Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
“Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος”. Ετσι χαρακτηρίζεται η απόφαση των καθηγητών του Γυμνασίου Χρυσοπηγής για τη μαθήτρια που έφτιαξε γκρουπ στο Facebook, κατά της διευθύντριας. Τουτέστιν, αλλαγή σχολείου. “Αν έδιναν απλά αποβολή η κοπέλα θα έμενε από απουσίες. Τώρα, δεν μετράει απουσίες, απλά αλλάζει σχολείο, οπότε δεν χάνει τη χρονιά της”, έλεγε χθες ένας εκπαιδευτικός.
Και έως εδώ καλά. Ομως, γιατί τέτοια τιμωρία;
Ο,τι γκρουπ κι αν έφτιαξε στo Facebook η 14χρονη, ό,τι κι αν έγραφαν κάποιοι στον “τοίχο” του γκρουπ, ακόμα και όσο κι αν έβριζαν, λύση είναι η αποβολή ή η αποπομπή; Ή μήπως αυτή η απόφαση οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα;
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τα της “αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος” οι συμμαθητές της έφτιαξαν άλλο γκρουπ με θέμα: “Θέλουμε τη συμμαθήτριά μας πίσω”. Και μέχρι χθες το μεσημέρι η ομάδα αυτή είχε περισσότερα από 170 μέλη και ο αριθμός ανεβαίνει συνεχώς.
Η δράση συχνά φέρνει αντίδραση. Η θέση φέρνει αντίθεση, ενώ το ζητούμενο που είναι η σύνθεση, κάπου αιωρείται...
Στον ψηφιακό κόσμο, τα πράγματα είναι χαοτικά. Στην εικονική πραγματικότητα αρκετοί απλά εκτονώνονται. Κάποιοι το παρακάνουν.
Οταν, όμως, μιλάμε για παιδιά, πρέπει να δείχνουμε κατανόηση. Να μπαίνουμε στο γιατί και να μην περιοριζόμαστε σε αυτό που απλώς φαίνεται...
Μήπως πρέπει όλοι να δούμε το θέμα από μια άλλη οπτική γωνία; Οχι αυτήν των κατασταλτικών μέτρων. Αλλά, της επικοινωνίας και της πρόληψης. Με στόχο τα παιδιά να γίνουν χρήσιμοι και σκεπτόμενοι πολίτες.
Και εν πάση περιπτώσει, ο σάλος με το θέμα που προέκυψε αποτελεί αφορμή για να γίνει και ένας πιο ουσιαστικός διάλογος για ένα κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας, που είναι ο εθισμός στο Διαδίκτυο. Δυο παιδιά από τα Χανιά έχουν ήδη νοσηλευτεί σε κλινική απεξάρτησης από το Ιντερνετ! Γιατί τα παιδιά αυτά είχαν εθιστεί; Μήπως επειδή έτσι κάλυπταν την ανάγκη της επικοινωνίας και τα κενά της πραγματικής ζωής; Ιδού ένα σοβαρό θέμα για εκπαιδευτικούς, γονείς μα και τους ίδιους τους αρμόδιους.
(12/2/2010)
“Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος”. Ετσι χαρακτηρίζεται η απόφαση των καθηγητών του Γυμνασίου Χρυσοπηγής για τη μαθήτρια που έφτιαξε γκρουπ στο Facebook, κατά της διευθύντριας. Τουτέστιν, αλλαγή σχολείου. “Αν έδιναν απλά αποβολή η κοπέλα θα έμενε από απουσίες. Τώρα, δεν μετράει απουσίες, απλά αλλάζει σχολείο, οπότε δεν χάνει τη χρονιά της”, έλεγε χθες ένας εκπαιδευτικός.
Και έως εδώ καλά. Ομως, γιατί τέτοια τιμωρία;
Ο,τι γκρουπ κι αν έφτιαξε στo Facebook η 14χρονη, ό,τι κι αν έγραφαν κάποιοι στον “τοίχο” του γκρουπ, ακόμα και όσο κι αν έβριζαν, λύση είναι η αποβολή ή η αποπομπή; Ή μήπως αυτή η απόφαση οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα;
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τα της “αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος” οι συμμαθητές της έφτιαξαν άλλο γκρουπ με θέμα: “Θέλουμε τη συμμαθήτριά μας πίσω”. Και μέχρι χθες το μεσημέρι η ομάδα αυτή είχε περισσότερα από 170 μέλη και ο αριθμός ανεβαίνει συνεχώς.
Η δράση συχνά φέρνει αντίδραση. Η θέση φέρνει αντίθεση, ενώ το ζητούμενο που είναι η σύνθεση, κάπου αιωρείται...
Στον ψηφιακό κόσμο, τα πράγματα είναι χαοτικά. Στην εικονική πραγματικότητα αρκετοί απλά εκτονώνονται. Κάποιοι το παρακάνουν.
Οταν, όμως, μιλάμε για παιδιά, πρέπει να δείχνουμε κατανόηση. Να μπαίνουμε στο γιατί και να μην περιοριζόμαστε σε αυτό που απλώς φαίνεται...
Μήπως πρέπει όλοι να δούμε το θέμα από μια άλλη οπτική γωνία; Οχι αυτήν των κατασταλτικών μέτρων. Αλλά, της επικοινωνίας και της πρόληψης. Με στόχο τα παιδιά να γίνουν χρήσιμοι και σκεπτόμενοι πολίτες.
Και εν πάση περιπτώσει, ο σάλος με το θέμα που προέκυψε αποτελεί αφορμή για να γίνει και ένας πιο ουσιαστικός διάλογος για ένα κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας, που είναι ο εθισμός στο Διαδίκτυο. Δυο παιδιά από τα Χανιά έχουν ήδη νοσηλευτεί σε κλινική απεξάρτησης από το Ιντερνετ! Γιατί τα παιδιά αυτά είχαν εθιστεί; Μήπως επειδή έτσι κάλυπταν την ανάγκη της επικοινωνίας και τα κενά της πραγματικής ζωής; Ιδού ένα σοβαρό θέμα για εκπαιδευτικούς, γονείς μα και τους ίδιους τους αρμόδιους.
(12/2/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου