Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Συχνά ακούμε το τελευταίο διάστημα κόμματα αλλά ακόμα και κυβερνητικά στελέχη να επικαλούνται τις κλιματικές αλλαγές και να κάνουν λόγο για την ανάγκη «πράσινης» ανάπτυξης. Πώς όμως μπορεί να συντελεστεί «πράσινη» ανάπτυξη όταν τόσο εκείνοι οι οποίοι την προτείνουν –και εννοώ στα μεγάλα κόμματα – όσο και εμείς οι πολίτες, απέχουμε μακράν από μιαν τέτοια αντίληψη; Γιατί απέχουμε; Δημοσιεύτηκε χθες σε αθηναϊκή εφημερίδα («Ελευθεροτυπία») ένα άρθρο του γνωστού για τις περιβαλλοντικές του ευαισθησίες, πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, καθηγητή Γιάννη Φίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων επισημαίνει: «Ας δούμε με δύο απλά παραδείγματα πόσο πράσινη είναι η κατάσταση της Ελλάδας. Πηγαίνετε σ' ένα κατάστημα να ψωνίσετε μπαταρίες, τις οποίες σας τις δίνουν σε μια πλαστική σακούλα. Παίρνετε από το φαρμακείο διπλά φάρμακα, κι αυτά σε πλαστική σακούλα, και ψωνίζετε ψωμί επίσης σε πλαστική τσάντα. Αν μετά κάνετε μπάνιο στη θάλασσα και φυσάει άνεμος προς τη στεριά, κολυμπάτε κατά πάσαν πιθανότητα σε μια σούπα πλαστικών κομματιών και αντικειμένων. Στην παραλία πίνετε νερό από πλαστική φιάλη και μαζί πίνετε φθαλικές ενώσεις που ενυπάρχουν στο πλαστικό και οι οποίες έχουν συνδεθεί στο εργαστήριο με βλάβες στους όρχεις, παχυσαρκία και καρκίνο των νεφρών και του ήπατος. Το μάθημα είναι απλό. Χωρίς νομοθεσία και έλεγχο, πνίγουμε μεταφορικά τη χώρα και τους εαυτούς μας στα πλαστικά. Ακόμη χειρότερα, πνίγουμε κυριολεκτικά χιλιάδες πουλιά και θαλάσσια ζώα, γιατί τα άτυχα αυτά όντα περνούν τα πλαστικά για τροφή ή εμπλέκονται ανάμεσά τους και φράζουν τις αναπνευστικές τους οδούς».
Γράφει ακόμα ο κ. Φίλης:
«Στην Ελλάδα παράγουμε τουλάχιστον 300.000 τόνους πλαστικών σκουπιδιών ετησίως, από τα οποία πολύ μικρό ποσοστό ανακυκλώνεται, άλλο καίγεται ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας μεταξύ άλλων άκρως τοξικές διοξίνες, και ένα άλλο μέρος το πετάμε για να μας το επιστρέψουν οι άνεμοι, η θάλασσα και τα ποτάμια». Διατυπώνει και προτάσεις όπως:
«Πολλές πόλεις της Ελλάδας διαθέτουν εξαιρετικό νερό βρύσης, όπως τα Χανιά. Δεν χρειάζεται εκεί η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού. Στα καταστήματα μπορούμε να πηγαίνουμε με τσάντες πολλαπλών χρήσεων. Σε εορτές πρέπει να απαγορευθεί η ελευθέρωση μπαλονιών που καταλήγουν στους βρόγχους θαλάσσιων ζώων. Κανενός η ζωή δεν θα δυσκολέψει αν δεν τρώει και πίνει με πλαστικά ποτήρια και πιάτα, κάτι σύνηθες στα πάρτι και τα σουβλατζίδικα. Παρόμοια πράγματα ισχύουν για τις χάρτινες τσάντες και τα χάρτινα ποτήρια και πιάτα. Σχετικά με το χαρτί πρέπει να μάθουμε να γράφουμε και να εκτυπώνουμε αμφίπλευρα και οπωσδήποτε να ανακυκλώνουμε».
Οσο για την κυβέρνηση ο καθηγητής σημειώνει ότι «πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι έχει βαριά ευθύνη, γιατί χωρίς σοβαρή θέσπιση και κυρίως εφαρμογή περιβαλλοντικής νομοθεσίας δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα. Αλλιώς θα ήταν προτιμότερο το σιγάν».
Το άρθρο του κ. Φίλη μας αφυπνίζει και μας κάνει να ανησυχούμε.
Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι η Ελλάδα απέχει μακράν από το να αλλάξει τις… συνήθειές της. Και η κυβέρνηση –η όποια κυβέρνηση- φέρει όντως τεράστιες ευθύνες. Αν δεν τις αναλάβει και δεν προχωρήσει σε εφαρμογή περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αντί για πράσινη ανάπτυξη θα δικαιούμαστε να μιλάμε για… πράσινα άλογα.
(Χανιώτικα νέα - 6/5/2009)
Συχνά ακούμε το τελευταίο διάστημα κόμματα αλλά ακόμα και κυβερνητικά στελέχη να επικαλούνται τις κλιματικές αλλαγές και να κάνουν λόγο για την ανάγκη «πράσινης» ανάπτυξης. Πώς όμως μπορεί να συντελεστεί «πράσινη» ανάπτυξη όταν τόσο εκείνοι οι οποίοι την προτείνουν –και εννοώ στα μεγάλα κόμματα – όσο και εμείς οι πολίτες, απέχουμε μακράν από μιαν τέτοια αντίληψη; Γιατί απέχουμε; Δημοσιεύτηκε χθες σε αθηναϊκή εφημερίδα («Ελευθεροτυπία») ένα άρθρο του γνωστού για τις περιβαλλοντικές του ευαισθησίες, πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, καθηγητή Γιάννη Φίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων επισημαίνει: «Ας δούμε με δύο απλά παραδείγματα πόσο πράσινη είναι η κατάσταση της Ελλάδας. Πηγαίνετε σ' ένα κατάστημα να ψωνίσετε μπαταρίες, τις οποίες σας τις δίνουν σε μια πλαστική σακούλα. Παίρνετε από το φαρμακείο διπλά φάρμακα, κι αυτά σε πλαστική σακούλα, και ψωνίζετε ψωμί επίσης σε πλαστική τσάντα. Αν μετά κάνετε μπάνιο στη θάλασσα και φυσάει άνεμος προς τη στεριά, κολυμπάτε κατά πάσαν πιθανότητα σε μια σούπα πλαστικών κομματιών και αντικειμένων. Στην παραλία πίνετε νερό από πλαστική φιάλη και μαζί πίνετε φθαλικές ενώσεις που ενυπάρχουν στο πλαστικό και οι οποίες έχουν συνδεθεί στο εργαστήριο με βλάβες στους όρχεις, παχυσαρκία και καρκίνο των νεφρών και του ήπατος. Το μάθημα είναι απλό. Χωρίς νομοθεσία και έλεγχο, πνίγουμε μεταφορικά τη χώρα και τους εαυτούς μας στα πλαστικά. Ακόμη χειρότερα, πνίγουμε κυριολεκτικά χιλιάδες πουλιά και θαλάσσια ζώα, γιατί τα άτυχα αυτά όντα περνούν τα πλαστικά για τροφή ή εμπλέκονται ανάμεσά τους και φράζουν τις αναπνευστικές τους οδούς».
Γράφει ακόμα ο κ. Φίλης:
«Στην Ελλάδα παράγουμε τουλάχιστον 300.000 τόνους πλαστικών σκουπιδιών ετησίως, από τα οποία πολύ μικρό ποσοστό ανακυκλώνεται, άλλο καίγεται ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας μεταξύ άλλων άκρως τοξικές διοξίνες, και ένα άλλο μέρος το πετάμε για να μας το επιστρέψουν οι άνεμοι, η θάλασσα και τα ποτάμια». Διατυπώνει και προτάσεις όπως:
«Πολλές πόλεις της Ελλάδας διαθέτουν εξαιρετικό νερό βρύσης, όπως τα Χανιά. Δεν χρειάζεται εκεί η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού. Στα καταστήματα μπορούμε να πηγαίνουμε με τσάντες πολλαπλών χρήσεων. Σε εορτές πρέπει να απαγορευθεί η ελευθέρωση μπαλονιών που καταλήγουν στους βρόγχους θαλάσσιων ζώων. Κανενός η ζωή δεν θα δυσκολέψει αν δεν τρώει και πίνει με πλαστικά ποτήρια και πιάτα, κάτι σύνηθες στα πάρτι και τα σουβλατζίδικα. Παρόμοια πράγματα ισχύουν για τις χάρτινες τσάντες και τα χάρτινα ποτήρια και πιάτα. Σχετικά με το χαρτί πρέπει να μάθουμε να γράφουμε και να εκτυπώνουμε αμφίπλευρα και οπωσδήποτε να ανακυκλώνουμε».
Οσο για την κυβέρνηση ο καθηγητής σημειώνει ότι «πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι έχει βαριά ευθύνη, γιατί χωρίς σοβαρή θέσπιση και κυρίως εφαρμογή περιβαλλοντικής νομοθεσίας δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα. Αλλιώς θα ήταν προτιμότερο το σιγάν».
Το άρθρο του κ. Φίλη μας αφυπνίζει και μας κάνει να ανησυχούμε.
Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι η Ελλάδα απέχει μακράν από το να αλλάξει τις… συνήθειές της. Και η κυβέρνηση –η όποια κυβέρνηση- φέρει όντως τεράστιες ευθύνες. Αν δεν τις αναλάβει και δεν προχωρήσει σε εφαρμογή περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αντί για πράσινη ανάπτυξη θα δικαιούμαστε να μιλάμε για… πράσινα άλογα.
(Χανιώτικα νέα - 6/5/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου