O Iωσήφ Aλυγιζάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Xανιά, εζησε στο Bελιγράδι, στο Kαίμπριτζ, στην Aθήνα και στη Κοπεγχάγη, είναι απόφοιτος της Αγγλικής Φιλολογίας ενώ υπήρξε ιδιοκτήτης κέντρου ξένων γλωσσών στα Χανιά.
•Το νέο σας βιβλίο αποτελεί ένα ταξίδι απ’ το μποέμικο Παρίσι του 1899 μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο μέσα από την ιστορία δύο ηρώων. Τι σας ενέπνευσε για αυτό το μυθιστόρημα;
Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια είτε αυτά γίνονται με φυσική παρουσία σε άλλους τόπους και κουλτούρες είτε νοερά μέσα από τη συγγραφή. Έτσι, μετά από περίπου τέσσερα χρόνια προέκυψε αυτό το βιβλίο με τίτλο “Σε ψάχνω στο Χρόνο”. Για πολύ καιρό διακατεχόμουν από την επιθυμία να συγγράψω ένα ελληνικό ιστορικό ΛΟΑΤΚΙ+ μυθιστόρημα. Μια διαδικασία που είχε πολλές δυσχέρειες ως προς τον εντοπισμό της χρονικής περιόδου αλλά και της δημιουργίας των συγκεκριμένων χαρακτήρων, οι οποίοι θα έδεναν το όλο αφηγηματικό πλαίσιο. Θεώρησα ότι το κατώφλι μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα θα μπορούσε να χωρέσει όλες τις θεμιτές παραμέτρους που συσσωρεύτηκαν ερευνητικά. Η ξεχωριστή σχέση, όπως και οι πολιτικο-κοινωνικές ανησυχίες του Θεόδωρου με τον Πιερ που τους ταξίδεψαν μεταξύ Ευρώπης –Αμερικής και όχι μόνο, ενίσχυσε την αρχική έμπνευση.
•Διαβάζω ότι στο μυθιστόρημά σας, η φιλία κι ο έρωτας βρίσκει τη δίοδο που γεφυρώνει τις μνήμες μέσα από τους δύσκολους αλλά και λυτρωτικούς δρόμους της αγάπης. Μιλήστε μου για αυτό το “λυτρωτικό” ταξίδι.
Ο Θεόδωρος ήταν ένας υπερκινητικός και τολμηρός νέος, όπως ίσως πολλοί άλλοι στην εποχή του. Αυτό όμως που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ο τρόπος που διέβλεπε το παρόν και το μέλλον της νεοσύστατης χώρας του, κατάσταση που τον έσπρωχνε σε εμπειρίες πέρα απ’ τα σύνορα του τόπου αλλά και του μετεφηβικού εαυτού του. Ως γητευτής αλόγων και ακροβάτης πάνω σε αυτά, βρίσκεται στο Παρίσι όπου γνωρίζει τον Πιερ. Η συνάντηση αυτή που οδηγεί και τη μεταστροφή του ενδιαφέροντός του Θεόδωρου στις πρώτες πτητικές μηχανές, κατέστη καταλυτική για το συναισθηματικό δέσιμο των δυο ανδρών. Αυτό έγινε το εφαλτήριο να υπάρξει ένα λυτρωτικό ταξίδι μες στον χρόνο, το οποίο ο Πιερ επεδίωξε να μοιραστεί μέσα απ’ τη στερνή αφήγησή του στον νεαρό Αλεξάντρ. Η λυτρωτική κάθαρση παίρνει σάρκα και οστά στο τέλος της ιστορίας όταν ο αναγνώστης συνειδητοποιεί και τη συσχέτιση μεταξύ όλων των πρωταγωνιστών ακόμα και των δευτεραγωνιστών.
• Το πρώτο σας βιβλίο κυκλοφόρησε αν δεν κάνω λάθος το 2000, πριν 17 χρόνια. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση με τη συγγραφή; Μιλήστε μας για τη διαδρομή σας στη λογοτεχνία.
Αν και η πρωτολειακή συγγραφή μυθιστορήματος ξεκίνησε πριν από 24 χρόνια, η έκδοση έργων μου δεν άρχισε να πραγματώνεται παρά μόνο το 2000. Ως νεαρός βιβλιοφάγος εξοργιζόμουν που δεν έβρισκα στα βιβλιοπωλεία, πλην ελάχιστων ξενόγλωσσων εξαιρέσεων, ΛΟΑΤΚΙ+ κείμενα μέσα από τα οποία να ταυτιστώ. Έτσι, πήρα την θαρραλέα τότε απόφαση να συγγράψω εγώ ο ίδιος τα κείμενα που θα ήθελα να διαβάσω. Τα υπόλοιπα από κει κι έπειτα και μετά από πάμπολλη δουλειά, είναι πλέον λίγο-πολύ γνωστά.
•Οι δρόμοι της ανάγνωσης και του βιβλίου επηρεάζονται ιδιαίτερα μέσα από τη διαδικτυακή εποχή. Θέλω να πω, το κοινό αγκαλιάζει το βιβλίο όπως άλλοτε ή βλέπετε να υπάρχει κάμψη λόγω του Ιντερνετ;
Πάντα το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα ήταν μικρό. Βρίθουμε όμως από Έλληνες που δυστυχώς, χωρίς να διαβάζουν αυτοβαπτίζονται εκ προοιμίου παντογνώστες και επικριτές όλων. Ενώ πολλοί εγγράμματοι πέρα από την υποχρεωτική βιβλιογραφία του τομέα τους ουδόλως δεν ακκίζονται για λογοτεχνία, στατιστικά, ένας στους δυο συντοπίτες μας δεν ανοίγει ούτε ένα λογοτεχνικό βιβλίο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό λέει πολλά για το ποιοι επιλέγουμε να είμαστε. Από κει κι ύστερα, είτε μιλάμε για ηλεκτρονική είτε έντυπη μορφή είναι για τους περισσότερους ψιλά γράμματα. Το διαδίκτυο με τη σωστή παιδεία παρ’ αυτά, μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά για να στρέψει τουλάχιστον τους νέους προς την ανάγκη για ανάγνωση.
•Στον χώρο του βιβλίου ποια βιβλία έχετε ξεχωρίσει στη δική σας βιβλιοθήκη;
Ως ξενόγλωσσος φιλόλογος και συγγραφέας στην ελληνική είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιους από τον μακροσκελέστατο κατάλογο προσωπικής επιλογής. Αν αναφερθώ σε ονόματα όπως: Γουλφ, Λώρενς, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Ζολά, Μέρντοχ, Στρούνγκε, Χόλλινγκχερστ, Μανν, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Εμπειρίκος, Καβάφης, θα μείνουν εκτός λίστας τόσοι συγγραφείς που αισθάνομαι ότι δεν θα είναι καθόλου δίκαιο γι αυτούς. Είναι πραγματικά δύστοκο να απαντήσω σε ένα τέτοιο ερώτημα. Όσο περνούν οι γενιές, τόσο μεγαλύτερο το φορτίο στην πλάτη των νεώτερων αναγνωστών και συγγραφέων.
•Η ζωή σας βρίσκεται, διαβάζω σε βιογραφικό σας, ανάμεσα σε Χανιά και Κοπεγχάγη. Μιλήστε μου για τις δύο αυτές πόλεις.
Ήταν προσωπική επιλογή μου να μετακομίσω στην Κοπεγχάγη όπως και το ότι διαμένω τώρα στα Χανιά. Αν και η μια είναι πρωτεύουσα ενώ η άλλη επαρχιακή πόλη σε διαφορετικές χώρες, αυτό που θα μπορούσε να τις συνδέει είναι η νησιωτική τους γεωγραφία, όπως και η ποδηλατική κουλτούρα των κατοίκων τους. Στην περίπτωση όμως των Χανίων, ως προς το δεύτερο, υπάρχει πλημμελής πρόνοια από την όποια εντόπια αρχή. Γενικότερα, η ένδεια σεβασμού είναι εμφανέστερη εδώ. Για παράδειγμα, οι ανεπαρκείς υποδομές προς άτομα με κινητικές ανάγκες, η στέρηση χώρων για καπνιστές, η ανυπαρξία σωστών ποδηλατόδρομων σε όλη την έκταση της πόλης, η κοινωνικο-θρησκευτική επιβολή τύψεων ως προς τον ερωτικό αυτοπροσδιορισμό δεν είναι παρά μόνο λίγα από τα δεδομένα που λείπουν απ’ την πόλη μας, όχι όμως κι απ’ την Κοπεγχάγη και βέβαια κάνουν τους κατοίκους της σαφώς πιο ευτυχείς από εμάς.
Tο μυθιστόρημα του Ιωσήφ Αλυγιζάκη “Σε ψάχνω στο Χρόνο”, εκδόσεις “Πολύχρωμος Πλανήτης”, θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 7 Ιουνίου στις 9 μ.μ. στον Ι.Ο.Χ. Νεώριο Μόρο. Για το μυθιστόρημα θα μιλήσει η φιλόλογος Βίκυ Κόλλια και αποσπάσματα από το κείμενο θα διαβάσει ο Νίκος Μοτάκης. Ο συγγραφέας θα υπογράψει αντίτυπα του έργου του μετά την παρουσίαση. Την εκδήλωση οργανώνουν οι εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης και το Βιβλιοπωλείο της 1866.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - Διαδρομές - 3/6/2017)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/to-diadiktio-bori-na-litourgisi-epikodomitika-stin-anagnosi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου