Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η ελπίδα της ελπίδας πεθαίνει τελευταία λένε, αλλά η ελπίδα για ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων, μάλλον είναι κάπου καλά κρυμμένη. Σαν μυστικό που ίσως δεν έρθει ποτέ. Είναι και η εποχή που δεν το επιτρέπει. Γιατί η οικονομική κρίση έχει ως συνέπεια την κρίση ιδεών και αξιών. Η δε ανεργία έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση εγκληματικών συμπεριφορών.
Έτσι, γινόμαστε συχνά καταγραφείς θλιβερών γεγονότων σε αυτόν τον, αν όχι μάταιο, οπωσδήποτε ταραγμένο κόσμο. Ειδικά στην Κρήτη, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει επικίνδυνα σε ό,τι αφορά τη βία και γενικότερα την εγκληματικότητα.
Μόνο σε ένα 24ωρο σημειώθηκαν τρεις ληστείες – μία στο Ηράκλειο και δύο στα Χανιά – με θύματα ανθρώπους του μεροκάματου. Όπως γράφτηκε χθες στα «Χανιώτικα νέα», στα Χανιά, στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 21 στο πάνω Κουμ Καπί, άγνωστος μπήκε προχθές τα ξημερώματα στο διανυχτερεύον ψιλικατζίδικο και αφού χτύπησε τον ιδιοκτήτη με μία ομπρέλα στο κεφάλι, αφαίρεσε από το ταμείο 50 ευρώ και διέφυγε. Νωρίτερα, πάλι στα Χανιά και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Ζυμβρακάκηδων και Μάρκου Μπότσαρη δύο άνδρες επιτέθηκαν σε πεζό, αφαιρώντας το ποσόν των 100 ευρώ και διάφορα προσωπικά έγγραφα. Ο πεζός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Πιο πριν στις Γούρνες Ηρακλείου, άγνωστος εισήλθε σε παντοπωλείο και με τη χρήση σωματικής βίας αφαίρεσε από τον υπάλληλο το ποσόν των 2.000 ευρώ και διέφυγε.
Είναι φανερό ότι υπάρχει στα Χανιά μα και σ’ όλη την Ελλάδα, ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας η οποία ίσως να μην έχει φτάσει το ποσοστό άλλων περιοχών και κρατών της Ευρώπης αλλά κινδυνεύει να το προσεγγίσει.
Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι ζούμε σε εποχές όχι μόνον οικονομικής αλλά και βαθιά κοινωνικής κρίσης. Ότι διανύουμε την εποχή της… βίας. Βίας που έχει πολλαπλές μορφές. Βίας κοινωνικής. Βίας οικονομικής. Βίας ψυχολογικής. Και όχι μόνον...
Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν δεν υπάρχουν δουλειές; Ακόμα και στα χωριά μας, που κάποτε δεκάδες εργάτες πήγαιναν να εργαστούν, τώρα δουλειές δεν υπάρχουν καθώς και ο αγροτικός τομέας έχει πάρει την κατιούσα. Έτσι, δημιουργούνται στρατιές ανθρώπων, χωρίς εργασία και άρα χωρίς λεφτά και φαί, που σε κάποια στιγμή θα υποχρεωθούν να κλέψουν.
Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να προβληματίζει εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις, ούτε δυστυχώς και τα μικρότερα κόμματα. Διότι όλοι σχεδόν περιοριζόμαστε στο «φαίνεσθαι» της παραβατικής συμπεριφοράς και σπανίως επεκτεινόμαστε στα αίτια. Αλλά και όσοι επεκτείνονται στα αίτια, τι λύσεις προτείνουν;
Και, τι θα γίνει στο μέλλον;
Αλλά είπαμε: τελευταία πεθαίνει η ελπίδα της ελπίδας…
(Χανιώτικα νέα - 5/2/2010)
Η ελπίδα της ελπίδας πεθαίνει τελευταία λένε, αλλά η ελπίδα για ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων, μάλλον είναι κάπου καλά κρυμμένη. Σαν μυστικό που ίσως δεν έρθει ποτέ. Είναι και η εποχή που δεν το επιτρέπει. Γιατί η οικονομική κρίση έχει ως συνέπεια την κρίση ιδεών και αξιών. Η δε ανεργία έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση εγκληματικών συμπεριφορών.
Έτσι, γινόμαστε συχνά καταγραφείς θλιβερών γεγονότων σε αυτόν τον, αν όχι μάταιο, οπωσδήποτε ταραγμένο κόσμο. Ειδικά στην Κρήτη, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει επικίνδυνα σε ό,τι αφορά τη βία και γενικότερα την εγκληματικότητα.
Μόνο σε ένα 24ωρο σημειώθηκαν τρεις ληστείες – μία στο Ηράκλειο και δύο στα Χανιά – με θύματα ανθρώπους του μεροκάματου. Όπως γράφτηκε χθες στα «Χανιώτικα νέα», στα Χανιά, στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 21 στο πάνω Κουμ Καπί, άγνωστος μπήκε προχθές τα ξημερώματα στο διανυχτερεύον ψιλικατζίδικο και αφού χτύπησε τον ιδιοκτήτη με μία ομπρέλα στο κεφάλι, αφαίρεσε από το ταμείο 50 ευρώ και διέφυγε. Νωρίτερα, πάλι στα Χανιά και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Ζυμβρακάκηδων και Μάρκου Μπότσαρη δύο άνδρες επιτέθηκαν σε πεζό, αφαιρώντας το ποσόν των 100 ευρώ και διάφορα προσωπικά έγγραφα. Ο πεζός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Πιο πριν στις Γούρνες Ηρακλείου, άγνωστος εισήλθε σε παντοπωλείο και με τη χρήση σωματικής βίας αφαίρεσε από τον υπάλληλο το ποσόν των 2.000 ευρώ και διέφυγε.
Είναι φανερό ότι υπάρχει στα Χανιά μα και σ’ όλη την Ελλάδα, ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας η οποία ίσως να μην έχει φτάσει το ποσοστό άλλων περιοχών και κρατών της Ευρώπης αλλά κινδυνεύει να το προσεγγίσει.
Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι ζούμε σε εποχές όχι μόνον οικονομικής αλλά και βαθιά κοινωνικής κρίσης. Ότι διανύουμε την εποχή της… βίας. Βίας που έχει πολλαπλές μορφές. Βίας κοινωνικής. Βίας οικονομικής. Βίας ψυχολογικής. Και όχι μόνον...
Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν δεν υπάρχουν δουλειές; Ακόμα και στα χωριά μας, που κάποτε δεκάδες εργάτες πήγαιναν να εργαστούν, τώρα δουλειές δεν υπάρχουν καθώς και ο αγροτικός τομέας έχει πάρει την κατιούσα. Έτσι, δημιουργούνται στρατιές ανθρώπων, χωρίς εργασία και άρα χωρίς λεφτά και φαί, που σε κάποια στιγμή θα υποχρεωθούν να κλέψουν.
Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να προβληματίζει εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις, ούτε δυστυχώς και τα μικρότερα κόμματα. Διότι όλοι σχεδόν περιοριζόμαστε στο «φαίνεσθαι» της παραβατικής συμπεριφοράς και σπανίως επεκτεινόμαστε στα αίτια. Αλλά και όσοι επεκτείνονται στα αίτια, τι λύσεις προτείνουν;
Και, τι θα γίνει στο μέλλον;
Αλλά είπαμε: τελευταία πεθαίνει η ελπίδα της ελπίδας…
(Χανιώτικα νέα - 5/2/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου