Έχουν συμπληρωθεί 4,5 χρόνια (22 Ιουλίου 2018) από την πυρκαγιά που το κατέστρεψε και παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις το κτήριο παραμένει ερείπιο και σε κακή κατάσταση. Και όλα αυτά παρότι υπάρχουν τα ακριβή του σχέδια (έχουν αποτυπωθεί σχεδιαστικά και αρχιτεκτονικά και υπάρχουν στη διάθεση της Αρχαιολογίας)!
Μπαίνοντας από το δυτικό τμήμα αντικρίζουμε τα σπασμένα τζάμια και τα ανοικτά παράθυρα. Στο εσωτερικό δυτικό τμήμα διακρίνουμε μέρος του εξοπλισμού του κτηρίου από τότε που λειτουργούσε ως στρατολογικό γραφείο. Πιο κοντά στην είσοδο βλέπουμε τους μόνιμους πλέον “κατοίκους” του στρατώνα… Μια ομάδα περιστεριών που έχει βρει καταφύγιο στο τμήμα της στέγης που έχει διατηρηθεί.
Η ταμπέλα του “Πολεμικού Μουσείου” κείτεται στο έδαφος, ενώ μόνο σκωπτικά σχόλια μπορεί να συγκεντρώσει η επιγραφή που ακόμα υπάρχει στην είσοδο: “Πολεμικό μουσείο παράρτημα Χανίων. Λόγω ανακαινίσεων προσωρινά κλειστό”.
Στο βόρειο τμήμα των στρατώνων, ήταν αναπτυγμένο το Πολεμικό Μουσείο. Τώρα οι εσωτερικοί χώροι είναι καλυμμένοι από καμένα δοκάρια, θραύσματα από κεραμίδια, τούβλα και διάφορα άλλα υλικά από τον όροφο και την σκεπή του κτηρίου που κατέρρευσε. Στη θέση τους παραμένουν κάποια υποστυλώματα χωρίς να συγκρατούν όμως πια τίποτα. Στο ανατολικό, αθέατο για τον πολύ κόσμο πίσω μέρος του κτηρίου, η άγρια πρασινάδα αρχίζει να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του ανοικτού χώρου. Εκεί που στεγάζονταν προς 20ετίας η ΕΥΠ βρίσκεις μόνο χαλάσματα. Ανεβαίνουμε με προσοχή την τσιμεντένια σκάλα που κρατάει ακόμα και φτάνουμε στο πιο ψηλό σημείο. Εκεί που έστεκε ο όροφος του κτηρίου αλλά κατέρρευσε καθώς η ξύλινη του κατασκευή ήταν το καλύτερο “καύσιμο” για τις πύρινες φλόγες του Ιουλίου. Επιστρέφουμε στην είσοδο αποφεύγοντας να περάσουμε μέσα από το κτήριο καθώς ο κίνδυνος πτώσης αντικειμένων είναι υπαρκτός όπως το γράφει ξεκάθαρα και η σχετική πινακίδα.
ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ
Πριν ακόμα την καταστροφή του κτηρίου ο Δήμος Χανίων και ο τότε δήμαρχος Τάσος Βάμβουκας είχε ζητήσει από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας την παραχώρηση του προκειμένου να μεταφέρει εκεί το δημαρχείο, ένα αίτημα που ενστερνίστηκε και η σημερινή δημοτική αρχή. Σημειώνεται πως μετά την απομάκρυνση της στρατολογίας και το κλείσιμο του Πολεμικού Μουσείου το 2010 το κτήριο είχε εγκαταλειφθεί με ευθύνη των στρατιωτικών αρχών , έγινε καταφύγιο άστεγων και τοξικομανών που κατά καιρούς έβαζαν φωτιά για να μαγειρέψουν με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αμέσως μετά την καταστροφική φωτιά, ο τότε Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γ. Σταθάκης είχε εξαγγείλει ότι δεσμεύτηκε από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το ποσό των 6 εκατομμυρίων ευρώ για την πλήρη ανακατασκευή του κτηρίου, ένα ποσό που την ύπαρξη του στη συνέχεια αμφισβήτησε η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2019. Και η βουλευτής Ντόρα Μπακογιάννη που τη χρονιά εκείνη επισκέφθηκε το κτήριο με τον υφυπουργό οικονομικών κ. Α. Βεσυρόπουλο είχε αναφέρει ότι «απαιτείται άμεσα, σήμερα κιόλας, να κινηθούν οι διαδικασίες για να παραδοθεί στο Δήμο Χανίων, ώστε να ενταχθεί σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης για την άμεση αναστήλωσή του».
Ωστόσο έκτοτε κάτι τέτοιο δεν έχει προχωρήσει, ενώ το αίτημα επανέλαβε πρόσφατα και ο βουλευτής κ. Μ. Βολουδάκης προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Ν. Παναγιωτόπουλο σε πρόσφατη συνάντηση τους.
Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν αναμένεται να ακουστούν πάλι νέες υποσχέσεις ή δεσμεύσεις, το ζητούμενο είναι όμως κάποια στιγμή όλες αυτές να έχουν αντίκρισμα.
Είχε χαρακτηριστεί έργο τέχνης!
Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1980 το κτήριο των Ιταλικών στρατώνων είχε χαρακτηριστεί ώς ένα από τα κτήρια “έργα τέχνης” της πόλης των Χανίων.
Στην απόφαση : “ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1675/46079/2-8-1980 – ΦΕΚ 795/Β/22-8-1980"
αναφέρονταν πως χαρακτηρίζονται ως έργα τέχνης τα κτήρια που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία γιατί αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης όπως αυτή αναπτύχθηκε έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης στα τέλη της τουρκικής κατοχής και στα πρώτα ελεύθερα βήματα του τόπου. Ειδικά για τον Ιταλικό Στρατώνα σημειώνεται ότι : «Είναι το πρώτο έξω από τα τείχη δημόσιο κτήριο των Χανίων και επηρέασε σημαντικά τη διαμόρφωση του πολεοδομικού της σχεδίου. Κτισμένο στα 1884, χαρακτηρίζεται από λιτότητα και συμμετρία και μορφολογικά αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα κτήρια της πόλεως».
Με τροποποιητική απόφαση του 1992 (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1635/13023/10-3-1992 – ΦΕΚ 232/Β/6-4-1992) διευκρινίζεται πως ως έργο τέχνης χαρακτηρίζεται « μόνο το εξωτερικό κέλυφος του κτηρίου (όψεις και στέγη) διότι εσωτερικά υπάρχει ξύλινος στατικός φορέας που έχει διαβρωθεί και του οποίου η φέρουσα ικανότητα είναι ανεπαρκής. Επίσης δεν φέρει εσωτερικό ζωγραφικό ή άλλο διάκοσμο ούτε αξιόλογα αρχιτεκτονικά στοιχεία».
(Χανιώτικα νέα - 13/1/2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου