Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Ζητούν από την πολιτεία να σκύψει στα προβλήματά τους. Καλούν την κοινωνία να σταθεί στο πλευρό τους.
Ποιοι; Μα, οι αγρότες για τους οποίους ο κόμπος έφτασε στο χτένι καθώς τα προϊόντα δεν πωλούνται ενώ το εισόδημά τους μειώνεται δραματικά. Και ζητούν μέτρα εδώ και τώρα ενάντια: στις καταστροφικές πολιτικές σε βάρος τους, στη μείωση του εισοδήματός τους, στον αφανισμό τους, στην φυγή και στην μετανάστευση από τον τόπο τους. Και βέβαια έχουν δίκιο.
Αρκετοί καταναλωτές ίσως να μην έχουν καταλάβει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κοινωνοί της πρωτογενούς παραγωγής. Πολύ δε περισσότερο οι κυβερνώντες μέσα από τα πολυτελή γραφεία τους, δεν έχουν ιδέα για το μαρασμό της υπαίθρου. Πώς, όμως, να αντέξουν οι αγρότες όταν πωλούν την παραγωγή τους σε εξευτελιστικές τιμές, συχνά κάτω του κόστους;
Πώς να τα βγάλουν πέρα;
Και όμως οι αγρότες, επιμένουν. Δεν ζητούν τίποτα υπερβολικό. Στήριξη χρειάζονται. Για να μην υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις περιουσίες, τα χωριά και τη δουλειά τους. Για να μείνουν στην ύπαιθρο που συνεχώς ερημώνει. Για να παραμείνουν θεματοφύλακες της παράδοσης και της υπαίθρου. Γιατί οι αγρότες, όπως και οι κτηνοτρόφοι, είναι όντως, θεματοφύλακες της παράδοσης. Γιατί χάρη σε αυτούς μπορούμε ακόμα να τρώμε ντόπια και υγιεινά προϊόντα. Γιατί στην εποχή του ελεύθερου εμπορίου που η αγορά κατακλύζεται και από ξενόφερτα, αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, οι αγρότες αντιστέκονται.
Και μαζί τους πρέπει να αντισταθούμε και εμείς. Γιατί ο αγώνας τους αποτελεί επιπλέον και αντίσταση στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης που απειλεί να σαρώσει τα πάντα.
Και ακόμη, διότι οι αγρότες είναι βασικός πυλώνας της τοπικής οικονομίας.
Ισως γι' αυτό οι καρεκλοκένταυροι των υπουργείων αλλά και των Βρυξελλών, να δείχνουν αδιαφορία στα προβλήματά τους. Ομως, η κοινωνία δεν πρέπει να αδιαφορεί.
Οι αγρότες, οι τελευταίοι των "Μοϊκανών" που βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τη φύση, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουν τη γη τους. Δεν μπορεί άλλο να είναι έρμαια αντιαγροτικών πολιτικών. Αυτοί οι ακούραστοι εργάτες της γης, με ήλιο και με βροχή, χειμώνα και καλοκαίρι, προσφέρουν στην κοινωνία, προσφέρουν σε όλους μας. Και εμείς, είμαστε -πρέπει να είμαστε- στο πλευρό τους.
(Χανιώτικα νέα - 23/1/2009)
Διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Ζητούν από την πολιτεία να σκύψει στα προβλήματά τους. Καλούν την κοινωνία να σταθεί στο πλευρό τους.
Ποιοι; Μα, οι αγρότες για τους οποίους ο κόμπος έφτασε στο χτένι καθώς τα προϊόντα δεν πωλούνται ενώ το εισόδημά τους μειώνεται δραματικά. Και ζητούν μέτρα εδώ και τώρα ενάντια: στις καταστροφικές πολιτικές σε βάρος τους, στη μείωση του εισοδήματός τους, στον αφανισμό τους, στην φυγή και στην μετανάστευση από τον τόπο τους. Και βέβαια έχουν δίκιο.
Αρκετοί καταναλωτές ίσως να μην έχουν καταλάβει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κοινωνοί της πρωτογενούς παραγωγής. Πολύ δε περισσότερο οι κυβερνώντες μέσα από τα πολυτελή γραφεία τους, δεν έχουν ιδέα για το μαρασμό της υπαίθρου. Πώς, όμως, να αντέξουν οι αγρότες όταν πωλούν την παραγωγή τους σε εξευτελιστικές τιμές, συχνά κάτω του κόστους;
Πώς να τα βγάλουν πέρα;
Και όμως οι αγρότες, επιμένουν. Δεν ζητούν τίποτα υπερβολικό. Στήριξη χρειάζονται. Για να μην υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις περιουσίες, τα χωριά και τη δουλειά τους. Για να μείνουν στην ύπαιθρο που συνεχώς ερημώνει. Για να παραμείνουν θεματοφύλακες της παράδοσης και της υπαίθρου. Γιατί οι αγρότες, όπως και οι κτηνοτρόφοι, είναι όντως, θεματοφύλακες της παράδοσης. Γιατί χάρη σε αυτούς μπορούμε ακόμα να τρώμε ντόπια και υγιεινά προϊόντα. Γιατί στην εποχή του ελεύθερου εμπορίου που η αγορά κατακλύζεται και από ξενόφερτα, αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα, οι αγρότες αντιστέκονται.
Και μαζί τους πρέπει να αντισταθούμε και εμείς. Γιατί ο αγώνας τους αποτελεί επιπλέον και αντίσταση στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης που απειλεί να σαρώσει τα πάντα.
Και ακόμη, διότι οι αγρότες είναι βασικός πυλώνας της τοπικής οικονομίας.
Ισως γι' αυτό οι καρεκλοκένταυροι των υπουργείων αλλά και των Βρυξελλών, να δείχνουν αδιαφορία στα προβλήματά τους. Ομως, η κοινωνία δεν πρέπει να αδιαφορεί.
Οι αγρότες, οι τελευταίοι των "Μοϊκανών" που βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τη φύση, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουν τη γη τους. Δεν μπορεί άλλο να είναι έρμαια αντιαγροτικών πολιτικών. Αυτοί οι ακούραστοι εργάτες της γης, με ήλιο και με βροχή, χειμώνα και καλοκαίρι, προσφέρουν στην κοινωνία, προσφέρουν σε όλους μας. Και εμείς, είμαστε -πρέπει να είμαστε- στο πλευρό τους.
(Χανιώτικα νέα - 23/1/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου