Ίσως, αν συνεχιστεί ώς έχει η κατάσταση, ο φάρος στο ενετικό λιμάνι του Ρεθύμνου, να είναι γρίφος στο κυνήγι του θησαυρού μετά από πολλά χρόνια...
Όλοι θα ρωτάνε τους παλιούς τι υπήρχε κάποτε εκεί που είναι το ενετικό λιμάνι, που από αμέλεια και αδιαφορία καταστράφηκε σε μια εποχή προηγμένη μεν, αλλά με ανθρώπους χωρίς ενδιαφέρον για την ιστορία του τόπου. Θα βλέπουν τις παλιές φωτογραφίες και θα αναρωτιούνται...
Οι ιθύνοντες φαίνεται πως ξεχνούν το φάρο, εμείς όμως όχι.
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει, λέει το τραγούδι. Έτσι κι εδώ. Άλλαξε η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού ακόμη να ασχοληθεί με το φάρο, το ενετικό λιμάνι και τα προβλήματά του.
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, δεν έχει γίνει το τελευταίο μεγάλο χρονικό διάστημα και καμμία κίνηση διεκδικητική προς το υπουργείο ούτε από το Λιμενικό Ταμείο και το τοπικούς φορείς, ούτε από την τοπική αρχαιολογία, κατεξοχήν αρμόδια.
Η τελευταία πράξη του «δράματος» - για πέρυσι τουλάχιστον – ήταν όταν διαπιστώθηκαν οι βαθιές και σοβαρές σπηλαιώσεις όχι μόνο στο φάρο βέβαια, αλλά και σε τμήματα του ενετικού λιμανιού από τους δύτες της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού. «Η βάση του φάρου είναι στον άερα» ανέφεραν τα ΜΜΕ πέρυσι την άνοιξη. Τότε μπήκε ένα διαχωριστικό για να μην πλησιάζει ο κόσμος και τους... πέσει ο φάρος στο κεφάλι.
Έκτοτε ουδέν νεότερον...
Ο πρόεδρος του λιμενικού Ταμείου, δηλώνει πως ένα ποσό μερικών χιλιάδων ευρώ για τη μελέτη αποκατάστασης του προβλήματος μπορεί το Λ.Τ. να το εκταμιεύσει. Αν όμως είναι μεγαλύτερο από τις δυνατότητές του δεν θα μπορέσει να το καλύψει.
Θα πρεπει βέβαια στο μεταξύ να αποφασιστεί η εκπόνηση της μελέτης και της αποκατάστασης του συνόλου των προβλημάτων του ενετικού λιμανιού από τις αρμόδιες υπηρεσίες της αρχαιολογίας.
Ποιός φταίει τελικά για την απραξία τόσου καιρού; Το κράτος; Η αρχαιολογία; Η τοπική αυτοδιοίκηση; Το Λιμενικό Ταμείο; Όλοι μαζί που συντηρούν καλά το μύθο ότι «...Ως λαός διαθέτουμε αυτό το μοναδικό ταλέντο, να κονιορτοποιούμε το κάλλος, να εκδικούμαστε τη μοναδικότητα...»;
Που μόνο μύθος δεν είναι τελικά...
ΧΑΡΑ ΒΗΛΑΡΑ
Όλοι θα ρωτάνε τους παλιούς τι υπήρχε κάποτε εκεί που είναι το ενετικό λιμάνι, που από αμέλεια και αδιαφορία καταστράφηκε σε μια εποχή προηγμένη μεν, αλλά με ανθρώπους χωρίς ενδιαφέρον για την ιστορία του τόπου. Θα βλέπουν τις παλιές φωτογραφίες και θα αναρωτιούνται...
Οι ιθύνοντες φαίνεται πως ξεχνούν το φάρο, εμείς όμως όχι.
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει, λέει το τραγούδι. Έτσι κι εδώ. Άλλαξε η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού ακόμη να ασχοληθεί με το φάρο, το ενετικό λιμάνι και τα προβλήματά του.
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, δεν έχει γίνει το τελευταίο μεγάλο χρονικό διάστημα και καμμία κίνηση διεκδικητική προς το υπουργείο ούτε από το Λιμενικό Ταμείο και το τοπικούς φορείς, ούτε από την τοπική αρχαιολογία, κατεξοχήν αρμόδια.
Η τελευταία πράξη του «δράματος» - για πέρυσι τουλάχιστον – ήταν όταν διαπιστώθηκαν οι βαθιές και σοβαρές σπηλαιώσεις όχι μόνο στο φάρο βέβαια, αλλά και σε τμήματα του ενετικού λιμανιού από τους δύτες της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού. «Η βάση του φάρου είναι στον άερα» ανέφεραν τα ΜΜΕ πέρυσι την άνοιξη. Τότε μπήκε ένα διαχωριστικό για να μην πλησιάζει ο κόσμος και τους... πέσει ο φάρος στο κεφάλι.
Έκτοτε ουδέν νεότερον...
Ο πρόεδρος του λιμενικού Ταμείου, δηλώνει πως ένα ποσό μερικών χιλιάδων ευρώ για τη μελέτη αποκατάστασης του προβλήματος μπορεί το Λ.Τ. να το εκταμιεύσει. Αν όμως είναι μεγαλύτερο από τις δυνατότητές του δεν θα μπορέσει να το καλύψει.
Θα πρεπει βέβαια στο μεταξύ να αποφασιστεί η εκπόνηση της μελέτης και της αποκατάστασης του συνόλου των προβλημάτων του ενετικού λιμανιού από τις αρμόδιες υπηρεσίες της αρχαιολογίας.
Ποιός φταίει τελικά για την απραξία τόσου καιρού; Το κράτος; Η αρχαιολογία; Η τοπική αυτοδιοίκηση; Το Λιμενικό Ταμείο; Όλοι μαζί που συντηρούν καλά το μύθο ότι «...Ως λαός διαθέτουμε αυτό το μοναδικό ταλέντο, να κονιορτοποιούμε το κάλλος, να εκδικούμαστε τη μοναδικότητα...»;
Που μόνο μύθος δεν είναι τελικά...
ΧΑΡΑ ΒΗΛΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου