Ερχονται χρονιάρες μέρες. Οι περισσότεροι θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με συγγενείς και φίλους μας. Κάποιοι, όμως, θα είναι μόνοι τους. Και η μοναξιά των γιορτών είναι χειρότερη από εκείνη άλλων ημερών... Σε μοναχικά άτομα, λοιπόν, αναφέρεται το νέο βιβλίο της Μαρινέλλας Βλαχάκη: “Χρονιάρες μέρες” (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Ετσι ονομάζεται ένα από τα επτά διηγήματα τα οποία περιλαμβάνει. Τέσσερα από αυτά δημοσιεύτηκαν κατά τα προηγούμενα χρόνια στο χριστουγεννιάτικο ένθετο περιοδικό των “Χανιώτικων νέων”. Πρόκειται για τα: “Ο Νικόλας ο Φλουρής” (δημοσιεύτηκε το 2005, ενώ το 2006 είχε γίνει παράσταση από την εταιρεία τέχνης: “Βιολέττα” σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη), “Χρονιάρες μέρες” (Δεκέμβριος 2006), “Οπως τα φαράγγια” (2007), “Η αυλή των αγγέλων” (2008). Τα υπόλοιπα διηγήματα είναι τα: “Χρόνια πολλά Τασία”, “Η γιαγιά Πηνελόπη” και “Βαθιά απόκρημνη χαράδρα”.Οι ήρωες όλων των διηγημάτων είναι άνθρωποι απλοί που έχουν ως κοινό τους γνώρισμα το αίσθημα της μοναξιάς, της απώλειας και της προσμονής. Οι μικρές ιστορίες εκτυλίσσονται στην ενδοχώρα του νομού Χανίων τη δεκαετία του ’60. Οπως η ιστορία της Τασίας που έγινε κτηνοτρόφος και δέθηκε με τα ζώα περισσότερο, ίσως, απ’ ότι με τους ανθρώπους. Της Τασίας της οποίας “η μαύρη πλεξούδα, έσβηνε σιγά σιγά στο λευκό τοπίο, η μαύρη πλεξούδα της, μισός αιώνας χαλαρά πλεγμένος”.
Οπως η ιστορία του Νικόλα του Φλουρή που ήρθε απ’ τ’ Αϊβαλί και χάθηκε ξαφνικά - έφυγε με το άρμα του Αη Βασίλη στο ταξίδι προς τον ουρανό...
Οπως η ιστορία της γιαγιάς Πηνελόπης η οποία από τότε που έχασε το μικρότερο παιδί της, “μόλις βράδιαζε, κάθιζε σαν το πουλί στο περβάζι του παραθύρου, τυλιγμένη με μια κουβέρτα και κοιτούσε συνεχώς στο κοιμητήρι”.
Οπως η “αυλή των αγγέλων” που είναι η αυλή του Άη Νικόλα όπου έθαβαν τα αβάπτιστα - μια ιστορία που μαθαίνει η διηγηματογράφος καθώς ανεβαίνει προς τα Λευκά Ορη, από μια γιαγιά την οποία συναντά στον δρόμο και την καλεί στο αυτοκίνητό της για να τη μεταφέρει και να τη προστατέψει από την παγωνιά. Αποσβολωμένη από τη διήγηση της γιαγιάς, η πρωταγωνίστρια, επιστρέφει στα Χανιά και καταλήγει στο “Μικρό Καφέ” του Κουμ Καπί για να απολαύσει τον καφέ της.
Οπως η Ασπασία στις “Χρονιάρες μέρες” που φιλοξενεί έναν “διακονιάρη” ο οποίος πεθαίνει μέσα στο σπίτι της...
Ιστορίες απλές, καθημερινές. Γλυκές αλλά και πικρές. Ερχονται χρονιάρες μέρες, αλλά γύρω μας, στην πόλη μας μα και παντού στον κόσμο, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι δεν θα τις γευτούν... Και οι “Χρονιάρες μέρες” της Μαρινέλλας Βλαχάκη έρχονται όχι μόνο να μας συγκινήσουν, αλλά και να μας βοηθήσουν να μη ξεχνάμε μέσα στη θαλπωρή των εορτών τους ανθρώπους που θα τις περάσουν διαφορετικά... Εκείνους για τους οποίους οι χρονιάρες μέρες παραμένουν μέρες επιβίωσης και αναζήτησης της ουτοπίας...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
("Χανιώτικα νέα" - 15/12/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου