Για τον σκηνοθέτη Σταύρο Ψυλλάκη γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος στην Εφημερίδα των Συντακτών. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο με τίτλο: "Τραγικό σινεμά".
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γνωρίζω τον σκηνοθέτη Σταύρο Ψυλλάκη εδώ και πολλά χρόνια. Πρώτα είδα το έργο του και αργότερα τον ίδιο μια και το πατρικό του είναι στην παλιά πόλη στα Χανιά όπου πηγαίνω τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ταινίες του με εντυπωσίασαν τόσο για τα λιτά εκφραστικά μέσα και την εικαστική δύναμή τους όσο και για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ελληνας δημιουργός. Θέματα ξεχωριστά, που αναδεικνύουν ακραίες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι, είτε τις δημιουργούν οι ίδιοι είτε τις υφίστανται με μεγάλη καρτερικότητα και στωικότητα.
Καταστάσεις που παρουσιάζουν ανάγλυφα την τραγικότητα του ανθρώπου: του καρκινοπαθή, του εξεγερμένου, του αντάρτη, του ψυχιατριζόμενου, του λεγεωνάριου, του πάσχοντος συγγραφέα· του ανθρώπου που παλεύει με εξωτερικούς και εσωτερικούς δαίμονες, αυτού που αντιπαλεύει την τραγικότητα με τον αγώνα του, χωρίς ίσως να έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο αγώνας του είναι η ίδια η τραγικότητα, ανάγλυφη δε.
Με πολλή χαρά και συγκίνηση είδα το όνομα του Σταύρου Ψυλλάκη να φιγουράρει ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου σε άρθρο των Νιου Γιορκ Τάιμς υπό τον τίτλο «Ανακαλύπτοντας τη μαγεία του σινεμά μέσα στη μονοτονία της καραντίνας». Στο άρθρο εκθειαζόταν η πρωτοβουλία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ορέστη Ανδρεαδάκη να αναθέσει σε Ελληνες σκηνοθέτες να φτιάξουν μια ολιγόλεπτη ταινία με θέμα καταστάσεις που εκτυλίσσονται ή προκύπτουν από την [εξ]αναγκαστική οικουρία λόγω κορονοϊού -οκτώ ταινίες ήδη παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο.
Η πρωτοβουλία όμως αυτή ενθουσίασε διάσημους και βραβευμένους σκηνοθέτες απ’ όλον τον κόσμο με αποτέλεσμα να τρέξουν και να δηλώσουν συμμετοχή και να φτιάξουν μικρά αριστουργήματα. Οπως δήλωσε στους N.Y.Times ο βραβευμένος με το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας, Κινέζος Τζια Τζανκ-κε, ο οποίος προσήλθε ολόκορμος στην έκκληση των Ελλήνων, δήλωσε συμμετοχή για «να φανεί η νίκη της ζωής».
Στο υμνητικό για την ελληνική πρωτοβουλία ρεπορτάζ δημοσιεύεται η δουλειά, με μικρή περίληψη, πέντε σκηνοθετών: 1) Του Τζια Τζανκ-κε, του Αργεντινού Ματέο Μπεντένσκι, του Αμερικανού Τζον Κάρολ Λιντς, της Αμερικανοϊσραηλινής Ρέιτσελ Λι Τζόουνς και του Ελληνα Σταύρου Ψυλλάκη, στην οποία ο δημιουργός «συνομιλεί» με τα βιβλία που καθόρισαν τη ζωή του και με τις φωτογραφίες με αγαπημένα πρόσωπα.
Να, λέω μέσα μου [και τώρα το ομολογώ] τι συμβαίνει όταν υπάρχει αγάπη και πάθος [αυτά χαρακτηρίζουν το συνολικό έργο του Ελληνα δημιουργού] στους λεπτουργούς τεχνουργούς· η τέχνη τους συνήθως είναι συναισθήματα για την ίδια τη ζωή -το τελευταίο είναι προσωπική εκτίμηση σε ό,τι αφορά τον γηγενή Χανιώτη. Σε όλες του τις ταινίες ξεχωρίζει αμέσως η τρυφερή του άμα τε και διεισδυτική ματιά στους «ήρωές» του -σαν να τους θωπεύει η κάμερά του ώστε να μπει βαθιά μέσα τους, να τους γνωρίσει, να κουβεντιάσει μαζί τους, να προβληματιστεί, να εξορύξει, να καταλάβει, να μεταρσιωθεί μαζί τους. Δημιουργός, μας λέει ρητά, είναι αυτός που ταράσσεται, αγωνιά, παρεμβαίνει· όποιος ταπεινά μας δείχνει την τραγικότητά μας και μας ενθαρρύνει να κάνουμε το επόμενο βήμα.
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 10/5/2020)
Link: https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/242572_tragiko-sinema
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γνωρίζω τον σκηνοθέτη Σταύρο Ψυλλάκη εδώ και πολλά χρόνια. Πρώτα είδα το έργο του και αργότερα τον ίδιο μια και το πατρικό του είναι στην παλιά πόλη στα Χανιά όπου πηγαίνω τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ταινίες του με εντυπωσίασαν τόσο για τα λιτά εκφραστικά μέσα και την εικαστική δύναμή τους όσο και για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ελληνας δημιουργός. Θέματα ξεχωριστά, που αναδεικνύουν ακραίες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι, είτε τις δημιουργούν οι ίδιοι είτε τις υφίστανται με μεγάλη καρτερικότητα και στωικότητα.
Καταστάσεις που παρουσιάζουν ανάγλυφα την τραγικότητα του ανθρώπου: του καρκινοπαθή, του εξεγερμένου, του αντάρτη, του ψυχιατριζόμενου, του λεγεωνάριου, του πάσχοντος συγγραφέα· του ανθρώπου που παλεύει με εξωτερικούς και εσωτερικούς δαίμονες, αυτού που αντιπαλεύει την τραγικότητα με τον αγώνα του, χωρίς ίσως να έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο αγώνας του είναι η ίδια η τραγικότητα, ανάγλυφη δε.
Με πολλή χαρά και συγκίνηση είδα το όνομα του Σταύρου Ψυλλάκη να φιγουράρει ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου σε άρθρο των Νιου Γιορκ Τάιμς υπό τον τίτλο «Ανακαλύπτοντας τη μαγεία του σινεμά μέσα στη μονοτονία της καραντίνας». Στο άρθρο εκθειαζόταν η πρωτοβουλία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ορέστη Ανδρεαδάκη να αναθέσει σε Ελληνες σκηνοθέτες να φτιάξουν μια ολιγόλεπτη ταινία με θέμα καταστάσεις που εκτυλίσσονται ή προκύπτουν από την [εξ]αναγκαστική οικουρία λόγω κορονοϊού -οκτώ ταινίες ήδη παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο.
Η πρωτοβουλία όμως αυτή ενθουσίασε διάσημους και βραβευμένους σκηνοθέτες απ’ όλον τον κόσμο με αποτέλεσμα να τρέξουν και να δηλώσουν συμμετοχή και να φτιάξουν μικρά αριστουργήματα. Οπως δήλωσε στους N.Y.Times ο βραβευμένος με το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας, Κινέζος Τζια Τζανκ-κε, ο οποίος προσήλθε ολόκορμος στην έκκληση των Ελλήνων, δήλωσε συμμετοχή για «να φανεί η νίκη της ζωής».
Στο υμνητικό για την ελληνική πρωτοβουλία ρεπορτάζ δημοσιεύεται η δουλειά, με μικρή περίληψη, πέντε σκηνοθετών: 1) Του Τζια Τζανκ-κε, του Αργεντινού Ματέο Μπεντένσκι, του Αμερικανού Τζον Κάρολ Λιντς, της Αμερικανοϊσραηλινής Ρέιτσελ Λι Τζόουνς και του Ελληνα Σταύρου Ψυλλάκη, στην οποία ο δημιουργός «συνομιλεί» με τα βιβλία που καθόρισαν τη ζωή του και με τις φωτογραφίες με αγαπημένα πρόσωπα.
Να, λέω μέσα μου [και τώρα το ομολογώ] τι συμβαίνει όταν υπάρχει αγάπη και πάθος [αυτά χαρακτηρίζουν το συνολικό έργο του Ελληνα δημιουργού] στους λεπτουργούς τεχνουργούς· η τέχνη τους συνήθως είναι συναισθήματα για την ίδια τη ζωή -το τελευταίο είναι προσωπική εκτίμηση σε ό,τι αφορά τον γηγενή Χανιώτη. Σε όλες του τις ταινίες ξεχωρίζει αμέσως η τρυφερή του άμα τε και διεισδυτική ματιά στους «ήρωές» του -σαν να τους θωπεύει η κάμερά του ώστε να μπει βαθιά μέσα τους, να τους γνωρίσει, να κουβεντιάσει μαζί τους, να προβληματιστεί, να εξορύξει, να καταλάβει, να μεταρσιωθεί μαζί τους. Δημιουργός, μας λέει ρητά, είναι αυτός που ταράσσεται, αγωνιά, παρεμβαίνει· όποιος ταπεινά μας δείχνει την τραγικότητά μας και μας ενθαρρύνει να κάνουμε το επόμενο βήμα.
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 10/5/2020)
Link: https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/242572_tragiko-sinema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου