«Οταν ο ασθενής είναι δεμένος, ο ψυχίατρος είναι ελεύθερος, όταν ο ασθενής είναι ελεύθερος, ο ψυχίατρος είναι στη δουλειά του», έλεγε ο μεγάλος Ιταλός μεταρρυθμιστής ψυχίατρος Φράνκο Μπαζάλια.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε και συντελείται η ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Στα Χανιά το ψυχιατρείο έχει κλείσει και οι ψυχικά πάσχοντες ζουν σε ξενώνες αποασυλοποίησης. Εκεί έχουν ξεκινήσει μια νέα ζωή. Μια ζωή σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας.
Μακριά από τα δεσμά του ασύλου και της καταπίεσης. Μακριά από τους μηχανισμούς ελέγχου και υποταγής. Κάποιοι, όμως, ξενώνες, από αυτούς της αποασυλοποίησης, μάλλον δεν διαφέρουν και πολύ από τα άσυλα των ψυχιατρείων. Είδαμε χθες τη φωτογραφία καθηλωμένου ασθενούς σε ξενώνα στον Ασπρόπυργο. Μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην «Ε» και στο «indymedia» προ ημερών. Και υποτίθεται ότι στους ξενώνες δεν υπάρχουν καθηλώσεις αλλά δρόμοι ελευθερίας. Αλλά ποια ελευθερία βιώνει κάποιος που μέσα σε έναν ξενώνα ζει την κόλαση του ψυχιατρείου; Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν καθηλώσεις και πόσο συχνά άραγε; Και γιατί; Αυτό είναι αποασυλοποίηση; Ενας ψυχίατρος μου έλεγε πρόσφατα πως οι ψυχικά πάσχοντες στα ψυχιατρεία και τα άσυλα χάνουν τα πάντα εκτός από τα λογικά τους. Δυστυχώς, σε μερικούς ξενώνες, όταν τα φώτα σβήνουν και οι πόρτες κλείνουν, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται... Αλλά τίποτα δεν μπορεί να μείνει για πολύ καιρό στο σκοτάδι...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία έντυπη έκδοση - 4/7/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=60371
Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε και συντελείται η ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Στα Χανιά το ψυχιατρείο έχει κλείσει και οι ψυχικά πάσχοντες ζουν σε ξενώνες αποασυλοποίησης. Εκεί έχουν ξεκινήσει μια νέα ζωή. Μια ζωή σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας.
Μακριά από τα δεσμά του ασύλου και της καταπίεσης. Μακριά από τους μηχανισμούς ελέγχου και υποταγής. Κάποιοι, όμως, ξενώνες, από αυτούς της αποασυλοποίησης, μάλλον δεν διαφέρουν και πολύ από τα άσυλα των ψυχιατρείων. Είδαμε χθες τη φωτογραφία καθηλωμένου ασθενούς σε ξενώνα στον Ασπρόπυργο. Μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην «Ε» και στο «indymedia» προ ημερών. Και υποτίθεται ότι στους ξενώνες δεν υπάρχουν καθηλώσεις αλλά δρόμοι ελευθερίας. Αλλά ποια ελευθερία βιώνει κάποιος που μέσα σε έναν ξενώνα ζει την κόλαση του ψυχιατρείου; Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν καθηλώσεις και πόσο συχνά άραγε; Και γιατί; Αυτό είναι αποασυλοποίηση; Ενας ψυχίατρος μου έλεγε πρόσφατα πως οι ψυχικά πάσχοντες στα ψυχιατρεία και τα άσυλα χάνουν τα πάντα εκτός από τα λογικά τους. Δυστυχώς, σε μερικούς ξενώνες, όταν τα φώτα σβήνουν και οι πόρτες κλείνουν, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται... Αλλά τίποτα δεν μπορεί να μείνει για πολύ καιρό στο σκοτάδι...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Ελευθεροτυπία έντυπη έκδοση - 4/7/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=60371
gianni !
ΑπάντησηΔιαγραφήtpt de menei krufo.. auto pou me apasxolei emena einai to meta.. afou ola erxontai sto fws.. meta poios antidra? kaneis? thelw na pisteuw pws oxi!
apoasulopoisi stin ellada? filotimes prospatheies pou k pou.. alla ousiastika tpt de ginetai.. oi anthrwpoi autoi telika mono eleutheroi de einai..