Συγκίνηση στα Χανιά, αλλά και σε όλη τη χώρα, σκόρπισε το άκουσμα του
θανάτου του Νίκου Κοκοβλή, ιστορικού στελέχους της Εθνικής Αντίστασης
και της Αριστεράς. Σε ηλικία 92 ετών ο Νίκος Κοκοβλής άφησε την
τελευταία του πνοή το βράδυ του Σαββάτου. Δείγμα αξιοπρέπειας και αγωνιστικού πνεύματος ο Νίκος Κοκοβλής, μαζί με τη γυναίκα του Αργυρώ -επί χρόνια συνεργάτιδα των "Χ.Ν."- αποτελούν σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας των Χανίων, αλλά και της Αριστεράς.
Η κηδεία του Νίκου Κοκοβλή θα γίνει σήμερα στις 12 μ. από τον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος στο Βαμβακόπουλο όπου θα ψαλεί και θα ταφεί στο νεκροταφείο του Ι.Ν. Μιχαήλ Αρχαγγέλου.
«ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ»
Η περιπετειώδης ζωή του Νίκου Κοκοβλή και της συζύγου του Αργυρώς αποτυπώνεται στο βιβλίο τους «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε», το οποίο έγινε ταινία - ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστές τους ίδιους και με σκηνοθέτη τον Σταύρο Ψυλλάκη.
Το βιβλίο αυτό ζωντανεύει την ιστορία της Ελλάδας κατά την Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο και την πολιτική προσφυγιά μέσα από τη δική τους διαδρομή.
Ο Νίκος Κοκοβλής ήρθε δύο χρονών από τη Μικρά Ασία και μεγάλωσε στα Χανιά. Η γερμανική κατοχή τον βρίσκει φοιτητή στην Αθήνα. Από την πρώτη στιγμή συμμετέχει στους φοιτητικούς πυρήνες Αντίστασης. Τον Ιούνιο του ’41 κατεβαίνει στα Χανιά και συνδέεται με το ΚΚΕ. Αγωνίζεται ως στέλεχος του ΕΑΜ (μέλος της Επιτροπής Πόλης) και μετά την απελευθέρωση εκλέγεται γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Χανίων. Τον Οκτώβρη του 1946 συλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος μετά από κινητοποιήσεις των εργατών. Το 1947 περνάει στην παρανομία και βγαίνει στο βουνό, όπου γνωρίζεται με την Αργυρώ. Μετά την απώλεια των κομματικών καθοδηγητών και καπετάνιων του Δημοκρατικού Στρατού Γ. Τσιτήλου, γραμματέα Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και Δ. Μακριδάκη, γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής, αναλαμβάνει τη θέση του δεύτερου με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των ανταρτών. Με τον τερματισμό του ένοπλου αγώνα το 1949 και μέχρι το 1962, που δραπέτευσε στο εξωτερικό, είναι μαζί με την Αργυρώ, υπεύθυνοι των παράνομων οργανώσεων στον Νομό.
Το 1962, δηλαδή πριν από περίπου μισό αιώνα, ο Νίκος Κοκοβλής, η Αργυρώ Κοκοβλή, με άλλους τέσσερις αντάρτες, αφού κρύβονταν για 15 περίπου χρόνια στον Νομό Χανίων, με εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος, έφυγαν κρυφά από το λιμανάκι της Γλυφάδας με ένα μικρό πλεούμενο για να φτάσουν στις ακτές της νότιας Ιταλίας. Ολοι τους ήταν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι. Οταν έφτασαν, τους περιέθαλψαν οι Ιταλοί σύντροφοί τους με τη βοήθεια των οποίων διέφυγαν στη Βουδαπέστη και από εκεί έφτασαν στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ενωσης όπου έμειναν 14 χρόνια.
Εκεί, όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα για την ταινία: «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε» http://allos-dromos-den-ypirxe.blogspot.gr/ 2009/01/blog-post.html, απέκτησαν τα παιδιά τους, σπούδασαν, εργάστηκαν, διαφώνησαν με το επίσημο Κόμμα το 1968 και πλήρωσαν ακριβά τις συνέπειες των απόψεών τους. Επαναπατρίστηκαν όλοι τους το 1976, διαγραμμένοι από το Κόμμα.
Από τις ξεχωριστές στιγμές της ζωής τους, που καταγράφεται στο βιβλίο και στην ταινία, είναι όταν οι πρωταγωνιστές εξιστορούν πώς την εποχή εκείνη, που ήταν συνεχώς σε κίνδυνο, συνάντησαν αλληλεγγύη ακόμη και από πολιτικούς τους αντιπάλους. Μάλιστα, ο Νίκος και η Αργυρώ είχαν βρει καταφύγιο στα Λευκά Ορη, στο μιτάτο κτηνοτρόφου του αντίπαλου στρατοπέδου.
Μια ακόμα πτυχή της προσωπικότητας του Νίκου Κοκοβλή ήταν, όταν μετά τη μεταπολίτευση γνώρισε τυχαίως σε ένα κατάστημα των Χανίων τον ασφαλίτη που τον κυνηγούσε και του είχε στήσει ενέδρες κατά την περίοδο του εμφυλίου. Ο Νίκος Κοκοβλής τον συγχώρεσε και μαζί είχαν στείλει μήνυμα συνύπαρξης και συναδέλφωσης, μιλώντας σε μαθητές για τις ημέρες εκείνες, στο πλαίσιο εκδήλωσης σχολείου των Χανίων.
Στην προβολή του ντοκιμαντέρ, τον Απρίλιο του 2009 στα Χανιά, ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης, είχε σημειώσει: «Το βιβλίο με συγκλόνισε. Προσπάθησα όμως να δω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ενδιαφέρει και τους σημερινούς θεατές και κυρίως τα νέα παιδιά και ποιο είναι το διαχρονικό στοιχείο της ιστορίας. Με ενδιαφέρει η υπαρξιακή διάστασή της. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να μπουν σε όλη αυτή την περιπέτεια, να αντέξουν, να μην το μετανιώσουν και ακόμη και σήμερα να προχωράνε με ψηλά το κεφάλι. Εκτός από την ιδεολογική διάσταση, υπάρχει ένα κομμάτι βαθιάς εντιμότητας. Η έντιμη στάση είναι αυτό που καθορίζει την πορεία αυτών των ανθρώπων».
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
«Ο σύντροφος Νίκος, μαζί με την ακαταμάχητη σύντροφο του Αργυρώ, αποτελούν ένα από τα ανεπανάληπτα ζευγάρια αριστερών που η αφοσίωση τους στην υπόθεση του Σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία αποτελεί παράδειγμα μίμησης και έμπνευσης για όλους μας», αναφέρει -μεταξύ άλλων- σε ανακοίνωσή της η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού, εκφράζοντας τα «πιο θερμά και ειλικρινή συλλυπητήρια» στη σύζυγο και τον γιο του. «Η θύμησή του θα μας συντροφεύει για πάντα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης του Κρήτης που τον σκεπάζει», καταλήγει η ανακοίνωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΧΑΝΙΩΝ
«Ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων αποχαιρετά με βαθιά συγκίνηση τον Νίκο Κοκοβλή, έναν αγωνιστή της αριστεράς, σύμβολο της αέναης μάχης του λαού μας για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική απελευθέρωση», αναφέρει σε χθεσινή ανακοίνωσή της η Τοπική Επιτροπή του κόμματος.
«Η απώλεια είναι τόσο σημαντική, που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μαζί του χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της αριστεράς και των αγώνων του ελληνικού λαού και ειδικότερα του κρητικού. Αλλά δεν είναι αλήθεια. Η ίδια η ζωή των ανθρώπων όπως ο Νίκος Κοκοβλής, είναι ένας ατέλειωτος αγώνας όχι μόνο για να γραφεί, αλλά και να μην ξεχαστεί η παραμικρή πτυχή αυτής της ιστορίας. Είναι η ολοζώντανη επιβεβαίωση της αυταξίας κάθε μάχης που δίνεται για ένα καλύτερο αύριο», επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων.
(Χανιώτικα νέα - 13/8/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/104155-sugkinisi-gia-ton-thanato-tou-nikou-kokobli/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου