Περί ασύλου

Γράφει ο Γ. ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ

Σταθερά
τα παμπάλαια
πράγματα
Μες τα τωρινά μας
επιβιούν
Οδ. Ελύτης (το φωτόδεντρο
και η δέκατη τέταρτη ομορφιά)

Πώς μια αζύγιστη πολιτικά ενέργεια έγινε αιτία αφενός μεν να μην αναδειχθεί το πρόβλημα των μεταναστών, αφετέρου να αναδυθεί θέμα ασύλου;
Πώς από μια άσκεφτη πράξη μερικών μετετέθη η συζήτηση από τα ζέοντα προβλήματα των μεταναστών, στο απείρως υποδεέστερο ζήτημα του τόπου της κατάληψης;
Ούτε ζημιές έγιναν -όπως είναι το σύνηθες από παρόμοιες δραστηριότητες- στο κτήριο της νομικής ούτε οι δραστηριότητες και η λειτουργία της σχολής παρεμποδίσθη αφού το συγκεκριμένο μέρος δεν είναι τόπος διδασκαλίας.
Ομως τα ΜΜΕ έπαιξαν πάλι τον ρόλο τους. Είπαμε, όταν σκύλος δαγκώσει άνθρωπο δεν είναι είδηση. Οταν άνθρωπος δαγκώσει σκύλο, αυτή είναι είδηση. Και εδώ πραγματικά αυτό συνέβη. Μετανάστες τόλμησαν να μπουν στην νομική. Σκέφτομαι και δεν βρίσκω απάντηση. Αν Ελληνες άνεργοι κατελάμβαναν τον χώρο, ο κ. πρύτανης θα αντιδρούσε έτσι; Θα έλεγε δηλαδή αν δεν αποχωρήσουν να μπει η Αστυνομία; Και γιατί κάτι παρόμοιο δεν έγινε ποτέ μέχρι τώρα; Ομως ας είναι αφορμή αυτό το γεγονός, το κράτος να μη φερθεί μικρόψυχα, εκδικητικά, χωρίς διάθεση να λύσει το πρόβλημα πολιτικά και να σκύψει στο πρόβλημα συζητώντας με φορείς και κοινωνία την εφαρμογή συγκεκριμένης μεταναστευτικής πολιτικής.
Οσο για το πρόβλημα του ασύλου, που τεχνηέντως μετεφέρθη η συζήτηση εκεί, ποιος ο λόγος να συζητιέται η κατάργηση του; Είναι επιχείρημα ότι εφόσον το Σύνταγμα προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στην ελληνική επικράτεια, γιατί χρειάζεται ειδικός νόμος προστασίας της στα ΑΕΙ;
Γιατί είναι μέσα στην παράδοση μας, στην κουλτούρα μας. Γιατί ακόμα και η λέξη και η επινόηση είναι ελληνικές. Γιατί για να υπάρχει από τον Αισχύλο μέχρι σήμερα φαίνεται ότι το 'χρειαζόμαστε'. Γιατί δεν κανονίζουμε τη ζωή μας μόνο με πρακτικές ρυθμίσεις. Γιατί το φεγγάρι της Σαπφούς θα επιζήσει και όχι το φεγγάρι του Άμστρογκ όπως λέει ο ποιητής.
Γιατί λίγα χρόνια πριν από κει ξεκίνησε η πάλη και η πτώση της χούντας. Γιατί αν όντως υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τι πειράζει ένας νόμος παραπάνω;
Γι’ αυτό ακόμα το άσυλο δεν κατοχυρώνεται με νόμους και διατάξεις, αλλά με την καρδιά και τη συνείδηση του πολίτη.
Γιατί και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες αναγκάστηκαν να κλείσουν με τοίχο τον ναό, όπου κατέφυγε ο Παυσανίας και να τον θάψουν ζωντανό, για να μην παραβιάσουν το ιερό άσυλο και μπουν μέσα στον ναό.
Για όσους θέτουν σήμερα θέμα Ασύλου, αν ήσαν όντως με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, δεν θα έβαζαν θέμα κατάργησης του, αλλά θέμα κατοχύρωσης του. Διότι είναι αλήθεια ότι το άσυλο όπως υπάρχει σήμερα υπονομεύεται, κακοποιείται, κηλιδώνεται.
Διότι τόσα που συμβαίνουν στους χώρους του Πανεπιστημίου χρόνια τώρα, σημαίνει ότι το πρόβλημα υπάρχει στο σύστημα διοίκησης των Πανεπιστημίων, όχι στα πρόσωπα. Δεν είναι δυνατόν χρόνια τώρα όλοι οι πρυτάνεις να εκδηλώνουν αδυναμία να υπερασπίσουν το άσυλο και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στους χώρους του Πανεπιστημίου. Η αποφασιστικότητα του σημερινού πρύτανη κ. Πελεγρίνη εδράζεται ακριβώς πάνω στο γεγονός ότι οι καταληψίες ήσαν μετανάστες. Αν ήσαν φοιτητές, δεν θα μπορούσε να πει αυτό που είπε. Επομένως ας συζητήσουμε πώς θα κατοχυρωθεί το άσυλο μέσα από τη Διοίκηση του Πανεπιστημίου, τις αρχές, την κοινωνία και τους φοιτητές και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα περί κατάργησης του. Ενα είναι βέβαιον. Το Πανεπιστήμιο με την ύπαρξη του ασύλου μπορεί να είναι καλό η κακό. Χωρίς το άσυλο θα είναι σίγουρα κακό.