείς κι αυτός- αφού διαπόμπευσαν τη δύστυχη ιερόδουλη φορέα του AIDS ικανοποιώντας το φιλοθεάμον κοινό.
Η δόμηση και λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν είναι μια παρέκκλιση του συστήματος αλλά μια εφαρμογή του, ένας τρόπος ύπαρξής του.
Θεμελιώνεται δε πάνω στην αδιαφορία των πολιτών, πάνω στο υποκριτικό διαπόρημα όλων μας «πώς γίνονται αυτά τα πράγματα;». Όμως το θέμα μας αφορά όλους.
Αγωνιζόμαστε για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ή όχι; Αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος σημαίνει, ως χώρα σύνορο της Ε.Ε., να αναδείξομε το πρόβλημα έστω και την ύστατη ώρα και όχι να λειτουργούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται και όχι μόνον δεν λύνεται το πρόβλημα των μεταναστών αλλά αντίθετα αναδύονται τα πιο βάρβαρα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και τα πιο σκληρά κοινωνικά αντανακλαστικά.
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου