Κρανίου τόπος...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στο ίδιο έργο θεατές γινόμαστε άλλη μία φορά. Μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πιο δραματικά. Ο λόγος για τις πυρκαγιές στην Αττική, που ξύπνησαν δυσάρεστες μνήμες.
Για δύο μέρες η Ανατολική Αττική καίγεται. Δάση και σπίτια γίνονται στάχτη. Και η πύρινη κόλαση έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει τελειωμό.
Ανέτοιμος αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ο κρατικός μηχανισμός. Αντίθετα, έτοιμοι φάνηκαν ξανά οι εμπρηστές. Ηξεραν τι έκαναν. Και ήξεραν πότε θα βάλουν φωτιές. Τώρα που ο άνεμος ευνοεί τις φλόγες και καταστρέφει τη φύση.
Και αύριο τι; Πώς θα ζει και θα αναπνέει ο κάτοικος του κέντρου; Και τι θα γίνει μετά;
Σε λίγα χρόνια, δεν αποκλείεται να ξεφυτρώσουν κατοικίες και πολυκατοικίες στα καμένα. Παράνομα βέβαια αλλά και νόμιμα μαζί. Πώς; Μα θα κτίσουν -πιθανώς- κάπως κάποτε κάποιοι και θα έρθει το κράτος να νομιμοποιήσει τις παρανομίες, με το... αζημίωτο φυσικά.
Και η φύση; Ποια φύση; Κάποτε ο άνθρωπος έβαζε τη φύση πάνω από το τσιμέντο και το χρήμα. Τώρα, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Το χρήμα και το τσιμέντο μπαίνει πάνω από τη φύση.
Ισαμε τη στιγμή που η φύση θα εκδικηθεί. Μα, τότε θα είναι αργά. Αν δεν είναι ήδη. Οχι μόνον για τους καπατατούντες αλλά για όλους μας.
Η φωτιά στην Αττική δεν είναι μακριά μας. Είναι δίπλα μας. Είναι στο σπίτι μας.
Οπως ήταν και οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο όπου είχαν καεί άνθρωποι. Οπως ήταν και άλλες μεγάλες πυρκαγιές σε όλη τη χώρα και φυσικά σ' αυτό το νησί.
Μια μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει τη φύση μας επηρεάζει όλους.
Και εδώ στο νομό Χανίων, που φέτος, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συμβεί καταστροφικές πυρκαγιές, ο κρατικός μηχανισμός πόσο έτοιμος ή ανέτοιμος είναι για κάθε ενδεχόμενο;
Εχουν γίνει συσκέψεις και δηλώσεις. Πόσο συχνά γίνονται περιπολίες στην ύπαιθρο για προληπτικούς βέβαια λόγους; Τι σχεδιασμός υπάρχει; Τι ανάγκες υπάρχουν; Τι γίνεται με το προσωπικό; Τι ανάγκες υπάρχουν και τι ελλείψεις πρέπει να καλυφθούν σε πυροσβεστική δύναμη;
Ερωτήματα που απασχολούν κάθε ανήσυχο πολίτη ο οποίος δεν αντέχει άλλο αυτήν την κατάσταση με τις φωτιές κάθε καλοκαίρι. Δεν μπορεί πια να βλέπει πανέμορφες περιοχές και δασώδεις εκτάσεις να μετατρέπονται σε κρανίου τόπο. Και δεν θέλει άλλο να ακούει τους όποιους αρμόδιους να κάνουν λόγο στην αρχή του θέρους για... πλήρη ετοιμότητα του μηχανισμού πυρόσβεσης αλλά και πρόληψης και τελικά να αποδεικνύονται όλα αυτά έπεα πτερόεντα.
Αυτό που απαιτείται είναι καλύτερος σχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα. Μα, και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες να είμαστε πιο προσεκτικοί. Να μην επιρρίπτουμε ευθύνες μόνο στους... έξω από 'μας, αλλά και στους εαυτούς μας. Που συνηθίσαμε στο τέρας που λέγεται τσιμέντο μέσα σε δασικές εκτάσεις...
Και, να αναφωνήσουμε: Ελεος πια με τις φωτιές...
(Χανιώτικα νέα - 23/8/2009)