Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΥ
Αμπέλι μου πλατύφυλλο και μακροκοντυλάτο,
οι χρωφελέτες ήρθανε
και θε να σε πουλήσω….
(Ριζίτικο)
Στο δρόμο. Στα μπλόκα. Στον πρωτοβάθμιο καυμό Στον ιδρώτα και στην τραχιά παλάμη. Στο παράπονο, στο παραμιλητό και στο δάκρυ.
Ποιος να καταλάβει ότι αποτελεί μέγιστη κοινωνική, υπαρξιακή, πολιτική αταξία, το να τιμάται ένα κιλό κεχριμπαρένιο, διαυγές, εξαίσιο λάδι όσο μισός καφές σε μια καφετέρια της πόλης. Πώς μέσα από ποια διαδικασία εξισώνονται τα 20 δευτερόλεπτα της παρασκευής ενός καφέ με την ετήσια λαχτάρα από τον ανθό της ελιάς μέχρι το λιοτρίβι.
Λυπημένοι οι άνθρωποι τη γης του μόχθου, απελπισμένοι, ηττημένοι. Χωρίς μέλλον, χωρίς ελπίδα. Οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας τους ταπεινώνουν ακόμη περισσότερο με κάτι τερατώδη νούμερα που πετάνε από τα ΜΜΕ. 500 εκατομμύρια!! Ε, και ; Ποια εθνική, αγροτική πολιτική επεξεργάζονται οι ηγέτες μας για τους αγρότες ; Καμιά, διότι οι αγρότες δεν έχουν διαπραγματευτικότητα, δύναμη, διεκδικητικότητα. Δεν έχουν κοινωνικό κύρος, επιφάνεια, "μέσά" και "τρόπους". Μόνον τη γη ξέρουν να καλλιεργούν, όχι μηχανισμούς προσαρμογής, όχι δημόσιες σχέσεις, γνωριμίες, προσβάσεις. Στους δρόμους έμαθαν να κυκλοφορούν, όχι στους διαδρόμους.
Μιλώ για τους αμίλητους, των μπλόκων... Για τις ιερές μορφές, τις σχεδόν προγονικές, τους γέροντες, τους στερημένους, αυτούς που ζύμωσαν το χώμα με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Που λάξευσαν την ταυτότητα μας μέσα από τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, την παράδοση. Που μας έδωσαν ένα πλαίσιο παραγωγής νοήματος στον Κόσμο μέσα από τα τελετουργικά και τις ιεροπραξίες. Που στέριωσαν ένα σύστημα αξιών και ένα κανόνα ζωής. Και που σήμερα όλα αυτά στροβιλίζονται στην άβυσσο της "εξέλιξης" και της "ανάπτυξης".
Προσβάλλονται βάναυσα με τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτευτάδων που τους επισκέπτονται στα μπλόκα για να τους "ενθαρρύνουν"!! Τι έμεινε μετά τη διάλυση των συνεταιρισμών από τους εργατοπατέρες και τους επιτήδειους; Μα, το πάρτυ των μεσαζόντων με την κάλυψη της πολιτικής. Και οι υποσχέσεις. Και η απορία, πώς έγινε μισός καφές να ισούται με 1 κιλό λάδι !!
Με τον τρόπο τους, αυτό ρωτούν οι αγρότες, κύριοι της εξουσίας. Μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Και εσείς κύριοι των ΜΜΕ, μην επικαλείσθε το κοινωνικό κόστος για να νουθετείτε τους απελπισμένους να ανοίξουν τους δρόμους, μην κόψουν την Ελλάδα στα δύο. Ετσι κι αλλιώς η Ελλάδα έχει κοπεί στα δύο.
Από τη μια μεριά ο κόσμος της εξουσίας, της συσσώρευσης, του πλούτου και της χλιδής και από την άλλη μεριά ο κόσμος της ανάγκης και της στέρησης.
Δύο κόσμοι ασύμπτωτοι… Τα μπλόκα στους δρόμους είναι ίσως σημεία όπου αυτοί οι δύο κόσμοι έρχονται σε επαφή και ίσως μέσα από την όσμωση, ο ένας καταλάβει τον άλλον. Ισως…
(Χανιώτικα νέα - 27/1/2009)
Αμπέλι μου πλατύφυλλο και μακροκοντυλάτο,
οι χρωφελέτες ήρθανε
και θε να σε πουλήσω….
(Ριζίτικο)
Στο δρόμο. Στα μπλόκα. Στον πρωτοβάθμιο καυμό Στον ιδρώτα και στην τραχιά παλάμη. Στο παράπονο, στο παραμιλητό και στο δάκρυ.
Ποιος να καταλάβει ότι αποτελεί μέγιστη κοινωνική, υπαρξιακή, πολιτική αταξία, το να τιμάται ένα κιλό κεχριμπαρένιο, διαυγές, εξαίσιο λάδι όσο μισός καφές σε μια καφετέρια της πόλης. Πώς μέσα από ποια διαδικασία εξισώνονται τα 20 δευτερόλεπτα της παρασκευής ενός καφέ με την ετήσια λαχτάρα από τον ανθό της ελιάς μέχρι το λιοτρίβι.
Λυπημένοι οι άνθρωποι τη γης του μόχθου, απελπισμένοι, ηττημένοι. Χωρίς μέλλον, χωρίς ελπίδα. Οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας τους ταπεινώνουν ακόμη περισσότερο με κάτι τερατώδη νούμερα που πετάνε από τα ΜΜΕ. 500 εκατομμύρια!! Ε, και ; Ποια εθνική, αγροτική πολιτική επεξεργάζονται οι ηγέτες μας για τους αγρότες ; Καμιά, διότι οι αγρότες δεν έχουν διαπραγματευτικότητα, δύναμη, διεκδικητικότητα. Δεν έχουν κοινωνικό κύρος, επιφάνεια, "μέσά" και "τρόπους". Μόνον τη γη ξέρουν να καλλιεργούν, όχι μηχανισμούς προσαρμογής, όχι δημόσιες σχέσεις, γνωριμίες, προσβάσεις. Στους δρόμους έμαθαν να κυκλοφορούν, όχι στους διαδρόμους.
Μιλώ για τους αμίλητους, των μπλόκων... Για τις ιερές μορφές, τις σχεδόν προγονικές, τους γέροντες, τους στερημένους, αυτούς που ζύμωσαν το χώμα με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Που λάξευσαν την ταυτότητα μας μέσα από τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, την παράδοση. Που μας έδωσαν ένα πλαίσιο παραγωγής νοήματος στον Κόσμο μέσα από τα τελετουργικά και τις ιεροπραξίες. Που στέριωσαν ένα σύστημα αξιών και ένα κανόνα ζωής. Και που σήμερα όλα αυτά στροβιλίζονται στην άβυσσο της "εξέλιξης" και της "ανάπτυξης".
Προσβάλλονται βάναυσα με τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτευτάδων που τους επισκέπτονται στα μπλόκα για να τους "ενθαρρύνουν"!! Τι έμεινε μετά τη διάλυση των συνεταιρισμών από τους εργατοπατέρες και τους επιτήδειους; Μα, το πάρτυ των μεσαζόντων με την κάλυψη της πολιτικής. Και οι υποσχέσεις. Και η απορία, πώς έγινε μισός καφές να ισούται με 1 κιλό λάδι !!
Με τον τρόπο τους, αυτό ρωτούν οι αγρότες, κύριοι της εξουσίας. Μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε. Και εσείς κύριοι των ΜΜΕ, μην επικαλείσθε το κοινωνικό κόστος για να νουθετείτε τους απελπισμένους να ανοίξουν τους δρόμους, μην κόψουν την Ελλάδα στα δύο. Ετσι κι αλλιώς η Ελλάδα έχει κοπεί στα δύο.
Από τη μια μεριά ο κόσμος της εξουσίας, της συσσώρευσης, του πλούτου και της χλιδής και από την άλλη μεριά ο κόσμος της ανάγκης και της στέρησης.
Δύο κόσμοι ασύμπτωτοι… Τα μπλόκα στους δρόμους είναι ίσως σημεία όπου αυτοί οι δύο κόσμοι έρχονται σε επαφή και ίσως μέσα από την όσμωση, ο ένας καταλάβει τον άλλον. Ισως…
(Χανιώτικα νέα - 27/1/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου