Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Η καλοσύνη των εχθρών
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα προβλήθηκε προχθές το βράδυ, στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, το ντοκιμαντέρ του Χανιώτη σκηνοθέτη Σταύρου Ψυλλάκη «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε».
Καταγράφει την περιπετειώδη ζωή του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, του Γιάννη Λιονάκη αλλά και συντρόφων τους, που έζησαν ως παράνομοι όλη τη δεκαετία του '50, μέχρι τη φυγή τους στην Ιταλία το '62.
Και οι τρεις είναι στη ζωή και ήταν παρόντες στην προβολή. Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στο βιβλίο του Νίκου και της Αργυρώς «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε», το οποίο ζωντανεύει την ιστορία της Ελλάδας κατά την Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο και την πολιτική προσφυγιά μέσα από τη δική τους διαδρομή.
Από τις ξεχωριστές στιγμές του είναι όταν οι πρωταγωνιστές εξιστορούν πώς την εποχή εκείνη, που ήταν συνεχώς σε κίνδυνο, συνάντησαν αλληλεγγύη ακόμη και από πολιτικούς τους αντιπάλους. Μάλιστα, ο Νίκος και η Αργυρώ είχαν βρει καταφύγιο στα Λευκά Ορη, στο μητάτο κτηνοτρόφου του αντίπαλου στρατοπέδου. Παρακολουθούμε στο ντοκιμαντέρ τη συνάντησή τους σήμερα με τα παιδιά του, αφού ο ίδιος δεν είναι πια στη ζωή.
Τα γυρίσματα έγιναν στον νομό Χανίων (στις Πλακούρες, στο Ακρωτήρι όπου ήταν το κρησφύγετο του Νίκου και της Αργυρώς, στις σπηλιές που κρύβονταν στον Αποκόρωνα, τον Ομαλό και τη Σαμαριά και γενικά σε όλα τα κρησφύγετα στις Μαδάρες στα Λευκά Ορη), αλλά και στην Ιταλία.
Ηταν το 1962, δηλαδή πριν από περίπου μισό αιώνα, όταν ο Νίκος Κοκοβλής, σήμερα 87 χρόνων, η Αργυρώ Κοκοβλή, 81 ετών, και ο Γιάννης Λιονάκης, 86 χρόνων, μαζί με άλλους τρεις αντάρτες οι οποίοι δεν ζουν πια, έφυγαν κρυφά από το λιμανάκι της Γλυφάδας με ένα μικρό πλεούμενο για να φτάσουν στις ακτές της νότιας Ιταλίας. Ολοι τους ήταν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι. Οταν έφτασαν, τους περιέθαλψαν οι Ιταλοί σύντροφοί τους.
Ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης σημείωσε: «Το βιβλίο με συγκλόνισε. Προσπάθησα όμως να δω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ενδιαφέρει και τους σημερινούς θεατές και κυρίως τα νέα παιδιά και ποιο είναι το διαχρονικό στοιχείο της ιστορίας. Με ενδιαφέρει η υπαρξιακή διάστασή της. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να μπουν σε όλη αυτή την περιπέτεια, να αντέξουν, να μην το μετανιώσουν και ακόμη και σήμερα να προχωράνε με ψηλά το κεφάλι. Εκτός από την ιδεολογική διάσταση, υπάρχει ένα κομμάτι βαθειάς εντιμότητας. Η έντιμη στάση είναι αυτό που καθορίζει την πορεία αυτών των ανθρώπων».
Ο σκηνοθέτης αφιέρωσε την προβολή στον Χανιώτη εκδότη του περιοδικού «Αντί» Χρήστο Παπουτσάκη και στον μοντέρ Γιώργο Τριανταφύλλου, που έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή.
(Ελευθεροτυπία - 28/4/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=38959
Ελευθεροτυπία, Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Η καλοσύνη των εχθρών
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα προβλήθηκε προχθές το βράδυ, στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, το ντοκιμαντέρ του Χανιώτη σκηνοθέτη Σταύρου Ψυλλάκη «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε».
Καταγράφει την περιπετειώδη ζωή του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, του Γιάννη Λιονάκη αλλά και συντρόφων τους, που έζησαν ως παράνομοι όλη τη δεκαετία του '50, μέχρι τη φυγή τους στην Ιταλία το '62.
Και οι τρεις είναι στη ζωή και ήταν παρόντες στην προβολή. Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στο βιβλίο του Νίκου και της Αργυρώς «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε», το οποίο ζωντανεύει την ιστορία της Ελλάδας κατά την Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο και την πολιτική προσφυγιά μέσα από τη δική τους διαδρομή.
Από τις ξεχωριστές στιγμές του είναι όταν οι πρωταγωνιστές εξιστορούν πώς την εποχή εκείνη, που ήταν συνεχώς σε κίνδυνο, συνάντησαν αλληλεγγύη ακόμη και από πολιτικούς τους αντιπάλους. Μάλιστα, ο Νίκος και η Αργυρώ είχαν βρει καταφύγιο στα Λευκά Ορη, στο μητάτο κτηνοτρόφου του αντίπαλου στρατοπέδου. Παρακολουθούμε στο ντοκιμαντέρ τη συνάντησή τους σήμερα με τα παιδιά του, αφού ο ίδιος δεν είναι πια στη ζωή.
Τα γυρίσματα έγιναν στον νομό Χανίων (στις Πλακούρες, στο Ακρωτήρι όπου ήταν το κρησφύγετο του Νίκου και της Αργυρώς, στις σπηλιές που κρύβονταν στον Αποκόρωνα, τον Ομαλό και τη Σαμαριά και γενικά σε όλα τα κρησφύγετα στις Μαδάρες στα Λευκά Ορη), αλλά και στην Ιταλία.
Ηταν το 1962, δηλαδή πριν από περίπου μισό αιώνα, όταν ο Νίκος Κοκοβλής, σήμερα 87 χρόνων, η Αργυρώ Κοκοβλή, 81 ετών, και ο Γιάννης Λιονάκης, 86 χρόνων, μαζί με άλλους τρεις αντάρτες οι οποίοι δεν ζουν πια, έφυγαν κρυφά από το λιμανάκι της Γλυφάδας με ένα μικρό πλεούμενο για να φτάσουν στις ακτές της νότιας Ιταλίας. Ολοι τους ήταν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι. Οταν έφτασαν, τους περιέθαλψαν οι Ιταλοί σύντροφοί τους.
Ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης σημείωσε: «Το βιβλίο με συγκλόνισε. Προσπάθησα όμως να δω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ενδιαφέρει και τους σημερινούς θεατές και κυρίως τα νέα παιδιά και ποιο είναι το διαχρονικό στοιχείο της ιστορίας. Με ενδιαφέρει η υπαρξιακή διάστασή της. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να μπουν σε όλη αυτή την περιπέτεια, να αντέξουν, να μην το μετανιώσουν και ακόμη και σήμερα να προχωράνε με ψηλά το κεφάλι. Εκτός από την ιδεολογική διάσταση, υπάρχει ένα κομμάτι βαθειάς εντιμότητας. Η έντιμη στάση είναι αυτό που καθορίζει την πορεία αυτών των ανθρώπων».
Ο σκηνοθέτης αφιέρωσε την προβολή στον Χανιώτη εκδότη του περιοδικού «Αντί» Χρήστο Παπουτσάκη και στον μοντέρ Γιώργο Τριανταφύλλου, που έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή.
(Ελευθεροτυπία - 28/4/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=38959
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου