Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Ο Κώστας Λειβαδάς γράφει για τον Μάνο Ελευθερίου

Του ΚΩΣΤΑ ΛΕΙΒΑΔΑ
Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να γράψω για έναν τόσο κοντινό μου άνθρωπο που έζησα το πολυδαίδαλο μεγαλείο του στην τέχνη και στη ζωή. Μου είχε δώσει το προνόμιο της φιλίας του και της συνεργασίας του από όταν ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος.
Οσο κι αν ο Μάνος Ελευθερίου είχε χρόνια προβλήματα υγείας και αναφερόταν στον θάνατο καθημερινά συνομιλώντας μαζί του, ειλικρινά -και πολλοί κοντινοί και αγαπημένοι θα με καταλάβουν- δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ, ούτε και θέλω να το καταγράψω έτσι απλά μαθηματικά, αυτό που ακούω από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και όλη την Ελλάδα που τον αγάπησε. Δηλαδή την είδηση της ξαφνικής του απώλειας.
Τον Μάρτιο γιορτάσαμε τα ογδοηκοστά του γενέθλια μαζί, διάβασαν πολλοί φίλοι του, άνθρωποι που συμπαθούσε και εκτιμούσε, ποιήματά του...
Είπαμε πάλι δυο λόγια για έναν δίσκο που ετοιμάζαμε και όπως πάντα στο τέλος (μετά την πτώση του πλανήτη, τον στραγγαλισμό των ζωών μας και δυο μπηχτές για το ποιος διάβασε καλύτερα τα ποιήματα πριν), για τη ζωή του πάνω και κάτω από στίχους, ποιήματα, βιβλία, μυθιστορήματα, παραστάσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές και τις επιφυλλίδες του, το αρχείο του το θεατρικό και τη λατρεμένη του Σύρο. Αλλά η μεγάλη μέριμνα της ζωής του ήταν οι αδερφές του, η Λίλη και η Αγγελική που έχει φύγει πια, ο ανηψιός του, ο Σπύρος. Αυτοί ήταν που ένοιαζαν τον Μάνο περισσότερο από όλα, η οικογένειά του, το αίμα του το ίδιο.
Δεν ξέρω πως τα κατάφερε αλλά ξαφνικά -όσο κι αν έλεγε σαν αληθινός προφήτης και μεγάλος ενορατικός που ήταν, επακριβώς τι θα συμβεί μετά το θάνατό του- γεμίσαμε όλοι δυο αιώνες στενοχώρια.
Ο Μάνος Ελευθερίου, ένας από τους πιό εργατικούς ανθρώπους που είχε περάσει όλα τα στάδια του μόχθου και της αγωνίας, ένας ιεροφάντης των αγγέλων σε αποστολή.

Υ.Γ.: Τελευταία όταν ξετρελάθηκα με το βιβλίο του "Φαρμακείον Εκστρατείας" όπως και με τον μεγάλο τόμο για τον Βαμβακάρη, τον ρώτησα: "Χριστέ μου Μάνο κάποιες αλήθειες εδώ ...δεν αντέχονται, αμάν πως μπόρεσες". "Κάθε μέρα αγοράκι μου", είπε όπως συνήθιζε, "κάθε μέρα έφτυνα αίμα για μια σελίδα".  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου